คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Terrible news.
“ก็บ้านชั้นอยู่ทางนี้ทำไมชั้นจะเดินแถวนี้ไม่ได้ ว่าแต่นายเถอะ มาทำอะไร” โกคุเดระทำหน้าบอกบุญไม่รับถามกลับ
“มาหาฮิบาริน่ะแต่ตอนนี้จะกลับแล้วล่ะ” ดีโน่บอกพลางโบกมือลาแต่ต้องชะงักเพราะโกคุเดระพูดบางอย่าง
“เห็น...ยามาโมโตะเดินมาแถวนี้บ้างมั้ย?” โกคถเดระก้มหน้าถาม
“เห? ไม่เห็นหรอก ฮุๆๆ ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นนายถามถึงยามาโมโตะเลยนะ” ดีโน่ปิดปากหัวเราะเจ้าเล่ห์
“หุบปากไปเลยไอ้ม้าพยศ” โกคุเดระตวาดก่อนจะเดินหนีไป
“ความรักนี่มันลำบากจังเลยเนอะ” ดีโน่พึมพำก่อนจะเดินกลับไปบ้าน
“ดีโน่ การเชื่อมสัมพันธ์ระหว่างแฟมิลี่พันธมิตรเป็นอย่างไรบ้าง ฉันได้ยินมาว่าแฟมิลี่พันธมิตรหางแถวเริ่มมีปัญหาฉันเลยอยากให้นายช่วยตรวจสอบการตายของสมาชิกในโบวีโน่แฟมิลี่ให้สักหน่อยว่ามันเกี่ยวกับเรื่องนี้มั้ย?” รีบอร์นเรียกดีโน่เข้ามาปรึกษาหลังจากที่แรมโบ้หนุ่มบอกเรื่องที่น่าเศร้าในแฟมิลี่
“หืม? ตอนที่ฉันกลับอิตาลี่ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรนะ แต่ฉันจะรีบตรวจสอบให้” ดีโน่พดเสียงเครียดเมื่อได้ยินข่าวคราว
“กลับไปตรวจสอบเสียเดี๋ยวนี้เลยเพราะคนที่ตายไม่ได้ตายแค่คนเดียวนะ พวกนั้นค่อยๆ ฆ่าทีละคนๆ คนตอนนี้ตายไปเกือบสิบแล้ว หากมีการตายแบบนี้เกิดขึ้นแฟมิลี่พันธมิตรจะเชื่อใจวองโกเล่ได้อีกนานสักแค่ไหนกัน แฟมิลี่ของแกเป็นถึงอันดับสามเพราะงั้นรีบไปทำงานซะ” รีบอร์นตวาดทำให้ดีโน่รีบโทรหาลูกน้องเพื่อเอาเครื่องบินส่วนตัวออก
“ฉันจะรีบทำงานนี้ให้เร็วที่สุดเพราะงั้นฉันไม่มีเวลาไปลาเคียวยะ ฝากนายลาแทนฉันที” ดีโน่พูดทิ้งท้ายก่อนจะจากไป
หลังจากที่ไล่ดีโน่ไปฮิบาริก็ไม่ได้เจอดีโน่อีกเลย ในใจภาวนาให้ชายหนุ่มโผล่หน้ามากวนบ้างแต่ก็ไร้วี่แวว หรือดีโน่จะโกรธจนไม่มาให้เห็นหน้าอีกแล้วกันนะ นี่เขาต้องไปขอโทษดีโน่อย่างนั้นหรือ ไม่มีทางซะล่ะ แต่จะให้รอแบบนี้ก็อึดอัดไม่น้อย
ฮิบาริตัดสินใจไปบ้านของสึนะเผื่อจะได้พบกับดีโน่บ้างแต่คนที่พบกลับเป็นยามาโมโตะกับโกคุเดระเสียอย่างนั้น
“ฮิบารี้” ยามาโมโตะพุ่งเข้ามาหาฮิบาริทันทีที่ร่างบางปรากฏตัวที่หน้าประตูห้องของสึนะ
“อย่ามาทำรุ่มร่าม” ฮิบาริขมวดคิ้วอารมณ์เสียที่ได้เจอดีโน่
“คุณฮิบาริมาทำอะไรเหรอครับ” สึนะถามอย่างหวาดหวั่น กลัวว่าชายหนุ่มจะมาทำร้ายด้วยเพราะพวกเขาจับกลุ่มกัน เป็นที่รู้ๆ กันอยู่แล้วว่าฮิบาริไม่ชอบให้จับกลุ่มสุมหัวกัน
“ดีโน่ มันหายหัวไปไหน” ฮิบาริแกล้งถามเสียงโกรธแต่ที่จริงในใจอยากจะเจอกับชายหนุ่มเต็มที
“เอ๋ คุณดีโน่กลับอิตาลีไปแล้วนะครับ เห็นรีบอร์นบอกว่ากลับไปหาแฟนหรืออะไรนี่แหละครับ” สึนะบอก เมื่อได้ยินดังนั้นหัวใจของฮิบาริก็กระตุกวูบเหมือนจะหยุดเต้นไปเสียอย่างนั้น
“ฮิบาริ เป็นอะไรไป” ยามาโมโตะถามเมื่อเห็นว่าฮิบารินิ่งไป
“ไม่ได้เป็นเป็นไร” ฮิบาริส่ายหน้าก่อนจะหันหลังเดินกลับไป เห็นอย่างนั้นยามาโมโตะก็รีบเดินตามไปทันที
เอาอีกแล้ว สายฝน...นั่นสินะ ก็นี่มันน่าฝนนี่นา แต่ทำไมมันต้องตกลงมาทุกครั้งที่เขาร้องไห้ด้วยนะ ทั้งหนาวกายและหนาวใจแต่ก็ดีที่มันชำระน้ำตา
“ฮิบาริ...รักคุณดีโน่ใช่มั้ย” ยามาโมโตะถามหลังจากที่เดินตามหลังมานาน แผ่นหลังที่สั่นสะท้านบ่งบอกได้อย่างดีว่าฮิบาริเสียใจมากแค่ไหนที่รู้ว่าดีโน่กลับไปหาแฟน
“...”
“จริงด้วยสินะ ฮิบาริเป็นคนเข้มแข็งไม่เคยแสดงความอ่อนแอให้เห็นแต่เมื่อเขาจากไปนายก็อ่อนแอได้ถึงขนาดนี้ นั่นเป็นหลักฐานว่านายรักเขา” ยามาโมโตะพูดเสียงเศร้า
“...”
ยามาโมโตะเดินเข้าไปประชิดร่างบางที่หยุดนิ่งก่อนจะเอื้อมมือออกไปกอดจากด้านหลัง ฮิบาริไม่ได้ขัดขืนเพราะตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอเหลือเกิน อ้อมกอดของยามาโมโตะช่วยได้มากเลยทีเดียว
“เป็นฉันได้มั้ยฮิบาริ” นานนักกว่ายามาโมโตะจะพูดขึ้น
“...”
“ฉันชอบฮิบารินะ ฉันรู้ว่าฮิบาริชอบคุณดีโน่แต่ฮิบาริก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจว่าคุณดีโน่ไม่ได้คิดอะไรกับนายเพราะงั้นให้ฉันช่วยทำให้นายลืมเขาเถอะนะ ฮิบาริ” ยามาโมโตะซบหน้าลงกับไหล่บางที่สั่นไหว
“อืม” ฮิบาริพยักหน้าพลิกตัวกลับไปหายามาโมโตะ เหมือนหัวใจถูกเติมเต็ม ยามาโมโตะกอดฮิบาริแน่นขึ้นก่อนจะกดจูบลงบนหน้าผากของฮิบาริ
สัมผัสเช่นนี้ทำให้เขานึกถึงดีโน่ ดีโน่เคยจูบหน้าผากเขาเพราะคิดว่าเขากำลังหลับ ตอนนั้นหวใจเขาพองโตมากแต่ตอนนั้นกับตอนนี้มันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน
อีกฝากหนึ่งของสวนสาธารณะที่เขาทั้งสองยืนกอดกันอยู่ โกคุเดระยืนปิดปากร้องไห้อย่างเศร้าใจ ยามาโมโตะกับฮิบาริตกลงปลงใจกันแล้ว แล้วอย่างนี้เขาจะทำอย่างไรต่อไป จะทำอย่างไร...?
“ฉันเล่นแรงเกินไปหรือเปล่านะ?” รีบอร์นพึมพำกับตัวเอง
ดีโน่ทำงานอย่างหนักจนแทบไม่ได้พักผ่อน การสืบหาผู้ร้ายดำเนินไปอย่างราบลื่นเพราะได้เบาะแสมาเยอะแล้วเหลือแต่จับกุมผู้ร้ายเท่านั้น แต่กว่าจะทำงานได้ถึงขนาดนี้เขาก็อดหลับอดนอนตั้งหลายคืน
“บอสครับ พักผ่อนหน่อยก็ดีนะครับ” โรมาริโอ้พูดเมื่อเห็นดีโน่ทรุดลงนั่งกับพื้นอย่างเหนื่อยอ่อน
“ไม่ล่ะ ฉันต้องรีบทำงานให้เสร็จเร็วๆ เพราะงานนี้มันสำคัญ ถ้าพวกนายเหนื่อยก็ไปพักก่อนเถอะ ฉันยังหนุ่มยังแน่นไม่เป็นไรไปง่ายๆ หรอกน่า ฮ่าๆ” ดีโน่หัวเราะกลบเกลื่อนความอ่อนแอของตน
“ถ้าบอสไม่พักพวกเราก็ไม่พักหรอกครับ” โรมาริโอ้ยิ้ม
“อย่าฝืนเลย งั้นเดี๋ยวฉันไปซื้อเครื่องดื่มก่อนละกัน”
“ผมไปซื้อให้เองดีกว่าครับบอส”
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันไปเองดีกว่า” ดีโน่โบกมือปฏิเสธความหวังดีก่อนจะลุกขึ้นเดินไปซื้อเครื่องดื่มที่ร้านสะดวกซื้อ
รถยนต์สีแดงสดแล่นด้วยความเร็วสูงอย่างไม่สนใจบรรยากาศรถติดในเมืองใหญ่ สัญญาณไฟข้ามถนนของคนเดินเท้าเป็นสีเขียวให้คนเดิน ชายหนุ่มร่างสูงเดินข้ามถนนท่ามกลางคนมากมายแต่เพราะอาการเหม่อทำให้เขาไม่รู้ว่าผู้คนรอบข้างเริ่มตีตัวออกห่างจากเขาและ...
โครมมม!!!!
ร่างสูงกระเด็นหวือไปตามแรงปะทะ ไม่ทันได้รู้สึกตัวว่าเกิดอะไรขึ้นสติก็หลุดลอยไป ท่ามกลางผู้คนมากมายบนท้องถนนร่างสูงนอนจมกองเลือด ผมสีทองถูกย้อมด้วยเลือดไปกว่าครึ่ง แขนยาวๆ บิดผิดรูปจนน่ากลัว ใบหน้าหล่อเหลาซีดไม่มีเลือดล่อเลี้ยง
“คนถูกรถชน!!” พลเมืองดีที่ได้สติรีบโทรเรียกรถพยาบาลพลางเข้าไปดูอาการของดีโน่ ดูจากการแรงชนแล้วชายหนุ่มคงไม่รอด
เสียงไซเรนของรถตำรวจและรถพยาบาลดังระงม หนังสือพิมพ์ของประเทศลงข่าวครึกโครมเมื่อรู้ว่าคนที่ถูกชนแล้วหนีเป็นบอสของแก๊งมาเฟียชื่อดัง
เคร้ง!
หม้อที่เคยต้มบะหมี่กินกับดีโน่หลุดมือหล่นกระทบพื้นจนบิดเบี้ยวผิดรูปหม้อ แรงที่ตกกระทบไม่น่าจะทำให้หม้อเป็นได้ถึงขนาดนี้ไม่ใช่หรือไง
ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้ฮิบาริต้องรีบทำความสะอาดและไปเปิดประตูให้ผู้มาเยือน สีหน้าของรีบอร์นทำให้ฮิบาริสลดใจไม่น้อย
“ฮิบาริ ดูข่าวนานาชาติบ้างไหม” ยามาโมโตะที่มาด้วยถามเสียงเครียด
“ได้ดูบ้าง” ฮิบาริตอบ
“วันนี้ดูหรือยัง” ยามาโมโตะถามอีก
“ยัง”
“ฮิบาริ สิ่งที่ฉันจะพูดต่อไปนี้ขอให้นายทำใจเอาไว้เพราะมันมีผลต่อจิตใจนายเป็นอย่างมาก ดีโน่...” รีบอร์นพูดเสียงเย็น
“ไม่จริงหรอก นายจะบอกันว่าหมอนั่นสบายดีสินะ” ฮิบาริพูดพลางหัวเราะเสียงเย็น ภาพที่หม้อบิดผิดรูปฉายอยู่ในมโนภาพพร้อมกับรูปหน้าดีโน่ที่โผล่ซ้อนทับขึ้นมา
“ดีโน่น่ะ ถูกรถชน อาการเป็นตายเท่ากัน ตอนนี้อยู่ในห้องไอซียูรอดูอาการ ถ้าผ่านคืนนี้ไปอาการหมอนั่นยังไม่คงที่ก็คงต้องตาย หมอบอกว่าให้ทำใจไว้เลยเพราะเปอร์เซ็นต์ที่ดีโน่จะรอดมันมีแค่ห้าสิบเปอร์เซ็นต์” รีบอร์นพูด
“อึก! ถะ...ถึงจะแค่ห้าสิบเปอร์เซ็นต์แต่ก็ยังมีโอกาสไม่ใช่เหรอ” ฮิบาริตะโกน น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว
“ห้าสิบเปอร์เซ็นต์ถือว่าน้อยมาก ถ้าไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ก็ถือว่าหมอนั่นตายแล้ว” รีบอร์นพูด
“อึ๊ก ฮึก ฮืออออ ไม่จริง พวกนายอำฉันแน่ๆ เลย ยามาโมโตะ...นายจะทดสอบฉันใช่มั้ยว่าฉันจะรักหมอนั่นมากแค่ไหน! ใช่มั้ย!?! มันไม่ตลกเลยนะ!” ฮิบาริตรงเข้าไปกระชากคอเสื้อยามาโมโตะ เขาทำหน้าเจ็บปวดไร้ความล้อเล่นจนฮิบาริทรุด
“ใช่ มันไม่ตลกเลยที่หมอนั่นจะต้องมาตายเพราะภารกิจที่ฉันให้หมอนั่นทำ” รีบอร์นพูด
“ภารกิจ?”
“ใช่ ที่หมอนั่นกลับอิตาลีไปไม่ใช่เพราะไปหาแฟนแต่เพราะไปทำงานด่วน แฟมิลี่พันธมิตรหางแถวก่อกวนเรียกร้องความสนใจจนเกิดเหตุโศกนาฏกรรม พวกนั้นฆ่าคนของโบวีโน่แฟมิลี่ฉันจึงให้ดีโน่ไปทำงานนี้ ก่อนหน้านี้ไม่กี่วันหมอนั่นติดต่อมาบอกว่ากำลังจะจับพวกนั้นมาและสั่งให้ยุบแฟมิลี่ซะ สงสัยพวกนั้นคงแค้นล่ะมั้ง” รีบอร์นพูด เขารู้สึกสลดใจไม่น้อยที่เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น ดีโน่เป็นลูกศิษย์ที่เขาสอนมากับมือ ความผูกพันระหว่างครูกับลูกศิษย์น่ะมันแน่นแฟ้นอย่าบอกใครเชียว แม้จะคิดอยู่แล้วว่าพวกนั้นต้องแค้นแต่ไม่คิดเหมือนกันว่าคนเก่งอย่างดีโน่จะพลาดท่า
“ทะ...ทำไม ทำไมนายต้องให้หมอนั่นทำ คนอื่นมีให้ทำตั้งเยอะแยะทำไมต้องให้หมอนั่นทำ!!”
“เพราะฉันไว้ใจดีโน่มากและฉันเชื่อใจว่าหมอนั่นต้องทำได้ ฉันเสียใจ” รีบอร์นพูด
“ฮึกฮือ ดีโน่...ดีโน่” ฮิบาริขยำพื้นพรมแน่นดั่งจะระบายความโศกเศร้าในใจ น้ำตาใสอุ่นไหลเป็นทางด้วยความทุกข์ตรม
“ฮิบาริ ฮิบาริ” ยามาโมโตะทรุดลงกอดฮิบาริแนบอก แต่ในเวลาที่ฮิบาริเศร้าเค้าอยากจะให้ดีโน่มากอดตัวเองไว้เสียมากกว่า
ร่างสูงแนบแก้มลงบนกลุ่มผมนุ่มอย่างปลอบโยน เขารู้ดีว่าฮิบาริรักดีโน่มาก รัก...รักจนไม่มีใจเผื่อเหลือให้เขาเลยแม้แต่นิด แต่อย่างน้อยตอนนี้เวลานี้ที่ฮิบาริเสียใจเขาก็อยากจะเป็นกำลังใจให้
“พรุ่งนี้เราจะเยี่ยมดีโน่ที่อิตาลี ตอนนี้แฟมิลี่พันธมิตรทยอยไปเยี่ยมกันหมดแล้ว นายจะไปกับเรามั้ย” รีบอร์นถาม
“ไปสิ ไปแน่นอน” ฮิบาริพยักหน้าอย่างเร่งรีบ
“แต่ถ้าไปนายจะขาดเรียนนะ นายรักนามิโมรินี่นา” ยามาโมโตะพูด ไม่ใช่ไม่อยากให้ไปแต่ถ้าไปก็ใช่ว่าดีโน่จะฟื้นนี่นา
“ไม่เป็นไร ฉันจะไป” ฮิบาริพูดอย่างมั่นใจ
ร่างสูงผมสีทองนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงโดยมีเครื่องช่วยหายใจพยุงชีวิตเอาไว้ ใบหน้าขาวซีดของหนุ่มหล่อเจ้าเสน่ห์ในยามนี้ดูจืดชืดไปเสียสนิท
“อาการของบอสคงที่แล้วครับแต่หมอก็ไม่รับประกันว่าจะฟื้นหรือเปล่า หรือหากฟื้นก็ไม่รู้ว่าบอสจะกลับมาเป็นปกติได้มั้ย ฮึก” โรมาริโอ้รายงายอาการของดีโน่ให้พวกฮิบาริฟังไปด้วยร้องไห้ไปด้วย เหล่าลูกน้องของดีโน่ต่างก็ร้องไห้อย่างเอาเป็นเอาตายจนไม่มีกำลังจะทำอะไร รักบอสมากเท่าไหร่ก็เสียใจมากมายเท่านั้น
“ดีโน่” ฮิบาริเกาะขอบเตียงเพ่งพิศใบหน้าซีดขาว
“หมอบอกว่าแขนขวาของบอสอาจจะขยับไม่ได้หากฟื้นขึ้นมาแล้วบอสต้องทำกายภาพบำบัด” โรมาริโอ้พูดพลางเช็ดน้ำตาป้อยๆ
“ชั้นจะช่วยเค้าทำเอง ฉันจะอยู่ที่นี่จนกว่าดีโน่จะฟื้น” ฮิบาริพูดพลางกุมมือดีโน่แน่น
“พวกเราก็จะอยู่ที่นี่เหมือนกันครับ” สึนะพูด เขาเองก็รักดีโน่ในฐานะพี่ชาย หากพี่ชายจะมาเป็นอะไรไปเพราะภารกิจของแฟมิลี่พันธมิตรแบบนี้เขาจะไม่ให้อภัยตัวเองเลย
“ถ้าอย่างนั้นพวกนายจะต้องเรียนเสริมไปด้วยฉันจะเป็นคนสอนพวกนายเอง” รีบอร์นพูด
__________________________________________________________________________________________
อ๊า ก ก ก กก ทำไมพี่โน่ถึงซุ่มอย่างเง้!! ซุ่มซ่ามเจงๆๆ
ความคิดเห็น