คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : Fic Reborn:D18:Love me! Part11
“เก็บได้ เห็นว่าสวนดีก็เลยเอามาใส่ ตอนแรกว่าจะทิ้งแล้วล่ะนะ” ฮิบาริทำท่าจะถอดแหวนออก
“อย่าถอดๆ อย่าถอดนะจ๊ะ” ดีโน่จับมือฮิบาริไว้แล้วใส่เข้าไปดังเดิม
“ทีหลังก็อย่ามาแซว”
“ไม่คิดเลยนะว่าเคียวยะจะคิดถึงชั้นจนมาหาชั้นเองแบบนี้”
“ก็แกไม่ติดต่อไปตั้งสองเดือนนี่หว่า” ฮิบาริพูด
“แหะๆ เอ่อ...” จู่ๆ ดีโน่ก็ต้องเบิกตากว้างเพราะเหมือนจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
“คืองี้นะเคียวยะ...ที่จริงชั้น...”
“ดีโน่~” ยังไม่ทันที่ดีโน่จะได้อธิบายอะไรให้ฮิบาริฟังเสียงหวานๆ ของผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังขึ้นทำเอาดีโน่แทบวิ่งหนีทันทีแต่ติดที่ว่าแขนเรียวของผู้หญิงผมสีทองคล้องแขนเค้าไว้ซะก่อน
“มีแขกมาเหรอดีโน่” ผู้หญิงคนนั้นเอนหัวซบไหล่ดีโน่ ภาพนั้นทำให้ฮิบาริเบิกตากว้างอย่างตกใจก่อนจะปรับให้มันกลับมาเย็นชา แววตาแบบนี้ไม่ได้มีให้เห็นมานานแล้วสินะ
“อืม นะ...นี่ฮิบาริ เคียวยะ ส่วนนี่ เอลลา” ดีโน่แนะนำหน้าเจื่อน
“ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ” เอลลาทักทายเป็นภาษาอังกฤษเพราะเธอพูดภาษาญี่ปุ่นไม่ได้
“ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก” ฮิบาริพูดเสียงเย็นยะเยียบเล่นเอาดีโน่และเอลลาแข็งทื่อเลย
“ชะ...ชั้นเป็นแฟนของดีโน่น่ะค่ะ ได้ยินมาว่าดีโน่มีลูกศิษย์ที่ชื่อเคียวยะที่น่ารักมากๆ นี่คุณเองเหรอคะเนี่ย?” เอลลายิ้มหวาน
“ผมไม่ได้น่ารัก” ฮิบาริพูด
“จ้ะๆ” เอลลายิ้มเจื่อน
“งั้นผมไม่อยู่ขวางคอแล้วครับ” ฮิบาริลุกขึ้นเดินผ่านพวกเค้าไป “อ้อ เอาของคุณคืนไปสิครับ” ฮิบาริหยุดก่อนที่จะเดินผ่านดีโน่แล้วยัดแหวนใส่มือเค้าแล้วเดินออกมาด้วยจิตใจบอบช้ำอย่างหนัก
นี่เหรอที่บอกให้รอ...นี่เหรอทีสัญญาว่าจะกลับไปหากัน นี่เหรอที่บอกว่าจะทำให้ชั้นมีความสุข นี่เหรอ...สิ่งตอบแทนของการรอคอยที่แสนจะทรมาน ชั้นกลายเป็นเพียงแค่ของเล่นเท่านั้น คนอย่างชั้น...ฮิบาริ เคียวยะคนนี้!
สิ่งที่เค้าได้รับรู้มามันเหมือนกับการเหยียบย่ำศักดิ์ที่เค้าแสนจะทรนงให้จมลงพื้นดิน สิ่งที่เค้าทำมาทั้งหมดเป็นเพียงแค่การตอบสนองต่อตัณหาของชายคนนั้นเท่านั้นเอง
ฮิบาริเดินออกมาอย่างไม่มีจุดหมาย ทั้งๆ ที่ไม่รู้จักทางที่อิตาลีเลยแต่ขาเค้าก็พาเดินมาเรื่อยๆ จนมาเจอกับก๊วนนักเลงกลุ่มหนึ่งเข้า
“เฮ้ คุณหนูมาจากไหนงั้นเหรอ ฮึๆ สวยดีนี่” ชายล่ำคนหนึ่งถามฮิบาริ
“ชั้นฟังภาษาของพวกแกไม่รู้เรื่องหรอกนะ” ฮิบาริพูดจบ และเพียงพริบตาเดียวกลุ่มนักเลงกลุ่มนั้นก็นอนจมกองเลือดในตรอกแคบๆ นั้นซะแล้ว
ทางด้านคฤหาสน์คาบัคโรเน
“เคียวยะหายไป!?!” ดีโน่ตะโกนลั่นหลังจากได้ฟังคำบอกเล่าจากสึนะ
“ครับ ไม่รู้ไปอยูที่ไหน?” สึนะพูดอย่างเป็นกังวล
“เพราะแกเลยนะไอ้ม้าพยศ มีแฟนอยู่แล้วยังจะไปหลอกเจ้าหมอนั่นอีก” โกคุเดระโวยใส่ดีโน่
“ชั้น...”
“ตอนนี้เราควรหาฮิบาริก่อนนะ อย่าเพิ่งว่ากันเลย” ยามาโมโตะห้ามทัพ
“ผมหาให้เองครับ” มุคุโร่พูดก่อนจะใช้วิชาของเค้าฉายภาพฮิบาริขึ้นมา เป็นภาพที่ฮิบาริกำลังจัดการกับพวกที่มาวุ่นวายกับเค้าอยู่ในตรอก
“ยังอยู่ในพื้นที่ที่คาบัคเรโน่คุมได้อยู่ แบ่งคนออกไปหาเคียวยะเดี๋ยวนี้” ดีโน่ตะโกนสั่งลูกน้องก่อนจะคว้ากุญแจรถบ้าง
“บอสครับ ผมขับให้” โรมาริโอ้พูดพลางแบมือขอกุญแจรถ
“ไม่ต้อง! ขึ้นมากับชั้นก็พอ” โรมาริโอ้แอบเหงื่อตกเพราะบอสของเค้าขับรถได้ตีนผีสุดกู่
“ดีโน่ คุณจะไปไหน!?!” เอลลาตะโกนถาม
“จะไปไหนนั่นมันเรื่องของผม! อย่ามายุ่ง!” พูดจบเอลลาก็น้ำตาไหลพรากเพราะดีโน่ไม่เคยแสดงท่าทีใส่เธออย่างนี้เลย
ดีโน่บึ่งรถด้วยความเร็วสูงจนจราจรเรียกแต่เมื่อได้เห็นหน้าดีโน่จราจรก็แทบลงไปคำนับที่พื้นทันที
“เคียวยะ!” ดีโน่ตะโกนเรียกฮิบาริแต่เจ้าตัวกลับไม่หันแล้วเดินผลุบเข้าไปในฝูงชนที่เดินกันพลุกพล่าน
ดีโน่พยายามเบียดคนเท่าไหร่ก็ฝ่าเข้าไปหาฮิบาริไม่ได้เค้าจึงต้องใช้อิทธิพลของเค้าให้ผู้คนหลีกทาง
“ชั้นดีโน่คาบัคโรเน่! ใครขวางทางชั้นชั้นไม่เอาไว้แน่!” ดีโน่ตะโกนและในทันทีทางก็แหวกให้เค้า ไม่ว่าเค้าจะเดินไปทางไหนคนก็พร้อมใจกันหลบให้เค้า
“แกไม่เคยใช้อำนาจบังคับคนอื่นอย่างนี้” ฮิบาริหันหลังพูด
“ก็เพราะชั้นต้องหาเคียวยะให้เจอน่ะสิ” ดีโน่พูดเสียงอ่อนก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือฮิบาริไว้
“อย่ามาแตะตัวชั้น!” ก่อนที่มื่อดีโน่จะสัมผัส ฮิบาริก็ตะโกนออกมาทำให้ดีโน่ชะงัก
“เคียวยะ ชั้นอธิบายได้นะ”
“ชั้นไม่อยากมานั่งสุมหัวคุยกับพวกสัตว์กินพืช ไม่งั้นชั้นจะขย้ำให้เละ” ฮิบาริเอาทอนฟาออกมา
เคียวยะคนเดิม กลับมาแล้วงั้นเหรอ
“เคียวยะ นายจะไม่ยกโทษให้ชั้นก็ได้ แต่อย่าทำเป็นไม่สนใจหรือลืมเรื่องราวระหว่างเราเลยนะ”
“ศักดิ์ศรีชั้นถูกเหยียบย่ำ และคนที่มันทำให้เป็นอย่างนั้นชั้นไม่เอามันไว้แน่” ฮิบาริหันมามองดีโน่อย่างเคียดแค้น สายตาแบบนั้น...ไม่อยากเห็นเลย
“เคียวยะฟังชั้นนะ ชั้นรักนาย”
“คำพูดนั้นแกคงพูดพร่ำเพรื่อสินะ งั้นชั้นจะทำให้แกพูดไม่ได้อีกเป็นไง” ฮิบาริฟาดทอนฟาเฉียดใบหน้าดีโน่ไปอย่างตั้งใจเพื่อขู่แต่ชายหนุ่มก็ไม่หวั่น ยืนนิ่งไม่ยอมหลบ แววตามุ่งมั่น
“ชั้นไม่เคยพูดกับใคร ชั้นพูดกับนายคนเดียว”
พลั่ก!!
พอพูดจบหน้าดีโน่ก็สะบัดไปตามแรงฟาดพร้อมกับเลือดสาดกระเซ็นทำให้ผู้คนแถวนั้นแตกตื่น ไม่ใช่เพราะเกิดเรื่องทะเลาะวิวาทแต่เป็นเพราะบอสมาเฟียถูกซัดต่างหาก
“ชั้นรักนาย”
พลั่ก!!
“ชั้นรักนาย”
พลั่ก!!
“รักนายคนเดียว”
พลั่ก!!!
“หุบปากพล่อยๆ ของแกไปซะ!” ฮิบาริพูดแล้วเดินหนีแต่ดีโน่กลับวิ่งเข้าไปกอดไว้แน่น
“นายเป็นเมียชั้นนะเคียวยะ เรามีอะไรกันแล้วนะ” ดีโน่ซุกหน้าลงบนไหล่ฮิบาริ
“ชั้นจะถือว่าให้ทานพวกสัตว์กินพืช และชั้นก็เป็นผู้ชาย” ฮิบาริพูดเสียงเย็นยะเยียบ
“ความรักไม่เกี่ยวกับเพศนะเคียวยะ เรารักกันไม่ใช่เหรอ?”
“ไม่ใช่ ชั้นเกลียดแก” ฮิบาริพูดก่อนจะยันตัวดีโน่ออกแล้วเดินหนีทันที
ร่างสูงล้มลงนั่งกับพื้น ปล่อยให้เลือดไหลลงนองพื้นอย่างอ่อนล้า เค้าเสียใจที่ต้องทำให้คนที่เค้ารักต้องเดินจากไปอย่างนี้ เสียใจที่ทำให้ผิดหวัง เสียใจที่ไม่ได้อธิบายอะไร เสียใจที่ทำให้รอ...
“ชั้นขอโทษ” ดีโน่ก้มหน้ามองเลือดของตัวเองที่ไหลนองพื้น
ความคิดเห็น