คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : Fic Reborn:D18:Love me! Part9
“จิ๊บจ๊อยน่า” ดีโน่โบกมือเป็นเชิงไม่เป็นไร
“แล้วเมื่อคืนแกเป็นไงบ้างล่ะวะไอ้สวะ” พอเป็นเรื่องแบบนี้ล่ะก็แซนซัสถึงกับยอมคุยดีๆ กับเหล่าเซเมะทันที
“ก็...ดีสุดๆ ไปเลยล่ะ” ดีโน่ทำหน้าเคลิบเคลิ้มเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืน
“ดูจากซากเตียงแล้ว...ดูท่าพวกคุณจะชอบความรุนแรงนะครับเนี่ย” มุคุโร่พูดขึ้นกับเหล่าเซเมะที่มานั่งสุมหัวกันโดยไม่ให้เหล่าอุเคะผิดสังเกต
“ดูนายเป็นพวกซาดิสม์ๆ นึกไม่ถึงเลยว่าจะอ่อนโยนกับเรื่องแบบนี้” ดีโน่พูด
“ผมเองก็หลงคิดไปว่าคนอย่างคุณจะอ่อนโยนนะครับ แต่ดูจากสภาพคุณฮิบาริและซากเตียงแล้วเล่นเอาผมอึ้งไปเลยล่ะครับ ฮึๆๆ”
“แหม...อย่าว่าอย่างนั้นสิ ดูอย่างยามาโมโตะเองก็นึกไม่ถึงเหมือนกันนั่นแหละ” ดีโน่มองยามาโมโตะอย่างเจ้าเล่ห์
“อารมณ์มันพาไปน่ะครับ ฮะๆ” ยามาโมโตะหัวเราะร่า
“ชั้นไม่คิดเลยว่าเจ้าฉลามบ้านั่นจะ...โอ้ว!” คิดไปแซนซัสก็แทบหลั่งเลือดกำเดา
“อย่าบอกนะว่าที่นี่เป็นครั้งแรกของนายกับสควอโลน่ะ?” ดีโน่เบิกตาอย่างไม่น่าเชื่อ
“เออ” แซนซันตอบ
“อย่าว่าแต่คุณแซนซัสเลยครับ ผมกับสึนะโยชิคุงก็ด้วย”
“ผมกับโกคุเดระก็ครั้งแรกนะครับ” ยามาโมโตะหัวเราะ
“ชั้นควรดีใจใช่มั้ยที่ทุกคนมีครั้งแรกที่บ้านชั้นอีกทั้งมีพร้อมๆ กันอีกต่างหาก”
“ถ้าพวกแกไม่หยุดพูดพวกแกตาย!!!” เสียงของเหล่าอุเคะลอยมาพร้อมกับบาทาทำเอาเหล่าเซเมะวงแตกทันที
“แล้วชั้นจะไปหานายบ่อยๆ นะเคียวยะ” ดีโน่กับพวกลูกน้องมาส่งพวกของรีบอร์นที่สนามบิน
“อืม” ฮิบาริพยักหน้าส่งๆ เหมือนไม่สนใจอะไรหากแต่ในใจกลับรู้สึกเศร้าที่จะต้องจากคนสำคัญไป
“อย่ามีกิ๊กนะเคียวยะ” ดีโน่กระซิบ
“ไม่เชื่อใจกันรึไง?” ฮิบาริทำเสียงเขียว
“เชื่อจ่ะเชื่อ บ๊ายบาย~” ดีโน่โบกมือหย็อยๆ ให้ร่างบางที่กำลังเดินเข้าเกท
“ทีอย่างนี้ล่ะมานั่งเศร้าเชียวนะฮิบาริ” รีบอร์นพูดขึ้นลอยๆ เมื่อเห็นฮิบารินั่งหน้านิ่งแต่แววตาที่สื่อออกมาไม่นิ่งเหมือนหน้า
“ชั้นไม่ได้เศร้านะเจ้าตัวเล็ก” ฮิบาริปฏิเสธเสียงแข็ง
“อยากจะอยู่ต่อก็ได้นี่นา ไม่เห็นต้องรีบกลับเลย”
“ช่างเหอะน่า”
“เจ้านั่นน่ะซื่อบื้อ ถ้าไม่แสดงความรักออกไปเจ้านั่นก็ไม่รู้หรอกนะ อีกอย่างเจ้านั่นน่ะมีเสน่ห์และเนื้อหอมในหมู่ผู้หญิงมากๆ เลยล่ะ รีบทำอะไรซักอย่างก่อนที่เจ้านั่นจะหลุดมือไปนะ ฮิบาริ” รีบอร์นพูดเสียงเจ้าเล่ห์
“หน้าตาอย่างนั้นมันก็สมควรอยู่หรอก แต่ถ้าเจ้านั่นมีคนอื่นชั้นจะขย้ำให้เละ” ฮิบาริพูดออกมาอย่างไม่คิดและนั่นทำให้รีบอร์นมั่นใจว่าฮิบาริรักดีโน่เข้าให้แล้ว
“รักหมอนั่นล่ะสิ”
“อ่ะ...เฮ้ย ไม่ได้รักซักหน่อย” ฮิบาริรู้ตัวว่าหลุดปากออกไปรีบปฏิเสธ
“หลุดบ่อยจังเลยนะฮิบาริ อย่างนี้แหละอนุภาพของความรัก เปลี่ยนคนคนหนึ่งให้กลายเป็นอีกคนได้เลย” รีบอร์นหัวเราะในลำคอ
“ก็บอกว่าไม่ได้รักไงเล่า” ฮิบาริปฏิเสธแต่หน้าที่แดงระเรื่อเป็นหลักฐานอย่างดีว่าเค้าโกหก
“เคียวย้า~” ขณะที่ฮิบาริกำลังเดินตรวจตราเมืองนามิโมริอยู่เสียงเจื้อยแจ้วก็ดังขึ้นพร้อมกับอ้อมกอดอบอุ่น แม้จะโหยหาอ้อมกอดนี้แต่นี่มันกลางเมืองที่มีผู้คนพลุกพล่านทอนฟาสีเงินวาวจึงออกมาทำงานทันที
“นี่มันกลางเมืองเลยนะ” ฮิบาริพูดรอดไรฟัน
“ถ้างั้นก็ไปที่โรงแรมกันเถอะ” พูดจบใบหน้าหล่อเหลาก็ได้รับแผลมาอีกจุด
“ไอ้ม้าลามก ตอนนี้แกจะเลิกโลมเลียชั้นซักทีฮะ!?!” ฮิบาริหันไปเหยียบอกดีโน่ไว้ไม่ให้เจ้าม้าลามกลุกขึ้นมาอีก เพราะถ้าหากมันลุกขึ้นมากอดจูบเค้าล่ะก็เค้าคงไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว
“เคียวยะอยากให่เลิกเหรอ?” ดีโน่ยิ้มยั่ว
“แก๊...” ฮิบาริเหลือกตาใส่อย่างเหลืออดก่อนจะกระทืบจนคุณบอสแทบกระอัก
“คุณฮิบาริพอเถอะครับ เดี๋ยวพวกผมจะไม่มีบอส” พวกโรมาริโอ้เข้ามาห้ามเพราะดูท่าทางเลือดจะเข้าตาฮิบาริซะแล้ว
“บอกบอสพวกนายด้วยว่าให้ตามชั้นไปที่ดาดฟ้าโรงเรียน” ฮิบาริพูดเสียงเขียวแต่ดีโน่กลับลอบยิ้มเพราะเค้าทำอะไรฮิบาริที่นี่ไม่ได้ก็เลยให้ไปทำที่ดาดฟ้าแทน โอ้ว~
“คิดถึงมากๆ เลยนะเคียวยะ” ดีโน่กอดเอวฮิบาริจากางด้านหลัง
“แกมันประเจิดประเจ้อ” ฮิบาริตีแขนของดีโน่แก้เขิน โชคดีที่เจ้าคนตัวสูงไม่เห็นหน้าแดงๆ ของเค้าไม่งั้นคืนนี้เตียงคงหักไปอีกเตียงแน่ๆ
“ก็ชั้นคิดถึงเคียวยะจนอดไม่ไหวนี่นา” ดีโน่ชะโงกหน้าไปซุกไซ้ที่แก้มขาวเนียนของฮิบาริ ร่างบางก้มหน้าหลบจมูกคมอย่างเขินอายหากแต่นั่นเป็นเพียงการเล่นตัวเล็กๆ น้อยๆ เพราะที่จริงร่างบางก็คิดถึงสัมผัสของคนร่างสูงอยู่เหมือนกัน
มือหนาจับเอวร่างบางให้หันหน้ามาเผชิญหน้ากับเค้าก่อนจะก้มลงไปมอบจูบหอมหวานให้
กุกๆ
“เฮ้ย อย่าดันสิวะ”
ตึงๆ
“หลบหน่อยดิ แบ่งๆ กันดู”
ร่างสูงและร่างบางชะงักกับเสียงนั้นทันทีก่อนจะค่อยๆ หันไปทางประตูดาดฟ้า
“เฮ้ยๆ ไปเร็วเว้ย บอสหันมาแล้ว”
“อยากดูว้อย”
โครม!!
ประตูดาดฟ้าล้มโครมลงมาโดยมีร่างของผู้ชายนับสิบล้มลงมาทับด้วย
“แหะๆ ผมจะมาบอกว่าไปโรงแรมดีกว่ามั้ยครับ” โรมาริโอที่อยู่ล่างสุดหัวราะแหะๆ หน้าซีดเผือด
“พวกแก...” สายตาอำมหิตและแสงวาววับจากแส้และทอนฟาเข้าตาของพวกลูกน้องทั้งๆ ที่มันไม่ได้มีแสงอย่างนั้นเลย ก่อนจะพากันโกยแน่บไปข้างล่าง
“ก้างไปแล้วงั้นเรามาต่อกันเถอะที่รัก” ดีโน่โอบเอวฮิบาริ
“ไม่เอาแล้วไอ้ม้าหื่น” ฮิบาริบิดตัวออกจากอ้อมแขน
“หรือไม่อยากทำที่นี่ งั้นไปโรงแรมกันเถอะนะ” แขนแข็งแรงเปลี่ยนจากกอดมาเป็นอุ้ม ร่างบางที่ในตอนแรกขัดขืนแต่พอนานเข้ากลับโอบรอบคอร่างสูงซะงั้น
ความคิดเห็น