คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Fic Reborn:D18:Love me! Part8
“ยินดีต้อนรับนะทุกคน” ดีโน่ออกมาต้อนรับและกวาดตามองทุกๆ คนที่เค้าคุ้นหน้าคุ้นตา ไม่ว่าจะเป็น สึนะ รีบอร์น โกคุเดระ ยามาโมโตะ เคียวโกะ เรียวเฮ ฮารุ ฟูตะ เบียงกี้ มุคุโร่ แรมโบ้ อี้ผิงและ...ไม่มี ฮิบาริไม่ได้มา...
“เคียวยะ...ไม่มาเหรอ?” เหมือนไม่มีใครได้ยินเสียงของบอสหนุ่มเลยเพราะทุกคนเอาแต่วิ่งวุ่นในคฤหาสน์ของเค้า
ขณะที่ดีโน่กำลังหันหลังเดินตามพวกสึนะเข้าไปในบ้านเสียงหาวและเสียงบ่นก็ดังขึ้นทำเอาดีโน่ชะงัก หัวใจเต้นถี่รัวขึ้นมากะทันหัน
“ฮ้าว~ แค่หลับไปแป๊บเดียวก็พากันหายไปหมดซะแล้ว ไม่คิดจะปลุกกันบ้างเลย” ร่างบางย่างก้าวผ่านร่างของดีโน่ไปเหมือนไม่เห็น
“เคียวยะ!” ดีโน่รู้สึกตัวแล้วรีบคว้าร่างบางที่กำลังจะเดินผ่านตัวไปมากอดไว้แน่นอย่างโหยหา
“อึดอัดนะเฟ้ย” ฮิบาริบ่น
“คิด...คิดถึงที่สุดเลยเคียวย้า~” ดีโน่บิดตัวไปมาทำให้ฮิบาริบิดตามไปด้วย
“เวอร์แล้วนะครับบอส” เสียงลูกน้องแซวขึ้นมาแต่ดีโน่ก็ไม่สน กอดฮิบาริต่อไป
“แหม...รู้สึกคนนี้จะพิเศษที่สุดเลยนะครับคุณดีโน่” สึนะแซว
“วี้ดวิ้ว” หลายๆ คนร่วมใจกันเป่าปากไม่เว้นแม้แต่ยามาโมโตะ
“ทำไมยามาโมโตะถึง...” ดีโน่ก้มลงถามคนในอ้อมกอด
“ดูมือมันก่อนสิ” ฮิบาริชี้ไปที่มือของยามาโมโตะเล่นเอาดีโน่ร้องอ๋อเพราะมือของยามาโมโตะกำลังโอบกอดเจ้าหนุ่มผมสีเงินอยู่
“ชั้นดีใจที่สุดเลยยยย” ดีโน่โหวกเหวกก่อนจะก้มลงไปจูบฮิบาริก่อนจะ...
ฮิบาริเดินเข้ามาในบ้าน(ให้อิมเมจเท่โคตรๆ)ทิ้งร่างสูงนอนกองกับพื้นเพราะโดนทอนฟาฟาด เพียงป้าบเดียว...ร่างสูงถึงกับทรุด ทุกๆ คนไม่ได้เข้ามาช่วยดีโน่ซ้ำยังหัวเราะร่าซะด้วยซ้ำ
“เคียวยะใจร้าย~”
เมื่อทุกคนได้ห้องพักแล้วก็ต่างเตรียมตัวเพื่องานเลี้ยงต้อนรับคืนนี้
“เฮ้ยยยยย พวกชั้นมาแล้วเว้ยไอ้พวกสวะ” เมื่อถึงเวลาเสียงของเจ้าหนุ่มนักดาบแห่งวาเรียก็โหวกเหวกลั่น
“เฮ้ย” เมื่อได้เห็นเจ้าของเสียงเล่นเอาสึนะในชุดสูทรถึงกับทรุด (ทุกคนในงานใส่ชุดสูทรกันหมดไม่เว้นแม้แต่พวกวาเรียที่แห่กันมา)
“อย่าตกใจไป พวกเค้าไม่อาละวาดหรอก” ดีโน่พูดแล้วออกไปต้อนรับ
“ไง หายดีแล้วเหรอสควอโล” ดีโน่ยิ้มทักทาย
“เออ แต่ชั้นไม่ขอบใจสวะอย่างแกหรอกนะเฟ้ย” สควอโลพูดแล้วเดินเข้าไปคุยกับเจ้าหนูดาบญี่ปุ่น
“เจ้าชายก็มา” เบลเฟกอลเดินตามสควอโลมาติดๆ
“ว้ายตาย หนุ่มๆ อุ๊ย เจ้าหนูนักมวยก็มานี่นา ว่าไงจ๊า~” ลุสซูเลียเห็นเรียวเฮปุ๊บก็พุ่งเข้าไปหาปั๊บแต่ติดที่เลวี่ดึงไว้ก่อนทำเอาเรียวเฮถอนหายใจเฮือกอย่างโล่งอก
“ทำไมต้องลากชั้นมาด้วยวะ” แซนซัสเดินเข้ามาพลางบ่นไม่หยุด
“เฮ้ แซนซัส...” ดีโน่เอียงคอเข้าไปกระซิบกระซาบ
“อะไรของแก?”
“คืนนี้...ถ้าจะค้างก็ได้นะเพราะชั้นเตรียมห้องสำหรับนายกับเจ้าฉลามนั่นไว้ให้แล้ว” ดีโน่ยิ้มเจ้าเล่ห์
“เตียงหักอย่ามาว่าทีหลังล่ะเจ้าม้าพยศ” แซนซัสแสยะยิ้ม
ทั้งสองคนยิ้มอย่างรู้ๆ กันโดยที่เหยื่อที่เค้าทั้งสองเล็งไว้ไม่ทันรู้ตัว
งานเลี้ยงดำเนินไปอย่างสนุกสนานแม้ชุดจะเป็นทางการแต่บรรยากาศกลับเป็นกันเอง และการสร้างสัมพันธมิตรกับวาเรียก็เป็นไปได้ด้วยดี
“เคียวยะดื่มอะไรหน่อยมั้ย?” ดีโน่เดินเข้าไปถามฮิบาริที่แยกตัวมายืนคนเดียว
“ไม่เอา” ฮิบาริปฏิเสธเพราะกลัวดีโน่จะเล่นอะไรพิเรนทร์ๆ
“เคียวยะออกไปดูดาวข้างนอกกับชั้นมั้ย?” แม้จะถามแต่มือกลับลากคนร่างบางออกไปสนามหญ้ากว้างหน้าคฤหาสน์
“สวยมั้ย?” ดีโน่ถามขณะที่นั่งลงดูดาวที่ส่องประกายบนท้องฟ้าตอนกลางคืน
“อืม”
“รู้มั้ย? ว่าชั้นกระวนกระวายใจมากตลอดสามเดือนมานี้” ดีโน่เอ่ยขึ้น
“เรื่อง?”
“ชั้นกลัว..กลัวว่าเคียวยะจะคบกับยามาโมโตะ”
“แกมันบ้า”
“ก็เพราะเคียวยะไม่สนใจชั้นเลย เอาแต่คุยกับหมอนั่น...ชั้นก็เลยเศร้า”
“เพราะแกนั่นแหละ”
“ชั้น??”
“พูดขึ้นมาแล้วชั้นก็ฉุน แกไม่ยอมมาดูชั้นต่อสู้...พอมาก็เอาแต่ง่วนอยู่กับไอ้ผมขาวนั่น” ฮิบาริพูดออกมาอย่างไม่รู้ตัว
“เคียวยะ...รอชั้นเหรอ?” ดีโน่มองฮิบาริด้วยแววตาหวานเยิ้ม
“คะ...ใครเค้ารอแก!?!” เมื่อรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไปฮิบาริก็ต้องรีบแก้ตัว
“ที่ชั้นไม่ได้ไปดูก็เพราะต้องจัดการเรื่องแผนของแซนซัส ชั้นเองก็เสียใจมากๆ ที่ไม่ได้ไปดูเคียวยะสู้และก็คิดว่าเคียวยะเองก็มีกำลังใจเยอะแล้วชั้นคงไม่จำเป็นสำหรับเคียวยะ...”
“ใครบอกอย่างนั้นกันเล่า” ฮิบาริก้มหน้าพูด เพราะความน่ารักทำให้ดีโน่อดไม่ได้ที่จะดึงคนร่างบางมากอดแนบอก
“เพราะอย่างนั้นชั้นจึงไม่ได้ไปดูนายสู้ อีกอย่างที่ตอนนั้นไม่ได้สนใจนายเพราะสควอโลคือกุญแจสำหรับเรื่องของแซนซัส แต่ชั้นก็เห็นเคียวยะนะ ชั้นอยากจะเข้าไปช่วยนายแต่ก็ไปไม่ได้...ชั้นใจแทบสลายตอนที่เห็นเคียวยะล้มไปต่อหน้าต่อตา” ดีโน่กระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น
“แล้วทำไมต้องดูแลไอ้ผมขาวนั่นอย่างดีด้วยล่ะ?” ฮิบาริหลุดปากถามออกไป
“คิกๆ หึงล่ะสิ” ดีโน่หัวเราะคิกคักเล่นเอาคนร่างบางหน้าแดงเพราะอาย
“ชิ”
“ที่ดูแลอย่างนั้นเพราะหมอนั่นเป็นพยานสำคัญยังไงล่ะ อีกอย่าง...ถ้าหากชั้นไม่ดูแลเจ้านั่นขึ้นมาเจ้าแซนซัสอาจจะพุ่งมาบีบคอชั้นเอาน่ะสิ” ดีโน่เอาจมูกซุกกับผมฮิบาริจนได้กลิ่นแชมพูหอมอ่อนๆ
“เจ้าถึกสองคนนั้นเป็นแฟนกันเหรอ?”
“อืม เพราะงั้นก็เลิกคิดมากได้แล้วนะจ๊ะ” ดีโน่หอมแก้มฮิบาริฟอดใหญ่
“ใครคิดมากกัน อย่ามั่วนะไอ้ม้าพยศ!” ฮิบาริโวยวายทั้งๆ ที่หน้าแดงก่ำ
“จ้าๆ ไม่คิดมากก็ไม่คิดมาก แล้วอย่าหึงจนเลือดขึ้นหน้านะเคียวยะ โอ๊ย!” เพราะยังไม่เลิกแซวคนในอ้อมกอดจึงโดนทอนฟาฟาดจนหน้าหงายแต่ก็ยังอุตส่าห์ดึงฮิบาริลงไปด้วยทำให้ตอนนี้ร่างของฮิบาริแนบทับอยู่บนร่างแกร่งของดีโน่
สายตาทั้งคู่ประสานกันอย่างสื่อความหมาย แววตาหวานซึ้งของดีโน่เหมือนมนต์สะกดที่ทำให้ฮิบาริไม่สามารถละสายตาจะดวงตาสีน้ำตาลทองนี้ได้เลย
“อยู่ท่ามกลางความมืดที่มีเพียงแสงจันทร์และแสงดาวอย่างนี้เคียวยะก็ยิ่งสวย...สวยมาก โดดเด่นมากจนทำให้ชั้นไม่สามารถละสายตาได้เลย” มือหนาเอื้อมไปกดศีรษะของร่างบางให้ก้มลงมาใกล้จนปากนิ่มๆ ประกบกัน
เมื่อไหร่ไม่รู้ที่บริเวณสนามหญ้าขนาดใหญ่นี้กลายเป็นสถานที่ดูดาวของคู่รักหลายๆ คู่ ไม่ว่าจะเป็นคู่ของ มุคุโร่ สึนะ ยามาโมโตะ โกคุเดระ แซนซัส สควอโล รีบอร์น แรมโบ้(โดนบาซูก้าทศวรรศกันทั้งคู่) หรือแม้กระทั่งเลวี่และลุสซูเลีย
“อ้าวสึนะ...เคียวโกะจังล่ะ?” ดีโน่เอียงหน้าถามสึนะที่นั่งดูดาวอยู่ข้างๆ กับมุคุโร่
“ก็...คบกันกับฮารุจังน่ะครับ” สึนะทำหน้าหมดอาลัยตายอยาก
“งั้นเหรอเนี่ย?” ดีโน่พยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะหันไปคลอเคลียกับคนที่นอนทับตัวเองแม้คนคนนั้นจะทำท่าไม่เล่นด้วยก็ตาม
ความคิดเห็น