คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Fic Reborn:D18:A promise สัญญาว่าจะรักกันตลอดไป:The one who love Hibari.
“เรื่องการฝึกให้ฮิบาริเป็นไงบ้าง?” เสียงของคนตัวเล็กดังขึ้นขณะนั่งจิบชากันอยู่ในบ้านซาวาดะ
“ก็ดี แล้วทางนาย?” ดีโน่เหลือบไปมองศิษย์น้องที่ผล็อยหลับไปหลังจากฝึกมาจนอ่วม
“อย่างที่เห็นนั่นแหละ ความสามารถของเด็กคนนั้นน่ากลัวสินะ” รีบอร์นพูดพลางเหลือบมองออกไปด้านนอก
“ใช่ ฉันก็โดนมาไม่น้อยเหมือนกัน เอ่อ...รีบอร์น ถ้าลูกศิษย์กับอาจารย์จะรักกัน...นายคิดว่ามันผิดมั้ย?” ดีโน่เอ่ยถามทำให้รีบอร์นต้องเบนสายตามามองลูกศิษย์ของตัวเองทันที
“ตามหลักจรรยาบรรณมันก็ผิด...” ดีโน่หน้าหมองเมื่อได้ยินคำตอบจากอาจารย์ตัวเล็ก
“นั่นสินะ...”
“แต่ถ้าคนมันจะรักกันมันก็ห้ามไม่ได้หรอก” รีบอร์นพูดพลางจิบน้ำชา
“...” ดีโน่เงียบไปเพราะตัวเค้าไม่อยากจะทำผิดในสิ่งที่คนเป็นบอสมาเฟียอย่างเค้าไม่ครทำ
“รักเหรอ? ฮิบาริน่ะ” รีบอร์นเปรยขึ้น
“เปล่า ก็แค่ถามดูเฉยๆ หมอนั่นเป็นผู้ชายฉันจะรักได้ยังไงกัน...” ดีโน่พูดก่อนจะปิดปากตัวเองไว้เพราะอาจารย์ตัวเล็กของเค้านั้นมีแฟนเป็นผู้ชาย
“ช่างมันเถอะ มันก็เป็นเรื่องน่ารังเกียจสำหรับคนที่ไม่ใช่โฮโมน่ะนะ” รีบอร์นพูด
“ไม่ได้รังเกียจ ก็แค่ไม่คุ้นเท่านั้นเอง” ดีโน่ยิ้มแหยๆ
“แล้วซักวันแกก็คงเข้าใจเองนั่นแหละดีโน่”
“เคียวยะ...นายเคยมีแฟนมั้ย?” ดีโน่ถามขึ้นหลังจากฝึกให้ฮิบาริเสร็จในส่วนของวันนี้แล้ว
“ถามบ้าอะไรของนาย” ฮิบาริทำหน้าไม่พอใจในคำถาม
“ก็แค่อยากรู้เฉยๆ น่ะ ถ้าไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไรหรอก” ดีโน่พูดยิ้มๆ
“ไม่เคย” ฮิบาริชั่งใจอยู่นานก่อนจะตอบออกมา หน้าตาของฮิบาริเข้าขั้นหล่อมากทีเดียวจึงทำให้ดีโน่อดแปลกใจไม่ได้เมื่อได้ยินคำตอบ
“แล้วเซ็กส์ล่ะ? เคยมีมั้ย?” คำถามของดีโน่เรียกทอนฟาในมือฮิบาริให้มาจ่อตรงหน้า
“ก็แค่ถามเล่นๆ ไม่เห็นต้องโกรธนี่นา” ดีโน่ยกมือขึ้นเหมือนผู้ร้ายโดนจับ
“ก็ถามอะไรแบบนี้ล่ะ ถ้ายังไม่อยากตายก็อย่ามาถามอะไรแบบนี้อีก” ฮิบาริชักทอนฟากลับทีเดิม
“ก็แค่อยากรู้เท่านั้นเอง เฮ้อ เหนื่อยนะเนี่ย” ดีโน่ถอนหายใจแล้วล้มตัวลงนอนบนตักของฮิบาริและทำให้ถูกทอนฟาฟาดเข้าที่ท้อง
“โอ๊ ย ยย ย ย ย เคียวยะทำแบบนี้ทำไมอ่ะ” ดีโน่นอนกลิ้งกุมท้องน้ำตาเล็ด
“ใครบอกให้มานอนตัก!” ฮิบาริทำตาโหดขู่
“นี่ๆ ชั้นเป็นครูของนายนะ ทำแบบนี้มันไม่ถูกต้องนะ” ดีโน่ยังคงนอนกลิ้งบนพื้นเย็น
“ชั้นไม่สนหรอกว่านายเป็นใครเพราะชั้นก็ไม่ได้ขอร้องนายให้มาสอนชั้นนี่นา” ฮิบาริลุกขึ้นยืนแล้วเดินลงจากดาดฟ้าโรงเรียน
“ดื้อจังน้า” ดีโน่ถอนหายใจเบาๆ เป็นเชิงหนักใจ
“วู้ วว ว นานๆ ทีได้มาปลดปล่อยแบบนี้มันเจ๋งชะมัดเลยให้ตายเหอะ” ดีโน่ร้องพลางเต้นอย่างเมามันกับจังหวะเพลงที่เปิดในผับที่หนึ่ง เขาชวนทุกๆ คนมาดื่มที่ผับไม่เว้นแม้แต่พวกสึนะแต่คนที่อายุยังไม่ถึงยี่สิบก็ไม่มีใครดื่มสุรากันซักคนได้แต่กินกับแกล้มและเต้นไปตามจังหวะเพลงเหมือนดีโน่
ฮิบาริที่ไม่เต็มใจจะมานั่งง่วงเหงาหาวนอนอยู่มุมหนึ่งพลางมองอาจารย์ที่เต้นแบบมันสะเด็ดสะแด่วจนไม่อยากเชื่ออย่างเงียบๆ แม้ว่าจะมีคนออกมาโชว์สเต็ปเต้นขั้นเทพมากแค่ไหนแต่จุดที่สายตาโฟกัสก็มีแต่หนุ่มผมทองเพียงเท่านั้น เป็นเพราะอะไรเขาเองก็ยังไม่เข้าใจ
“มาเต้นกันสิเคียวยะ เดี๋ยวอาจารย์จะสอนเอง ฮ่า ๆ ๆ” ดีโนที่เริ่มมึนๆ เดินมากอดคอฮิบาริจนเจ้าตัวทำท่าหงุดหงิดใส่เพราะกลิ่นเหล้าที่คละคลุ้งไปทั่วตัวแต่ก็ไม่สามารถจะกลบฟีโรโมนที่ชายคนนี้ปล่อยออกมาได้
“ดีโน่ซังมาเต้นด้วยกันอีกสิคะ” สาวๆ ที่มาทำความรู้จักกับดีโน่เดินมาควงแขนดีโน่แล้วลากไปเต้นอย่างสนุกสนาน ฮิบาริมองดีโน่ที่เต้นไปโอบสาวๆ ไปอย่างไม่ชอบใจ เป็นอาจารย์ซะเปล่าแต่กลับเที่ยวหว่านเสน่ห์ให้สาวๆ และมาทำตัวเสเพลแบบนี้ ใช้ไม่ได้จริงๆ
“คุณดีโน่นี่เสน่ห์แรงจริงๆ เลย น่าอิจฉาจัง” สึนะบ่นพึมพำฮิบาริได้ยินจึงหันมามองด้วยสายตาคมกริบจนสึนะตกใจจนตกเก้าอี้เพราะกลัวสายตาของฮิบาริ ทำไมถึงทำหน้าตาน่ากลัวล่ะ เราทำอะไรพิ้ด!! สึนะคิดพลางค่อยๆ ถอยออกห่างจากฮิบาริด้วยร่างอันสั่นเทา
อาการลั่นล้าเกินเหตุของดีโน่ทำให้ฮิบาริหงุดหงิดจึงเดินออกจากร้านไปโดยไม่บอกกล่าวใครซักคน
เขาเองก็ไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมเขาถึงต้องมีอาการกระสับกระส่ายแปลกๆ ตั้งแต่ที่ได้ดีโน่มาเป็นครูฝึกความผูกพันก็ก่อร่างสร้างตัวขึ้นในจิตใจอันแข็งกระด้าง ความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับคนอย่างฮิบาริมาก่อนก็บังเกิดขึ้นมาเมื่อชายผมทองที่สุดแสนจะป่วนก้าวเข้ามาในชีวิต ตั้งแต่ไหนแต่ไรผู้คนต่างก็กลัวเขากันทั้งนั้นไม่เคยมีใครที่จะอาจหาญมาต่อกรกับเขาเหมือนกับชายคนนี้ อาจจะเป็นเพราะเหตุนี้ก็ได้ที่ทำให้ฮิบาริถูกใจดีโน่
สายฝนโปรยปรายลงมาจากท้องฟ้ายามค่ำคืน ร่างบางทว่าแข็งแกร่งเยื้องย่างอย่างเชื่องช้าท่ามกลางสายฝนเบาบาง ความหนาวกล้ำกลายเข้ามาในผิวขาวบอบบางทำให้ร่างบางต้องยกแขนขึ้นกอดให้ความอบอุ่นกับร่างกาย
“ช่วยล้างความรู้สึกบ้าๆ แบบนี้ให้ที ไม่อยากรู้สึกแบบนี้เลย อึดอัดชะมัด” ฮิบาริพึมพำ มือที่กอดตัวเองเมื่อครู่คลายออกแล้วกางรับสายฝนหนาวเหน็บ
“สายฝนนี่ เหมือนกับชั้นเลยเนอะ” เสียงทุ้มดังขึ้นทำให้ฮิบาริต้องหันไปมอง ครั้งแรกก็นึกอยากให้เป็นอาจารย์แต่พอหันไปก็เจอกับใบหน้าหล่อที่ไม่ใช่ของดีโน่
“นายออกมาทำไมไอ้สัตว์กินพืช” ฮิบาริกระชับทอนฟา
“เปล่าหรอก เห็นฮิบาริออกมาแล้วฝนตกเลยคิดว่าจะไปหลบที่ไหน” ยามาโมโตะพูดพลางฉีกยิ้ม
“ฮึ ชั้นจะเป็นอย่างไรก็ไม่ได้เกี่ยวกับสัตว์กินพืชอย่างนาย ถ้าตามมาอีกชั้นจะขย้ำนายให้เละ” ฮิบาริดึงทอนฟาออกมาโชว์พลางเดินหนี
“ไม่คิดว่าฮิบาริจะหนีชั้นนะ”
“ว่าใครหนีกัน!?!” คำพูดของยามาโมโตะกระตุกต่อมโกรธของฮิบาริเข้าพอดีชายหนุ่มร่างบางจึงตวัดมามองยามาโมโตะอย่างอาฆาต
“ก็นายหนีชั้นไม่ใช่หรือไงฮิบาริ ถ้าคิดว่าตัวเองไม่หนีก็อยู่กับชั้นซะสิ” ยามาโมโตะพูดด้วยสายตาที่ฮิบาริไม่สามารถจะอ่านออกเลย หนักแน่น? น่ากลัว?
“ชั้นไม่มีเหตุผลที่จะต้องอยู่” ฮิบาริถลึงตาน่าลัว
“งั้นก็แสดงว่านายหนี” ยามาโมโตะเหมือนจะรู้จุดของฮิบาริจึงพูดเสียจี้ถูกจุดขนาดนั้น คนเกลียดการพ่ายแพ้แบบนั้นหากพูดแบบนี้ออกไปย่อมมีปฏิกิริยาแน่นอนอยู่แล้ว
“โอเค ชั้นอยู่” ฮิบาริพูดพลางยืนหันหลังกอดอกให้ยามาโมโตะ
“ชั้นชอบนายนะฮิบาริ” คำพูดนั้นเรียกดวงตาเรียวเบิกกว้างอย่างตกใจ สายฝนที่ตกโปรยปรายลงมาทำให้น้ำตาของใครบางคนจางหายไปกับสายฝนและสายฝนที่ตกลงมานี้ทำให้ใครบางคนสร่างเมาเหมือนปลิดทิ้ง
“แต่ชั้นไม่ชอบนาย” ฮิบาริตั้งท่าจะเดินหนีเสียแต่ว่าอ้อมกอดแกร่งรัดตัวเอาไว้เสียก่อน
เพราะไม่เคยถูกกอดทำให้ฮิบาริเส้นกระตุกจับยามาโมโตะฟาดลงไปกับพื้น
“โอ๊ยยย” ยามาโมโตะร้องเสียงหลงเมื่อร่างกระแทกพื้นอย่างไม่ตั้งตัวส่วนต้นเหตุที่ทำให้เป็นอย่างนั้นกลับเดินจากไปไกลซะแล้วสิ
ยามาโมโตะอมยิ้ม แล้วจู่ๆ แขนแข็งแกร่งของอีกคนก็ถูกส่งมากอดคอเค้าไว้
“เป็นคำบอกรักที่ไม่เลวนี่ยามาโมโตะ” ดีโน่ฉีกยิ้มกว้างให้ยามาโมโตะ
“คะ...คุณดีโน่” ยามาโมโตะตกใจที่การกระทำของเขาถูกล่วงรู้ไปเสียแล้ว
“ฮิๆ อย่างเคียวยะน่ะเคี้ยวยากนะจะบอกให้ แค่ถามว่าเคยมีเซ็กส์มั้ยชั้นเลยถูกฟาดมาซะยับเลยน่ะ ฮ่าๆ” ดีโน่หัวเราะร่า
“เป็นใครใครก็โกรธนะครับถ้าตอบว่ายังไม่มีน่ะ” ยามาโมโตะพูดพลางขำไปกับดีโน่
“เฮ้ พูดอย่างนี้นายมีแล้วอ่ะดิ” ดีโน่แซวยามาโมโตะที่หน้าเริ่มขึ้นสี
“ถามอะไรของคุณเนี่ย” ยามาโมโตะอมยิ้มแล้วเดินจากไป รอยยิ้มเมื่อครู่เลือนหายไปจากใบหน้าหล่อเหลา เหตุการณ์เมื่อกี้ยังติดตา เคียวยะถูกกอด... ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกแบบนี้กัน ทั้งที่ไม่ได้รักแล้วแท้ๆ
_____________________________________________________________________________________
กลับมาอัพหลังจากบอกว่าจะไปรีไรท์
เปิดมายามาโมโตะก็มาบอกรักฮิบาริซะแล้ว
แต่งคราวนี้ขอบอกไว้ว่าคนที่แอบหลงรักไม่ใช่ดีโน่เหมือนเคยอีกแว้ว!!
ONODERA
ความคิดเห็น