คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : {SF} 뱁새 (Crow Tit) 2/5
역시 황새야 실망 안 시켜
นี่แหละนระสา พวนั้นไม่้อผิหวัเลย
역시 황새야 이름 값 하네
นี่แหละนระสา พวเาเลยมีื่อเสีย
역시 황새야 다 해먹어라
นี่แหละนระสา พวเาถึไ้ทุอย่า
역시 황새야 황새야
นี่แหละนระสา พวนระสา
“ฮ้า~ เหนื่อยะมั” ว่าพลาทุบแนทุบาบรรเทาอาารปวามร่าายอย่าใเย็น
สาเหุที่้อมาทำอะไรแบบนี้็เพราะว่าอาารย์ประำั้นสั่ให้ทำวามสะอายิมสออาทิย์เพื่อไถ่โทษแทนารหัะแนนและอื่นๆอีมามาย
ยอมรับว่าไปวนประสาทเา็รินะแ่ไม่ิว่าอุะริันานั้น ผมเินผ่านร่าที่นอนอยู่บนเวทีโรยิมอย่าไม่สนใ
เรื่ออะไระสนล่ะ โนทำโทษแพ็ู่แ่ไม่เห็นะ่วยปล่อยให้ผมทำนเียว
ให้ายเถอะผมอบนแบบนี้ไปไ้ยัไัน
หมับ
“ะไปไหน”
“็ทำานเสร็แล้ว”
“แล้วไป นึว่าะหนีะอี”
“โอ้โห ่าล้าเนอะาน็ไม่่วยยัะหาันะหนีอี”
“็ทำไม่เป็นนี่หว่า”
“ิ!” เบะปามอบนเล็น้อย่อนะเินหนีไป่อน
พวเาเินลับมายัห้อเรียน
เพื่อนๆเ็เรียนในลุ่มอุถามไถ่อาารเาอย่าับเป็นพ่อ่อนะหันมามอผมอย่าาโทษ
ึ่เพื่อนในลุ่มผม็มอลับเ่นัน อ๊า!ให้ายเถอะ
ผมมีเรื่อับอุนเียว็วุ่นวายแล้วไอ้พวนี้มันะทำให้เรื่อวุ่นวายเพิ่มึ้นอีแน่ๆ
“เป็นยัไบ้าวะ” ผมหันไปมอ้นเสีย่อนะพบว่าเป็นานยอลที่ะโหน้ามาถาม
“โนนที่อบระทืบรั้แร เร้าใี”
“โริหรอมึ”
“ูใร ูปาร์ีมินนะโนแ่นั้นมึิว่าูะร้อเหรอ”
ผมอบลับอย่าไม่ยี่หระ านยอลยยิ้มึ้น
“ูว่าละทำไมมึร้อโอเว่อร์ั”
ใ่..านยอลพูถู วามริผมไม่ไ้เ็บนา้อร้อเรียใรไป่วยหรอผมสามารถสู้ลับไ้เพราะปิเวลามีเรื่อผมโนยิ่ว่านี้ยัไม่เยร้อโอโอยนานั้นเลยแ่ผมอยาให้เาัารผมให้สมใอยา
ผมรอเวลาที่เหมาะสมแล้วผม่อยัารเาืนบ้า อาะฟัูเหมือนโริไปหน่อย...แ่ผมอบมันนะ :)
๊อ ๊อ ๊อ
เาะประูห้อามธรรมเนียม่อนะเินเ้าหาอาารย์ประำั้น
“ผมทำเสร็แล้วรับ” ีมินเอ่ยพร้อมส่ยิ้มน่ารัาเป็นสระอิให้อาารย์ประำั้น
“ไ้เ้าเรียนาบเมื่อี๊หรือเปล่า” อาารย์สาวถามอย่าสสัย
“อาารย์เห็นผมน่าสมเพนานั้นเลยหรอ” ีมินลบรอยยิ้มออาใบหน้า่อนพูออไป
“ันแ่ถามให้แน่ใไม่ใ่ว่าิ่หนีทำวามสะอาไปแอบหลับรอบาบแล้วมารายานที่ห้อไ”
“ผมไม่ไ้หนีไปหลับ ผมลับมาเรียนพอเรียนบาบผม็เินมาห้อนี้”
“ทำไมูนายร้อนัวั หรือริๆแล้วนายไม่ไ้ทำเลยปาร์ีมิน? นายให้อุทำนเียวเหรอ”
“อโทษนะรับ ที่ผมร้อนัวเนี่ยเพราะว่าผมไม่ไ้ทำอย่าที่อาารย์ับผิไรับอาารย์็อายุปูนนี้แล้วน่าะิไ้นะรับหรือะให้ผมยืนนิ่ๆแล้วฟัอาารย์ิเอเออเอล่ะรับ
ในเมื่อผมไม่ไ้ทำแบบนั้นผม็้อ้านสิรับ อีอย่าผมทำวามสะอายิมนเียว้วย้ำไปไอ้เ่านั่น่าหาไม่เห็นะทำอะไร อ๋า..หรือว่าเามีพ่อรวยลู็เลยไม่้อทำาน มีแม่บ้านเ๋ๆเยอะแยะ”
“ีมิน!!”
"เรียทำไมรับ"
"ย๊า! อย่ามาวนประสาทันนะันมีสิทธิ์พอที่ะไล่นายออไ้" อาารย์พูอย่ายิ้มๆราวับนอยู่เหนือว่า
“แ่ผมพูถึพ่อเพื่อนแ่นี้ทำไมอาารย์ูโรธั"
"ปาร์ีมิน!!"
"อย่าิว่าผมไม่รู้นะว่าอาารย์เป็นใรและผม็ไม่บอใร้วยแม้แ่ลูายุ" ีมิิน้มลระิบ้าหูอาารย์ประำั้น่อนะเินออาห้อไป
อาารย์สาวยืนำมือแน่น ฟันสวยบันอย่าร้ายา "อวีนันะ..ปาร์ีมิน"
20%
--------------------------------
writer talk :
อนนี้าเราผ่าัแล้วอยู่ห้อไอียูเรา็เลยผลัเวรับาิบ้า
นไ้มีเวลามาแ่-อัพฟิละ
เอาไปยี่สิบเปอร์่อนเพราะเรียน้ำย่อยไ โฮะๆ ทุเรศมา
ว่าแ่ฟิเนอะ อืม เรา็
ทีหลัะไม่ฟัเพลแล้วึมาแ่ละ
ไม่มีพล็อแล้ว็สร้าวามทรมานให้ัวเอแล้ว็นอ่าน้วย
ไม่เ้าใเหมือนันว่าะลาอาารย์ประำั้นมายุ่ให้ปวหัวทำไม
ไ้โปรบันให้มีสิทีเถิ รี๊
#ฟิสั้นุมิน
@b_inft2
ความคิดเห็น