พระเจ้ากับคนตัดไม้

เสียงสวบสาบของฝีเท้าที่กำลังเดินไปเรื่อย ๆ ในป่าต้นสนขนาดยักษ์ที่สูงราวยี่สิบเมตรขึ้นติดกันหนาแน่นเรียงราย เมื่อกิ่งก้านของสนต้นยักษ์ไหวซักครั้งแสงแดดที่กระทบกับตะไคร่และมอสที่โคนต้นก็กระทบเป็นประกายสีเขียวระยิบระยับราวกับมีมรกตร่วงหล่นอยู่เต็มป่า แม้ตอนนี้จะเป็นหน้าร้อนก็ตามกลับไม่มีความรู้สึกร้อนใด ๆ ในป่าสนยักษ์แห่งนี้ มันเย็นชื้นตลอดทั้งปีเพราะความทึบของมันนั่นแหละ

เสียงนกที่กระซิบเบา ๆ ก็สร้างความเพลิดเพลินใจเป็นอย่างดี ถ้าไม่นับความน่ากลัวที่อาจจะหลงป่าได้ง่าย ๆ มันก็น่าอภิรมณ์เป็นที่สุด

เด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินแบกขวานคมกริบที่ลับมาเป็นอย่างดีและสัมภาระติดตัวถุงหนึ่ง ร่างกายของเขาไม่หนาไม่บางแต่มีกล้ามเนื้อที่แน่นตึง ผิวขาวสะอาดที่ดูเหมือนไม่ใช่คนตัดไม้กำลังเดินลัดเลาะอย่างคล่องแคล่ว ดวงตาสอดส่องอยู่ตลอดเหมือนพรานที่ชำนาญพื้นที่

เขาเดินจนถึงกระท่อมกลางป่าหลังเล็กที่สร้างอย่างหยาบ ๆ จากท่อนสนยักษ์ มันเป็นบ้านพักชั่วคราวที่เขาใช้มันอยู่เสมอ เมื่อเข้ามาหาของป่าและตัดไม้ในป่านี้

หลังจากเข้าไปเก็บสัมภาระในกระท่อม เขาก็ออกมาพร้อมขวานคู่ใจที่ลับคมเป็นอย่างดีมาเมื่อวาน

เขาเดินต่อไปซักพักก็ถึงบึงสีเขียวใหญ่ บรรยากาศสงบนิ่ง สายตาก็ไปเจอกับต้นสนที่มีขนาดอย่างที่อยากได้ 

หลังจากยืดเส้นยืดสาย เขาก็เริ่มหวดขวานทันที

ปั๊ก!.... ปั๊กก!!.... ปั๊กกกก!!!

เสียงขวานกังวาน แรงและถี่ขึ้นเรื่อย ๆ ปั๊ก!.... ปั๊กก!!.... ปั๊กกกก!!!

ปึ๊ก!!!....

ฟิ้ว.... ต๋อม........ ตู้ม!!!!!.! ตู้ม!!!!!.!

น้ำสาดกระเด็นมาเต็มหลังเขาถึงสองครั้ง

“ชิบหาย!!” เด็กหนุ่มสบถออกมา หลังจากเหวี่ยงผิดจังหวะจนขวานกระเด็นลงบึง

“อุส่าลับมาอย่างดีทั้งวัน เดินมาอย่างไกลทั้งคืน ยังไม่ทันจะได้ซักเสร็จซักต้น บ้าบอจริงเชียว!”

“ว่าแต่ขวานอันก็ไม่ได้ใหญ่ขนาดจะมีเสียงดังตู้ม ทำไมมันดังขนาดนั้นวะเนี่ย?”

บ่นเสร็จก็พลันทรุดตัวลงนั่งริมต้นไม้ที่เพิ่งจะลงขวานไปได้ครึ่ง แล้วมองไปยังบึงสีเขียวมรกต

ถ้าลงไปงม จะจมน้ำตะไคร่ตายรึเปล่าวะ? เขาคิดไปพลางโยนหินแก้เซ็งไปพลาง

หลังจากโยนไปหลายต๋อม ก็เกิดแสงสีทองส่องขึ้นมาจากน้ำราวปาฏิหารณ์ เด็กหนุ่มตกใจรีบหมุนตัวไปหลบหลังต้นสนทันที

แสงสีทองค่อย ๆ จางลงจนเหลือเพียงประกายห่อหุ้มร่างที่ขึ้นมาจากน้ำให้พอมองเห็นสิ่งที่อยู่ในแสงนั้น

ผ้าสีขาวที่พริ้วไหว กับปีกสีขาวถึง 6 ปีก แขนและขาค่อนข้างยาวเรียว แต่ใบหน้าที่เรียวยาวสวยงามของเธอกลับกำลังโกรธเกรี้ยวและมีสีแดงฉาบเฉียง บนหัวก็มีแท่งบางอย่างสองแท่งปักอยู่ส่องประกายวับวาวกับออร่าของเธอ

“ใครเอาขวานมาปักหัวข้า!!!” หมัดที่กำแน่น ใบหน้าโกรธกริ้ว เธอตะโกนขึ้นฟ้าเปล่งเสียงเสียงดังคำรามไปทั่วป่า แรงจนแก้วหูแทบแตก

ขาที่สั่นเทา มือที่กำเกร็งจนเล็บแทบปักทะลุออกมาทางหลังมือ! สัญชาติญาณสั่งให้เด็กหนุ่มวิ่งหนีเต็มที่ แต่ร่างกายนั้นไม่ตอบสนองแล้ว

พระเจ้าหญิงที่กำลังโกรธอย่างรุนแรง กำลังมองหาสาเหตุที่ขวานพุ่งลงมาสับหัวของเธอถึงในบึงที่เงียบสงบแห่งนี้

เฟี้ยว..! ฉึก! เสียงขวานแหวกอากาศพุ่งเข้าไปตรงรอยร่องไม้ที่เพิ่งตัดไปได้ครึ่ง ทำให้สนต้นนั้นล้มทันที เผยให้เห็นถึงเด็กหนุ่มนั่งหันหลังตัวสั่นอยู่ตรงนั้น

“แกใช่มั้ย? ไอ้หนู?!” น้ำเสียงขบเขี้ยวปนเปไปด้วยความโกรธและความแค้น พระเจ้าหญิงถามพลางลอยเข้ามาค้ำอยู่บนหัวของเด็กหนุ่ม

แสงสีทองที่ควรจะอบอุ่นราวกับให้พรของพระเจ้า ตอนนี้กลายเป็นแสงอำมหิตที่ส่องอยู่บนหัวของเขานั่นเอง

ชายหนุ่มยังคงสั่นอยู่อย่างนั้น และ พระเจ้ายังไม่มีทีท่าว่าจะว่าจะใจเย็นลงแต่อย่างใด

ความเงียบคงอยู่ได้ไม่นานนัก พระเจ้าหญิงก็หยิบขวานที่ปักอยู่ที่ตอ ง้างฟาดจนมันกระเด็นหายไป ชายหนุ่มล้มหงายทันทีจนมองเห็นหน้าพระเจ้าหญิงที่มีเลือดอาบอย่างชัดเจนเป็นครั้งแรก

น้ำเสียงสั่นเทา “ขะ.. ขะ ขอ.โท.ษ. คร้าบบบ”

“แกต้องชดใช้ที่แบะหัวข้า!” พระเจ้าหญิงตะโกนเสียงดัง

“อย่าฆ่าข้าเลย!” ชายหนุ่มตะโกนด้วยความหวาดกลัวสุดขีด

“นี่คือขวานของแกใช่หรือไม่!” พระเจ้าตวาดเสียงเกรี้ยวกราด พร้อมกับยื่นขวานสีทองเปล่งประกายที่สลักเสลาไปด้วยลายที่หรูหราไปที่หน้าชายหนุ่ม

“มะ มะ ไม่ใช่ครับ” “ขวานของข้าไม่ได้สวยงามราคาแพงขนาดนี้” ชายหนุ่มตอบกลับด้วยความกลัว

“นี่คือขวานของแกใช่หรือไม่!” พระเจ้าหญิงส่งเสียงเกรี้ยวกราดอีกครั้ง พร้อมกับดึงขวานสีเงินเงางามที่ปักหัวของเธอไปที่หน้าชายหนุ่ม มันมีลวดลายสวยงามไม่แพ้กับขวานทองด้ามแรกเลยทีเดียว

“มะ...ไม่ใช่ครับ” “ขวานด้ามนี้ก็ยังมีราคาแพงเกินไป ไม่ใช่ของข้าแน่นอน” คราวนี้ชายหนุ่มตอบกลับด้วยความกลัวปนความสงสัยแทนแล้ว

ขวานทองและเงินที่หรูหราสวยงาม ถ้าเอาไปขายคงจะมีราคามากพอให้ใช้ชีวิตได้สบาย ๆ ไปทั้งชาติ ไม่มีทางเป็นของเขาแน่นอน ทำไมมันถึงปักอยู่บนหัวของพระเจ้าแทนที่จะเป็นขวานโลหะด้ามไม้อันคมกริบของเขา

พลันนึกไปถึงเสียงประหลาดที่ดังขึ้นสองครั้งตามหลังเสียงต๋อม อันเจียมตัวของขวานโลหะ ทำให้เขานึกออกเสียทีว่าเสียงตกน้ำ 2 ครั้งหลังมันน่าจะเป็นไอ้ขวานเงินและขวานทองหรู ๆ สองอันนี้นี่เอง

ทำไมขวานสวยงามสองอันนี้ถึงไปปักหัวพระเจ้า แล้วขวานเหล็กที่ลับมาอย่างดีของเขาไปอยู่ที่ไหนกัน?

ชายหนุ่มพยายามอธิบาย

“ขวานของข้าเป็นเพียงขวานเหล็กเท่านั้น ถึงมันจะคมแต่ก็ไม่ได้สวยงามและหรูหราขนาดนี้” 

“แล้วสองด้ามนี้นี่มันขวานของใครวะ!?!” พระเจ้าสบถออกมาแบบไม่แมตช์กับความสวยของเธอเลย