คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : พบพาน
"เฮ้อ ไกลจังเลยแหะ เมืองมนุษย์เนี่ย " กาเดรินบ่นพลางหยิบกระบอกใส่น้ำขึ้นดื่ม
" ไม่ต้องบ่นหรอกน่า มันไกลขนาดนี่เจ้าก็ยังอยากจะไปอีก " กาสจังบ่น( ชื่อที่กาเดรินตั้งให้หญ้านำทางระหว่างเดินทาง)
"ช่วยไม่ได้นี่ ข้ามีธุระต้องไปสะสางสักหน่อย" กาเดรินกล่าว
"นี่เราก็เดินทางมาร่วมครึ่งเดือนแล้วน่ะ ยังไม่มีวี่แววว่าจะเจอมนุษย์สักคนเลย" กาเดรินพูดพร้อมกับเดินเตะก้อนหินเล่นไปพลาง
" ถ้าเป็นก่อนที่สงครามจะเกิด คงได้พบมนุษย์สักคนสองคนละน่าแต่ไปอีกไม่ไกลก็น่าจะถึงชายแดนเมืองไกดุลแล้ว " กาสจังกล่าว
" ขอให้มันเป็นอย่างนั้นจริงๆเถอะ" กาเดรินทำหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไรนัก
"เอ๋ นั่นควันอะไรอ่ะ" กาเดรินกล่าวพร้อมทั้งชี้มือไปทางควันไฟ
" อ็ะ จริงๆด้วย " กาสจังตอบ
"ไปดูกันดีไหม ข้าอยากรู้" กาเดรินออกปากชวน
" ข้าว่าน่าจะ………" ไม่ทันที่กาสจังจะพูดอะไรต่อ นางก็ใส่เกียร์ห้า เดินหน้าเต็มกำลัง ผ่านป่าที่ค่อนข้างจะทึบ ออกไปอีกฝากหนึ่ง
(ทำไมกรูไม่มีขาเป็นของตัวเองบ้างหว่า" กาสจังคิด)
ภาพที่พบเห็น เต็มไปศพของทหารไกดุล นอนตายกันเกลื่อนกลาด เลือดไหลนองเต็มพื้น ยากแก่ผู้พบเห็นที่จะอดสงสารทหารเหล่านี้เสียไม่ได้ โดยมีศพทหารมนุษย์ปนอยู่บ้างเพียงเล็ก แล้วที่เหลือก็เป็นเพียงเศษซากของกองไม้ที่ถูกเผาทำลายจนไม่มีเหลือชิ้นดี
" เอ่อ….ข้าว่าเราออกไปจากที่นี่กันเถอะ" กาสจังกล่าว
"เห็นด้วยอ่ะ " กาเดรินกล่าว พลางกลับหลังหันแล้วจะใส่เกียร์เก่า เพื่อออกจากสถานที่แห่งนั้นให้เร็วที่สุด
" นั่นใครน่ะ " เสียงตะโกนดังมาจากทางด้านหลังของนาง " หยุดและยอมจำนนซะ" ซึ่งมาพร้อมกับเสียงฝีเท้าของกลุ่มคนกลุ่มหนึ่ง
กาเดรินรีบเก็บกาสจัง เข้าถุงย่ามใบใหญ่ที่ติดตัวมาจากบ้าน แล้วหันหน้ากลับไป
"เจ้าเป็นใคร " ทหารคนหนึ่งกล่าวถาม พร้อมกับพวกที่เหลืออีก 4-5 คน ก็เข้ามาล้อมนางไว้
"ข้าเหรอ…..อ่อ ข้าเป็นนักเดินทางน่ะ เผอิญผ่านมาเห็นควันไฟเลยเข้ามาดูนิดหน่อย" กาเดรินตอบอย่างละล้าละลั่ง
"มีอะไรกัน" ทหารคนหนึ่งขี่ม้าสีเทา เกราะของเขาบ่งบอกถึงความมียศศักดิ์ ต่างจากพวกที่อยู่กับพื้น
"เราจับตัวหน่วยสอดแนมของข้าศึกได้ครับท่าน" ทหารคนนั้นกล่าว
"อ้าว ก็บอกว่าเป็นนักเดินทาง ปัดโธ่ " กาเดรินชักโมโห
"เสียมารยาท" ทหารคนหนึ่งพูดพร้อมกับชักดาบออกมาจ่อไปที่คอของกาเดริน ทำให้นางถึงกับหน้าเสีย
"ใจเย็นๆ สหายข้า พวกท่าน จับนางไปไว้ที่ค่ายก่อน แล้วเดี๋ยวข้าจะกลับไปสอบสวนนางเอง" นายทหารคนนั้นกล่าว
"ครับท่าน" ทหารทั้งหมดกล่าวพร้อมกัน แล้วจับกาเดรินมัดมือ แย่งกระเป๋าสัมภาระของนางไป และปิดตาของนาง
ตอนนี้นางไม่รู้ว่าจะต้องไปในทิศใดเพราะทุกอย่างล้วนมืดไปหมด มีแต่แรงดึงจากเชือกที่มัดมือของนางอยู่เท่านั้น ที่ทำให้นางรู้ว่าจะต้องไปในทิศทางไหน สักครู่นึง นางก็ได้ยินเสียงอีกทึกครึกโครม
"โห่….ไอ้คนทรยศ เข้าข้างพวกไกดุล " เสียงนั้นดังห้อมล้อมตัวนางมาก
("นี่เรามาถึงค่ายทหารของพวกมนุษย์แล้วหรอ" กาเดรินคิด) พลันผ้าปิดตาของนางก็เปิดออก ภาพที่นางเห็น ล้วนมีแต่ชายฉกรรณ์ ในชุดทหารตะโกนด่าทอนางต่างๆนาๆ ใบหน้าแต่ละคนแสดงถึงความโกรธแค้นอย่างเห็นได้ชัด
"เอา นังบ้านี่ไปประหารซะ" "ไปตายซะ ไป" ฯลฯ คำด่าต่างๆ นาๆ ห้อมล้อมตัวนางเต็มไปหมด
( " นี่มันนรกหรือไร ทำไมต้องมาด่าเราด้วย" กาเดรินคิดพลางน้อยใจไปพลาง)
ตอนนี้กาเดรินได้แต่ก้มเพื่อหลบสิ่งต่างๆที่นางไม่ต้องการรับรู้ ภาพเหล่านี้คงฝังใจนางไปอีกนาน
เมื่อรู้ตัวอีกที นางก็มาอยู่ในกรงขังเก่าๆ มีทหารเฝ้าอยู่เพียงนายเดียว
กาเดรินไม่รู้จะทำอย่างไรดี เพราะตอนนี้รู้สึกสับสนไปหมด ("ทำไมต้องถูกจับ เราทำอะไรผิด ก็แค่ผ่านมาเท่านั้นเองนี่" กาเดรินคิดพลางก้มหน้าร้องไห้)
"อือ ….ฮ้าว…. " กาเดรินอ้าปากห้าว ("นี่เราเผลอหลับไปต้องแต่เมื่อไรเนี่ย" กาเดรินคิด) ในตอนนั้นเป็นเวลาพลบค่ำพอดี
แอ็ด……..(ไม่ต้องต่อว่า คาราบาว น่ะ -*- ) เสียงลูกกรงเปิดออก
กาเดรินหันไปตามเสียงนั้น พลันเห็นทหารสองคนเดินเข้า แล้วก็อุ้มปีกกาเดรินออกไป
"นี่หยุดน่ะ เจ้าจะพาข้าไปไหนน่ะ ปล่อยน่ะ ปล่อย!!!! " กาเดรินพูดไปดิ้นไป ในขณะที่ทหารทั้งสองคนนั้นกำลังพาไปที่กระโจมแห่งหนึ่ง
" นางมาแล้วครับท่าน" ทหารคนหนึ่งพูดขึ้นพร้อมกับจับตัวกาเดรินให้นั่งลงบนเก้าอี้ ที่มีโต็ะกลมๆวางอยู่ตรงหน้า
" พวกเจ้าออกไปก่อน" นายทหารคนนั้นกล่าว พร้อมกับทหารทั้งสองคนทำความเคารพก่อนจะเดินออกไป
นายทหารคนนั้นนั่งจ้องกาเดริน โดยที่ไม่พูดอะไร ("ไอ้นี่ น่าตาหื่นจัง( - -") " กาเดรินคิด) กาเดรินก็พยายามหลบหน้าโดยการมองไปทางอื่น
โครม!!!! กาเดรินหัน กลับไปมอง เห็นข้าวของ ของตนเองกระจายเต็มโต็ะเต็มไปหมดพร้อมกับสิ่งที่บรรจุมันมาถูกวางไว้ข้างๆ นายทหารผู้นั้น เพ่งพิจารณาของแต่ละอย่างอย่างถี่ถ้วนก่อนจะเอ่ยถาม กาเดริน "นี่ มันคืออะไร" เขากล่าวพร้อมกับหยิบ แท่งหินสีแดงขึ้นมา " ก็แต่หินธรรมดา ข้าเห็นมันสวยดี เลยเก็บมา" กาเดรินตอบ "แล้วนี่ล่ะ " คราวนี้หยิบ กาสจังขึ้นมา " ก็สมุนไพร ไว้ใช้แก้โรคเบื่อความเงียบ " กาเดรินบอก (" แน่ะ ว่าเค้าพูดมากอ่ะ ไม่ยอมๆ " กาสจังคิดแต่ก็ไม่ได้กระดิกตัว) เขาวางมันลง พร้อมกับทุบกำปั้นลงไปบนโต็ะอย่างแรง เฉียดกาสจังไปเพียงนิดหน่อย "โกหก ของพวกนี้หากไม่ใช่พ่อค้า ก็ต้องเป็นพวกพ่อมดแม่มดเท่านั้นจึงจะมีได้" เขาตะโกนว่ากาเดรินอย่างรุนแรง ("รู้แล้วยังจะถามอีก" กาเดรินคิด) " ข้าก็บอกท่านแล้วว่าข้าเป็นนักเดินทาง ของพวกนี้ข้าเห็นมันแปลกดีก็เลยซื้อมาสะสมเล่นๆ" กาเดรินแก้ตัวไป "ฮึ ในเมื่อเจ้าไม่ยอมพูดง่าย ละก็เห็นทีต้องใช้ไม้แข็งซะแล้ว " นายทหารคนนั้นกล่าวพร้อมกับหยิบมีดขึ้นมาเล่มหนึ่ง กาเดรินชักหน้าเสีย ("เอาแล้วไง มานจะทำไรกรุอีกล่ะคราวเนี่ย" กาเดรินคิด) ฉับ!!! เสียงมีดพุ่งผ่านอะไรบางอย่างซึ่งกาเดรินไม่อยากจะมองสักเท่าไรนัก ("แต่ไม่ยักกะเจ็บแหะ" กาเดรินคิด) เชือกที่มัดมือนางหลุดออกจากกัน เผยให้เห็นข้อมือที่แดงจากรอยรัดของเชือก " ยังไม่ยอมพูดอีก คราวหน้าไม่ใช่เชือกแต่จะมือของเจ้าน่ะ" นายทหารคนนั้นพูดแกมบังคับ ("นึกว่าใจดี " กาเดรินคิด) "ก็จะยืนยันคำเดิมนั่นแหละ มีอะไรไหม" นางพูดพร้อมกับนวดข้อมือไปพลาง "นี่…เจ้า…. " นายทหารผู้นั้นสบถ "นายกองจาคัส นายกองจาคัส อยู่ไหม" ทหารผู้หนึ่งตะโกนจากนอกกระโจม " มีอะไรหรือ" จาคัสตอบในขณะที่กำลังเก็บมีดเข้าฝัก " ท่านแม่ทัพต้องการให้ไปพบด่วน ครับท่าน" ทหารผู้นั้นตอบ "อืม…. รับทราบแล้ว ข้าจะไปเดี๋ยวนี้แหละ " จาคัสกล่าว " ทหาร เอานางไปขังไว้ก่อนพรุ่งนี้ ข้าจะสอบสวนนางใหม่อีกครั้ง" จาคัสตะโกน หลังจากนั้นก็มีทหารสองนาย เข้ามาพาตัวกาเดรินออกไป ("เรื่องอะไรอีกล่ะคราวนี้ " จาคัสคิด)
โครม!!!!
กาเดรินหัน กลับไปมอง เห็นข้าวของ ของตนเองกระจายเต็มโต็ะเต็มไปหมดพร้อมกับสิ่งที่บรรจุมันมาถูกวางไว้ข้างๆ
นายทหารผู้นั้น เพ่งพิจารณาของแต่ละอย่างอย่างถี่ถ้วนก่อนจะเอ่ยถาม กาเดริน
"นี่ มันคืออะไร" เขากล่าวพร้อมกับหยิบ แท่งหินสีแดงขึ้นมา
" ก็แต่หินธรรมดา ข้าเห็นมันสวยดี เลยเก็บมา" กาเดรินตอบ
"แล้วนี่ล่ะ " คราวนี้หยิบ กาสจังขึ้นมา
" ก็สมุนไพร ไว้ใช้แก้โรคเบื่อความเงียบ " กาเดรินบอก (" แน่ะ ว่าเค้าพูดมากอ่ะ ไม่ยอมๆ " กาสจังคิดแต่ก็ไม่ได้กระดิกตัว)
เขาวางมันลง พร้อมกับทุบกำปั้นลงไปบนโต็ะอย่างแรง เฉียดกาสจังไปเพียงนิดหน่อย
"โกหก ของพวกนี้หากไม่ใช่พ่อค้า ก็ต้องเป็นพวกพ่อมดแม่มดเท่านั้นจึงจะมีได้" เขาตะโกนว่ากาเดรินอย่างรุนแรง
("รู้แล้วยังจะถามอีก" กาเดรินคิด) " ข้าก็บอกท่านแล้วว่าข้าเป็นนักเดินทาง ของพวกนี้ข้าเห็นมันแปลกดีก็เลยซื้อมาสะสมเล่นๆ" กาเดรินแก้ตัวไป
"ฮึ ในเมื่อเจ้าไม่ยอมพูดง่าย ละก็เห็นทีต้องใช้ไม้แข็งซะแล้ว " นายทหารคนนั้นกล่าวพร้อมกับหยิบมีดขึ้นมาเล่มหนึ่ง
กาเดรินชักหน้าเสีย ("เอาแล้วไง มานจะทำไรกรุอีกล่ะคราวเนี่ย" กาเดรินคิด)
ฉับ!!! เสียงมีดพุ่งผ่านอะไรบางอย่างซึ่งกาเดรินไม่อยากจะมองสักเท่าไรนัก ("แต่ไม่ยักกะเจ็บแหะ" กาเดรินคิด)
เชือกที่มัดมือนางหลุดออกจากกัน เผยให้เห็นข้อมือที่แดงจากรอยรัดของเชือก
" ยังไม่ยอมพูดอีก คราวหน้าไม่ใช่เชือกแต่จะมือของเจ้าน่ะ" นายทหารคนนั้นพูดแกมบังคับ
("นึกว่าใจดี " กาเดรินคิด) "ก็จะยืนยันคำเดิมนั่นแหละ มีอะไรไหม" นางพูดพร้อมกับนวดข้อมือไปพลาง
"นี่…เจ้า…. " นายทหารผู้นั้นสบถ
"นายกองจาคัส นายกองจาคัส อยู่ไหม" ทหารผู้หนึ่งตะโกนจากนอกกระโจม
" มีอะไรหรือ" จาคัสตอบในขณะที่กำลังเก็บมีดเข้าฝัก
" ท่านแม่ทัพต้องการให้ไปพบด่วน ครับท่าน" ทหารผู้นั้นตอบ
"อืม…. รับทราบแล้ว ข้าจะไปเดี๋ยวนี้แหละ " จาคัสกล่าว
" ทหาร เอานางไปขังไว้ก่อนพรุ่งนี้ ข้าจะสอบสวนนางใหม่อีกครั้ง" จาคัสตะโกน หลังจากนั้นก็มีทหารสองนาย เข้ามาพาตัวกาเดรินออกไป
("เรื่องอะไรอีกล่ะคราวนี้ " จาคัสคิด)
") " กาเดรินคิด) กาเดรินก็พยายามหลบหน้าโดยการมองไปทางอื่นโครม!!!!
กาเดรินหัน กลับไปมอง เห็นข้าวของ ของตนเองกระจายเต็มโต็ะเต็มไปหมดพร้อมกับสิ่งที่บรรจุมันมาถูกวางไว้ข้างๆ
นายทหารผู้นั้น เพ่งพิจารณาของแต่ละอย่างอย่างถี่ถ้วนก่อนจะเอ่ยถาม กาเดริน
"นี่ มันคืออะไร" เขากล่าวพร้อมกับหยิบ แท่งหินสีแดงขึ้นมา
" ก็แต่หินธรรมดา ข้าเห็นมันสวยดี เลยเก็บมา" กาเดรินตอบ
"แล้วนี่ล่ะ " คราวนี้หยิบ กาสจังขึ้นมา
" ก็สมุนไพร ไว้ใช้แก้โรคเบื่อความเงียบ " กาเดรินบอก (" แน่ะ ว่าเค้าพูดมากอ่ะ ไม่ยอมๆ " กาสจังคิดแต่ก็ไม่ได้กระดิกตัว)
เขาวางมันลง พร้อมกับทุบกำปั้นลงไปบนโต็ะอย่างแรง เฉียดกาสจังไปเพียงนิดหน่อย
"โกหก ของพวกนี้หากไม่ใช่พ่อค้า ก็ต้องเป็นพวกพ่อมดแม่มดเท่านั้นจึงจะมีได้" เขาตะโกนว่ากาเดรินอย่างรุนแรง
("รู้แล้วยังจะถามอีก" กาเดรินคิด) " ข้าก็บอกท่านแล้วว่าข้าเป็นนักเดินทาง ของพวกนี้ข้าเห็นมันแปลกดีก็เลยซื้อมาสะสมเล่นๆ" กาเดรินแก้ตัวไป
"ฮึ ในเมื่อเจ้าไม่ยอมพูดง่าย ละก็เห็นทีต้องใช้ไม้แข็งซะแล้ว " นายทหารคนนั้นกล่าวพร้อมกับหยิบมีดขึ้นมาเล่มหนึ่ง
กาเดรินชักหน้าเสีย ("เอาแล้วไง มานจะทำไรกรุอีกล่ะคราวเนี่ย" กาเดรินคิด)
ฉับ!!! เสียงมีดพุ่งผ่านอะไรบางอย่างซึ่งกาเดรินไม่อยากจะมองสักเท่าไรนัก ("แต่ไม่ยักกะเจ็บแหะ" กาเดรินคิด)
เชือกที่มัดมือนางหลุดออกจากกัน เผยให้เห็นข้อมือที่แดงจากรอยรัดของเชือก
" ยังไม่ยอมพูดอีก คราวหน้าไม่ใช่เชือกแต่จะมือของเจ้าน่ะ" นายทหารคนนั้นพูดแกมบังคับ
("นึกว่าใจดี " กาเดรินคิด) "ก็จะยืนยันคำเดิมนั่นแหละ มีอะไรไหม" นางพูดพร้อมกับนวดข้อมือไปพลาง
"นี่…เจ้า…. " นายทหารผู้นั้นสบถ
"นายกองจาคัส นายกองจาคัส อยู่ไหม" ทหารผู้หนึ่งตะโกนจากนอกกระโจม
" มีอะไรหรือ" จาคัสตอบในขณะที่กำลังเก็บมีดเข้าฝัก
" ท่านแม่ทัพต้องการให้ไปพบด่วน ครับท่าน" ทหารผู้นั้นตอบ
"อืม…. รับทราบแล้ว ข้าจะไปเดี๋ยวนี้แหละ " จาคัสกล่าว
" ทหาร เอานางไปขังไว้ก่อนพรุ่งนี้ ข้าจะสอบสวนนางใหม่อีกครั้ง" จาคัสตะโกน หลังจากนั้นก็มีทหารสองนาย เข้ามาพาตัวกาเดรินออกไป
("เรื่องอะไรอีกล่ะคราวนี้ " จาคัสคิด)
ความคิดเห็น