[Fic] SS501 : Super Star Is Mine. (2hj)

ตอนที่ 4 : Super Star Is Mine : Chapter 4

  CHAPTER 4

            ขณะนี้คิมฮยองจุนกำลังนั่งโหวตอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่

            ร่างโปร่งที่กำลังใส่แว่นหนาเตอะกำลังกดพิมอะไรบางอย่างพร้อมกับคลิกเม้าส์ลงไปอย่างรวดเร็ว รวมถึงการรีเฟรชหน้าเว็บอย่างไม่หยุดด้วย สองสามวันที่ผ่านมาเขาแทบเหมือนซอมบี้ที่เดินทางไปเรียนในตอนเช้าและกลับมานั่งอยู่หน้าคอมในตอนกลางคืน แล้วนั่งทำอะไรหน้าคอมหน่ะหรอ? เขาคิดว่าทุกคนคงรู้กันอยู่แล้วนะ... ใช่! เขากำลังนั่งโหวตเพื่อลุ้นเป็นผู้โขคดีที่ได้ไปมีทแอนกรี๊ดกับคิมฮยอนจุงอยู่!

                ถึงแม้ว่าตอนนี้สภาพร่างกายเขาจะเหมือนตายไปแล้วก็เถอะ...

                แต่ฮยองจุนสู้ไม่ถอยครับ T________Tv

                นิ้วเรียวนั่งคลิกเม้าส์พร้อมกับกดโหวตไปเรื่อยๆแล้วรีเฟรชเป็นจำนวนครั้งที่นับไม่ถ้วน สายตาที่เริ่มพร่ามัวและความอ่อนล้าที่มาเยือนทำให้ร่างโปร่งต้องแอบชำเลืองไปมองนาฬิกาและได้ค้นพบว่าตอนนี้เกือบตีสี่แล้ว อา... นี่เขานอนวันละแค่ 4-5 ชั่วโมงเองหรอเนี่ย? แต่ก็เอาเถอะเพราะวันนี้เป็นวันที่โหวตได้วันสุดท้ายแล้ว คิดได้ดังนั้นก็ควรจะปิดคอมแล้วนอนเสียที แต่ก่อนที่จะกด Shut Down ก็กลับเห็นไอค่อน MSN เสียก่อน... นี่เขาไม่ได้คุยกับ (ยูโฟ่) พี่ฮยอนจุงสามวันแล้วสินะ ช่วงนี้เชาค่อนข้างยุ่งๆจึงไม่ได้ออนเอมเลย ว่าแล้วก็ไปออนหน่อยละกัน แล้วพี่เขาจะออนอยู่ไหมเนี่ย? ฮยองจุนกดเปิดหน้าต่าง MSN ขึ้นมาพร้อมกับกรอก ID MSN ของตัวเองแล้วพิมพาสเวิร์ดลงไปพร้อมกับรอคอยการล็อกอิน ใช้เวลานาทีกว่าๆก็ลอกอินสำเร็จ ร่างโปร่งกวาดสายตาลงมองตามลิสต์ต่างๆที่ในตอนนี้แทบจะไม่มีใครออนอยู่เลย (ส่วนใหญ่ออนทิ้งไว้และหลับไปแล้ว) เมื่อกวาดมองรายชื่อจนหมดก็ต้องพบกับความผิดหวังเมื่อพี่ฮยอนจุงของเขาไม่ออน...

                แต่ก็นะ... ส่งข้อความออฟไลน์ไปให้ละกัน!

                HyungJun said: ฮยองอา~ คิดถึงจังเลยฮะ ผมไม่ค่อยว่างเลย ดูแลตัวเองด้วยนะ!! ^^ ฝันดีราตรีสวัสดิ์ครับ~ <3

                เมื่อพิมพ์ใส่หน้าต่างแชทออนไลน์ที่ไม่มีทางว่าจะตอบกลับมาเสร็จเรียบร้อยแล้วฮยองจุนจึงปิดคอมและเตรียมตัวที่จะเข้านอนในทันที เมื่อถึงหัวหมอนก็หลับได้อย่างง่ายดาย

                ก็นะ หลับเป็นศพอืดอยู่บนเตียงเลยหล่ะ!

                เช้าวันรุ่งขึ้น

            ฮยองจุนในตอนนี้ซึ่งสามารถนำพาร่างซอมบี้ (ที่เกือบจะไร้วิญญาณ) ของตัวเองมาที่มหาลัยแล้วก็แทบจะฟุบหลับกับโต๊ะในทันที... อีกห้านาทีอาจารย์ก็เข้าแล้ว เขาต้องรีบตื่นและจดเลกเชอร์เพราะคาบนี้เป็นคาบที่ค่อนข้างสำคัญมาก ฮยองจุนเรียนอยู่คณะนิเทศศาสตร์สาขาภาควิชาด้านการแสดง ซึ่งการแสดงในทีนี้ไม่ได้หมายถึงแค่จะไปเป็นดาราอย่างเดียว แต่ยังหมายถึงนักเขียนบทและผู้กำกับอีกด้วย ร่างโปร่งซึ่งค่อนข้างที่จะชอบทางด้านนี้อยู่แล้วจึงเลือกลงคณะนี้

                ทันทีที่อาจารย์เข้าฮยองจุนก็รีบถ่างตาขึ้นมาเรียนโดยทันทีพร้อมกับจดเลกเชอร์อย่างมึนๆไปด้วย จองมินที่นั่งอยู่ข้างๆก็คอยหาผ้าเย็นมาเช็ดหน้า (ออกแนวเช็ดแบบป่าเถื่อน) เขาเสมอเมื่อเขาตาปรือเหมือนจะหลับ ซึ่งนั้นมันก็ค่อนข้างช่วยได้ทีเดียวเลยหล่ะ เวลาผ่านไปหนึ่งชั่วโมงเศษๆก็หมดคาบ ร่างโปร่งจึงรีบเก็บของเพื่อที่จะได้กลับหอนอนเสียที โดยเมื่ออาจารย์ออกไปปุ๊ปฮยองจุนก็รีบชิ่งกลับบ้านอย่างรวดเร็ว

                “โอยย~ ปวดหัวอยากนอนนนนน”

                ฮยองจุนบ่นพึมพำกับตัวเองหลังจากที่ได้พาร่างตัวเองมาอยู่หน้าห้องแล้ว (โชคดีแค่ไหนที่ไม่โดนฉุดระหว่างทางหน่ะ!) เมื่อไขกุญแจห้องได้เสร็จปุ๊ปก็รีบวิ่งเข้าห้องถอดเสื้อเปลี่ยนกางเกงพร้อมกับโดดเข้าหาเตียงนอนในทันทีแบบไม่สนใจโลก (เน่าแท้)

                คิมฮยอนจุง กำลังหงุดหงิดมาก...

                อา... นานมากแล้วที่เขาไม่ได้หงุดหงิดแล้วกระวนกระวายมากขนาดนี้ ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยจริงๆ เขาหงุดหงิดเพราะอะไรหน่ะหรอ?

                ก็คนหน้าตุ๊กตาของเขาไม่ออนไลน์เลยหน่ะสิ!

                แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นก็ไม่ได้หมายความว่าเขาคิดถึงหรอกนะ แค่นึกถึงเฉยๆ! (ก็ยังแถไม่เลิกอ่ะพี่น้อง)

                ฮยอนจุงโยนแบล็คเบอร์รี่ของตนเองอย่างหน่ายๆเนื่องจากไม่มีอะไรทำ ก็จริงอยู่ที่เขาได้ข้อความออฟไลน์ที่เด็กน้อยฝากเอาไว้เมื่อวานแล้ว เขาแอบดีใจอยู่หรอกนะที่เด็กน้อยเห็นว่าเขาสำคัญแต่นั้นมันก็ไม่ได้ทำให้ความคิดถึง เอ้ย นึกถึงลดลงเลยแม้แต่นิดเดียว!

                จะบ้าตายแล้วนะเว้ยครับบบบบบบบ! (ทึ้งหัว)

                ฮยอนจุงกดมองลิสต์คนที่ออนไลน์อยู่ในตอนนี้เพื่อมองหาคนที่เขานึกถึงเผื่อว่าจะออนไลน์อยู่ ถึงแม้ความหวังจะริบหรี่เพราะเจ้าตัวบอกว่าช่วงนี้ยุ่งๆ เอ๊ะ... แต่เดี๋ยวก่อนนะ???

                ฮยองจุนออนไลน์อยู่นี่นา!

                HyunJoong says: หายไปไหนมา?

                ฮยอนจุงยอมทิ้งฟอร์มของตัวเองโดยเป็นฝ่ายยอมทักไปก่อนด้วยความนึกถึง (หรา)

               HyungJun says: เหนื่อยๆ

            HyunJoong says: ทำไรมาหล่ะ?

            HyungJun says: ทำงานมั้ง

            แปลก....

              ทำไมวันนี้เด็กน้อยของเขาดูแปลกๆ?

               HyunJoong says: ทำไรอยู่หล่ะ?

            HyungJun says: นอนสลบอยู่

            HyunJoong says: นอนอยู่แล้วตอบได้ไง? -_-

            HyungJun says: ก็ผมไม่ใช่ฮยองจุนนี่นา ทำไมจะตอบไม่ได้หล่ะครับ? (:

             ไม่ใช่ฮยองจุน??!!

                แล้วตอนนี้เขาคุยอยู่กับใคร??!!  แล้วฮยองจุนอยู่ทีไหน??!!

                ย้อนกลับไปเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน

                “พี่ฮยองจุนนนน~ คิบอมมาหาแล้ว คิดถึงผมไหม!!”

                เด็กผู้ชายที่หน้าตาคล้ายคลึงกับคนที่นอนอืดอยู่บนเตียงใช้กุญแจสำรองไขเข้ามาก่อนที่จะตะโกนแหกปากและในมือยังอุ้มสุนัขตัวสีน้ำตาลเอาไว้แน่น ซึ่งเสียงอันดังจากการตะโกนเมื่อครู่ทำให้คนที่นอนอยู่บนเตียงสลึมสลือตื่นขึ้นมาแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะลุกขึ้นมาหรอกนะ

                “อืออ... คิบอมอา พี่ขอนอนก่อนนะ”

                “อะไรกัน ผมอุตส่าห์มาหาพี่นะ ช็อกโกด้วย!”

                “อือออ... พี่ปวดหัว นอนก่อนแปป”

                หลังจากจบประโยคก็ขาดการติดต่อจากคู่สนทนาที่นอนอยู่บนเตียงโดยทันที

                ก็อึ้งกันทั้งหมาทั้งคนอ่านะ... -_-

                คิบอมเดินไปรอบห้องอย่างเบื่อๆเพราะอุตส่าห์มาจากแดนไกล (ก็ต่างจังหวัดอ่านะ) มาหาพี่ชายสุดเลิฟแต่พี่ชายกลับเมินเขาซะงั้นนี่! แย่จริงๆเลย รวมถึงช็อคโกตอนนี้ที่กำลังนอนกลิ้งตัวไปกลิ้งตัวมาเพราะเนื่องจากไม่มีอะไรทำ ได้แต่รอคอยให้เจ้าของเลิกนอนอืดและตื่นขึ้นมาเล่นด้วย คิบอมเดินไปรอบๆห้องจนสะดุดกับแบล็คเบอร์รี่ของฮยองจุนที่วางนิ่งอยู่บนโต๊ะ

                ว่างอ่ะ...

                เอามาเล่นแก้เบื่อก็คงไม่เป็นอะไรหรอกเนอะ -.-

                กลับมา ณ ปัจจุบัน

                HyunJoong says: แล้วนี่ใครตอบ?

             HyungJun says: คนที่รักพี่ฮยองจุน

             HyunJoong says: แฟน?

             HyungJun says: คึคึคึ

             HyunJoong says: …

                อะไรกันวะเนี่ย............

                เด็กน้อยของเขาไปมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่ (ปิดหน้าร้องไห้)

                ไหนว่าจะรักแต่พี่คนเดียวไง! (?)

                HyungJun says: พี่ฮยองจุนไม่สบายนอนอืดตายอยู่บนเตียง

             HyunJoong says: อืม

             HyungJun says: ไม่รู้จะอยู่คนเดียวได้หรือเปล่า เพราะเดี๋ยวผมต้องออกไปทำธุระข้างนอก บายครับ~

            แล้วก็ออฟไปในทันที -_-

                ฮยอนจุงได้แต่นึกถึงบทสนทนาที่คุยด้วยเมื่อครู่นี้ คนที่รักพี่ฮยองจุน? คนรัก? เพื่อนสนิท? หรือว่าอะไร? บางทีอาจจะไม่ใช่แฟนแต่อาจจะเป็นแค่คนแอบรักก็ได้ แต่ไม่ว่ายังไงก็เถอะ อยู่ในห้องเดียวกันกับเด็กตุ๊กตานั้นจะแอบทำอะไรมิดีมิร้ายหรือเปล่าเถอะ?! อีกอย่างนึง... ปล่อยคนป่วยให้อยู่คนเดียวได้ไง? เกิดเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไงเล่า!

                ไม่เคยหงุดหงิดขนาดนื้มาก่อนเลยจริงๆ...

                รู้ตัวอีกทีคิมฮยอนจุงก็มาอยู่ที่ร้านขายยาเสียแล้ว

            เขากำลังเลือกซื้อยาอยู่ ใช่... เขาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ามาอยู่ที่นี้ได้ยังไง ก็แค่เดินคิดอะไรเรื่อยเปื่อย (เกี่ยวกับเด็กน้อย) แล้วขามันก็พาก้าวเขาร้านเฉยซะงั้นอ่ะ! ว่าแต่...

                ฮยองจุนป่วยเป็นโรคอะไร? -_-………………………………………

                ในเมื่อไม่รู้ก็ซื้อมันให้หมดเลยละกัน -_-!

                “เอายาที่เกี่ยวกับปวดหัว คลื่นไส้ ตัวร้อน บลาๆๆ หน่อยครับ”

                ฮยอนจุงพูดขึ้นด้วยเสียงอ้อมแอ้มพร้อมกับกระชับหมวกให้แน่นขึ้นไปอีกเพื่ออำพรางตัวเอง เนื่องจากในตอนนี้เขามาคนเดียว รอได้ไม่นานเภสัชกรก็ส่งยาทั้งหมดมาให้ ฮยอนจุงจ่ายเงินแล้วเดินออกมาจากร้านพร้อมกับฉุกคิดได้อีกเรื่องหนึ่ง...

                ฮยองจุนอยู่ที่ไหน -_-…………………………………

                ให้ตายเถอะ! ทำไมเขาต้องเป็นห่วงเด็กคนนั้นขนาดนี้ด้วยวะเนี่ย??!!

                ร่างสูงที่กำลังนั่งอยู่ในรถเริ่มคิดถึงเรื่องที่เจอกับฮยองจุนเป็นครั้งแรก อืม... ไอศกรีม... แบล็คเบอร์รี่... อยู่หอคนเดียว... ตุ๊กตากระต่าย... เดี๋ยวนะ... ตุ๊กตากระต่าย? ตุ๊กตากระต่ายที่มีขายในเฉพาะร้านมหาลัย Y!

                โป๊ะเช๊ะ! ฮยองจุนอยู่ในหอซึ่งมีที่เดียวในมหาลัย Y!

                ว่าแล้วก็รีบเบิ่งรถไปยังมหาลัย Y โดยทันที ซึ่งใช้เวลาได้ไม่นานฮยอนจุงก็มาถึงในตัวมหาลัย ร่างสูงขับรถวนอยู่สองสามรอบก็เจอกับหอพักที่คาดว่าฮยองจุนน่าจะอาศัยอยู่ ฮยอนจุงจอดรถพร้อมกับเดินเข้ามาถามพนักงานที่คุมหอในแทบจะทันที

                “คิมฮยองจุนอยู่ห้องไหน ชั้นอะไรครับ?”

                “คิมฮยองจุนเหรอ... รอสักครู่นะคะ”

                พนักงานกล่าวพร้อมกับพิมรายชื่อเสิร์ชหาชื่อในรายชื่อจอมอนิเตอร์ข้างหน้า

                “อยู่ชั้น 5 ห้อง 01 ค่ะ”

                “โอเคขอบคุณมากครับ”

                ฮยอนจุงเมื่อกล่าวคำขอบคุณเสร็จก็จึงเดินไปที่ลิฟต์พร้อมกับถือถุงยา (ที่แก้โรคทุกชนิด) แล้วกดชั้น 5 สักพักเขาก็เดินมาถึงห้อง 01 แล้วหล่ะ!

                แล้วจะวางยาไว้ตรงไหนดีวะเนี่ย?

                งั้นก็กดกริ่งสิเนอะถ้าไม่มีที่ว่าง เฮ้ย!!

                ออด..

                ชิบหาย มือดันไปเร็วกว่าความคิด!

                ถ้าฮยองจุนมาเจอเขาในสภาพแบบนี้แล้วเกิดเป็นลมเพราะความหล่อของเขาขึ้นมาจะทำยังไงหล่ะ??!! (เอิ่ม)

                ฮยอนจุงรีบวางถุงยาแบบแก้ทุกโรคก่อนที่จะวิ่งไปแอบอยู่หลังเสา (?)  รออยู่สักประมาน 2-3 นาทีร่างของฮยองจุนก็มาเปิดประตูพร้อมกับชะโงกหน้าออกมา ซึ่งสีหน้าของเด็กน้อยที่เขาเห็นนั้นค่อนข้างซีดเซียวและเหมือนคนอดหลับอดนอนกวาดสายตาไปรอบๆพร้อมกับมาหยุดอยู่ที่ถุงยาตรงหน้าประตูห้อง ฮยองจุนหยิบถุงยาขึ้นมามองอย่างงงๆด้วยตาปรือๆแล้วก็มองไปรอบๆด้านหน้าห้องอีกทีหนึ่ง เมื่อไม่เห็นใครแล้วจึงเดินกลับเข้าห้องไป

                ฮยอนจุงเหลือบมองออกมาสักครู่ก่อนที่จะเดินออกมาจากหลังเสา (?) เมื่อไม่เห็นว่ามีใครอยู่แล้วก็เดินออกมาแล้วมองอยู่ตรงที่หน้าประตูห้องอย่างครุ่นคิดอะไรบางอย่างก่อนที่จะเดินไปกดลิฟต์เพื่อลงไปยังข้างล่างและขับรถออกไป

                ... หวังว่าเด็กน้อยของเขาจะหายป่วยไวๆนะ

            คิมฮยองจุนในตอนนี้กำลังเริงระบำอยู่รอบห้องเนื่องจากชาร์ตพลังงานเต็ม

            “พี่ฮยองจุน ไม่เล่นแล้ววว ผมเหนื่อย พักบ้างเถอะ”

                “ไม่เอา เอาอีกรอบนะคิบอมอา คึคึ”

                ตอนนี้ฮยองจุนกับคิบอมกำลังเล่นวิ่งแข่ง (แบบวิ่งในจอ) กันอยู่ ซึ่งผลสรุปออกมานั่นก็คือผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะ แต่สุดท้ายคิบอมก็ลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่กับพื้นเพราะเหนื่อยจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว

                “ไม่เอาแล้วว”

                “โหยย ก็ได้... เออว่าแต่คิบอม นายซื้อยามาให้พี่ป่ะ?”

                “หืม? เปล่านี่ฮะ ผมไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมา”

                พูดจบน้องชายของเขาก็ลุกขึ้นเดินไปห้องน้ำทันที

                แล้วสรุปใครซื้อยาให้เขาวะเนี่ย??

                ฮยองจุนนึกเกี่ยวกับถุงยาปริศนาอย่างครุ่นคิดแต่สุดท้ายข้อสรุปก็คือป้าที่ทำความสะอาดน่าจะเอามาให้เขา (ซะงั้น) ร่างโปร่งซึ่งในตอนนี้เริ่มว่างเนื่องจากคิบอมไปอาบน้ำจึงหยิบแบล็คเบอร์รี่สีดำขึ้นมาก่อนกวาดสายตาไล่รายชื่อลิสต์ของตนเองเนื่องจากเขาเผลออนเอมทิ้งไว้หลังจากที่ตื่นนอนแล้ว (ลืมเพราะว่าคิบอมชวนเล่นนั้นแหล่ะ) และก็พบว่าพี่ฮยอนจุงของเขาออนอยู่! (กรี๊ดลั่นโลก)

                HyungJun says: ฮยองงง คิดถึงจังเลย ^-^

                รอได้สักพักก็มีคำตอบกลับมา

            HyunJoong says: อืม

            HyungJun says: ผมเพิ่งตื่นแหล่ะ ไม่ค่อยสบาย T.T

            HyunJoong says: แฟนไม่ดูแลหรือไง?

             แฟน??? -_-

                เขาไปมีแฟนตอนไหนวะครับ? -[]-!

              HyungJun says: แฟน? ผมไม่มีแฟนนะฮยอง -[]-

              HyunJoong says: ก็เห็นมีคนมาตอบเอ็ม

                ตอบเอ็ม?.................

                “ย่าห์! คิบอม! นายแอบมาเล่นบีบีพี่ใช่มั้ย!!??”

                “ผมเปล่าน้าพี่ฮยองจุนนน~”

                เสียงสูงของคิบอมตอบกลับมาจากห้องน้ำ ฮยองจุนรีบเปิดประวัติสนทนาระหว่างเขากับพี่ฮยอนจุงดูซึ่งก็พบว่าคิบอมมาพิมคำพูดก่ำกึ่งให้พี่ฮยอนจุงเข้าใจผิด... เดี๋ยวออกมาจากห้องน้ำจะลงโทษให้เข็ดเลย!

                น่ารักแล้วขึ้นคาน เอ้ยไม่มีแฟนมีตั้งเยอะตั้งแยะไป!

                เขาเรียกว่ารักนวลสงวนตัวนะครับ!

                HyungJun says: อันนั้นน้องชายผมเอง สงสัยมาเล่นซนตอนผมหลับหน่ะ-_-

             HyunJoong says: อืม

             HyungJun says: จริงๆน้า~

             HyunJoong says: ครับผม ^^

                อา... พี่ฮยอนจุงยิ้มให้เขาเป็นครั้งที่สองแล้ว >_<

                คิมฮยอนจุงกำลังยิ้มกว้างจนหน้าบานอยู่

                หลังจากบทสนทนาที่เด็กน้อยของเขาบอกว่าไม่มีแฟนก็ทำให้เขายิ้มขึ้นมาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหุบง่ายๆ เขาเป็นอะไรกันแน่นะ?

                HyungJun says: ฮยองอา ผมไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวกลับมาคุยด้วยน้า ^^

             HyunJoong says: ครับ

                ฮยองจุนเงียบไปทันทีหลังจากที่บอกว่าไปอาบน้ำ ซึ่ง ณ ปัจจุบันก็ผ่านไปเกกือบครึ่งชั่วโมงแล้วฮยองจุนก็ยังไม่มาเสียที ฮยอนจุงซึ่งนึกถึง (?) จนทนไม่ไหวจำต้องเป็นฝ่ายทิ้งฟอร์มของตนเองทักไปก่อนเหมือนเคย

                HyunJoong says: หายป่วยยังเรา?

             HyungJun says: พี่ฮยองจุนหายป่วยแล้วนอนอืดเป็นศพตายไปละฮะ~

            .... น้องชายสินะ -_- พูดซะเห็นภาพเลย

                HyunJoong says: อืม -_-

             HyungJun says: พี่ฮยองจุนตีผมไปหลายทีเลย ใจร้ายอ่ะ!

             HyunJoong says: สมน้ำหน้า

             HyungJun says: ใจร้ายเหมือนกันเลยคู่นี้

             HyunJoong says: ฮ่าๆๆๆ

             HyungJun says: เดี๋ยวผมจะไปนอนละ แอบถ่ายรูปพี่ฮยองจุนนอนน้ำลายยืดให้ -.-

                HyungJun send you a picture.



 

                … เอาหมาออกไปได้มั้ยครับ ต้องการคนมานอนกอดที่บ้านด่วน!

                HyungJun says: ฝันดีฮ้าบพี่ใจร้ายยย

            HyunJoong says: นายน่ะฝันร้าย... ส่วนฮยองจุนหน่ะ ฝากบอกด้วยนะว่า

            HyungJun says: ?

            HyunJoong says: ฝันดีและหายไวไวหล่ะ เป็นห่วง<3

- - - - - - - - - - - - - -

100% ละค่ะ มาแบบเนิบๆและจบแบบเนิบๆ555555
THEME : © Tenpoints!