คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : {Ch1} ; เด็กน้อย
CHAPTER 1
เด็กน้อยของผม.. ทำไมถึงน่ารักแบบนี้ :)
ภายในค่ำคืนที่ตอนนี้เป็นเวลาดึกมากแล้ว ซึ่งคงจะเป็นเวลาพักผ่อนของใครในหลายๆคน แต่สำหรับชายหนุ่มสี่คนที่อยู่ในห้องนี้ถือเป็นกรณียกเว้น เพราะชายหนุ่มทั้งสี่คนซึ่งได้ขึ้นชื่อว่าเป็นสมาชิกบอยแบนด์วงดัง 'SS501' กำลังฉลองกับการได้รางวัลจากซิงเกิ้ลใหม่ของพวกอยู่
"อ่า.. นายดูสิ ฉันหล่อที่สุดเลยนะเวลาอยู่บนเวที คิคิ" ยองแซงพูดไปยิ้มไปขณะที่กำลังดูไลฟ์ล่าสุดผ่านจากหน้าจอโน๊ตบุ๊คที่อยู่บนโต๊ะ มือที่ไม่ยอมปล่อยให้ว่างก็หยิบขนมสีสันน่ากินเข้าปากไปเรื่อยๆ
"กินเยอะอย่างนี้เดี๋ยวก็ได้กลายเป็นหมูยัมเต้นดุ๊กดิ๊กอยู่บนเวทีหรอกครับฮยอง~ " คยูจงพูดไปพลางกลั้นหัวเราะไป ยองแซงฮยองหน่ะโม้ชะมัด เขาน่ะหล่อที่สุดบนเวทีต่างหาก!
"นายน่ะหล่อสู้ฉันไม่ได้เลยพูดอย่างนี้หล่ะสิ ถึงฉันจะอ้วนแต่ทริปก็รักฉันเหมือนเดิมแหล่ะ!"
"จริงหรอครับฮยอง อย่ามาโม้หน่า.. ทริปรักผมมากกว่าฮยองเยอะ!"
ฮยอนจุงที่นั่งอยู่ที่โซฟาที่มุมห้องพลางอมยิ้มกับบทสนทนานั้น... ให้ตายสิสองคู่นี้มันซึนจริงๆสินะ ชอบทะเลาะกันแต่สุดท้ายคยูจงก็ง้ออยู่ดี ว่าแต่...
"ฮยองจุนไปไหน?" ฮยอนจุงตะโกนถามขึ้นหลังจากนั่งฟังบทสนทนาของคู่ซึน (?) และนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยมานาน ตอนนี้เวลาเกือบตีหนึ่งแล้ว แต่เด็กน้อยของเขาก็ยังไม่โผล่มาอีก
"ฮยองจุนเขาออกไปซื้อของหน่ะครับ เห็นว่าจะไปซื้อเค้กกับไก่มาเพิ่มอีก เอามาขุนพี่ยองแซงให้อ้วนขึ้น ฮ่าๆๆๆ" คยูจงพูดพลางพร้อมกับหัวเราะลั่น คนที่ถูกกล่าวหาอยู่ในประโยคก็ตีเท่าที่แขนร่างสูงทันทีพร้อมกับเดินออกจากห้องไป ทำให้คยูจงที่เห็นดังนั้นจึงต้องเดินตามไปง้ออย่างช่วยไม่ได้
ตอนนี้เป็นเวลาเกือบตีหนึ่งครึ่งแล้ว เด็กน้อยของเขาก็ยังไม่โผล่มาเสียที จะเกิดอะไรขึ้นกับเด็กน้อยของเขาหรือเปล่า ? ฮยอนจุงพลางนึกคิดพร้อมกับกังวลไปด้วย เค้าเป็นห่วงเด็กน้อยของเขาจริงๆ ยิ่งตัวบางๆพร้อมกับหน้าหวานๆนั่นอีก จะมีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นหรือเปล่า....
เสียงนาฬิกาบ่งบอกเวลาตีสองแล้ว ตอนนี้คยูจงกับยองแซงคงจะนอนหลับไปแล้ว.. แต่เขานี่สิยังไม่ได้ไปไหนเลย ทั้งที่ปกติแล้วเขาต้องหลับก่อนเพื่อนและตื่นเป็นคนสุดท้ายด้วยซ้ำไป แต่ก็นะ.. เด็กน้อยของเขาหายไปไหน โทรไปกี่สายก็ไม่ยอมรับ คิมฮยองจุนนายจะทำให้พี่ประสาทกินหรือยังไง!
ภายหลังจากความคิดเกี่ยวกับฮยองจุนได้ไม่นาน ก็มีเสียงประตูเปิดขึ้นมา เด็กน้อยที่เค้าตามหายืนตัวเปียกเพราะด้วยฝนที่ตกอยู่ข้างนอก มือข้างซ้ายถือถุงขนมกินเล่นและไก่ทอดซึ่งตอนนี้คาดว่าคงจะเปียกจนเกือบหมดแล้ว..
"หายไปไหนมา? ทำไมโทรไปก็ไม่รับ? ทำไมถึงกลับดึกขนาดนี้? พี่เป็นห่วงรู้ไหม" ฮยอนจุงรีบพล่ามคำถามใส่คนร่างบางที่อยู่ด้านหน้าทันที เล่นหายไปเกือบสองชั่วโมงแบบนี้ใครจะไม่เป็นห่วงบ้างหล่ะ..
"ตอนแรกผมเดินไป จากนั้นฝนมันก็ต้องลงมา ผมก็เลยรอที่ร้านกะให้ฝนหยุดตกก่อน แต่มันก็ตกขึ้นเรื่อยๆทำให้ผมต้องวิ่งตากฝนมาเพราะกลัวจะกลับมาไม่ทัน ส่วนมือถือมันเปียกน้ำเลยทำให้ไม่ได้ยินเสียง ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงนะครับฮยอง" ฮยองจุนรีบพูดพร้อมกับยืนตัวสั่นด้วยฤทธิ์ของสายฝนที่ตกลงมาข้างนอกนั่น ตอนนี้ฮยอนจุงฮยองน่ากลัวจริงๆสิให้ตาย....
ฮยอนจุงเมื่อเห็นดังนั้นก็ถอนหายใจ อย่างน้อยเด็กน้อยของเขาก็ปลอดภัย ถึงแม้ว่าพรุ่งนี้อาจจะมีไข้ก็เถอะ.. เมื่อคิดได้ดังนั้นร่างโปร่งจงเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาเช็ดผมให้กับร่างบางที่อยู่ตรงหน้าเบาๆพร้อมกับเอาหน้าผากของตนเองไปชนกับหน้าผากมนของอีกคน
"ตัวอุ่นๆนะ รีบไปอาบน้ำแล้วอย่าลืมกินยาลดไข้ด้วยหล่ะ เดี๋ยวจะไม่สบาย" ฮยอนจุงพูดพลางกับขยี้หัวของคนตรงหน้าเบาๆ จากนั้นจึงเดินไปอาบน้ำบ้างเพื่อเตรียมตัวเข้านอน
หลังจากที่อาบน้ำเสร็จแล้ว ฮยอนจุงจึงหยิบยาลดไข้ขึ้นไปข้างบนเพื่อให้กับฮยองจุน เพราะเด็กน้อยของเขาหน่ะขี้ลืมจะตาย พูดแปปๆเดี๋ยวก็ลืมแล้ว เมื่อคิดได้ดังนั้นจึงเดินเข้าห้องอีกคนพร้อมกับวางยาไว้บนหัวนอน
"อ้าว.. ฮยองยังไม่นอนอีกหรอครับ?" ร่างบางที่เดินเข้าห้องมาตอนไหนไม่รู้พูดขึ้นมาพร้อมกับเช็ดผมไปด้วยเดินเข้ามาใกล้ๆ
"ยังเลย เดินขึ้นมาเอายาให้คนขี้ลืมอย่างนายไง"
"อะไรกันฮยองใครขี้ลืม ผมจำได้อยู่แล้วหน่าว่าต้องกินยา~ " ฮยองจุนรีบเถียงกลับในทันที ใครบอกเขาขี้ลืมกันแหล่ะ แค่หลงๆลืมๆไปบ้างเท่านั้นเอ๊ง!
ฮยอนจุงได้ยินประโยคนั้นก็อมยิ้มกลั้นขำ เด็กน้อยของเขาน่ารักจริงๆสินะให้ตาย...
"ฮยอง มากอดกันก่อนนอนหน่อยสิ" คนตรงหน้าพูดขึ้นพร้อมกับอ้าแขนกว้างๆเพื่อให้ร่างสูงเข้าไปสวมกอดได้อย่างถนัด ฮยอนจุงเดินเข้าไปสวมกอดแน่นพร้อมกับลูบหัวร่างบางอย่างรักใคร่
"นอนได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ตื่นสายงอแงไม่ยอมลุกหรอก"
"งั้นฮยองก็อยู่ตรงนี้เป็นเพื่อนผมก่อนนะ รอจนผมหลับแล้วค่อยไปนะได้ไหม? " ฮยองจุนพูดขึ้นเพราะไม่อยากนอนคนเดียว เขาน่ะกลัวผีอย่างกับอะไรดี..
"อืม.. ได้สิ เพื่อนายน่ะพี่ทำได้อยู่แล้ว"
หลังจากผ่านไปไม่ถึงสิบนาที ฮยองจุนก็หลับไปอย่างรวดเร็ว โครงหน้าสวยหวานยามหลับนั้นช่างดูสวยงามอย่างน่าหลงใหล... มองทีไรก็ไม่เคยเบื่อ ร่างสูงเมื่อเห็นอีกคนหลับสนิทไปแล้วจึงโน้มหน้าเข้าไปใกล้ๆพร้อมกับจูบหน้าผากมนอย่างรักใคร่
"ฝันดีนะ เด็กน้อยของพี่"
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ตอนนี้หวานนนนนนนนน เนอะ!
ฮยอนจุงฮยองน่ารักมากมาย ห่วงน้องด้วย
แต่วันนี้ก็ตกใจ ได้ยินไหมเรื่องข่าวที่พี่จี่ของเราจะเข้ากรม
อา... ก็อีกแค่ 2 ปี เอง ยังไงเราก็จะรอไปด้วยกันเนอะ ^^
ความคิดเห็น