คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : { SF } ; HONEYMOON TRIP (0913*)
HONEYMOON TRIP
ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าผมอยู่ที่ไหน....
ตอนนี้ผมมาอยู่ที่ภูเก็ตกับคุณสามีฮยอนจุงหน่ะสิ!
ตอนนี้ผมกับพี่ฮยอนจุงเรากำลังมองน้ำทะเลสีฟ้าเขียวที่ใสสะอาดและมีชายหาดทรายสีขาวสวย บรรยากาศดี วิวน่ามอง แต่สิ่งที่ไม่น่าประทับใจคืออะไรรู้ไหมครับ?
ก็ไอ้คุณพี่ฮยอนจุงโดดงานแล้วจับผมลากเข้าเครื่องบินมานี่สิ!
ตอนที่ลากมานี่ผมทั้งถีบ เตะ ต่อย และอย่างอื่นอีกมากมายแต่ก็ไม่สามารถสู้แรงควาย (?) มหาศาลของพี่แกได้ ผมไม่อยากไปไหนทั้งนั้นแหล่ะ จะอยู่บ้านดูทีวี เก๊าติดซีรียยยยยยยยยยยย์ (งอแง) T_________T
“ฮยองจุน... อากาศดีจังเลยเนอะ”
“…”
เงียบไม่ตอบครับ งอนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!
“ยังงอนพี่อยู่อีกหรอ? ไม่งอนนะเด็กดี๊เด็กดี~”
พี่ฮยอนจุงที่ตอนแรกอยู่ข้างๆ ผมในตอนนี้กลับมาอยู่ข้างหลังพร้อมกับสวมกอดเอาคางเกยไหล่ไว้อย่างออดอ้อนแถมยังมีการเอาปลายจมูกไล่ซอกคออีกด้วย -///////////////////- แต่เราก็ต้องเล่นตัวต่อไปครับ!
“ทำเสียงสูงแบบนั้นไม่ต้องมาพูดกันเลย”
“จริงหรอ? ไม่อยากให้พี่พูดจริงหรอ?”
“…”
“ไม่อยากให้พูดแล้วทำไมถึงแก้มแดงแบบนี้เล่าหืม?”
สุดท้ายก็โดนหอมแก้มฟอดใหญ่จนได้…
แพ้ทางพี่แกไปหมดจริงๆ ครับ
กิจกรรมแรกที่พวกเราคิดจะไปทำกันก็คือว่ายน้ำในสระครับ...
แต่มันจะหมดสนุกเพราะอะไรรู้ไหม?
‘จะถอดเสื้อลงหรอ ไปใส่เสื้อ’
‘… = =’
‘เสื้อฟิตไป ไปเปลี่ยนใหม่’
‘… = =!!’
‘เสื้อขาวหรอ? เปียกน้ำก็เห็นหมดสิ ไปเปลี่ยน’
‘… = =!!!!!!!!!!!!!’
ให้ใส่ชุดกบดำน้ำว่ายเลยไหมเพ่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
สุดท้ายผมก็ลงมาใส่เสื้อสีเทาพร้อมกับกางเกงขาสั้นสบายๆ เตรียมตัวลงว่ายน้ำ แต่คุณพี่แกน่ะสิครับเล่นใส่กางเกงตัวเดียวอวดโฉมซิกส์แพ็คสาวๆ อยู่นั่นแหล่ะ!
อย่าให้มีซิกส์แพ็คบ้างนะ!
จะไปเล่นกล้ามให้บึ้กกว่าเลยคอยดู! #อะไร??
“ฮยองจุน มาว่ายน้ำบ้างสิ มัวแต่นอนอืดอยู่ได้”
ตอนแรกผมก็กะจะนอนอืด (?) อยู่บนห่วงยางแหล่ะครับ แต่พอพี่เค้ารบเร้ามากๆ ก็ทนไม่ไหวจนต้องผงกหัวขึ้นมาคุยกับคนที่อยู่ในน้ำจนได้
“ว่าไงงงงงงงงงงงงงงงงง”
“พูดให้มันเพราะๆ หน่อย”
“ว่าไงฮ้าบพี่ฮยอนจวงงงงง”
“= = ลงมาเล่นน้ำด้วยกันมา”
“ไม่อาวววววววววววววววว”
ตู้ม!!!!!!!!!
จบเสียงคำว่าไม่เอาปุ๊ป คุณพี่ฮยอนจุงก็คว่ำห่วงยางเลยหล่ะครับ -_-
“งือออ น้ำเย็นง่ะ”
“งั้นมากอดกันมา”
“น้ำอุ่นแล้วหล่ะ-_-”
สุดท้ายผมก็ได้แต่ยืนแช่น้ำอยู่นิ่งๆ หรือไม่ก็นอนลอยตัวไปเรื่อยๆ
ก็คนมันขี้เกียจง่ะ -_- #เลซี่แมนฮยองจุนคิม
“ฮยองจุน แข่งดำน้ำกัน”
“พี่ไม่เหนื่อยบ้างหรอ? = =”
“ไม่หรอก ยังมีแรงอีกเหลือเฟือสำหรับคืนนี้”
“=____________________= ว่าไงนะ”
“เปล่า~~ รีบๆ มาดำน้ำด้วยกันเร็ว ใครกลั้นหายใจได้นานกว่าคนนั้นชนะ”
พูดเสร็จปุ๊ปก็ดึงผมลงไปดำด้วยทันทีเลยหล่ะครับ...
ถ้าจะไวอะไรขนาดนี้ =_=
ผมกับพี่ฮยอนจุงจ้องตากันอยู่ใต้น้ำอย่างไม่มีใครยอมใครจนกระทั่งตอนนี้ดำน้ำไปได้เป็นเวลาหนึ่งนาทีกว่าๆ แล้วแต่ก็ไม่มีที่ท่าว่าพี่แกจะขาดอากาศหายใจเลยแม้แต่น้อย (โคตรซุปเปอร์แมน) แต่ผมในตอนนี้สิ แทบจะขาดอากาศชักดิ้นชักงออยู่แล้ว ได้แต่นึกบ่นคนด้านหน้าอยู่ในใจว่าทำไมถึงได้ถึกทนเกินมนุษย์แบบนี้ TT^TT
ผ่านไปสามสิบวินาทีผมก็ทนไม่ไหวเลยทำสัญญาณโบกมือแล้วเตรียมพร้อมกระเด้งขึ้นหาเฟรชแอร์ข้างบนในแทบจะทันที แต่ติดตรงที่ว่า ทำไมมือของพี่แกยังจับที่ข้อมือผมแน่นอย่างกับหนวดปลาหมึกเยี่ยงนี้...
จะตายแล้วนะว้อยครับ T___________________T
ในตอนนี้ผมแทบจะพองปาก ทำหน้าตาเหมือนคนกำลังจะขาดใจตายอยู่เต็มเปี่ยมเพื่อให้พี่แกปล่อยข้อมือผมเสียที แต่สุดท้ายกับกลายเป็นว่าพี่ฮยอนจุงยื่นหน้าเข้ามาใกล้ขึ้น... ใกล้ขึ้น...
จนกระทั่งริมฝีปากของเราสองคนบรรจบกัน
พี่ฮยอนจุงขบเม้มริมฝีปากล่างของผมเบาๆ เป็นเชิงว่าให้เปิดปากขึ้นก่อนที่จะค่อยๆ ผ่อนออกซิเจนมาให้กับผม ริมฝีปากหนาที่แอบซุกซนหน่อยๆ ดูดกลีบปากบางให้ขึ้นสีก่อนที่จะจรดจูบครั้งสุดท้ายแล้วถอนออกพร้อมกับอมยิ้มให้อย่างทะเล้นแล้วดีดตัวลอยขึ้นจากน้ำ ผมซึ่งในตอนแรกได้แต่อ้ำอึ้งกับจูบเมื่อครู่ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเหมือนการผ่อนลมหายใจมาให้ก็เถอะ
แต่มันก็คือจูบใต้น้ำจูบแรก...
ทันทีที่ขึ้นมาบนผิวน้ำพี่ฮยอนจุงก็ดึงตัวผมเข้าไปโอบกอดอย่างหวนแหนโดยไม่แคร์สายตาใครๆ เลยแม้แต่คนเดียว….
“วันนี้แพ้ฮยองจุนซะแล้ว แย่จังเลย~”
ก็ถ้าเป็นผู้ชนะแล้วจะเสียเปรียบขนาดนี้นะครับ! =//////=
“นี่แหน่ะๆๆ!”
ผมว่าพลางกับวักน้ำใส่พี่ฮยอนจุงที่อยู่ด้านหน้าไปด้วยความสะใจเล็กๆ (?) ตอนนี้ผมมาเล่นทะเลแล้วหล่ะครับ (มาไวดั่งวาร์ปมา) ก็ทำไงได้หล่ะครับก็พี่แกเขาอยากเล่นทะเลต่อผมก็เลยโดนลากไปด้วย ซึ่งในตอนนี้พี่ฮยอนจุงก็สาดน้ำใส่ผมอย่างไม่มีที่ท่าว่าจะยอมแพ้เลยหล่ะครับ... หึ มีหรอที่คนอย่างคิมฮยองจุนจะยอม??
“โอ๊ย! แสบๆๆ”
“หือ??? ไหนฮยองจุน เป็นไรมากไหม???”
พี่ฮยอนจุงรีบวิ่งเข้ามาใกล้ผมอย่างรวดเร็วแต่เนื่องจากอยู่ในน้ำจึงทำให้การวิ่งนั้นช้ายิ่งกว่าเดินเสียอีก แต่ถึงยังไงก็ตามเมื่อพี่เขามาถึงแล้วก็รีบจับหน้าผมพร้อมกับพยายามพิจารณาอย่างใกล้ชิดว่าผมเป็นอะไรหรือเปล่า
“แสบตามากไหม?? เดี๋ยวพี่ไปเอาน้ำสะอาดมาล้างให้นะ”
ผมยังหลับตาแน่นไม่ยอมบอกอะไรไป
“พี่ขอโทษนะ ขึ้นฝั่งกันเถอะเดี๋ยวพี่ไปเอาน้ำสะอาด”
พี่ฮยอนจุงจับไปตามใบหน้าของผมอย่างหวนแหน
แล้วมันก็เต็มไปตามแผน...
“แบร่!!!”
ผมแลบลิ้นออกมาพร้อมกับลืมตาโตใส่พี่ฮยอนจุง ซึ่งพี่แกก็ตกใจไปนิดนึงแต่สุดท้ายก็หยิกแก้มผมพร้อมกับหอมแก้มฟอดใหญ่ (อีกตามเคย)
“แสบจริงๆ เลยเรา”
ตอนนี้ก็เป็นเวลาหนึ่งทุ่มแล้ว...
เวลาซีรีย์ที่สุดแสนจะสนุกมาแล้วง่ะ T^T
อยากดูอ่ะฮืออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
ผมได้แต่นอนชักดิ้นชักงอ (?) อยู่บนเตียงหลังจากที่ได้ไปทำกิจกรรมต่างๆ เสร็จ (ก็พวกเล่นน้ำทะเลและว่ายน้ำนั่นแหล่ะ) พร้อมกับทานอาหารเย็นเสร็จเรียบร้อยแล้วแต่ก็นะ…
จีฮูซอนเบ (????) ของเก๊ากำลังออนแอร์อยู่ง่ะ T___________________________T
พี่ฮยอนจุงผู้ซึ่งพยายามทำวิธีทางเพื่อให้ผมหายจากการชักดิ้นชักงอ... อาทิเช่น
‘ไว้ไปดูย้อนหลังเอาก็ได้เนอะ’
‘ไม่เอาจะดูแบบออนแอร์’
‘ดูในเน็ตกับพี่ไหม? กำลังออนแอร์เลยนะ’
‘ไม่เอาภาพไม่ชัด กระตุกด้วย เห็นความหล่อไม่ถนัด’
นอยด์! เหวี่ยง! Y_________________________Y
ดิ้นไปดิ้นมานานๆ เข้า....
พี่ฮยอนจุงหายไปไหนแล้วหว่า -_-……………..
อย่าเพิ่งทิ้งโผ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม TT^TT
ผมที่ลุกออกมาจากเตียงและกำลังจะเดินไปเปิดประตูห้องเพื่อตามหาพี่ฮยอนจุงเมื่อเปิดประตูก็เจอบุคคลที่กำลังตามหาอยู่ถือถุงเค้กหลากรสไว้ในมือ
“พี่ซื้อมาให้หน่ะ ทานซะนะจะได้ไม่เบื่อ”
ตอนแรกก็กะว่าจะงอนต่ออ่านะ....
พอเห็นเค้กเท่านั้นแหล่ะ หายเลย.... #ใจง่ายมาก
และแล้วคิมฮยองจุนก็กลับมานอนอืดอีกครั้งเพราะกองเค้กเท่าภูเขา...
มันเป็นปกติที่คนมันจะอิ่มและง่วงนอน ซึ่งผมก็เป็นหนึ่งในนั้นครับ ตอนนี้อิ่มเสร็จก็นอนอืด (อนาถ) แต่ยังไงผมก็อาบน้ำแล้ว คิดได้ดังนั้นก็เดินเข้าห้องน้ำเพื่อแปรงฟันให้สะอาดพร้อมกับทิ้งตัวลงนอนอืดบนเตียงอีกรอบก่อนที่จะตะโกนบอกคนที่ยังคงนั่งเล่นอยู่กับแล็บท็อบที่อุตส่าห์แบกมาด้วย
“ฮยองนอนแล้วนะ ฝันดี!”
เช้าวันใหม่สดใสก็มาถึง
ผมตื่นนอนขึ้นมาพร้อมกับพบว่าคนที่อาศัยอยู่ในห้องเดียวกันนั้นหายไปไหนเสียแล้วก็ไม่รู้ เมื่อคิดได้ดังนั้นก็จึงเดินไปทำกิจวัตรประจำวันในตอนเช้า เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จอะไรเรียบร้อยแล้วพี่ฮยอนจุงก็ยังคงไม่มาเสียที จนกระทั่งสายตาของผมนั้นไปสะดุดกับกล้องวิดีโอที่วางอยู่เคียงคู่กับแล็บท็อปของพี่เขา ด้วยความสงสัยที่มีมากล้น (?) จึงหยิบขึ้นมาเปิดดูในทันที ในวิดีโอนั้นก็มีคลิปนึงที่ถูกอัดอยู่ ผมจึงรีบเปิดดูอย่างไม่รอช้า
‘สวัสดีครับ อา... ผมไม่เคยทำอะไรแบบนี้จริงๆ เลยนะเนี่ย ผมคิมฮยอนจุงครับ วันนี้ก็ไม่มีอะไรมากหรอกก็แค่อยากทำเซอร์ไพรส์เด็กดื้อที่นอนอืดอยู่บนเตียงเฉยๆ หน่ะ”
ร่างสูงในกล้องที่ถูกอัดเอาไว้กล่าวขึ้นพร้อมกับอมยิ้มอย่างเขินๆ จากนั้นกล้องก็ถูกปัดลงไปอยู่ตามทางเดินที่มากำลังไปซึ่งจุดหมายปลายทางก็คือเตียงที่ผมนอนอยู่
‘นี่แหล่ะครับคือเด็กน้อยของผม... น่ารักใช่ไหมหล่ะ? แต่ผมหวง ไม่ให้ใครหรอกนะ’
พี่ฮยอนจุงเลิกผ้าห่มลงนิดนึงเพื่อให้เห็นใบหน้าผมชัดๆ พร้อมกับลูบหัวผมอย่างเอ็นดูไปด้วย =///////////////= โอ้ยยยยยย! เขินจนจะตัวระเบิดอยู่แล้ว! ><
แต่เดี๋ยวก่อน....
ผมนอนน้ำลายยืด T_________________T
‘แถมยังเป็นเด็กน้อยนอนน้ำลายยืดด้วยนะเนี่ย~’
โฮฮฮฮฮฮ T^T
‘แต่ถึงยังไง... คิมฮยองจุนก็ยังคงเป็นเด็กน้อยของผมอยู่ดีแหล่ะ’
พี่ฮยอนจุงอมยิ้มพร้อมกับก้มลงจุ้บปากผมที่ยังคงนอนหลับไม่รู้เรื่องอยู่บนเตียง
‘วันที่สิบสามกันยายน … วันนี้มีความหมายกับพี่มากเลย…
ถึงแม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน... แต่ยังไงพี่ก็รักนายเสมอนะ
เข้าใจไหมเด็กดื้อ? อย่างอนให้บ่อยนักหล่ะ พี่รักนายที่สุดเลยนะ’
“0913 พี่รักนายนะเด็กน้อย”
พี่ฮยอนจุงที่โผล่มาจากไหนอีกแล้วก็ไม่รู้โผล่มาข้างหลังพร้อมกับยื่นช่อดอกไม้กุหลาบสีแดงสดที่ถูกพันด้วยริบบิ้นสีขาวมาให้กับผม
“... ผมก็รักพี่ที่สุดเลยฮะ”
ผมรับช่อดอกไม้แล้วจับมันไว้แน่นๆ พร้อมกับจุ้บบุคคลที่ผมรักที่สุดแล้วกอดไว้อย่างหวงแหน ซึ่งพี่ฮยอนจุงก็กอดตอบผมอย่างอ่อนโยนมากที่สุดเช่นกัน
“เมื่อคืนนอนน้ำลายยืดด้วย หลับสบายล่ะสิ”
“-_-…” หมดกันความโรแมนติก
“สงสัยหลับสบายไปหน่อย คืนนี้มาหาอะไรเล่นด้วยกันดีกว่าเนอะ”
แล้วก็รู้สึกได้ถึงรังสีความเจ้าเล่ห์ที่แผ่ออกมาจากคนตัวโตกว่า
สุดท้ายก็หนีพี่แกไม่พ้นอยู่ดีสินะ...
...
.....
.........
…………
และคงจะตลอดไปด้วย
THE END.
ความคิดเห็น