ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ทะเลาะสุดแรง ก็รักสุดใจ

    ลำดับตอนที่ #7 : คนอย่างฉันทำไปเพราะมีความจำเป็นน่ะ

    • อัปเดตล่าสุด 6 พ.ย. 48


    หลังจากคืนนั้นที่เรนะนอนหลับไปเพราะเป็นไข้ แต่ก่อนที่เขาจะหลับเรนะก็ได้รออิซากิเพื่อจะขอบคุณเรื่องข้าวต้ม วันรุ่งขึ้นเรนะตื่นขึ้นมาก็เห็นว่าอิซากิยังไม่ตื่น ก่อนเรนะไปทำงานเรนะก็ทำกับข้าวไวให้อิซากิ แล้วก็เขียนโน๊ตขอบคุณอิซากิว่า



    โน๊ต: ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ทำให้ฉันตอนไม่สบายนะ นายก็มีดีในตัวนี่ ต่อไปก็ขอให้ดีแบบนี้นานๆนะ ฉันหายดีแล้ว จะไปทำงานตอน

             เย็นอยากกินอะไรก็โทรมาบอกนะ แล้วจะทำให้  โอเค้! ไปนะ จะกลับดึกยังไงก็จะโทรมาบอกละกัน บาย!



    แล้วเรนะก็ไปทำงาน เมื่ออิซากิตื่นมา อิซากิก็เห็นโน๊ตที่เรนะเขียนไว้ อิซากิอ่านไปก็ยิ้มไป เมื่อเขาจะออกไปทำงาน เขาก็โทรหาเรนะว่า



    อิซากิ: ว่าไงยัยงั่ง!



    เรนะ: นี่! นาย หยุดเรยกแบบนี้ซะทีได้มะ มีชื่อให้เรียกก็ไม่เรียก โทรมามีไร?



    อิซากิ: โทรมาไม่ได้รึไง โอเค ก็บอกว่าอยากกินอะไรก็ให้โทรมาบอกไม่ใช่หรอ



    เรนะ: เอ้อ จริงสิ ขอบใจสำหรับข้าวต้มที่ทำให้เมื่อตอนไม่สบายนะ



    อิซากิ: ข้าวต้มอะไร?



    เรนะ: ก็ข้าวต้มไง ไม่ต้องมาทำเป็นจำไม่ได้เลย นายก็ทำดีกับฉันเป็นนี่



    อิซากิ: อะ........อ๋อ!  คนเราก็มีดีบ้างสิ ฉันทำไปเพราะความจำเป็น เข้าใจไหม อย่าเข้าใจผิดว่าฉันทำเพื่อ.......



    เรนะ: นี่! ฉันก็ไม่ได้คิดอย่างนั้นหรอก อยากกินอะไรก็ว่ามา เสียเวลาทำงาน



    อิซากิ: อ๋อหรอ.........ไม่คิดก็แล้วไป ฉันไม่มีวันทำจากใจฉันให้คนอย่างเธอหรอก ตอนเย็นนี้เราจะไปบ้านพ่อกับแม่ฉัน แล้วจะไปรับที่สถานี

                นะยัยงั่ง!



    เมื่ออิซากิพูดจบก็วางสายทันที เรนะโมโหมาก ตอนเย็นเรนะได้มารออิซากิที่หลังสถานี แต่รอแล้วก็ไม่มาซะที เรนะยืนรออยู่เกือบ 2 ชั่วโมง  อิซากิถึงมา เมื่อขึ้นรถเรนะได้ไม่พูดอะไรกับอิซากิเลย อิซากิชักเริ่มสงสัยว่าเรนะเป็นอะไรเลยถามว่า



    อิซากิ: นี่ เป็นอะไรไป?



    เรนะ: ....................



    อิซากิ: ฉันถาม หูหนวกรึไง?



    เรนะ: ไม่ได้หูหนวก แล้วก็ไม่ได้เป็นอะไรด้วย



    อิซากิ :  รอนานรึเปล่า?



    เรนะ: ทีหลังจะปล่อยให้รอก็โทรมาบอกกันบ้าง



    อิซากิ: ก็คนมันติดธุระจะให้มาได้ไงเล่า แล้วทำไมถึงไม่ไปรอข้างใน



    เรนะ: ก็ถ้าฉันไปรอข้างใน นายมาไม่เห็นฉัน เดี๋ยวนายก็ว่าฉันอีก ฉันล่ะ เบื่อกับอารมณ์ที่ขึ้นๆลงของคุณจริงๆ



    อิซากิ: ................!



    อิซากิอึ้งไป เรนะโมโหอิซากิมากๆ จนไปถึงบ้านของพ่อกับแม่ และก็จนมาถึงบ้านเรนะก็ไม่ยอมคุยกับอิซากิสักคำ อิซากิรู้ว่าตัวเองทำผิด แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำให้เรนะโกรธถึงขนาดนี้ อิซากิจะหาวิธีขอโทษเรนะยังไง โปรดติดตามตอนต่อไป...............

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×