ทะเลาะสุดแรง ก็รักสุดใจ

ลำดับตอนที่ #3 : ได้......พวกเราจะยอมพ่อกับแม่อีกครั้ง

อิซากิออกมาเจอคำถามที่นักข่าวต้องการคำตอบเขากลุ้มใจมาก เพราะไม่รู้จะตอบเขายังไงดี แต่เขาพึ่งนึกมาได้ว่าตัวเขาเองเคยโดนข่าวว่าเป็นเกย์ และก็เจ้าชู้ เผอิญตอนนั้นเรนะเดินออกมาพอดี อิซากิจึงเดินไปโอบไหล่เรนะ แล้วพูดแบบหน้าด้านๆว่า



อิซากิ: นี่แหละครับแฟนผม คบกันมานานแล้วแต่ไม่เคยเปิดตัว เพราะตัวแฟนผมเขาไม่อยากให้ใครรู้ จริงป่ะจ๊ะ เด็กโง่!



นักข่าว: งั้นแสดงว่าคุณอิซากิก็ไม่ใช่เกย์อย่าที่ใครๆเขาว่าใช่ไหมคับ?



อิซากิ: ข่าวลือคับ นี้สิของจริง ตัวจริงของผม เรนะ!



สักพักกลุ่มนักข่าวก็ไป อิซากิปล่อยเรนะทันที แล้วเขาก็ลากเรนะนะขึ้นรถของเขา เรนะถามว่า



เรนะ: นี่! นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย? ให้ฉันลงเดี๋ยวนี้นะ



อิซากิ: ได้! จะลงก็ลง คนเขาอุตส่าห์จะไปส่งที่บ้าน จะตอบแทนน้ำใจที่ช่วยว่าเธอเป็นแฟนฉัน และก็ช่วยฉันหลุดจากข่าวบ้าๆด้วย แต่ถ้า

            เธอไม่เต็มใจให้ฉันไปส่งก็ไม่เป็นไร



เรนะ: ใครจะกล้าไปกับนาย ถ้านายพาฉันไปขายจะทำยังไง?



อิซากิ: โอ๊ะๆๆๆ นี่! ยัยงั่ง ถ้าฉันจะเอาเธอไปขายน่ะนะ ฉันไปเอายายแก่ๆมาขายดีกว่าอีก ได้ราคาดีด้วย แต่ฉันคงไม่ทำแบบนั้นหรอก

            เพราะว่าฉันน่ะเป็นคนที่ใจดี แถมยังรูปหล่อด้วย



เรนะ: อะโด่! หมาบ้านฉันยังหล่อกว่านานเลย



อิซากิ: นี่! ลงไปเลย ไม่ไปส่งแล้ว ลงไป!



เรนะ: ตาบ้าเอ๊ย! ลงไปก็ได้ ไม่อยากให้ไปส่งเท่าไหร่หรอก



เมื่อเรนะลงมาอิซากิก็ออกรถไปทันที อิซากิมองที่กระจกหลังมองว่าเรนะจะทำไงต่อ อิซากิบ่นเรนะว่า



อิซากิ: โธ่เอ๊ย! ยัยเซ่อ เดินไปอีกนิดเดียวก็ถึงท่ารถแท็กซี่และ ตรงนั้นเขาไม่ให้รถโดยสารจอดซะหน่อย



สักพักก็มองไปอีก อิซากิเห็นเรนะหายไปแล้วก็นึกว่าคงเดินไปที่ท่ารถแล้ว เขาจึงออกรถเข้าถนนใหญ่ทันที แต่จริงๆแล้วเรนะเข้าไปหลบอยู่หลังเสาใหญ่ต่างหาก หลายวันต่อมาผู้จัดการส่วนตัวของอิซากิก็ได้ข่าวว่าอิซากิมีแฟน เขาจึงเรียกอิซากิมาคุยว่า



ผู้จัดการ: นั่งสิ! อิซากิ



อิซากิ: มีอะไรหรอคับ?



ผู้จัดการ: ได้ข่าวว่ามีแฟนรึไงเราน่ะ



อิซากิ: อะ..เอ่อ



ผู้จัดการ: ไม่ต้องมาอึกอัก ข่าวลงในหนังสือพิมพ์แล้ว ดูซะ



ผู้จัดการโยนหนังสือพิมพ์บันเทิงให้อิซากิดูที่พาดหัวข่าวใหญ่ว่า \'อิซากิปฏิเสธไม่ได้เป็นเกย์ พร้อมเปิดตัวแฟนสาวดีเจของสถานีวิทยุชื่อดัง\' อิซากินึกขึ้นได้จึงรู้ว่านักข่าวเอาข่าววันนั้นไปออกแน่ๆเลย ที่เขาโอบไหล่เรนะ แต่อิซากิก็นึกขึ้นได้ว่ายังไงๆมันก็คงจะจริงอยู่แล้วที่เรนะเป็นแฟน เพราะยังไงๆเขาก็ต้องแต่งงานกับเรนะอยู่ดี เขาจึงบอกผู้จัดการไปว่า



อิซากิ: ใช่ ข่าวนี้ไม่ได้เท็จ เผลอๆ อาจจะแต่งงานกันเร็วๆนี้ด้วย



ผู้จัดการ: ล้อเล่นน่ะอิซากิ ถ้าเธอแต่งงานอนาคตของเธอทั้งอนาคตเลยนะ



อิซากิ: จริงๆคับ ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่มีข่าวแย่ๆขึ้นมาอีก



อิซากิพูดตัดพ้อ แล้วเขาก็เดินออกจากห้องไป วันนั้นอิซากิไปดักรอเรนะที่สถานีวิทยุที่เรนะทำงานอยู่ เวลาผ่านไปนานพอสมควรเรนะก็ออกมา อิซากิเห็นจึงบีบแตรรถใส่เรนะ เพื่อให้เรนะหันมา ปิ๊นๆๆๆๆๆๆ



เรนะ: ใครเนี่ย บีบแตรอยู่ได้?



อิซากิ: นียัยงั่ง ขึ้นมาเร็วๆมีธุระจะคุยด้วย



เรนะ: เรื่องอะไรฉันจะขึ้นให้โง่



อิซากิ: ก็เธอโง่ไง ฉันถึงให้เธอขึ้น ขึ้นมาเร็วๆ



เรนะ: เอ๊ะ! นาย



อิซากิลงจากรถแล้วไปฉัดข้อมือเรนะขึ้นรถ สุดท้ายเรนะก็ต้องขึ้นรถอิซากิ ทั้งคู่ไปที่ร้านกาแฟร้านหนึ่งที่ไม่ค่อบมีคน อิซากิพูดว่า

อิซากิ: นี่! เรนะ เรามาแต่งงานกันเหอะ



เรนะ: อะไรนะ!



อิซากิ: เรา.....มา....แต่ง......งาน......กัน....เถอะ ขัดยัง?



เรนะ: ทำไมล่ะ? เราทั้งคู่ก็ไม่อยากแต่งไม่ใช่เหรอ



อิซากิ: ฉันก็ใช่ว่าอยากแต่ง แต่เธอลองคิดดูสิ เรา2คนพูดยังไง พ่อกับแม่เราทั้งคู่ก็ไม่ฟังหรอกยังไงเราก็ต้องแต่งกันอยู่ดี เธอคิดอย่างนี้ก็ได้ฉัน

            แต่งงานกับเธอต่อไปฉันจะได้ไม่ต้องมีข่าวบ้าๆบอๆอีก ส่วนเธอถ้าแต่งงานกับฉันเธอก็กลายเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในประเทศ



เรนะ: นายได้ผลประโยชน์ที่ดี แต่ฉันไม่ดีเลย นายนี่มันเห็นแก่ตัวเองชะมัดเลย  รู้ตัวบ้างไหม?



อิซากิ: นี่เธอ! เอางี้ก็ได้เธออยากได้อะไรว่ามา แต่เธอต้องแต่งงานกับฉัน



เรนะ: มันต้องอย่างนี้สิ ฉันอยากแยกห้องนอนกับนายหลังแต่งงาน



อิซากิ: อันนี้มันก็แน่อยู่แล้ว ขอใหม่



เรนะ: นายต้องให้ฉันมีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวของนาย



อิซากิ: อะไรนะ มากไปมั้ง ไม่ได้หรอก



เรนะ: ทำไมล่ะ คนที่เป็นภรรยาจะต้องมีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวสามีนะ อย่างเช่นฉันมีสิทธิ์ที่จะห้ามนายไม่ให้มีชู้ เพราะถ้านายมีชู้นายอาจ

           จะเป็นข่าวหน้าหนึ่งนะ



อิซากิ: อันนี้ก็น่าเห็นด้วย อืม......ตกลงก็ได้ มีอะไรอีกมะ อยากได้อะไร ให้ได้ก็จะให้



เรนะ: อืม....ขอเงินเดิอนด้วยสิ



อิซากิ: เงินเดือนอะไร เธอก็มีงานทำนี่



เรนะ: ก็ฉันต้องทำงานบ้าน ซื้อกับข้าว ชื้อโน่น ซื้อนี่ จะให้ฉันทำฟรีได้ไงเล่า



อิซากิ: ได้ ค่อยตกลงราคาทีหลังแล้วกัน



เรนะ: งั้นฉันก็จะยอมแต่งงานกับนาย



อิซากิ:  มันต้องอย่างนี้สิ เด็กน้อย



หลังจากนั้นอิซากิกับเรนะก็โทรไปบอกพ่อกับแม่ของแต่ละฝ่าย ว่าจะแต่งงานกัน แล้วเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป โปรดติดตามตอนต่อไป