ทะเลาะสุดแรง ก็รักสุดใจ

ลำดับตอนที่ #12 : เรื่องของเรามันจบไปตั้งนานแล้ว เซริ

เมื่ออิซากิกับเรนะนอนมาบนรถ วันรุ่งขึ้นเรนะตื่นขึ้นมาเรนะก็ได้เปิดผ้าม่านดู ภาพที่เรนะเห็นก็คือ ทะเลที่สวยงามมากๆ  เรนะหันมามองอิซากิ เขารู้สึกว่าอิซากิก็ดีกับเขาเหมือนกัน สักพักอิซากิก็ตื่นขึ้นมา เรนะจึงทำเป็นหันไปที่อื่น อิซากิถามว่า



อิซากิ: อ้าว ตื่นแล้วหรอ ?



เรนะ: อืม ...........



อิซากิ: เป็นไงที่ที่ฉันพามา?



เรนะ: เยี่ยมมาก ขอบคุณนะที่ทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อฉัน



อิซากิ: มะ..ไม่เป็นไร ที่จริงฉันก็อยากมาเหมือนกัน



อิซากิตอบแบบอายๆสักพักโทรศัพท์ของเรนะก็ดังขึ้น เรนะมองเป็นว่าเป็นมาโคตะ เขามองหน้าอิซากิ ก่อนที่จะกดทิ้งไป อิซากิบอกว่า



อิซากิ: มาโคตะใช่ไหม?



เรนะ: ....................!



อิซากิ:  รับไปเถอะ นายนั่นอาจอยากคุยกับเธอ



เรนะ: เขากำลังโกรธฉันอยู่



อิซากิ: เรื่องอะไร นายนั่นโกรธเธอเรื่องอะไร



เรนะ: เรื่อง.................



เรนะไม่ทันจะพูด โทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง เรนะไม่อยากจะรับ ที่จริงแล้วเขาไม่อยากทำร้ายจิตใจอิซากิเลย แต่อีกคนหนึ่งก็เพื่อน แต่อีกคนก็..................สามี ( แค่ในนาม ) อิซากิเห็นเรนะลังเล เขาจึงกระชากโทรศัพท์จากมือเรนะแล้วรับแทนว่า



อิซากิ: ฮัลโหล!



มาโคตะ: ขอสายเรนะหน่อย



อิซากิ: คงไม่ได้หรอก เรนะยังไม่ตื่น



มาโคตะ: ว่าไงนะ ยังไม่ตื่นหรอ ผมไม่เชื่อคุณหรอก คุณไม่อยากให้ผมคุยกับเรนะใช่ไหม?



อิซากิ:  รู้ไว้ก็ดีแล้วนี่



มาโคตะ: เอาโทรศัพท์ให้เรนะเดี๋ยวนี้ ผมจะคุยกับเขา



อิซากิ: ผมบอกแล้วไงว่ายังไม่ตื่น แล้วผมก็ไม่ได้อยู่ที่ญี่ปุ่นด้วย อ้าวๆๆๆ เรนะเป็นอะไรน่ะ เรนะ



มาโคตะ: เรนะเป็นอะไรน่ะ?



อิซากิ: ไม่รู้ สงสัยจะแพ้ท้อง  แค่นี้ก่อนนะ



อิซากิปิดโทรศัพท์ทันที เรนะงงมาก เรนะจึงถามว่า



เรนะ: นายเล่นอะไรของนายน่ะ?



อิซากิ: ก็แค่บทละครที่เคยเล่นมา ความจริงบทละครพวกนี้ก็มีประโยชน์นะเนี่ย



เรนะ: แล้วมาโคตะล่ะ?



อิซากิ: นายนั่นน่ะหรอ นึกแล้วขำจริงๆ โวยวายใหญ่นึกว่าเธอเป็นอะไร ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ^O^



อิซากิขำมาโคตะมากๆ ในที่สุดทั้งคู่ก็ไปที่พัก เมื่อเก็บของเรียบร้อยแล้ว เรนะก็เดินมาที่ห้องอิซากิแล้วเคาะประตู



เรนะ: นี่ไปเที่ยวกันเถอะ นะๆ



อิซากิ: จะไปไหน เดี๋ยวก่อนได้ไหม



เรนะ: ทำไม่ต้องเดี๋ยวก่อนล่ะ ไปเลยไม่ได้หรอ



อิซากิ: จะให้ไปทั้งๆที่แก้ผ้าอยู่เนี่ยนะ เธอหื่นรึไง?



เรนะ: ตาบ้า แก้ผ้าอยู่แล้วมาเปิดประตูทำไม



อิซากิ: เข้ามามะ มาเลือกเสื้อผ้าให้หน่อย มาเร้ว มาเถอะน่ะ



อิซากิฉุดมือเรนะเข้ามาในห้อง เรนะปิดตาแล้วพูดว่า



เรนะ: ตาบ้า ใครกันที่หื่น



อิซากิ: ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เธอนี่โง่ จริงๆ ฉันแก้ผ้าที่ไหนกันเล่า ฉันล้อเล่น ฮ่าๆๆๆๆๆๆ^O^



เรนะหยิบหมอนมาตีที่หลังอิซากิ สักพักทั้งคู่ก็ออกมาเที่ยวกัน เรนะเดินเที่ยวอย่างสนุกสนาน อิซากิเห็นเลยยิ้ม เดินไปเรื่อยๆอิซากิก็ต้องหยุดชะงักเพราะเขาได้มาเจอะหน้ากับเซริ แฟนเก่าสมัยเรียนมหาลัย เรนะเห็นจึงมองหน้าอิซากิ แล้วถามว่า



เรนะ: เป็นอะไรไป อิซากิ อิซากิ



เซริ: อิซากิ ไม่ได้เจอกันตั้งนานนะ



เรนะงงมาก เรนะแปลกใจว่าที่ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร อิซากิพูดว่า



อิซากิ: อืม ฉันสบายดี ขอตัวนะ



อิซากิพูดจบก็เดินจูงมือเรนะไป แต่เซริดึงข้อมืออิซากิไว้ แล้วพูดว่า



เซริ: นายลืมเรื่องของเรา ไปแล้วหรอ?



อิซากิ: ไม่ต้องพูดถึงเรื่องนั้น อย่าขุดมันขึ้นมา ฉันลืมไปตั้งนานแล้วล่ะ  เรื่องของเรามันจบลงแล้ว



เซริ: ฉันขอโทษนะอิซากิ เรากลับมาเหมือนเดิมได้ไหม?



เรนะ: อิซากิ ไปได้หรือยัง?



อิซากิ: ฉันต้องไปแล้วล่ะ  ไม่อยากให้เรนะเขารอนาน



อิซากิกำลังจะเดินไป แต่เซจิได้ดึงเขาแล้วจูบเข้าที่ปาก เรนะตกใจมากกับภาพที่เห็น อิซากิผลักเซจิออก เขามองเซจิด้วยความโมโห แล้วเขาก็หันไปจูบกับเรนะ สักพักอิวากิก็หันไปพูดกับเซจิว่า



อิซากิ: ฉันล้างรอยจูบของเธอออกแล้วนะเซจิ เธอจำไว้ว่าเรื่องของเรามันจบลงแล้ว



เซจิ: นายทำแบบนี้ได้ไง ไหนเราเคยสัญญากันไงว่าเราจะรักกันตลอดไป



อิซากิ: แล้วใครที่เป็นคนทำลายสัญญานั้นเล่า ไม่ต้องพูดแล้ว หวังว่าเราไม่ต้องมาพบกันอีกนะ



หลังจากนั้นอิซากิก็จูงมือเรนะไป เขาเดินไปสักพักก็พูดว่า



อิซากิ: ขอโทษนะเมื่อกี้



เรนะ: กลับกันเถอะ



อิซากิ: ไม่เป็นไรฉันไม่เป็นไร เราเที่ยวกันต่อเหอะ



เรนะ: แน่ใจนะว่านายไม่เป็นอะไร



อิซากิ: อืม อย่าถามมากได้ไหม!



เรนะ: .....................!



อิซากิ: ไปเล่นน้ำทะเลกันเถอะ ป่ะ



ทั้งคู่ไปเล่นน้ำทะเลกันเพื่อลืมเรื่องเมื่อกี้ สักพักทั้งคู่ก็มานั่งคุยกัน เรนะถามอิซากิว่า



เรนะ: ผู้หญิงคนเมื่อกี้คือใครหรอ?



อิซากิ : เค้าเป็นรักแรกของฉัน คนๆนี้เป็นคนที่ทำให้ฉันรู้จักถึงความรัก ฉันรักเขามาก มากซะจน บรรยายไม่ได้ แต่ก็อย่างว่าล่ะนะ ยิ่งรัก

             มาก  ก็ยิ่งเจ็บมาก



เรนะ: เขาทำให้นายเจ็บปวดขนาดนั้นเลยหรอ?



อิซากิ: อย่าพูดอีกเลย ฉันจะลืมมัน



แล้วอิซากิก็ลุกขึ้น แล้วตะโกนว่า



อิซากิ: ฉันเกลียดเธอ เซริ! -O-



เรนะสงสารอิซากิมาก เขาลุกขึ้นแล้วบอกอิซากิว่า



เรนะ: ไปกันเถอะ



เมื่อทั้งคู่หันกลับมาก็เห็นเซริยืนอยู่  เซริมองหน้าอิซากิ อิซากิไม่สนใจเดินโอบไหล่เรนะไป ทั้งคู่เมื่อถึงโรงแรมก็ขึ้นไปพักผ่อนทันที เมื่อเรนะถึงห้องเขาก็โทรหามาโคตะว่า



เรนะ: นี่ มาโคตะ ฉันเองนะ



มาโคตะ: นึกว่าลืมฉันซะแล้ว เธออยู่ที่ไหนน่ะ?



เรนะ: ฉันอยู่เมืองไทย พรุ่งนี้ก็จะกลับแล้วล่ะ



มาโคตะ: แล้ว หมอนั่นไม่อยู่หรอ ถึงได้โทรหาฉันได้น่ะ



เรนะ: เขา..............อาบน้ำน่ะ



มาโคตะ: อะไรนะ อาบน้ำ



เรนะ: ทำไมหรอ?



มาโคตะ: เปล่าไม่มีอะไร



เรนะ: อิซากิเขาทำฝันฉันเป็นจริงแล้ว เขาทำให้ฉันประทับใจมากเลย



มาโคตะ: อืม เขาทำให้เธอประทับใจมาก ไม่เหมือนฉันไม่เคยทำให้เธอประทับใจสักอย่าง



เรนะ: ใครว่าล่ะ นายก็เป็นเพื่อนที่ดีของฉันไง นี่ล่ะประทับใจที่สุดแล้ว  แค่นี้ก่อนนะ ฉันง่วงน่ะ เหนื่อยมากเลยวันนี้ ขอนอนก่อนนะ



เรนะปิดโทรศัพท์ทันที วันรุ่งขึ้นอิซากิกับเรนะก็กลับญี่ปุ่น เมื่อมาถึงอิซากิก็ได้โทรศัพท์จากทางบ้านว่า



พ่อ: นี่ อิซากิ มากินข้าวที่บ้านไหม?



อิซากิ: ไม่ล่ะคับพ่อ ผมเพิ่งจะกลับจากไปเที่ยวกับเรนะ ผมเหนื่อยมาก



พ่อ: งั้นไม่เป็นไร แค่นี้นะ



ความรักของทั้งคู่จะคืบหน้ารึเปล่า โปรดติดตามตอนต่อไป..........