ทะเลาะสุดแรง ก็รักสุดใจ

ลำดับตอนที่ #10 : ผมนี่แหละหวงและห่วงเค้าที่สุด รู้ไว้ซะด้วย

เมื่ออิซากิหยิบกุญแจรถเขาก็ขับตามหาเรนะทั่วญี่ปุ่น เขาให้เพื่อนช่วยหาด้วย อิซากิอารมณ์ร้อนมากๆในเวลานั้น เรนะก็ได้ไปนั่งดื่มฉลองที่ร้านของเพื่อนอิซากิ ดังนั้นจึงทำให้อิซากิรู้ว่าเรนะอยู่ที่ไหน เรนะเห็นว่าเวลาผ่านไปหลายชั่วโมงแล้วก็นึกว่าอิซากิคงไม่มาหรอก สักพักอิซากิก็เดินมานั่งข้างเรนะ เขาทักเรนะว่า



อิซากิ: ว่าไง ฉันมาจริงๆเห็นไหม?



เรนะ: นาย!



อิซากิ: นี่น่ะหรอเพื่อนเธอ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ผมอิซากิ สามีสุดที่ร้าก.ของเรนะ ใช่ไหมจ๊ะที่รัก! ^O^



เรนะ: นี่ อิซากิ



อิซากิ: ทำไมอ่ะ ก็มันเรื่องจริงนี่



มาโคตะ: อะ......หวัดดีคับ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน ว่าแต่คุณมาที่นี่ทำไมมิทราบ ถ้าเกิดมาตามเรนะล่ะก็ ผมเสียใจด้วยนะ เรนะต้องอยู่กับผม

                 คืนนี้



อิซากิ: ใช่ ผมมารับเรนะกลับ ถ้าคุณยังไม่ให้เรนะกลับ ก็ไม่เป็นไร ผมอยู่ด้วยก็ได้ ผมมัน บายๆอยู่แล้ว



เรนะรู้ว่าทั้งสองกำลังทั้งเราะกันอยู่ เขาจึงตัดบทถามอิซากิว่า



เรนะ: อิซากิว่าแต่นายกินข้าวรึยัง?



อิซากิ: ถ้ากินแล้วฉันจะตามเธอมาทำไม เธอนี่โง่จิงๆ



มาโคตะ: เมื่อกี้ คุณว่าเรนะว่าอะไรนะ?



อิซากิ: โง่ อ๋อคำนี้น่ะหรอ มันเป็นคำที่เราใช้เรียกกันตลอด และที่สำคัญ คำๆนั้นก็ทำให้เรารักกันมากๆเลย



เรนะ: ยังไม่กินใช่ไหม งั้นก็สั่งสิ กินเสร็จก็รีบๆกลับบ้านไปได้แล้ว



อิซากิ: ไม่กลับ ฉันจะอยู่กับเธอจนกว่าเธอจะกลับบ้านพร้อมฉัน น้องๆ ขอซูชิชุดกลางชุดนึง โซจูด้วยนะ เอามาสัก2ขวดนะ



เรนะ: กินโซจูเลยหรอ เดี๋ยวก็เมาหรอก



อิซากิ: ไม่ต้องมาห่วงฉันหรอก โน่นไปห่วงเพื่อนเธอเหอะ ปล่อยเพื่อนให้เหงา มันจะไม่ดีนะ



สักพักอิซากิก็กินซูชิ พร้อมกับโซจู เรนะทำเป็นไม่สนใจอิซากิ มาโคตะถามว่า



มาโคตะ: ดูเขาหวงเธอจังนะ ?



เรนะ: ไม่หรอก นายนั่นน่ะหรอหวงฉัน ไม่ต้องถึงกับหวงก็ได้ นายนั่นไม่เคยจะห่วงฉันด้วยซ้ำ



มาโคตะ: อะไรกัน สามีเธอทำไมเป็นแบบนี้ ว่าแต่เขาหน้าตาคุ้นๆนะ เขาทำงานอะไรหรอ?



เรนะ: บอกไปแล้วอย่าตกใจนะ เขาเป็นซุปเปอร์สตาร์ของเอเชีย



มาโคตะ: อะไรนะ หน้าตาแบบเนี๊ยเป็นดารา ฉันยังหล่อกว่าเขาด้วยซ้ำ



เรนะ: ฉันว่าไม่จริงอ่ะ เขาดูหล่อกว่านายเยอะเลย



มาโคตะ: เรนะ เธอก็เข้าข้างเขาอยู่ดี แต่ก่อนเธอเป็นคนบอกฉันตลอดว่าฉันเป็นคนที่หล่อที่สุดสำหรับเธอ ตอนนี้เธอว่าไอ้นั่นหล่อกว่าฉัน

                หรอ?



เรนะ: อะ........เอ่อขอโทษมาโคตะ อย่าโกรธฉันนะ นายยังหล่อที่สุดสำหรับฉันเสมอนะ



มาโคตะ: เป็นไงล่ะ ถ้ายอมตกลงเป็นแฟนกับฉันแต่แรกก็ไม่ต้องมาแต่งงานกับไอ้นี่หรอก



เรนะ: มาโคตะ เราตกลงกันแล้วนะเรื่องนี้น่ะ เราจะไม่พูดถึงมันอีกไม่ใช่หรอ ระหว่างเราน่ะมันไม่มัอะไรเกินกว่าคำว่าเพื่อน โอเค้?



มาโคตะ: อืม ได้ ฉันจะลืมมัน ยังไงเธอก็แต่งงานแล้ว แต่เธอจำไว้นะ ถ้านายนี่มันทำให้เธอเสียใจ อกของผู้ชายคนนี้ ยังรองรับเธอเสมอนะ



เรนะ: อืม นายนี่ดีกับฉันที่สุด



อิซากิมองหน้าเรนะด้วยสายตาที่มีคำถาม เรนะลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ มาโคตะจึงได้โอกาสคุยกับอิซากิ มาโคตะถามอิซากิว่า



มาโคตะ: นี่ คุณทำยังไงน่ะถึงเอาชนะใจเรนะได้ ขนาดผมเป็นเพื่อนกับเรนะมา15 ปี ผมยังชนะใจเค้าไม่ได้เลย



อิซากิ: ก็เรารักกันไง รัก ความรักน่ะชนะทุกสิ่ง คุณเข้าใจมะ?



เรนะออกมาพอดี เขาเห็นว่าอิซากิคุยกับมาโคตะเรื่องเธออยู่ เรนะจึงยืนฟัง มาโคตะถามอิซากิว่า



มาโคตะ: แล้วคุณน่ะ เคยห่วงเขาบ้างไหม?



อิซากิ: เรนะน่ะเขาอาจจะไม่เคยรู้ว่าผมน่ะ ห่วงเขาแค่ไหน อย่างวันนี้ถ้าผมไม่ห่วงเขาผมคงไม่ตามมา แต่ผมรู้นะว่าเขามากับเพื่อน

            แต่ผมก็อดห่วงไม่ได้ ผมนี่แหละห่วงเขามากที่สุด อะๆๆๆนี่ ไม่ไช่ห่วงอย่างเดียวนะ ผมนะหวงเขาด้วย หวงมากที่สุด เพราะฉะนั้น

            คุณอย่าหวังเลยว่าจะแย่งเขาไปจากผม ที่ผมพูดออกมาผมไม่ได้เมานะอย่าเข้าใจผิด นึกว่าผมเมา



มาโคตะ: งั้นคุณสัญญากับผมได้ไหมว่า ถ้าคุณทำเรนะเสียใจ คุณต้องปล่อยเรนะมาหาผม?



อิซากิ: ผมไม่ขอสัญญา ตรงนี้ขึ้นกับเรนะ ว่าเขาจะยอมไปหาคุณรึเปล่า



มาโคตะ: ได้ ผมเชื่อการตัดสินใจของเรนะ ผมจะรอวันนั้น วันที่เรนะกลับมาหาผม วันที่คุณทำเขาเจ็บมากที่สุด



มาโคตะพูดจบก็วางตังไว้ประมาณ 3000 แล้วก็เดินออกจากร้านทันที เรนะแกล้งทำเป็นว่าเพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ เรนะถามว่า



เรนะ: มาโคตะไปแล้วหรอ?



อิซากิ: อืม



เรนะ: นายกินไปตั้งหลายขวดแล้ว เรากลับบ้านของเราเถอะ เดี๋ยวฉันจะขับรถเอง



อิซากิ: แน่ใจนะว่าจะกลับ ไม่ไปกับหมอนั่นต่อหรอ ฉันไปกับเธอได้นะ



เรนะ: กลับบ้าน อยากกลับบ้านแล้ว



ทั้งคู่เดินออกมาจากร้านด้วยกัน เรนะให้อิซากินั่ง ส่วนเธอขับรถเอง เพราะกฎบอกว่าเมาไม่ขับ วันรุ่งขึ้น เรนะไปทำงานแต่เช้าเขาทำกับข้าวไว้ให้อิซากิไว้แล้ว เขาโน๊ตไว้ว่า



โน๊ต: นี่ ฉันทำของโปรดคุณไว้แล้วนะ ขอโทษละกันที่เมื่อคืนไปกับมาโคตะ จนทำให้นายเป็นห่วง ฉันก็ว่าแต่นายว่านายไม่เคยห่วงฉัน ฉัน

         ลืมนึกไปว่าถ้านายไม่เป็นห่วงฉัน นายคงไม่ตามฉันไปด้วยเมื่อคืนนี้ ขอโทษจริงๆ



อิซากิอ่านโน๊ตก็แอบยิ้มนิดๆ อิซากิไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองตกหลุมรักเรนะรึเปล่า ในวันนั้นอิซากิไปรอรับเรนะที่ทำงาน เขากะว่าจะพาเรนะไปที่แห่งนึงที่เรนะเคยบอกกับแม่ตอนเด็กๆกับพ่อแม่ว่าอยากไป อิซากิจะพาเรนะไปไหน เขาจะแอบรักเรนะหรือไม่ โปรดติดตามตอนต่อไป....................