ทำไงได้..ก็คนมาเป็นแบบเน่

เนื้อเรื่อง

แอบรัก ๏ 

ฉันชอบความรู้สึกของการได้ "แอบรัก" ใครซักคน

หนึ่งชีวิตของคนเราถ้าได้รู้สึกถึง... "ความรักแบบไม่ครอบครอง" บ้าง ก้อคงจะดีไม่น้อย

โลกคงไม่วุ่นวายไม่ยื้อแย่งไม่ครอบครอง

และความรักก้อคงจะไม่ "เห็นแก่ตัว" อย่างที่ดำเนินอยู่

 

ขึ้นชื่อว่า "แอบรัก" แล้วล่ะก้อ...

ฉันเชื่อว่ามันไม่ใช่อาการที่ต้องการจะเปิดเผยตัวไม่อยากให้ใครได้รู้ได้เห็น

ความสุขเกิดขึ้นได้ในมุมเงียบๆ และปราศจากการครอบครอง

ความรักแบบเงียบกริบสอนให้คนปล่อยวางและหัวใจอ่อนโยน

ไม่ปรารถนาอะไรมากไปกว่าการได้รัก

และมากที่สุดก้อคงจะเป็นแค่ให้อีกฝ่ายได้รับรู้ว่า

..."รัก"…

เท่านั้นเองที่ความรักต้องการ...

คงเหมือนกับไม้ขีดไฟแอบหลงรักดอกทานตะวัน

สุดท้ายมันก้อต้องการแค่เพียงแค่ให้ดอกทานตะวันหันมองแสงอันน้อยนิดของมัน...

แม้จะเป็นแสงสุดท้ายที่ถูกจุดขึ้นเพื่อดับลงตลอดกาลก้อตาม

เชื่อไหม???...

ฉันเคยรู้จักคนๆ นึงที่แอบรักใครอีกคนได้นานเป็นปีๆ

โดยไม่เคยแสดงตัวต่อความรักของเขา

หญิงสาวใช้โทรศัพท์เป็นสื่อแสดงความรู้สึกตลอดมา

ทุกคืน...เธอจะยกหูโทรหาเขา แม้บางครั้งด้วยคำพูดสั้นๆ แค่ว่า

"นอนหลับฝันดี" เท่านั้นก้อตาม

ชายหนุ่มไม่เคยเห็นหน้าเธอ

ทั้งที่ความเป็นจริงนั้นเธออยู่รอบตัวเค้าตลอดเวลา

...เธอเคยเดินผ่านเขาใกล้กันแค่เอื้อมมือคว้า

แต่เขาไม่รู้จักเธอ...

...เธอเคยสบตาเขา แต่เขาไม่เห็นแววตาเธอ...

...เธอเคยยืนตรงหน้าเขาแล้ว (แอบ) ฟังเขาพูดคุยกับเพื่อนของเขา

แต่เค้าไม่ได้พูดกับเธอ...

ทั้งหมดเป็นความสุขของหญิงสาว...

"สุขที่ได้เห็นเขาโดยที่เขาไม่จำเป็นจะต้องเห็นเธอ"

การติดต่อของเค้าและเธอสิ้นสุดลง

ในวันที่ชายหนุ่มมีคนรักที่แสดงตัวอย่างชัดเจน

เค้าเลือกที่จะรักคนอื่นเพราะในความคิดของเค้า

...หญิงสาวไม่มีตัวตน...

 

หญิงสาวห่างออกมาไม่อนุญาตให้ตัวเองเข้าใกล้เค้าอีก

เธอคำนึงถึงความถูกต้องและ...ทุกอย่างย่อมมีเจ้าของเมื่อถึงเวลา

...ความรักของเธอบริสุทธิ์เกินกว่าจะทำร้ายใคร...

ในเมื่อชายหนุ่มเลือกที่ปักดอกไม้อื่นลงบนแจกันของเค้า

ต่อให้เธอสวยงามกว่าดอกไม้ดอกนั้นเพียงใด เธอก้อไม่อาจแสดงตัวได้...

แต่เธออนุญาตหัวใจให้รักเค้าได้เท่าเดิมและคงจะไม่มากไม่น้อยไปกว่านี้

เพราะ "รักแท้" สอนให้เธอมีความสุขได้

แม้ "ไม่ได้เป็นเจ้าของ" หรือ "ถูกครอบครอง"

และ "รักแท้" นี่เองที่จะทำให้ดอกไม้อย่างเธอไม่มีวันแห้งเหี่ยว

"แม้ว่าเธอจะเป็นดอกไม้ไร้ชื่อ...

ที่ไร้แจกันตลอดไป...ก้อตาม"