คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : #กฎรักชานแบค บทนำ
The rule of love
กฎแห่งรัก
Chanyeol x Baekhyun
ยิมเนเซียมของมหาวิทยาลัยใจกลางกรุงโซลยังคงเปิดไฟสว่างจ้า เพื่อบ่งบอกว่ายังมีใครบางคนที่ยังคงอยู่ในโรงยิมแห่งนี้ทั้งที่เป็นเวลาเกือบห้าทุ่มของวัน ปาร์ค ชานยอล เจ้าของร่างสูงที่พ่วงตำแหน่งนักกีฬาบาสเกตบอลของมหาวิทยาลัยยังคงโยนเจ้าลูกกลมๆลงห่วงอย่างไม่มีท่าทีว่าจะหยุดทั้งๆที่ซ้อมมาเกือบสามชั่วโมงแล้ว เขาไม่ได้ขยัน ความจริงขี้เกียจจะตายอยู่แล้ว แต่เขาหยุดไม่ได้ เขาจะปล่อยให้ความคิดบ้าๆมาทำให้สมองฟุ้งซ่านไม่ได้ เขาจะต้องมีสมาธิ มีสมาธิที่จะต้องจดจ่ออยู่กับลูกบาสฯกลมๆในมือและห่วงที่อยู่บนแป้นนั่น
“อย่าโง่ไปหน่อยเลย เรื่องของเรามันจบแล้วชานยอล”
“นายดีเกินไป ฉัน...”
“โธ่เว้ย!!”
โยนลูกบาสฯลงกับพื้นด้วยอารมณ์โกรธโดยไม่สนว่าลูกกลมๆนั่นจะกระเด็นไปที่ไหน ร่างสูงนั่งลงกับพื้นโรงยิมอย่างหมดอาลัยกับทุกสิ่ง ใช่!! เขาพึ่งโดนบอกเลิกมา คิม อารึมแฟนสาวที่คบกันมาเกือบห้าปีพึ่งบอกเลิกเขาเมื่อตอนเย็นนี่เองด้วยเหตุผลบ้าๆของคู่รักที่เลิกกันส่วนใหญ่เขาทำกัน
ดีเกินไป
โกหกทั้งเพ พวกผู้หญิงใช้เหตุผลเพื่อเลิกกับผู้ชายคนหนึ่งที่รักเธอแบบนี้ทุกคนหรือเปล่านะ ช่างเป็นเหตุผลที่โง่สิ้นดี ไม่มีปัญญาคิดหาเหตุผลเลิกแบบอื่นหรือยังไง ดีเกินไปอย่างนั้นเหรอ เขาไม่ได้เป็นหลวงพ่อในโบสถ์สักหน่อยจะดีเกินไปได้ยังไงวะ
“เลิกเศร้าได้แล้วไอ้เสือ กูอยากกลับบ้านครับ”
เสียงทุ้มดังมาจากบนแสตนเชียร์ที่อยู่ในยิมเนเซียมแห่งนี้ คิม จุนมยอน พ่วงด้วย คิม จงอิน และ โอ เซฮุน นอนกองกันอยู่บนชั้นที่สองและสามพร้อมกับกองขนมและเครื่องดื่มที่วางเกลื่อนชั้นของแสตนเชียร์
“กูก็ไม่ได้ล่ามโซ่มึงไว้หนิครับ อยากกลับก็กลับสิวะ”
ร่างสูงว่าก่อนจะเดินมาหาเพื่อนรักสามสหายสองคิมหนึ่งโอที่แสตนเชียร์ พวกมันสามตัวมานั่งเฝ้าเขาตั้งแต่ที่รู้ว่าเขาเลิกกับแฟนสาว ถ้านับเวลารวมแล้วก็สามชั่วโมงได้เพราะดูจากกองเศษซากห่อขนมแล้วพวกมันคงจะยังปักหลักเฝ้าเขาต่อไปหากเขาไม่ยอมกับหอกับพวกมัน
“อ้าวไอ้นี่ พวกกูก็อุตส่าห์มีใจเป็นห่วงเพื่อนที่พึ่งโดนหักอกมา แล้วมึงมีหน้าพูดแบบนี้กับพวกกูอีกเหรอวะ แม่งโคตรเสียใจคิมจุนมยอนบอกเลย”
คนพึ่งโดนหักอกมองเพื่อนตัวขาวด้วยแววตานิ่งๆ นี่ถ้าเป็นปกติเขาคงได้โบกมันหัวทิ่มแล้วล่ะที่พูดจากวนอวัยวะเบื้องล่างของเขาที่มันสั่นยิกๆอยู่ตอนนี้ แต่เพราะเขารู้ว่าที่พวกมันยอมเสียเวลามานั่งเฝ้าเขาเพราะพวกมันเป็นห่วง นั่นแหละตีนที่เคยสั่นก็อ่อนยวบยาบทันที เพราะนานทีปีหนจะเห็นพวกมันในด้านนี้สักที นอกจากยืมเงินเขาแล้วไม่คืนทั้งๆที่มันก็รวยๆกันทั้งนั้น กับพากันเมาเรื้อนไปวันๆ
“เลิกเศร้าได้แล้วเว้ย ผู้หญิงคนเดียวเอง มึงคิดอะไรมากวะหล่อๆแบบมึงอ่ะ ประกาศว่าโสดไปแค่วันเดียวผู้หญิงก็วิ่งตามเป็นพรวนแล้วป่ะวะ”
โอ เซฮุนที่นอนหนุนขวดน้ำอัดลมบอกพลางหยิบขนมเข้าปาก มันพูดถูก เขาหล่อแค่เขาประกาศว่าโสดออกไป อย่าว่าวันเดียวเลยครับ แค่สามนาทีให้หลังนี่ผู้หญิงทั้งมหาลัยก็วิ่งตามเขาเป็นขบวนแล้ว
“จริงของไอ้เซฮุนครับคุณปาร์ค คุณมึงจะมัวเศร้าไม่ได้ครับ เราหล่อเว้ย แม่งเราต้องใช้หน้าตาที่พระเจ้าประทานมาให้คุ้ม กลับไปหอครับอาบน้ำแต่งตัวฉีดน้ำหอมฟุ้งๆ เซตผมนิดหน่อยแล้วออกมาเดินเตร่แถวมอ มึงเอ้ย”
“ถูกของไอ้ดำครับ เพราะฉะนั้นเรากลับหอกันครับ เลิกเศร้าแล้วไปหาเหล้ากิน”
“เหล้าพ่องมึงเหรอไอ้โอโม่ พรุ่งนี้มีควิซครับ แล้วมัวมานั่งเฝ้าไอ้ห่านี่กูก็เลยไม่ได้อ่านหนังสือเลยครับ ติดเอฟมาใครรับผิดชอบครับ”คิมจงอินดีดตัวขึ้นมานั่งก่อนจะว่าเพื่อนตัวขาวที่นั่งอยู่ชั้นสองอย่างหมั่นไส้
“ถุย!! พูดอย่างกับว่าปกติมึงอ่านอย่างงั้นแหละไอ้ดำ กูเห็นแต่มึงตีฮอน พอออกจากฮอนก็มาวิ่งคุกกี้รัน ห่า!! อย่ามาทำเป็นพูดดี”เซฮุนถุยน้ำลายลงพื้นอย่างเหลืออด
“งั้นพวกมึงก็กลับไปก่อนเลย ไว้เดี๋ยวกูจะตามไป”บอกเพื่อนสองคิมหนึ่งโอก่อนจะทำท่าเดินไปที่สนามอีกครั้ง
“มึงอย่าตอแหลครับไอ้คุณปาร์ค มึงดูสภาพมึงตอนนี้ด้วยครับดูได้ซะที่ไหน”
จุนมยอนว่าก่อนจะเดินตามหลังเขามา สภาพเขาก็ไม่ได้ต่างอะไรจากเดิมหนิ ก็แค่ตอนนี้มีเหงื่อโทรมกาย กับแขนที่มันเริ่มมีอาการปวดจากการชู้ตบาสฯโดยที่ไม่ได้วอร์มร่างกายก็เท่านั้นเอง
“ปาร์ค ชานยอล หนุ่มหล่อประจำคณะวิศวกรรมศาสตร์หายไปไหนวะ แค่โดนผู้หญิงคนเดียวเท มึงเป็นขนาดนี้เลยเหรอ”จงอินว่าอย่างเหลืออด ปกติไอ้เพื่อนคนนี้ของเขามันเป็นแบบนี้ซะที่ไหนกัน
“มึงเศร้าได้เว้ยชานยอล แต่มึงอย่าเศร้านาน มึงอย่าลืมว่ามึงหล่อ มึงจะหาผู้หญิงที่สวยกว่าผู้หญิงคนนั้นก็ยังได้ เลิกคร่ำครวญครับ ยังไงผู้หญิงคนนั้นก็ไม่กลับมาหามึงหรอก”
“กูไม่ได้หวังว่าเขาจะกลับมา กูไม่ได้คร่ำครวญด้วย แต่กูแค่เสียดายเวลา เวลาตั้งเกือบห้าปีเลยนะเว้ย แล้วแม่งกูก็ดันจริงจังกับผู้หญิงคนนี้ซะด้วย กูถึงกับคิดว่าถ้ากูเรียนจบแล้วกูจะขอเขาแต่งงาน กูอยากใช้ชีวิตร่วมกับเขา อยากมีครอบครัวที่อบอุ่นกับเขา แล้วนี่มันเหี้ยอะไรวะ”
ทึ้งหัวตัวเองก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนแสตนเชียร์ เขาวาดอนาคตของตัวเองกับอารึมไว้แล้ว สัญญากับตัวเองว่าพอเรียนจบแล้วเขาจะทำงานเก็บเงินสักสามปีเพื่อสร้างครอบครัวกับเธอ ตอนนี้เขาอยู่ปีสอง เขาอยากขอเธอแต่งงานในวันครบรอบสิบปีของเรา เขาอยากให้ของขวัญที่ผู้หญิงหลายคนอยากได้สักครั้งกับเธอ แต่เธอทำลายฝันของเขา ทำลายทุกอย่างที่เขาเคยวาดมันไว้ ทั้งๆที่อารึมเป็นคนยื่นกระดาษกับดินสอให้เขา ยื่นของทั้งสองให้เขาเพื่อใช้วาดทุกสิ่งทุกอย่างลงในนั้น แต่แล้วก็เป็นเธอ ที่เอาน้ำมาสาดสิ่งที่เขาพยายามวาดมันมาตลอดห้าปีให้ละลายจางหายไปกับน้ำ ทุกสิ่งมันละลายไปเมื่อเธอสาดน้ำมา เธอไม่ได้สาดมันมาแค่ครั้งเดียว หากแต่เธอค่อยปล่อยมันออกมาทีละนิดๆให้มันค่อยๆละลายสิ่งที่เขาวาดไปทีละน้อยจนมันเลือนหายและจางไปเหลือเพียงกระดาษที่บวมน้ำกับรอยดำของไส้ดินสอที่เปื้อนกระดาษนั้น เธอทำมันอย่างไม่ใยดี ทำเหมือนกับว่าสิ่งที่เขาพยายามวาดลงในกระดาษนั้นมันเป็นสิ่งไร้ค่า
“ตัดใจเถอะว่ะ คิดซะว่าอารึมตายจากมึงไปแล้ว”
................................................................................................................................................
สวัสดีทุกคน มาตามสัญญาแล้วน้าาาาาาาา เกือบตายนี่ไรท์บอกเลย ข้อสอบแกทแพทยากมหาโหด กว่าจะผ่านได้แต่ละข้อเลือดตาแทบกระเด็น5555 เลิกบ่นๆ มาเสิร์ฟบทนำให้ไปก่อนละกัน พรุ่งนี้จะมาอัพบทแรกนะคะ คอมเม้นเป็นกำลังใจให้ด้วยน้าาาาา ชอบไม่ชอบยังไงก็บอกได้เสมอ ติชมได้ตามต้องการเลยยยยยย เข้าไปสกรีมฟิคได้ในทวิตหรือตามช่องทางอื่นๆที่สะดวกเลยนะค้าาาอย่าลืมติด #กฎรักชานแบค กันด้วยเน้อออ
รักทุกคนนนนนนนนนนนนนนนน(ยาวไปไหน?)
ความคิดเห็น