ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 2 love >> "Please,call me Yuri"
Chapter 2
“อื้อ....” เจสสิก้าครางขึ้นมาอย่างงัวเงียเมื่อรู้สึกตัวตอนดึก ร่างบางบิดตัวไปมาพร้อมคลึงหน้าผากตัวเองด้วยความปวดศีรษะ....
“ปวดหัวจัง....”
เจสสิก้านั่งทบทวนเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านพ้นไปไม่กี่ชั่วโมง ก่อนจะส่ายหน้าไปมาหวังจะลืมเรื่องพวกนั้นซะ มันเหมือนความฝันมากกว่าความจริงซะอีก...และคงไม่ใช่ความจริงด้วย...
แต่แล้วร่างบางต้องชะงักเมื่อเห็นเศษขนนกสีดำหล่นอยู่ข้างเตียง...เธอหยิบขึ้นมาลูบช้าๆ นิ้วเรียวแตะริมฝีปากตัวเองเบาๆเมื่อนึกถึงสัมผัสแนบแน่นที่เธอได้รับ....ไหนจะกลิ่นไวน์ที่ยังคงหลงเหลือกลิ่นแอลกอฮอล์อยู่ในปาก ทำใจเจสสิก้าเริ่มชักไม่แน่ใจเรื่องที่เธอเพิ่งเจอมา
“อะไรกันเนี่ยฉัน....” หญิงสาวพึมพำและนึกถึงบุคคลลึกลับที่ผุดขึ้นมาในหัวสมองเธอ หญิงสาวตัวสูงใส่ชุดคลุมดำทั้งชุด...หน้ากากขนนกสีดำ....รอยยิ้มที่ดูหยิ่งเล็กน้อยมันกำลังฉายวนซ้ำกลับเข้ามาในหัวจนแทบจะระเบิด
“เป็นอะไรไป....” เสียงนุ่มทุ้มดังมาจากระเบียงที่อยู่ดีๆประตูกระจกก็เปิดอ้าออกเอง ลมกรรโชกเข้ามาวูบหนึ่ง ก่อนจะเหลือเพียงกลิ่นหอมลึกลับที่ลอยมาจากผู้พูด...หญิงสาวลึกลับยืนพิงระเบียงห้องเจสสิก้าพร้อมกับจิบไวน์ไปด้วยอย่างสบายใจ
“หายเมารึยัง...” ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความเป็นห่วง ที่จริงอยากจะเดินเข้าไปในตัวห้อง...แต่กลัวร่างบางจะตกใจไปเสียก่อน เลยได้แต่นั่งดื่มไวน์รอข้างนอก
เจสสิก้ากุมหน้าอกตัวเองแน่นด้วยความตกใจ...ร่างบางมองผู้มาใหม่ด้วยสายตาตื่น...แต่ในใจกลับเรียกร้องหาคนผู้นั้นอย่างกระวนกระวายมากกว่าตกใจซะอีก...นี่เธอเป็นอะไรไป....หัวใจเต้นตึกตัก...ตึกตัก ราวกลับกำลังรบเร้าให้เธอเดินเข้าไปหาบุคคลลึกลับนั้นซะ
“Ελάτε κοντά….(มาใกล้ๆสิ....)”
ภาษากรีกที่ร่างสูงพูดแม้เจสสิก้าจะไม่เข้าใจมันนัก หากแต่เหมือนหัวใจของเธอเข้าใจได้หมดทุกสิ่ง ร่างบางก้าวเท้าเดินออกไประเบียงช้าๆ ก่อนจะถูกคนตัวสูงรวบตัวมากอดทันที!
“Σε θέλω…(ข้าต้องการเจ้า...)”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
NC >>> 4shared <<<<
.
.
.
.
.
.
แสงแดดที่แยงตาหญิงสาวยามเช้าทำให้เจสสิก้าร้องครางออกมาอย่างขัดใจ มือก็จะไขว่คว้าคนที่นอนกอดเธอเมื่อคืนไว้ แต่กลับพบเพียงความว่างเปล่า เจสสิก้าสะดุ้งตัวตื่นขึ้นมาเต็มตาทันที!
“ยูริ....ยูริ...ท่านยูริ! ยูล!!”
“เรียกข้าว่าอะไรนะ?” อยู่ดีๆก็มีเสียงดังออกมาจากอากาศ ร่างบางมองไปรอบตัวก็ไม่เห็นตัวผู้พูด และแล้วอากาศในห้องก็เหมือนจะรวมตัวกันเป็นร่างสูงที่นอนพิงหัวเตียงอยู่ช้าๆ
“นึกว่าท่านหายไปแล้ว...” เจสสิก้าทิ้งตัวลงบนเตียงต่ออย่างโล่งใจ....นึกว่าจะโดนปล้ำฟรีซะแล้ว...
“ไม่หายไปหรอก....ข้าแค่ลดการใช้พลังเท่านั้น...เมื่อคืนเล่นซะเหนื่อย....” ยูริพูดพร้อมยิ้มกรุ้มกริ่ม ร่างสูงพลิกตัวมาคร่อมตัวเจสสิก้าด้วยท่าทางเจ้าเล่ห์ จนร่างบางต้องมุดเข้าไปอยู่ใต้ผ้าห่มป้องกันตัวเอง
“เจ้าเรียกข้าว่าอะไรนะ...คำสุดท้าย....” คำถามของยูริทำให้เจสสิก้าค่อยๆโผล่หน้าขึ้นมาครึ่งหน้า
“ยูล...” คนตัวสูงทำท่าคิดไปกับชื่อใหม่ของตัวเอง ก่อนจะดีดนิ้วให้ผ้าห่มหายไปและกอดคนที่ตกใจอยู่ทันที
“เรียกข้าว่าอย่างนี้ล่ะ....ห้ามเรียกอย่างอื่นนะ...” ยูริพูดพร้อมกับกระชับอ้อมแขนแน่น เจสสิก้าพยักหน้าช้าๆอย่างเขินอาย....ก็เกิดมาเพิ่งจะมีคนทำแบบที่ยูริทำก็เมื่อคืนกับตอนนี้เท่านั้นเองนี่นา...ร่างบางกอดคนตรงหน้าแน่นเช่นกันก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกที่ดังขึ้นลั่นห้อง
กุ๊กกรู~ กุ๊กกรู~
“ยูลลล...ปล่อยเจสก่อนนะ...เจสต้องไปมหาลัยแล้วอ่ะ”
“ไปมหาลัย...ไปเถอะ...แต่แทนตัวเองแบบเมื่อกี๊น่ารักมาก...” ยูริปล่อยเจสสิก้าให้ออกไปจากวงแขนของตัวเอง ก่อนจะขำคนที่ยืนหน้าแดงอยู่
“อ่อ...ข้าคงลืมบอกเจ้าไป...เจ้าไม่ได้ใส่เสื้ออยู่ล่ะ....”
“ว้ายยยยยยยยยยย!!!” เจสสิก้ารีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที ปล่อยให้ยูรินั่งหัวเราะอยู่บนเตียงอย่างเอาเป็นเอาตาย...
“นานเท่าไหร่แล้วนะ...ที่ข้าไม่ได้ใช้ชีวิตแบบมนุษย์...” ร่างสูงพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะทิ้งตัวนอนลงบนเตียงอย่างมีความสุข...นึกขอบคุณเทพอีรอสอยู่เหมือนกัน..ที่ทำให้เธอได้พบกับหัวใจดวงใหม่ของตัวเองเร็วแบบนี้....
---------------------
ตามที่เห็นค่ะ NC อยุ่ตรงนั้น แถมปาดขาวไว้ให้ด้วย - -*
คือไม่รู้จะให้เป็นไรจริงๆ แต่ไม่ใช่พ่อมด แม่มด - - (ไม่ใช่นะเออ พี่แจน~)
เอาเป็นว่า ตาพระเอกของเรามันสามารถทำอะไรหลายอย่างได้มากกว่าคนทั่วไปแต่มันไม่ใช่มนุษย์ - -*
และต้องขอโทษรีดเดอร์ด้วย...หากฟิคเรื่องนี้ไม่สนุก ไม่เหมือนอย่างที่คิดไว้ตอนเปิดเข้ามา....ขอโทษค่ะ
แต่ตั้งใจแต่งเรื่องนี้มากกว่าเรื่องอื่นๆที่ผ่านมามากแล้วค่ะ....แต่ก็นะ โอเค เราจะยิ้ม!!! ^_____^
เพราะงั้นรีดเดอร์ที่รัก หากประสบพบปัญหาอะไรในชีวิต ก็ยิ้มนะคะ 5555+
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น