True love at first sight..รักแท้แรกพบ [Yuri][Fic:SNSD]

ลำดับตอนที่ #17 : 14 love >> "Let's go to the sea [part 2]"

Chapter 14

 

แกร่ก....

 

ทันทีที่เปิดประตูห้องได้ เจสสิก้าก็เดินตรงเข้าไปในห้องโดยไม่สนใจยูริเลย ทำเอาร่างสูงรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเป็นอุลตร้าแมนที่ไฟประจำตัวกำลังจะหมดหลังจากสู้กับสัตว์ประหลาดมาได้ 3 นาที...พูดง่ายๆ ก็แค่รู้สึกเหนื่อยและหมดแรงเท่านั้นแหล่ะ

 

“ให้ตีเลย แต่อย่าลงโทษด้วยการทำเป็นเมินแบบนี้สิ” ยูริพูดพร้อมกับยื่นแขนแบมือให้เจสสิก้าตี ร่างบางมองเล็กน้อยก่อนจะหันหน้าหนีไปนั่งบนเตียงใหญ่กลางห้อง ร่างสูงถอนหายใจออกมาเบาๆและทิ้งตัวลงนั่งข้างๆพร้อมกับจับมือเจสสิก้าขึ้นมาและตบหน้าตัวเอง

 

เพียะ!

 

“ทำไรน่ะยูล!!” ร่างบางร้องอย่างตกใจและชักมือกลับทันที รอยแดงที่ค่อยๆขึ้นมาบนแก้มของคนตัวสูงสามารถบอกได้อย่างชัดเจนว่ายูริเอามือเธอไปตบตัวเองแรงแค่ไหน

 

“ทำให้เจสสนใจ....”

 

“มัน...มันไม่ใช่เลยนะยูล....” เจสสิก้าพูดเสียงอ่อยก่อนจะลุกขึ้นหนีอย่างเคืองๆ ยูริลุกตามไปพร้อมกับดึงตัวร่างบางมากอดไว้แน่น แขนเรียวค่อยๆลากผ่านไปตามเอวของเจสสิก้าและกอดไว้แน่นพร้อมกับวางศีรษะไว้บนไหล่เล็กๆของร่างบางอย่างออดอ้อน

 

“ข้าแค่กลัวว่าถ้าเพื่อนเจ้าเห็นเรานอนห้องเดียวกันแล้วพวกเขาจะนินทาเจ้าเสียๆหายๆ...Δεν μου αρέσει…(ข้าไม่ชอบ...).” ร่างสูงพูดเสียงอ่อย เจสสิก้าหน้าสลดลงเล็กน้อยก่อนจะบังคับมือที่กำลังจะแกะแขนยูริออกมาเป็นลูบเบาๆแทน

 

“นึกว่าไม่อยากนอนห้องเดียวกันแล้ว...”

 

“มันจะมีวันนั้นด้วยรึ? ทุกวันนี้ข้ามีแต่อยากนอนกอดเจ้าทั้งวันทั้งคืน...” คำหวานที่มาพร้อมกับคำพูดโบราณแบบต้นฉบับของร่างสูงทำให้เจสสิก้าได้เคลิ้มไปกับมันทุกครั้งไป ร่างบางอมยิ้มจนแก้มแทบปริก่อนจะโดนยูริชิงหอมแก้มไปฟอดใหญ่

 

 

 

 

“ยูล เจสอยากเล่นน้ำทะเล” เจสสิก้าพูดขึ้นขณะที่ยูริกำลังตรวจดูเข้าของในกระเป๋าของเจสสิก้าอยู่ว่าขนอะไรมามากมาย ร่างสูงชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะคุ้ยกระเป๋าต่ออย่างรวดเร็วและหยิบบิกินี่สีแดงสดที่เจอขึ้นมา

 

“อย่าบอกนะ ว่าจะใส่ไอเศษผ้า 2 ชิ้นนี้ลงไปเล่น” เศษผ้าที่มีไว้ปิดหน้าอกกับส่วนนั้นเนี่ยนะ....ถ้าเจสสิก้าบอกว่าใช่ ข้าจะโยนไอผ้า 2 ชิ้นนี้ทิ้งและจับกดซะดีมั้ย ใส่ก็เหมือนไม่ใส่ ไอขาวๆตรงนั้นมันต้องมีไว้ให้ข้ามองคนเดียวไม่ใช่หรือไง?? แล้วแถมดูสี...สีแดงสด ใส่ลงไปเดี๋ยวไอผู้ชายที่ตักกุ้งให้ตอนกลางวันเลือดมันจะได้ทะลักเป็นสีเดียวกับผ้านี่แน่...เอ่อ ข้าก็อาจจะเป็นแบบนั้นเหมือนกัน

“ก็...”

 

“ใช่งั้นเหรอ” เจสสิก้าพยักหน้าเบาๆก่อนจะกระพริบตาปริบๆเมื่อเห็นสายตาแปลกๆของยูริ มันดูน่ากลัวๆพิกล

 

“ไม่ให้ใส่” ร่างสูงพูดเด็ดขาดพร้อมกับเดินไปยัดบิกินี่สีแดงสดขว้างลงระเบียงทันที

 

“อ๊า แล้วเจสจะเล่นน้ำได้ไงอ่ะยูล” เจสสิก้าที่เริ่มจะงอแงเมื่อชุดว่ายน้ำที่ตัวเองเพิ่งซื้อมาใหม่ถูกเขวี้ยงทิ้งหายไปกับสายตาก็เริ่มโวยวายทันที แต่ยูริที่ยืนอยู่ตรงระเบียงกลับถอนหายใจออกมาอย่างโล่งก่อนจะก้มมองลงไปข้างล่างดูให้ชัดแก่สายตาว่ามันจะไม่ติดอยู่แถวนี้และร่อนลงไปให้ไกลๆสายตาซะ...อย่าให้เจสสิก้าได้เจอมันอีกเลย

 

“ไม่ต้องงอแงหน่า ข้าเห็นเจ้าพกเสื้อผ้ามาเกินตั้งสี่ห้าชุดนี่” มาค้างแค่คืนเดียวจัดเสื้อพามาอย่างกับค้าง 3 วัน ยูริพกกระเป๋าเป้ใบเล็กๆของเจสสิก้ามาแค่ใบเดียว แต่เจ้าตัวกลับมีของเยอะซะจนต้องแบกกระเป๋าเดินทางใบใหญ่มาจนเธอถึงต้องขอค้นดูหน่อยเมื่อกี๊ไง

 

“แต่มันไม่ใช่ชุดว่ายน้ำนี่ยูลลลล”

 

“เล่นน้ำทะเลใส่ชุดธรรมดาก็ได้นี่...เดี๋ยวข้าหาให้ใส่” พูดจบร่างสูงก็กลับมาคุ้ยๆกระเป๋าใบใหญ่ของเจสสิก้าต่อและหยิบกางเกงยีนขาสั้นออกมาตัวหนึ่งกับเสื้อยืดแขนกุดสีขาว ก่อนจะส่ายหน้าอย่างแรงและยัดเสื้อยืดสีขาวตัวนั้นเข้ากระเป๋าไปใหม่พร้อมกับหันหลังไปเปิดกระเป๋าตัวเองหยิบเสื้อยืดสีดำตัวใหญ่ออกมาแทน

 

“ชุดนี้...” ยูริยื่นชุดให้คนที่นั่งหน้ามุ่ยอยู่ที่เตียงดู เจสสิก้ามองด้วยสายตาอยากร้องไห้ก่อนจะเริ่มงอแงใหม่อีกครั้ง

 

“ไม่อาวว../ชุดนี้เท่านั้น ไม่งั้นก็ไม่ให้ลงไปเล่น” ร่างสูงพูดไม่พูดเปล่า กลับค่อยๆคลานขึ้นเตียงและล๊อคแขนเจสสิก้าคร่อมร่างบางให้อยู่ภายใต้การบังคับของตนเอง

 

“อ...อื้อออ” เจสสิก้าพยายามจะงอแงแต่ก็ทำได้แค่ส่งเสียงขัดใจเมื่อตอนนี้เธอเป็นฝ่ายเสียเปรียบสุดๆ ถ้าดื้อขึ้นมาเหรอ...น้ำทะเลก็อดเล่น...แถมต้องเสียตัวอีกแน่เลย ฮือออออ ทะเลที่รัก...วันนี้ฉันจะได้ไปทักทายเธอมั้ยยยยยย

 

“สรุป...จะใส่ชุดนี้แล้วลงไปข้างล่างกัน...หรือว่าจะยังอยากใส่เศษผ้าสีแดง 2 ชิ้นนั้นและนอนหมดแรงอยู่ข้างบนนี่...จะได้ลงไปหาไอเศษผ้านั่นให้” ตัวเลือกที่แสนดีทั้งสองข้อทำให้ร่างบางที่โดนล๊อคอยู่แทบจะร้องไห้ นานๆเธอจะได้ใส่บิกีนี่ที แต่นี่ยังไม่ทันใส่เลย มันก็ถูกโยนไปไหนแล้วก็ไม่รู้...แถมถ้ายังดื้อจะใส่ คราวนี้ก็...อ๋า แน่ๆ พระเจ้าคะ!! ช่วยหนูจากสุดหล่อที่คร่อมหนูอยู่ที~~~~~~

 

“ใส่ก็ได้...ฮึ”

 

“ก็แค่นั้น...ฮ้า” ยูริพูดพร้อมกับลุกขึ้นจากเตียงยืนบิดขี้เกียจอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะหยิบชุดที่ตัวเองเลือกส่งให้เจสสิก้าที่ค้อนใส่ตัวเองอยู่บนเตียงและปล่อยให้เจ้าตัวเดินตึงตังเข้าห้องน้ำไป ร่างสูงมองตามประตูที่ปิดลงไปดังปังอย่างขำๆก่อนจะหัวเราะในลำคอเล็กน้อยและพึมพำกับตัวเอง

 

“จริงๆ...ถ้าเจ้าตอบว่ายังอยากใส่อยู่มันก็ดีเหมือนกันนะ...”

 

 

 

 

“อึ้ก...” ทันทีที่ยูริเดินพ้นเขตร่มๆของโรงแรมมาร่างสูงก็ชะงักและสะดุ้งทันทีที่พบว่าภายนอกหลังคานี้มันร้อนแค่ไหน เพียงแค่รู้สึกว่าจะต้องเจอแดดจ้าๆ ตามันก็เริ่มจะหนัก นิสัยเดิม คัมแบ๊ค!!

 

“มัน...แดดมันจ้าฉะมัด” ยูริบ่นพึมพำเบาๆก่อนจะหันไปมองร่างบางที่เดินตามมาข้างหลังด้วยท่าทางเหมือนเด็กโดนขัดใจเล็กน้อย

 

“ยูลอ่ะ สีดำใส่แล้วร้อนสุดๆเลย ว้ายยย” บ่นยังไม่ทันจบก็ต้องรีบคว้าตัวร่างสูงที่อยู่ดีๆก็เอนมาทางเธอไม่ให้ล้มไปก่อน ยูริกระพริบตาถี่ๆและส่ายหน้าแรงๆไล่ความง่วงก่อนจะไถลไปนั่งบนโซฟาในล๊อบบี้

 

“ง่วง...?” เจสสิก้าถามขึ้นพร้อมกับทิ้งตัวลงข้างๆและสะกิดคนตัวสูงเบาๆ

 

“อื้อ..ไม่คิดว่าแดดจะแรงขนาดนี้ ฮ้าววววว”

 

“เจสเตือนยูลแล้วนะ ว่าแดดมันแรง” ร่างบางพูดพร้อมกับลูบผมยูริเบาๆและจับให้ศีรษะของยูริมาพิงไหล่เธอ ร่างสูงพยายามจะเปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้นแต่ก็ทำไม่ได้จึงได้แต่ค่อยๆเอนตัวลงให้ต่ำลงและพิงไหล่ของร่างบางเป็นที่พักผ่อนไป

 

“อ้าว พี่สิก้า มาไงเนี่ย?” เสียงคุ้นหูดังขึ้นตามมาด้วยเสียงโยนกระเป๋าทิ้งต่อ เจสสิก้าหันมองไปตามที่มาของเสียงช้าๆก่อนจะตกใจเล็กน้อยที่เห็นว่าผู้ที่มาใหม่เป็นใคร

 

“ยุน...” ร่างบางเอ่ยชื่อรุ่นน้องตัวเองเบาๆพร้อมกับทำท่าบอกให้เบาเสียงลงหน่อย คนทั้งล๊อบบี้มองกันใหญ่แล้ว ไม่พอเผลอๆคนที่นอนซบไหล่เธออยู่จะตื่นขึ้นมาด้วยนี่สิ...เดี๋ยวได้มีสงครามประสาทต่อ ยิ่งช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไรคนรักของเธอถึงได้ทั้งหึงทั้งหวงเธอเกินปกติไปหน่อย

 

“อ...อ...ไอหยา” ยุนอาสะดุ้งและชะงักฝีเท้าทันทีที่เห็นว่าเจสสิก้าไม่ได้อยู่คนเดียว แต่ดันมีเจ้าของนอนซบอยู่ด้วย

 

“มาเที่ยวเหรอยุน”

 

“อ...อื้อ พี่ล่ะ”

 

“ก็มาค่ายน่ะ กลับพรุ่งนี้บ่ายแล้ว...เออ..ส่วนคนนี้ ดื้อจะตามมา” เจสสิก้าตอบพร้อมกับตอบส่วนของยูริแทนด้วย

 

“อื้อๆ ยุนไปก่อนดีกว่า ไม่ค่อยอยากเซย์ไฮกับแฟนพี่เท่าไหร่ พี่สิก้าเข้าใจยุนใช่มั้ย T T” รู้ว่ามันออกจะเสียมารยาท แต่พอเจอหน้ากับยูริทีไร ต้องได้มีเรื่องซะทุกทีไป หลังๆมานี้เธออุตส่าห์ถอดใจกับเจสสิก้าไปให้กับคนอื่นแล้วนะ...ยังโดนยูริเขม่นอยู่เลย เออ...ว่าแต่...เธอคนนั้นมาด้วยหรือเปล่านะ

 

“พี่สิก้า...เด็กในชมรมพี่อ่ะ คนที่ผมยาวๆสวยๆน่ารักๆ ใส่แว่นตาอันหนาๆ มาด้วยป้ะ”

 

“อ๋อ....น้อง..../ชู่ววววว” อย่าพูดชื่อ...เค้าเขิลลลลลล

 

“ฮ่ะๆ มาสิ ไม่มาได้ไง ค่ายของชมรม”

 

“เจ๋งเป้ง!! ยุนไปก่อนนะพี่สิก้า บ๊ายบายยยยยยย”

 

“เด็กบ๊อง” เจสสิก้าหัวเราะตามหลังยุนอาที่วิ่งดี๊ด๊าตรงไปเช็คอินน้อยๆ ก่อนจะกลับมาสนใจเด็กขี้เซาที่อยู่ข้างๆเธอต่อ....สุดท้ายน้ำทะเลก็ไม่ได้เล่น ชุดว่ายน้ำก็ไม่ได้ใส่ ออกไปโดนแดดยังไม่โดนเลย....แต่ก็โอเคล่ะ แบบนี้....แค่ได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ก็ดีแล้ว

 

 

 

และแล้ว....มันก็เย็นซะแล้วล่ะ

 

“เด็กๆ มาฟังกันหน่อย เลิกสนใจอาหารสักพัก”

 

“ใครเด็ก....” ยูริสวนประธานชมรมกลับเบาๆแต่ก็โดนเจสสิก้าที่นั่งอยู่ข้างๆตีไปทีนึง ตอนนี้ทุกคนกำลังรับประทานอาหารกันอยู่ที่ห้องอาหารของโรงแรม หลังจากที่หลายคนได้ออกไปสนุกกับน้ำทะเลและหาดทรายขาว ยกเว้น 2 คน คือ ยูริที่นั่งหลับอยู่ล๊อบบี้และเจสสิก้าที่สุดท้ายก็ได้แต่นั่งมองเพื่อนเล่นน้ำทะเล

 

“จากนี้ไป 1 ชั่วโมง เราจะมีกิจกรรมชายหาดกัน!! ไม่งั้นเดี๋ยวไม่ได้ภาพกิจกรรมไปส่งครูใหญ่ แล้วงบที่ได้มาอาจจะโดนยึดไป พวกเราต้องสู้เพื่องบรู้มั้ย!!!”

 

“แล้วให้ทำอะไรเหรอค้า คุณประธานนนน” เสียงเด็กในชมรมคนนึงดังขึ้นมา ประธานจึงกระแฮ่มเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ

 

“ตอนนี้...ลองสำรวจของใช้ส่วนตัวของตัวเองดูดิ๊ มีอะไรหายไปรึเปล่า?”

 

สิ้นสุดคำพูดหลายคนก็รีบค้นตัวเองอย่างตกใจ จะมีก็แต่บางคนที่ประธานได้คุยไว้แล้ว และพวกเขาก็เป็นคนหยิบของที่หายไปมาเอง ก็จะทำท่าแค่เหมือนจะหาของ อย่างเช่น....ยูริ

 

“ไม่นะ...” เจสสิก้าพึมพำเบาๆก่อนจะจับที่ข้อมือตัวเอง สร้อยข้อมือที่ยูริเคยให้ไว้หายไป  ร่างบางจึงเกิดอาการกระสับกระส่ายอย่างเห็นได้ชัด

 

“ของหายด้วยเหรอ...” ยูริถามขึ้นทั้งๆที่รู้ดีแก่ใจอยู่แล้วว่าอะไรหายไป...สร้อยข้อมือที่มีจี้รูปดาวและหัวใจดวงเล็กๆตอนนี้มันอยู่ในกระเป๋ากางเกงเธอนี่เองล่ะ

 

“ม...ไม่..ไม่หาย”

 

“เอาล่ะนะ ทุกคนคงพอรู้แล้วว่าอะไรของตัวเองหายไป พอเดินออกไปนอกห้องอาหารปุ๊บ น้องๆและเพื่อนๆจะพบกับแผนที่อยู่ แผนที่นั่นจะบอกถึงที่ๆของๆน้องถูกเก็บไว้ ทางนึงไปคนเดียวนะจ๊ะ....ระวังโดนผีลักพาตัวด้วยล่ะ ฮ่ะๆๆๆ”

 

ทันทีที่พูดจบ ก็มีกรรมการชมรมเดินเข้ามาพร้อมกับพาตัว เหยื่อสมมติ ที่ได้นัดแนะไว้ตั้งแต่เช้าให้ลุกออกไป ปล่อยให้คนที่นั่งอยู่ที่เหลือนั้นผวาเล่นว่าคน(ของตัวเอง)จะถูกพาตัวไปที่ไหนกัน และเหยื่อสมมติที่ว่านั่น หนึ่งในนั้นก็คือ ยูริ อีกเช่นเคย....ร่างสูงโดนเรียกให้ลุกขึ้นไปจากเจสสิก้าที่นั่งจับมือเธอไว้อยู่ และโดนดันให้ออกไปโดยไม่ให้หันหน้ามาหาเจสสิก้าแม้แต่นิดเดียว....ไม่งั้นเดี๋ยวได้หลุดเก๊กแน่ๆ

 

“ยูล...ล...ล...T T”

-------------------------------------
รีดเดอร์คงหงุดหงิด ว่าไอไรท์เตอร์บ้ามันอ่อยเอ็นซีมาแล้วตั้ง 2 รอบ เมื่อไหร่มันจะมาฟร่ะ 555555+

เม้นท์เยอะดีอ้ะ!!  > < แบบนี้เค้าชอบ!!!! 5555555555+  แต่ขอโทษที่อัพช้า พอดีวุ่นกับเรื่องพิมพ์ Our Tempt อยู่อ้ะ

อ่ะ Our Tempt ตีพิมพ์เกินมา 6 เล่ม สั่งจองได้นะคะ
ถ้าจะรับเอง ก็จ่ายสดก็ได้ค่ะ  พรุ่งนี้ มาบุญครอง ค่ะ  
รอบนี้พิมพ์น้อย ต้นทุนเลยสูงฉะมัดเลย T  T  กำไรหดหายแบบ ฮวบ!!  อุดหนุนกันหน่อยนะคะ T T (ทำไมชีวิตแกอนาถแบบเน้)

หรือถ้าพรุ่งนี้อยากไปเจอหน้า ไรท์เตอร์ชิคเก้น ไรท์เตอร์ดาว ไรท์เตอร์มะบุง ตัวเป็นๆ ก็แวะไปเซย์ไฮกันได้ค่ะ = =
น่าจะเป็น แม๊ค มาบุญครอง   (ไรท์เตอร์เด็ดๆทั้งน้านนนน)
ส่วนไรท์เตอร์คนนี้ เป็นแค่ลูกแมวค่ะ 555555555+