True love at first sight..รักแท้แรกพบ [Yuri][Fic:SNSD]

ลำดับตอนที่ #16 : 13 love >> "Let's go to the sea"

Chapter 13

 

วันนี้และตอนนี้ทั้งเจสสิก้าและยูริกำลังเตรียมตัวขึ้นรถบัสไปค่ายที่นอกเมืองแถบๆชายทะเลอยู่ มันเป็นค่ายของชมรมการแสดงเพราะงั้นยูริไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วยเล้ยย...แต่ร่างสูงดึงดันจะขอตามมาด้วยให้ได้ ยิ่งหลังจากที่รู้ว่าเป็นค่ายที่ต้องค้างคืน 1 วัน ยิ่งรั้นจะมาตื๊อจนสุดชีวิตเลยทีเดียว และก็โชคดีที่มีสมาชิกคนหนึ่งติดธุระจึงขอตัวเลยได้ที่ว่างบนรถสำหรับคนตัวสูงประจวบกับพ่อสุดหล่อตัวดีรวบรัดมัดมือชดเจสสิก้า โทรไปจองห้องที่โรงแรมที่เธอพักไว้ซะเรียบร้อย...สุดๆไปเลยล่ะคนนี้

 

“ไปจริงเหรอ?...มันร้อนมากนะทะเลเนี่ย” เจสสิก้าถามขึ้นพร้อมกับสวมหมวกแก๊ปให้ยูริ เธอไม่ได้กลัวว่ายูริจะมาคอยหวงเธอจนหมดสนุกอะไรหรอกนะ...ยูริมาด้วยก็ดีออก แต่กลัวเจ้าตัวจะง่วงนอนทั้งวี่ทั้งวัน เพราะยังแก้นิสัยง่วงเวลาเจอแสงแดดไม่หาย แล้วจะกลุ้มหนักกว่าเดิมอีกหากพ่อตัวดีดันมาคึกตอนกลางคืน...

 

“ไปจริงสิ...เจสก็...” ลงทุนขนาดเปลี่ยนสรรพนามที่ใช้มาเป็น ยูล เจส ตั้งแต่เมื่อวานซืน กะว่าถ้าไม่ให้ไปก็จะขออ้อนให้เต็มที่จนกว่าจะได้ เจสสิก้าพยักหน้าเบาๆอย่างปลงตก ก่อนจะนึกถึงเรื่องสำคัญขึ้นมาได้...ตายล่ะ

 

“ยูลคือว่า.../นั่งด้วยกันนะ” งานเข้าซะแล้ว...ร่างบางกำลังจะเอ่ยปากบอกร่างสูงว่า วันนี้เธอสัญญากับเพื่อนแล้วว่าจะนั่งด้วยกัน เพราะไม่คิดว่ายูริจะตามเธอมาด้วย เจสสิก้ากลืนน้ำลายที่จุกอยู่ที่คอเอื๊อกใหญ่ ก่อนจะดึงมือยูริที่กำลังชะเง้อคอมองบนรถหาที่นั่งมากุมไว้ แต่ขณะที่กำลังจะเอ่ยปากพูดสิ่งที่ค้างๆคาๆอยู่อีกที สายตาก็พลันเหลือบไปเห็นเพื่อนๆของเธอกำลังวิ่งตรงมาทางนี้...พระเจ้า ซวยแล้วววว

 

“เมื่อกี๊เจสจะพูดว่าไรนะ?” ยูริถามขึ้น เจสสิก้ายังไม่ทันเอ่ยปากตอบอะไร ยูริก็โดนเพื่อนๆของเจสสิก้า 4 คนดันออกไปให้พ้นทางซะแล้ว ล่อเอาคนตัวสูงยืนอึ้งไปเลย

 

“สิก้าจ๋า วันนี้ต้องมานั่งกับพวกเรานะ ตามสัญญา ห้ามเบี้ยว ห้ามขัด ห้ามต่อรอง!!”

 

“คือ...คือว่านะ” เจสสิก้าทำหน้าลำบากใจพร้อมกับส่งสายตามองไปยังยูริที่เริ่มจะชักสีหน้าไม่พอใจซะแล้ว

 

“อ๊ะ คุณยูริใช่มั้ยคะ สิก้านี่แฟนเธอที่เธอพูดถึงบ่อยๆใช่เปล่าอ่ะ คุณยูริคะวันนี้พวกเราขอยืมตัวสิก้าไปเล่นด้วยซักครึ่งวันนะคะ ถึงทะเลแล้วจะคืนให้”

 

“เอ่อ...”

 

“ขอบคุณมากค่ะ” ไม่ทันตอบก็โดนมัดมือชก ยูริได้แต่มึนอึ้งไปกับความรวดเร็วของเพื่อนแฟนสาว ก่อนจะยืนงงมองเจสสิก้าถูกลักพาตัวไปต่อหน้าต่อตา ร่างสูงหัวเราะตัวเองในลำคอเบาๆพร้อมกับคลึงขมับตัวเองอย่างปวดหัว

“ยูล....”

 

“สิก้า อย่ามัวชักช้าสิ เดี๋ยวที่ดีๆก็โดนแย่งหมด” เจสสิก้าที่กำลังพะวงกับอารมณ์ของคนรัก ได้แต่มองยูริไปจนสุดสายตาทั้งๆที่กำลังโดนเพื่อนๆทั้งลากทั้งดึงขึ้นรถไป...ดูจากสีหน้าของยูริแล้ว ร่างสูงกำลังหงุดหงิดและไม่พอใจอย่างมากอยู่แน่ๆ...แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้เมื่อตอนนี้เธอแทบจะโดนอุ้มอยู่แล้ว ก็คงได้แต่ถอนหายใจและภาวนาไม่ให้ยูริโกรธเธอละกัน...

 

“พวกเธอนี่นะ...เฮ้อ”

 

 

 

ในที่สุดยูริก็ทำใจก้าวขาขึ้นรถได้ ร่างสูงเดินผ่านเจสสิก้าที่ยืนรออยู่ตรงประตูทางขึ้นไปอย่างเฉยเมย ก่อนจะเลือกนั่งที่เบาะยาวหลังสุดคนเดียว ยูริกระเถิบเข้าไปนั่งชิดติดหน้าต่างและก็หลับตาขอปิดไม่รับรู้เรื่องราวอะไรทั้งสิ้น

 

“เดี๋ยวจะแวะมาหาบ่อยๆนะ” เจสสิก้าที่เดินตามมาทีหลังพูดขึ้นเบาๆก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ ยูริพยักหน้ารับอย่างขอไปทีพร้อมกับพลิกตัวหนี...งอน..งอน..งอน..งอน

 

ร่างบางได้แต่ยิ้มออกมาอย่างเสียใจและค่อยๆดึงหมวกออกจากศีรษะยูริให้ร่างสูงนอนสบายขึ้น เจสสิก้าใช้มือลูบปอยผมที่ติดอยู่ที่ใบหน้าของคนตัวสูงเบาๆก่อนจะก้มลงไปจรดปลายจมูกลงที่แก้มของคนขี้งอน

 

ตอนนี้ให้เธออธิบายอะไรไปยูริก็คงไม่ฟังหรอก...แต่ไงก็นะ...

 

“หายงอนไวๆนะคะคนดี...”

เวลาผ่านไปสักพัก เจสสิก้าก็เดินกลับมาหายูริใหม่ ลมหายใจที่เข้าออกอย่างสม่ำเสมอของคนตัวสูงพอบอกได้ว่าตอนนี้ยูริกำลังหลับสนิทอยู่ งอนจนหลับไปเลยแฮะ....ร่างบางเดินกลับมาหาเพราะเห็นว่าแดดเริ่มแรง เจสสิก้าดึงผ้าม่านมาบังแดดให้ยูริ ก่อนจะค่อยๆจับศีรษะของคนรักที่เอนลงแทบจะ 90 องศาให้กลับมาตั้งตรงใหม่

 

“อือ...” ร่างสูงครางออกมาเบาๆและค่อยๆหลับลงไปต่อ เจสสิก้าอมยิ้มมองยูริอย่างขำๆก่อนจะเดินกลับไปหากลุ่มเพื่อน เพื่อบอกว่า เพลียแล้วอยากนอน ถึงจะได้ปลีกวิเวกออกมาได้อย่างเต็มตัว

 

ร่างบางเดินกลับมานั่งข้างๆยูริอีกครั้งพร้อมกับค่อยๆจับให้ร่างสูงเอนศีรษะลงมานอนตัก พอได้ที่นอนที่สบายขึ้นยูริก็พลิกตัวให้นอนสบายขึ้นตามก่อนจะคว้าเอวของเจสสิก้ามากอดอย่างที่เคยชิน โดยไม่ได้รู้สึกตัวสักนิด ทุกการกระทำทำไปตามปกติทั้งนั้น...ถ้ารู้สึกตัวเมื่อไหร่คงได้สะดุ้งตื่นกันเลยทีเดียว...พ่อขี้งอน

 

“หลับสนิทดีจัง...” เจสสิก้าพูดขึ้นเบาๆก่อนจะสังเกตเห็นเน็คไทที่ผูกอยู่ที่ปกเสื้อของยูริอย่างเรียบร้อย ร่างบางค่อยๆดึงมันออกเบาๆให้ร่างสูงนอนได้อย่างสบายยิ่งขึ้น ยิ่งสบาย...ยูริก็ยิ่งกอดเจสสิก้าแน่นขึ้น ร่างบางไม่ได้รู้สึกอึดอัดหรือรังเกียจแม้แต่นิดเดียว ยิ่งยูริใกล้ชิดเธอมากเท่าไหร่เธอก็ยิ่งสบายใจและมีความสุขมากเท่านั้น

 

“ถึงแล้วครับบบบบบบบบบบ!!!” ประธานชมรมตะโกนบอกคนในรถเสียงดัง ทำให้คนที่หลับอยู่ตื่นขึ้นมากันหมด...ยกเว้น...

 

“ยูลตื่นได้แล้วค่ะ” ร่างบางปลุกคนรักเบาๆพร้อมกับจิ้มแก้มคนขี้เซาให้รำคาญเล่นจนในที่สุดยูริก็ลืมตาขึ้น

 

“เฮือก....” ร่างสูงสะดุ้งและปล่อยมือที่เกาะเอวบางของคนรักออกทันที ยูริรีบปรับสีหน้ากับมาเป็นโหมดงอนเหมือนเดิมและลุกขึ้นออกจากเบาะอย่างรวดเร็ว...ผิดซะที่ไหน ที่เธอบอกว่า ถ้ายูริรู้สึกตัวเมื่อไหร่คงได้สะดุ้งตื่นกันเลยทีเดียว

 

“จะงอนไปไหนคะ?” เจสสิก้าเดินตามมาจับมือคนตัวสูงที่กำลังต่อคิวลงรถและยิ้มหวานให้

 

“หายงอนน้า โอ๊ะ!” ง้อไปง้อมาก็สะดุดขาตัวเองซะงั้น ร่างสูงรีบกระชากแขนเจสสิก้าขึ้นมาก่อนที่จะตกบันไดไปและส่งสายตาดุทันที

 

“ทำไมไม่ระวัง....”

 

“ง้อยูลสำคัญกว่าดูทางนี่....” เจอไม้นี้เข้าไป...มีหรือจะไม่หายงอน ยูริใจอ่อนยวบทันทีแต่ยังคงเก๊กสีหน้าเฉยชาไว้ แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้เจสสิก้าใจชื้นขึ้น ก็คือมือของร่างสูงที่สอดประสานกับมือเธอแน่นไม่ยอมปล่อย

 

“หายงอนหรือยังคะ”

 

“ยัง...”

 

“แล้วจับมือทำไมอ่ะ”

 

“ก็เจ้า...ก็เจ้า...ก็เจ้ามันซุ่มซ่ามนี่”  เจสสิก้าได้แต่แอบอมยิ้มกับท่าทางตะกุกตะกักของคนข้างกาย ก่อนจะเดินตามติดไม่ยอมห่าง ทดแทนเวลาที่ไม่ได้อยู่เอาใจในตอนเช้า...

 

 

“ทุกคน ทานกันตามสบายเลยนะ ไม่พอก็สั่งเพิ่มได้ งบมีเยอะ!!”

 

ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงทานอาหารกลางวันกัน ประธานชมรมจองเป็นบุฟเฟต์ไว้เพราะสมาชิกในชมรมการแสดงมีเยอะพอสมควร และก็นั่งกันเป็นโต๊ะยาวเรียงกันเพื่อที่จะได้คุยกันได้อย่างทั่วถึง ส่งผลให้เสียงดังระงม....

 

“น้องสิก้าครับ พอดีเขาเพิ่งเอากุ้งมาเสิร์ฟ พี่เลยตักมาให้...”

 

“ขอบคุณนะ” แน่นอน เป็นเสียงของยูริ ทันทีที่รุ่นพี่ในชมรมของเจสสิก้ายื่นจานใส่กุ้งให้ เจ้าตัวก็ยื่นแขนตัดหน้าเจสสิก้ารับและเอามาวางไว้หน้าตัวเองแทนซะงั้น ร่างบางได้แต่ตีแขนยูริเบาๆและยิ้มแห้งๆให้กับรุ่นพี่ไป

 

“กินนี่ไป...” ยูริพูดพร้อมกับส่งเนื้อปลาชิ้นโตที่ตัวเองเพิ่งคีบออกมาเสร็จให้เจสสิก้า และเอาจานกุ้งที่ได้มาเมื่อครู่ส่งให้คนที่นั่งอยู่ข้างๆกินแทน

 

“อยากกินกุ้งอ่ะ” ร่างบางพูดออกมาเบาๆก่อนจะจำใจตักเนื้อปลาที่ร่างสูงตักให้เข้าปากและส่งสายตาค้อนๆให้กับยูริ ร่างสูงโดนเข้าไปงั้นก็เลยวางช้อนส้อมทุกอย่างลงและลุกขึ้นเดินไปตักกุ้งใส่มาเต็มจาน ถึงจานเมื่อกี๊ที่รุ่นพี่ของเจสสิก้าตักให้จะเป็นกุ้งเหมือนกัน แต่จานนี้ ให้รู้ซะบ้างใครตัก!!

 

มันเป็นกุ้งแห่งความรักของข้านะ!!!

 

“ไม่ต้อง...เดี๋ยวแกะให้” เจสสิก้าที่กำลังยิ้มร่าแบมือรอรับจานกุ้ง ที่ยูริตั้งให้มันเป็นกุ้งแห่งความรักตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ยิ้มร่ากว่าเดิมอีกเมื่อร่างสูงกำลังจะเซอร์วิสเธอเต็มที่พร้อมกับนั่งมองคนตัวสูงแกะเปลือกกุ้งอย่างคล่องแคล่ว...น่ารักจริงสามีของฉัน

 

“อ้าปาก” แกะเสร็จก็แถมบริการพิเศษป้อนให้กันมือเลอะอีก ไม่พอ...ปากเลอะก็คว้าทิชชู่มาเช็ดให้ ไม่รู้ว่ากำลังดูแลแฟน หรือดูแลลูก

 

 

 

 

“ให้เวลาจนถึง 6 โมงเย็น จะไปทำอะไรก็ไป จะเล่นน้ำ เล่นทราย เชิญ”

 

เอาจริงๆ ค่ายนี้ไม่ได้มาเพื่อจุดประสงค์เสริมสร้างทักษะอะไรหรอก ก็แค่งบที่เหลือจากตอนแสดงละครมันเหลือเยอะเกินไปเพราะตอนของบดันใส่ศูนย์เกินไปตัว เลยได้เงินเพิ่มขึ้นมาอีก 10 เท่าซะงั้น ไม่พอ จัดค่ายก็ดันได้งบเสริมมาอีกพอควร งานนี้ชมรมการแสดง รวย!

 

“เดี๋ยวยูลเอาของเจสไปเก็บให้ก่อน แล้วค่อยไปเก็บของตัวเอง” ก็เพราะอย่างที่บอกไว้ งบ เยอะ แต่ละคนเลยสามารถขอได้เลยว่าจะเอาห้องเดี่ยวห้องคู่ แต่เพราะยูริดันไปจองห้องไว้แล้วห้องนึง และเจสสิก้าก็ขอห้องเดี่ยวไม่แต่ต้น เพราะไม่คิดว่ายูริจะมาด้วยแบบนี้

 

“ห้องยูล? ไม่นอนห้องเดียวกันเหรอ?” ใบหน้าที่เต็มไปด้วยคำถามของร่างบางทำเอายูริปฏิเสธไม่ลง แต่ก็ไม่กล้าตอบรับอะไรไป อยากอยู่ห้องเดียวกันก็อยากอยู่หรอก แต่ถ้านอนห้องเดียวกันพรุ่งนี้เช้าได้มีเรื่องนินทากันภายในชมรมยาวแน่ เห็นเธอเป็นคนไม่ค่อยแคร์ไรมาแต่ต้นอยู่แล้วก็เถอะ แต่พอเวลาที่อยู่กลางฝูงชนเยอะๆเธอก็รู้จักเอาวัฒนธรรม เอาความคิดชาวบ้านมาใส่ใจเป็นเหมือนกันนะ

 

“ก็เจสจองห้องเดี่ยวไว้ไม่ใช่เหรอ” พยายามหาเหตุผลพูดแทนเรื่องนินทา เพราะร่างสูงก็รู้ดีแก่ใจว่าตอนนี้เจสสิก้าคงไม่คิดที่จะใส่ใจเรื่องลมปากชาวบ้านหรอก

 

“แล้วปกติ เรานอนเตียงคู่เหรอ?” อืมมม..เจอไม้นี้เข้าไปน๊อคเลย.... ยูริเมื่อตอบไม่ถูกก็ได้แต่ก้มหน้าก้มตาหยิบข้าวของและเดินตรงไปยังลิฟต์ ใบหน้าของร่างบางเริ่มมีคำว่าไม่พอใจผุดขึ้นมาทีละนิดๆ ทีตอนอยู่บนรถกลับงอนที่เธอไม่ได้อยู่ใกล้ๆ แต่ตอนนี้กลับพยายามหลีกเลี่ยงที่จะนอนห้องเดียวกับเธอ ส่งผลให้บรรยากาศภายในลิฟต์ดูร้อนๆหนาวๆแปลกๆพิกล

 

แกร่ก...

-----------------------------------------------

เมื่อเค้าแบนนู๋~~~~~~~~ อีกแล้ว เหอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แบนแบบนี้แสดงว่า  คุณนักแบน ก็ต้องอ่านฟิคเค้าสิ = =^ ถึงรู้ในนั้นมี  NC น่ะ
ตอนที่แล้ว คนยังเข้ามาอ่านไม่ครบเลยนา = = ปกติ NC มีคนอ่าน พันกว่า นี่เพิ่งเข้ามาได้ 600 กว่า
แล้วอีก 400 กว่า เค้าจะได้อ่านมั้ยอ่ะ คุณนักแบน T^T

เรื่อง NC ของ Our Tempt' story นะคะ   "ไม่ส่งอีกแล้วนะคะ"
ปิดส่งไปตอน 8 มีนาคม  ก็ยังมีผู้ที่ยังไม่ได้อ่าน NC  เข้ามาขอเรื่อยๆ
มันไม่สามารถตามส่งได้บ่อยขนาดนั้นหรอกค่ะ ต้องขอโทษด้วย

หรือไรท์เตอร์คนนี้   มีดีแค่ NC มันแรง  ? ? ?

ตอน Let's go to the sea สารภาพว่า ยาวมั่ก!!!! จนต้องตัดเป็น 3 พาร์ท และอาจถึง 4 พาร์ท
(เมื่อไหร่จะได้กลับ T^T)

อ่อ  Our Tempt'  เปิดจองอีกรอบแล้วนะคะ สั่งจองได้

ป.ล. มือเดี้ยงแล้วนะคะ  =  =^  น่ารำคาญใจเป็นที่สุด ที่พิมพ์ได้ช้าลงมากถึงมากที่สุด
ป.ล.2    อย่าให้นอยด์