ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : 12 love >> "Attack or Defend? Fierce or Peaceful?"
Chapter 12
“อยู่ด้วยกันตลอดไปจริงๆนะ” เจสสิก้าถามซ้ำพร้อมกับยิ้มกว้างเมื่อยูริพยักหน้า ร่างบางกอดคนตัวสูงที่กำลังอุ้มตัวเองอยู่แน่น สัมผัสแห่งความรัก...ทำให้ยูริรู้สึกอบอุ่นเป็นที่สุด ...แต่สัมผัสแห่งความรักครั้งนี้แลกมาด้วยความหวังของคนที่เธอรัก...มันทำให้ร่างสูงรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอย่างประหลาด...
“งั้น...เรามาวางแผนชีวิตกันดีกว่าค่ะยูล” ร่างบางพูดถึงเรื่องของอนาคตด้วยสีหน้ามีความสุขทำให้ยูริไม่กล้าที่จะเอ่ยปากพูดอะไรทั้งสิ้น ร่างสูงยิ้มตอบเจสสิก้าน้อยๆก่อนจะกระชับอ้อมแขนที่รองรับร่างบางไว้และลุกขึ้นช้าๆ ค่อยๆเดินขึ้นไปทีละก้าวไปที่ห้องนั่งเล่น
“เอ...ขอเจสคำนวณแป๊ปนะ อื้อออ” ขณะที่เจสสิก้ากำลังคิดคำนวณเรื่องต่างๆอยู่ ยูริก็ค่อยๆวางตัวเบาๆของร่างบางลงบนโซฟาและฉวยโอกาสจูบเบาๆ
“ต้องคำนวณอะไรอีกเล่า...สำหรับข้า...ขอแค่วันพรุ่งนี้ยังลืมตาขึ้นมาหายใจได้ก็ถือว่าเป็นเรื่องดีที่สุดแล้ว...”
“ไม่ได้ค่ะยูล เราจะใช้ชีวิตไปวันๆไม่ได้นะ....” เจสสิก้าทำหน้าดุเล่นๆใส่ยูริก่อนจะใช้มือข้างหนึ่งโอบเอวร่างสูงที่กำลังใช้มือสองข้างยันโซฟาคร่อมตัวเธอไว้อยู่ และใช้มือข้างที่เหลือโน้มคอยูริลงมาใกล้ๆอย่างช้าๆ
“เจสอยากมีลูกค่ะยูล....เดี๋ยวอีกสักสิบปีเราไปรับเด็กมาเลี้ยงกันนะ” พูดจบร่างบางก็หอมแก้มคนตัวสูงเบาๆ ยูริเอ๋อไปเล็กน้อยเมื่อเจสสิก้าพูดถึงเรื่องลูก และอนาคตอีกสิบปีข้างหน้า...หากเธอยังมีชีวิตอยู่ได้ เธอก็อยากจะทำอย่างนั้นให้เจสสิก้านะ....แต่ขอให้เธอเอาชีวิตใน 1 ปีข้างหน้านี้ให้รอดก่อน....
“งั้นสักรอบมั้ย...เผื่อเจ้าจะท้อง...ฮ่ะๆ” ยูริพูดเล่นปนพูดจริง ร่างสูงปรับเบาะโซฟาให้เอนลงกลายเป็นเตียงขนาดปานกลางก่อนจะขึ้นคร่อมตัวร่างบางเต็มตัวอย่างช้าๆทันที
“บ้า...ยูลอ่ะ...เจสจะท้องได้ไงคะ” เจสสิก้าเขินจนหน้าแดงไปหมดพร้อมกับพยายามใช้มือดันยูริออกเบาๆ
“ก็ลองดูไง....” ร่างบางค้างไปกับความพยายามที่จะกินเธอของยูริไปชั่ววินาที ก่อนจะค้อนใส่และชูนิ้วชี้ขึ้นมาตรงหน้ายูริ
“รอบเดียวจริงๆนะ....” หากไม่ตกลงกันก่อน เธอก็มักจะโดนยูริกินเกินรอบเดียวทุกครั้งไป...ก็อย่างต่ำ 3 ล่ะ
“สัญญา...”
-------------------*อีดิทคำผิดตามที่คุณพี่แป้งรีเควสมา----------------
คลิกเอานะคะ
“ทำตามสัญญาแล้วนะ...รอบเดียว” ร่างสูงประคองตัวเจสสิก้าขึ้นมาให้มานอนตักเธอพร้อมกับจับมือของร่างบางมากุมไว้ด้วยความรัก
“หลายรอบ..เจสคงขาดใจตายก่อนล่ะค่ะ...”
“ข้ารักเจ้านะ...” เจสสิก้าพยักหน้าน้อยๆรับพร้อมกับยิ้มหวานก่อนจะเอื้อมมือขึ้นมาลูบใบหน้าของคนรักอย่างอ่อนโยน
“ยูลเหนื่อยแล้วล่ะ...ดูหน้าสิ”
“ข้าเหนื่อยไม่ได้หรอก...หากข้าเผลอหลับไปแล้วใครจะดูแลเจ้า...หากซึงฮยอนมาล่ะ”
“ขึ้นไปนอนที่ห้องเถอะค่ะ เจสดูแลตัวเองได้” แล้วเจสก็จะไม่ยอมให้ใครมาแย่งยูลไปจากเจสหรอกนะ...ไม่ว่าคู่แข่งของเธอจะเป็นมนุษย์ ปีศาจ เทวดา หรือตัวอะไรก็ตามแต่ เสียทองเท่าหัว...คนอย่างจองซูยอน ก็ไม่ยอมเสียสามีให้ใครเหมือนกัน!!
“ไม่ได้ๆ...” ยูริส่ายหน้าน้อยๆแต่ตาเริ่มจะปิดซะแล้ว ร่างสูงสะบัดศีรษะสองสามทีเรียกสติคืนมาก่อนจะนึกรำพึงกับตัวเองในใจเมื่อรู้สึกว่าพลังของเธอชักจะอ่อนลงทุกที...ทุกที
“นะคะคนดี...ดูตาสิจะปิดอยู่รอมร่อแล้ว อย่าทรมานตัวเองสิ” เจสสิก้าลุกขึ้นมาพร้อมกับจิ้มแก้มคนตัวสูงเบาๆก่อนจะย้ายมาเป็นนั่งตักและหยิบเสื้อของเธอที่หล่นอยู่ข้างๆมาปิดส่วนหน้าของตัวเองไว้
“เฮ้อ...ก็ได้ๆ งั้นอีก 1 ชั่วโมงเจ้าต้องมาปลุกข้านะ รู้มั้ย?” ร่างบางพยักหน้ารับก่อนจะหันซ้ายหันขวาให้ยูริหอมแก้มเธอ ร่างสูงวางตัวเจสสิก้าลงบนโซฟาแล้วจึงค่อยๆบิดขี้เกียจเดินขึ้นบันได
“ยูล”
“หืมมม?”
“รักเหมือนกันนะ”
หลังจากที่ส่งยูริขึ้นนอนเจสสิก้าก็กลับมาแต่งตัวให้เรียบร้อยและนั่งอ่านหนังสืออยู่บนโซฟา ทันใดนั้นก็เกิดหมอกควันขึ้นจางๆก่อนจะเข้มขึ้น ร่างบางถอนหายใจเฮือกใหญ่พร้อมกับส่ายหน้าน้อยๆและอ่านหนังสือต่ออย่างไม่สนใจ แม้ว่าร่างที่ปรากฏขึ้นในหมอกควันนั้นกำลังทำท่ากระทืบเท้าตึงตังที่เจสสิก้าไม่ได้สนใจตัวเองแม้แต่น้อย
“นี่!! เจ้าจะไม่สนใจข้าหน่อยเหรอ!!”
“ทำไมฉันต้องสนใจคุณเหรอคะ?” เจสสิก้าทำท่าเฉยเมยก่อนจะปิดหนังสือลงและแสร้งโยนไปทางซึงฮยอน
“อ๊ะ ขอโทษค่ะ...หลุดมือ” ร่างบางขอโทษก็จริง แต่สีหน้ากลับดูสะใจอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งทำให้จอมวีนอย่างซึงฮยอนอยากจะกรี๊ดจนแทบจะอกแตกตาย
“ก..กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“หนวกหูค่ะ” นิ่งๆ...เรียบๆ....สั้นๆ....แต่ล่อซะหน้าชาไปแถบนึง
ตอนนี้เธอไม่สนแล้วว่าในเรื่องนี้เธอเล่นบทนางเอก หรือ นางร้าย ไม่สนด้วยว่าใครมาก่อนใคร ก็ในเมื่อตอนนี้เธอมั่นใจว่าเธอมีสิทธิในหัวใจของยูริไม่แพ้ใครหน้าไหน ต่อให้ซึงฮยอนจะร้ายกาจเพียงใด ก็ลองมาเจอกับเจสสิก้าในภาคหวงสามีสุดชีวิตตอนนี้ดูก่อนละกัน...จะได้รู้ๆกันไป...ใครแน่กว่าใคร
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“ขอโทษนะคะ พอดีว่า...เมื่อครู่ร่วมกิจกรรมกันหนักไปหน่อยนึง...ตอนนี้ยูลก็เลยหลับอยู่ ยังไงก็ขอให้เบาๆเสียงหน่อยละกันนะคะ เดี๋ยว “ที่รัก” ของฉันจะตื่น” เจสสิก้าเน้นคำว่าที่รักชัดๆก่อนจะทำเป็นร้อนเปิดคอเสื้อพัดไปมาและเดินไปเฉียดซึงฮยอนให้เห็นรอยแดงๆที่ยูริทำไว้เมื่อครู่ชัดๆ
“อ...อะไรกันเนี่ย!!!”
“อะไรเหรอคะ? อ๋อ...สงสัยยังไม่มีใครเคย อยาก จะทำให้คุณ ชีวิตนี้เลยยังไม่รู้จักรอยคิสมาร์ก” พูดตรงๆว่าถ้าหากที่ตรงนี้ยูริอยู่ด้วย เธอก็คงจะไม่กล้าพูดจาอะไรน่าอายแบบนี้ แต่ตอนนี้ยูริหลับอยู่....ภาพพจน์นางเอกผู้แสนจะอ่อนหวาน...โยนทิ้งไปเถอะ!
“จ...จ...เจ้า!!!!!”
“เจสสิก้าค่ะ”
“อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“โอ๊ะ....” เจสสิก้าทำเป็นมองบนโซฟาก่อนจะลูบตรงบริเวณที่ชื้นอยู่เบาๆและทำสีหน้าตกใจ
“ขอโทษนะคะ...ตอนแรกกะจะเชิญนั่งหน่อย แต่พอดีมันยังไม่หายเปียกดีจากกิจกรรมเมื่อครู่น่ะค่ะ ไงก็เชิญยืนไม่ก็นั่งพื้นไปก่อนละกันนะคะ” อีกดอกหนึ่งพร้อมกับรอยยิ้มหวานเหมือนนางฟ้าแต่เคลือบไปด้วยความเป็นนางมารอย่างเต็มเปี่ยม ตั้งแต่ซึงฮยอนมาถึงได้พูด 3 ประโยค กรี๊ดอีก 3 ประโยค ตอนนี้ก็เกือบน๊อคหลังจากโดนดอกนี้ซัดเข้าไปซะแล้ว
“ทนไม่ไหวแล้ว!!! นังบ้านี่!!!!” ซึงฮยอนพุ่งเข้ามาจะตบเจสสิก้า ร่างบางไม่ได้ถอยหากแต่มองนาฬิกาก่อนจะยิ้มน้อยๆเมื่อครบหนึ่งชั่วโมงที่ยูรินอนไปแล้ว....เธอไม่ต้องขึ้นไปปลุกเขาหรอก....ถึงเวลาเดี๋ยวก็ลงมา
“อย่านะ!!!!” เจสสิก้าทำท่ากลัวก่อนจะถลาไปหน้าบันได
เพียะ!!!!!!!!!!!!!!
“โอ๊ยย” แล้วร่างบางก็ล้มลงไปตามแรงตบ...ซึงฮยอนตามลงไปนั่งคร่อมตัวเจสสิก้าก่อนจะง้างมือเตรียมจะตบอีกหน
“เจ้าทำอะไรน่ะซึงฮยอน!!!!!!!” ยูริที่เพิ่งเดินจากห้องลงมาถึงกับตะลึงที่เห็นคนที่เป็นหัวใจของตัวเองกำลังจะโดนตบฉาดใหญ่
“ท..ทำอะไรคะท่านพี่”
“ก็เจ้ากำลังจะคนที่ข้ารักมากที่สุด เจ้ารู้มั้ย!!!!!” ร่างสูงตะคอกเสียงดังพร้อมกับผลักซึงฮยอนออกไปและประคองร่างบางเข้ามาไว้ในอ้อมแขนก่อนจะเชยคางเจสสิก้าขึ้นหันซ้ายขวา
“นี่เจ้าตบไปแล้วเหรอ!!!!!! ร้ายกาจที่สุด!!!!”
“ม...ไม่นะท่านพี่ ก็นังบ้านี่ยั่วโมโหหม่อมฉันก่อน”
“ฮึกๆ...ยูล” ทันทีที่ซึงฮยอนฟ้อง เจสสิก้าก็รีบบีบน้ำตาและกอดยูริแน่นทันที
“เจสไม่มีวันกวนโมโหใครก่อนแน่นอน....เจ้าตบคนรักของข้าแล้วยังกล้ามาโกหกอีกรึ!!!” ยูริโมโหหนักก่อนจะลุกขึ้นไปหาซึงฮยอนด้วยแววตาน่าหวาดกลัว และในตอนนี้นี่ล่ะ....บทนางเอกที่ควรจะได้เล่น ก็จะได้ใช้แล้ว
“อย่าค่ะยูล...ฮึกๆ...เจสผิดเองค่ะ...ที่ไม่ยอมยกยูลให้กับเขา...อย่าทำอะไรเธอเลยนะคะ” เจสสิก้าอ้อนวอนต่อยูริและดึงขาของคนตัวสูงมากอดไว้แน่น ร่างสูงถอนหายใจอย่างแรงก่อนจะย่อตัวลงมากอดเจสสิก้าไว้และลูบศีรษะเบาๆอย่างอ่อนโยนเป็นการปลอบ
“อย่าร้องนะ...เจสทำถูกที่สุดแล้ว...ยูลเป็นของเจสคนเดียว...ใครก็ไม่มีสิทธิมาพรากยูลไปจากเจส”
“นี่ท่านพี่จะไม่ฟังข้าบ้างเหรอ” ซึงฮยอนแสดงสีหน้าอยากร้องไห้อย่างหนัก
“ข้าไม่อยากฟังคำโกหกของเจ้า!”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ท่านพี่ยูริบ้าที่สุด!!!”
“ยูลคะ...ฮึกๆ ยูลห้ามพูดจารุนแรงแบบนี้กับผู้หญิงนะ”
“ยกเว้นไว้คนนึงละกัน....” ในสายตายูริตอนนี้เจสสิก้าเป็นนางเอก แม่พระ ที่ใจดีและมีเมตตาที่สุดในโลก...หารู้ไม่ ว่าก่อนหน้านี้...เธอคือ....เอ่อ...
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“เจ้าจะกรี๊ดให้บ้านถล่มเลยใช่มั้ย!!!”
“น้องจะกรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆให้มันตายไปข้าง!!!”
ยูริเหลืออดที่จะทนต่อเสียงกรีดร้องของซึงฮยอนได้ต่อไป ร่างสูงเตรียมตัวจะพุ่งเข้าไปปิดปากของร่างเล็กซะ แต่ทันใดนั้น ก็มีควันสีฟ้าอ่อนๆปรากฏขึ้น หมอกควันสีฟ้าประจำตัวของคนที่ยูริกำลังรอคอยอยู่ทุกวินาที...ฮาร่า...
“ทำไมมัน...เสียงดังขนาดนี้” ฮาร่าพูดขึ้นอย่างเครียดๆ ก่อนจะปรายตามองทุกคนที่อยู่ในห้อง และทำความเคารพซึงฮยอนผู้เปรียบเสมือนนายของเธออีกท่านหนึ่ง รองจากท่านพ่อของซึงฮยอน
“เจ้ามาทำไมกันฮาร่า!! ข้าไม่ได้เรียกซักหน่อย!!”
“ข้านำสารจากท่านพ่อของท่านมาแจ้งให้ทราบ....”
“ฮะ!! จากท่านพ่อ!!”
“และข้าจะมานำตัวท่านกลับไป” ทันทีที่พูดจบก็มีบ่วงสีฟ้าอ่อนๆ มาคล้องตัวของซึงฮยอนและข้อมือของฮาร่าไว้เข้าด้วยกัน
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด นี่เจ้าจะทำอะไรข้าฮาร่า!!!”
“ท่านเทพให้มาประกาศว่า....”
“การหมั้นหมายระหว่างท่านยูริและท่านซึงฮยอน ขอให้เป็นโมฆะ ตามที่ได้สัญญากับท่านยูริไว้”
ยูริยิ้มออกมาอย่างพอใจเล็กน้อยก่อนจะกอดเจสสิก้าแน่น ร่างบางได้แต่เพียงถอนหายใจอย่างโล่งอก...ตอนนี้เธอเหนื่อยเหลือเกินกับการแสดงละครเมื่อครู่...อย่างนี้เรียกว่า การต่อสู้เพื่อความรัก ใช่มั้ย?
“อ..อะไรกัน ข้าจะไปคุยกับท่านพ่อ!!!”
“ท่านได้คุยกับท่านพ่อของท่านแน่ๆ เพราะข้าต้องพาท่านไปส่งท่านเทพ”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“ขออภัย” ฮาร่าพูดด้วยน้ำเสียงเครียดๆโทนเดิมก่อนจะคว้าอะไรบางอย่างมาปิดปากของซึงฮยอนไว้จนร่างเล็กไม่สามารถส่งเสียงร้องได้อีก
“ขอบคุณมากฮาร่า....”
“มันเป็นหน้าที่ของข้า....ท่านยูริ รักษาตัวด้วย....ข้าไม่อยากเห็นร่างกายของท่านต้องกลายเป็นเพียงอากาศธาตุและลอยขึ้นมาให้ท่านซึงฮยอนต้องเสียใจ....”
“....ดูแลซึงฮยอนดีๆล่ะ”
แม้ว่าตอนนี้สายตาของยูริและเจสสิก้าจะมองไปทางที่เดียวกัน....แต่ใครจะรู้ว่าใครคิดอะไรกันอยู่...ทั้งสองอาจจะคิดเหมือนกัน หรือต่างกัน....มันก็เป็นเรื่องของหัวใจ....ที่ได้หลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียว....
ข้า...ยูริ ไม่เคยมีความรักมาก่อน....หากสามารถขอยืดเวลาได้มากกว่าที่มีอยู่ในตอนนี้ ก็ขอให้ข้าได้ศึกษาบทเรียนแห่งความรักจากหัวใจของข้าให้ได้นานกว่านี้เถิด...ขอให้ข้าสามารถใช้แขนสองข้างนี้โอบกอดเธอ...และปกป้องเธอตลอดไป....ขอให้หัวใจดวงนี้ได้ใช้รัก จองซูยอน ตลอดไป.... ข้ารักเจ้า...ดวงใจของข้า
ฉัน..จองซูยอน ไม่เคยรู้จักความรักมาก่อน...หากขอพรได้สักข้อ ก็อยากจะขอให้เธอได้อยู่กับยูริตลอดไป...หรือจนกว่าเธอจะหมดลมหายใจ....ขอบคุณซึงฮยอน...ที่ทำให้ฉันรู้ว่า ฉันไม่สามารถยกยูริให้ใครได้จริงๆ....ขอบคุณยูริ...ที่ปกป้องและเชื่อใจฉันหมดทุกสิ่งทุกอย่าง...ขอบคุณที่รักกัน...ขอบคุณที่สอนให้ฉันคนนี้ได้รักใคร...ขอบคุณที่เปลี่ยนให้วันทุกวันเป็นวันพิเศษ....ขอให้หัวใจดวงนี้ได้ใช้รัก ยูริ ตลอดไป....เจสรักยูลนะ...คนที่แสนดีที่สุด....
-------------------*อีดิทคำผิดตามที่คุณพี่แป้งรีเควสมา----------------
คลิกเอานะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น