True love at first sight..รักแท้แรกพบ [Yuri][Fic:SNSD]

ลำดับตอนที่ #10 : 9 love >> "Live for Love"

Chapter 9

 

[Yuri talks!! ต่อ]

 

ข้า...กับยุนอากำลังยืนจ้องหน้ากันอยู่กลางสนาม เจ้าหนูนั่นกวักมือเรียกเพื่อนมาคนหนึ่งเพื่อส่งบอล ยุนอาบอกข้าว่าทันทีที่บอลถูกโยนขึ้นให้ข้ารีบแย่งบอลแล้วเอาไปยัดลงห่วงฝั่งโน้น คงไม่อยากเกินกว่าที่คนอย่างข้าจะทำได้หรอก....ข้าไม่ใช่มนุษย์นะ!

 

“ยืนยันอีกครั้งนะ...ฉันไม่รู้หรอกว่าคุณเป็นตัวอะไร...และฉันจะไม่ค้นหาคำตอบ เพราะมันไม่ใช่เรื่องจำเป็น...และฉันจะชนะเกมนี้!”

 

ปี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!

 

“ฮ่า!!” ทันทีที่เสียงนกหวีดเริ่มและลูกบาสถูกโยนขึ้น ยุนอาก็กระโดดขึ้นสูงตะครุบลูกไว้ในมือและออกวิ่งทันที ข้าได้แต่มองอย่างสงสัยก่อนจะเห็นว่าเจ้าหนูนั่นได้แต้มไปแล้ว

 

“เลย์อัพ!! 2 แต้ม”

 

คราวนี้ข้าเป็นฝ่ายได้รุก...ถ้าต้องทำแบบที่เจ้าหนูนั่นเล่น ข้าก็ทำได้!! ยุนอาวิ่งเข้ามาขวางข้าพร้อมกับกางมือกันวุ่นวายไปหมด น่ารำคาญ!....ข้าเลี้ยงลูกแบบที่ยุนอาทำเมื่อครู่วิ่งชนเจ้าเด็กนั่นจนล้มไปก่อนจะกระโดดขึ้นเลย์อัพแบบที่ยุนอาทำ...

 

“โอเค...ไม่มีกติกา....”

 

 

 

 

 

“พี่สิก้าคะ!!! ที่สนาม แฮ่กๆ สนามบาส!!”

 

 

 

 

 

หลังจากที่ยุนอาพูดอย่างนั้นขึ้นมา ตลอดเกมข้ากับเขาเล่นเกมปะทะกันอย่างเดียว ข้ากระแทกยุนอา ยุนอากระแทกข้าจนได้แผลกันไปเต็มเขนเต็มไหล่ ...ตอนนี้ข้าอยู่ในร่างเนื้อ ข้าก็ย่อมมีบาดแผลด้วยเช่นกัน

“ฉันขอถามคุณ...”

 

“ว่ามา...”

 

“คุณรักพี่สิก้าจริงๆหรือเปล่า...”

 

“ด้วยหัวใจของข้า...เป็นพยาน มันไร้ซึ่งที่ว่างที่จะจดจำและดูแลใครได้อีกต่อไป...มันเป็นของเจสสิก้าจอง....”

 

“มั่นใจเหรอว่าจะดูแลพี่สิก้าได้ดี...บนโลกนี้มีอะไรที่น่ากลัว และอันตรายต่อผู้หญิงอีกเยอะ จะดูแลได้เหรอ...”

 

“ตราบใดที่ลมหายใจของข้ายังไม่สิ้น..มันก็มีไว้เพื่อปกป้องคนที่ข้ารัก...และมันก็พร้อมที่จะหยุดเพื่อคนที่ข้ารัก...นั่นก็คือ เพื่อให้หัวใจของข้าได้อยู่อย่างสงบแล้ว แม้ชีวิตก็ไม่จำเป็นอีกต่อไป....”

 

“แล้วคุณรู้ได้ไงว่าพี่สิก้าจะยอมให้คุณดูแล...คุณเคยบอกรักพี่เขาบ้างมั้ย...คุณเคยทำอะไรที่พี่เขาต้องการได้หรือเปล่า...วันนั้นคุณยังทิ้งพี่สิก้าไปเลย...แล้ววันต่อๆไปคุณจะไม่ทิ้งเธอเหรอ?!!?”

 

“ข้าทิ้งหัวใจของข้าไปครานั้นเพราะเหตุจำเป็น...แต่คราวนี้ข้ากลับมาเพื่อปกป้องและดูแลหัวใจข้าอีกครั้ง ในเมื่อเจสสิก้าเป็นหัวใจของข้า...เธอต้องการให้ข้าเป็นผู้ดูแลแน่นอน...ข้ายังมิเคยบอกรักเธออย่างตรงไปตรงมา...แต่มันจะสำคัญไฉนเล่า ในเมื่อการกระทำของข้าพิสูจน์ความรู้สึกของข้าทุกอย่างแน่ชัดอยู่แล้ว...”

“......” ยุนอานิ่งไปทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของข้า...เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเริ่มเกมต่อ

 

 

“อึ้ก...” ข้าชะงักไปขณะที่กำลังวิ่ง...อยู่ดีๆบาดแผลโดนพวกเซอร์บิรุสกัดก็เจ็บแสบขึ้นมา ข้ากัดฟันโยนลูกที่ถืออยู่ไปที่ห่วงแต่มันกลับกระแทกกลับมาให้ยุนอาได้ชิงไป เจ้าเด็กนั่นดูล้าพอตัว เพราะเขาใส่เสื้อกล้ามที่ใช้เล่นกีฬากับกางเกงขาสั้น มันทำให้ข้าเห็นรอยฟกช้ำตามตัวที่ข้าเป็นคนก่อ...รู้สึกแย่นะ...แต่ ข้าก็โดนไม่น้อยเหมือนกันล่ะ

 

“แต้มเท่าแล้ว...แฮ่กๆ...มาดวลกันลูกสุดท้าย...” ยุนอาเดินมาบอกข้าพร้อมกับหอบหนัก ข้าพยักหน้ารับอย่างอ่อนแรงก่อนจะวิ่งไปรับลูกเพื่อเริ่มเกมต่อ บาดแผลที่คอเริ่มทำให้ข้าทรมานมากขึ้นทุกที...ตอนนี้ข้ารู้สึกเหมือนโลกกำลังหมุนอยู่ตรงหน้าข้าจนข้าจะมองทางไม่ไหวซะแล้วสิ

[finish!!!]

 

 

“หยุด!!!” เจสสิก้าวิ่งมาจากไหนก็ไม่รู้เข้ามาขวางกลางทั้งสองที่กำลังดูเชิงกันอยู่

 

“พี่สิก้า...” ยุนอาลดแขนลงทันทีเมื่อเห็นว่าเป็นเจสสิก้า

 

“ทำอะไรกันน่ะ....” 

 

“เล่นบาสไง” ยูริหายมึนทันทีและตอบพร้อมกับปล่อยลูกบาสเดินเข้าไปหาร่างบาง ร่างสูงเดินโซเซเล็กน้อยแต่ก็พยายามประคองตัวให้ตรงเพื่อไม่ให้เป็นที่สังเกตุ เหงื่อที่ไหลออกมาได้ซึมเข้าสู่บาดแผลทำให้ยูริรู้สึกแสบจนแทบจะอยากตัดคอตัวเองทิ้ง

 

“เล่นบาสแล้วทำไมแต่ละคนมีสภาพแบบนี้ล่ะ!!!!” เจสสิก้าตวาดเสียงดังก่อนจะร้องไห้โฮทันที ร่างสูงอึ้งไปครู่และค่อยๆดึงตัวร่างบางมาไว้ในอ้อมกอดพร้อมกับลูบผมปลอบโยน

 

“ไม่มีอะไรหรอก...อย่าร้องไห้ไปสิ...”

 

“อือ...ไม่มีอะไรจริงๆพี่สิก้า...แผลพวกนี้ยุนได้มาตั้งนานแล้ว...” ยุนอาช่วยเสริมให้เจสสิก้าสบายใจขึ้น ร่างบางมองไปยังแผลบนร่างกายของรุ่นน้องก่อนจะหันกลับมาสำรวจตัวของร่างสูง...แต่เธอไม่สามารถจับสังเกตุอะไรได้มากเมื่อยูริสวมชุดสีดำทั้งตัวแถมเป็นเสื้อเชิ๊ตแขนยาวต่างหาก...

 

“วันนี้...ข้าสนุกมาก...ขอบใจเจ้าจริงๆที่ชวนข้ามาเล่นเกมนี้...”

 

ยุนอาพยักหน้ารับเรียบๆและค่อยๆหันหลังเดินไปอีกทาง...เธอไม่กล้ามองเจสสิก้ากอดกับยูริหรอก...เธอไม่กล้าพอ...ไม่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับความเป็นจริงว่า ทั้งสองรักกัน....เกมนี้ควรจะจบได้แล้วล่ะอิมยุนอา...เธอแพ้อย่างหมดรูปแล้ว พี่สิก้าเดินมาที่นี่แทบไม่ได้สนใจเธอเลยแม้แต่น้อย ในดวงตาของเธอมีแต่เพียงยูรินั่น ยูริที่เป็นตัวอะไรก็ไม่รู้...พี่สิก้าไม่แม้แต่จะเข้ามาสำรวจบาดแผลบนตัวฉัน...แต่เธอกลับพยายามจะดูแผลของคนที่เธอรักอย่างสุดชีวิต...พอเถอะ...พอได้แล้ว ไม่ต้องแข่งอีกต่อไปแล้ว....

 

 

 

ยูริพาเจสสิก้ากลับมาที่ห้องแต่งตัวหลังโรงละคร ทันทีที่เข้ามาในห้องร่างสูงก็ทิ้งตัวลงนั่งแผ่บนโซฟาตัวยาวทันที ยูริสูดลมหายใจเข้าปอดอย่างลึกเพื่อที่จะคลายความปวดตรงหัวไหล่ ก่อนจะรู้สึกถึงความชื้นแถบๆนั้น....เธอนึกโชคดีที่ใส่เสื้อสีดำ เจสสิก้าอาจจะไม่เห็นเลือดที่กำลังไหลอยู่ก็เป็นได้

 

“เหงื่อซกเลย....” ร่างบางพูดเสียงเรียบๆพร้อมกับใช้มือเรียวปาดเหงื่อที่ผุดขึ้นบนใบหน้าของคนตัวสูงอย่างอ่อนโยน ยูริยิ้มน้อยๆให้กับเจสสิก้าก่อนจะจับมือนั้นมาแนบริมฝีปากลงบนหลังมือเรียว

 

“Κρατάω...กอด...” ยูริพูดภาษากรีกต่อด้วยภาษาเกาหลีให้เจสสิก้าได้เข้าใจ ร่างบางไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่ก้มตัวลงต่ำมากอดคอร่างสูงไว้พร้อมกับซบหน้าลงบนไหล่ข้างหนึ่งของยูริ คนตัวสูงจับให้ร่างบางนั่งลงบนตักของตัวเองก่อนจะกอดตอบแน่น

 

“เป็นห่วงมากรู้มั้ย.....” เจสสิก้าเอ่ยขึ้นมาช้าๆด้วยน้ำเสียงสั่นๆ เธอไม่ได้กลัวว่ายุนอาจะทำอะไรยูริ...แต่เธอแค่กลัว...กลัวว่ายูริจะเป็นอะไรต่างหาก เธอไม่ได้แคร์ว่าใครจะมาทำอะไรร่างสูงเพราะเธอห่วงแค่ว่าร่างสูงจะเป็นอะไรไปมากกว่า...มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก...กล่าวได้แค่ว่า เธอคงจะแคร์ยูริคนเดียวเลยคิดแบบนี้

 

“ข้าไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย...” ในเมื่อไม่อยากให้คนที่ตัวเองรักต้องเป็นห่วง...การโกหกบางทีก็จำเป็น ถึงแม้ตอนนี้กำลังหวั่นใจว่าการที่ให้เจสสิก้ามานั่งตักแบบนี้จะทำให้ร่างบางรู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือด หรือ สัมผัสโดนเลือดที่เปรอะเลอะเต็มไหล่ข้างซ้ายของเธอหรือไม่

 

“จริงนะ...” เจสสิก้าถามซ้ำพร้อมกับถอนมือที่คล้องคอคนตัวสูงออกมาประคองใบหน้ารูปไข่นั่นแทน ยูริพยักหน้าน้อยๆก่อนจะค่อยๆหลับตาลงพักเหนื่อย ร่างบางบรรจงประทับริมฝีปากของตัวเองลงบนริมฝีปากของยูริอย่างนุ่มนวลก่อนจะสังเกตเห็นว่าแขนตัวเองมีอะไรบางอย่างสีแดงเปรอะเต็มไปหมด

 

“ยูล!” ร่างบางเรียกคนตัวสูงอย่างตกใจพร้อมกับดึงเน็คไทยูริออกและปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสามเม็ดบนออก ก่อนจะเปิดตรงไหล่ลง เผยให้เห็นเลือดสีแดงฉานที่ไหล่ออกมาจากรอยเขี้ยวสองรอยที่อยู่บนต้นคอ

 

“นี่มันอะไรกันน่ะยูล!”  ยูริโดนตะคอกใส่จากหัวใจตัวเองที่มีน้ำตานองเต็มหน้า ร่างสูงรีบใช้มือข้างที่ไหล่ไม่เจ็บรั้งเอวเจสสิก้าให้มาแนบตัวพร้อมกับเลื่อนมือมาลูบศีรษะปลอบโยนก่อน

 

“ไม่มีอะไร...แค่แผลฉีก...หลับตาลงนะ เดี๋ยวพอเจ้าลืมตาขึ้นมามันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้ว...” หากเลือกได้ก็ไม่อยากใช้เวทย์มนต์อะไร...เจ็บแค่นี้ยังไงก็ทนไหว แต่เพื่อไม่ให้คนที่ตัวเองรักต้องตื่นตระหนกไปมากกว่านี้ เสียพลังนิดหน่อยคงไม่ถึงกับตาย

 

“มันจะหายได้ยังไงล่ะยูล!” เจสสิก้าเถียงร่างสูงแต่ก็โดนจูบปิดปาก ก่อนที่จะเห็นยูริใช้เวทย์รักษาแผลตัวเองจนบาดแผลปิดสนิท...แต่ใบหน้ากลับเริ่มซีดเมื่อฝืนใช้พลังลงไป...

 

“เห็นมั้ย...ลืมตาสิ แผลหายไปแล้ว”

 

เจสสิก้ามองแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรนอกจากสะอึกสะอื้นและกอดยูริแน่น ร่างสูงประคองใบหน้าร่างบางให้มาตรงกับหน้าของตัวเองก่อนจะค่อยๆเคลื่อนหากันช้าๆจนริมฝีปากแนบชิดติดกัน เจสสิก้ายอมอ้าปากขึ้นเล็กน้อยให้ยูริได้เข้าไปสำรวจมันอีกครั้ง ทันทีที่ลิ้นร้อนๆได้เข้าไปลิ้มรสความหวาน มือที่ว่างอยู่ของคนตัวสูงก็เลื่อนลงต่ำเพื่อไปปลดกระดุมกางเกงยีนของร่างบาง

 

“อื้อ” เจสสิก้าครางปฏิเสธการกระทำของคนตัวสูงก่อนจะใช้มือตัวเองจับมือซุกซนของยูริไว้และค่อยๆถอนริมฝีปากออก

)       --------------------NC------------------                                                                                                   NC (4shared



 

 

“เอาล่ะๆ ซ้อมได้ นางเอกมาแล้ว~” เสียงประธานชมรมที่เป็นผู้กำกับดังขึ้นทันทีที่เจสสิก้าจูงมือยูริออกมาจากห้องนั้น

 

“ประธานคะ ให้เขามานั่งที่นี่ได้มั้ยคะ?” ร่างบางขอ เพราะไม่อยากให้ยูริออกไปซนข้างนอกอีกแล้ว...

 

“ได้สิ พระเอกตัวจริงของนางเอกของเรา ได้อภิสิทธิ์เต็มที่อยู่แล้ว เริ่มซ้อมกันเลยดีกว่า”

 

เพราะคำพูดแซวของประธานทำให้เหล่าสมาชิกในชมรมหัวเราะกันคึกครื้น แต่ก็ทำให้บางคนที่เผลอเดินเข้าไปเฉียดใกล้ห้องแต่งตัวหน้าแดงกันเป็นแถบเมื่อนึกถึงเสียงอื้ออาของเจสสิก้าที่ดังออกมา

 

“พี่สิก้าคะ...คราวหน้าเบาๆหน่อยนะคะ” 

------------------------------------------------
โอเคค่ะ ปลดแบนแล้ว  คลุมดำนะคะ จะเห็นลิงค์ซ่อนอยู่ ^ ^


งืมมม คือดูคอมเม้นท์แล้วเห็นบอกกันว่า ยุนไม่สงสัยเหรอ
คือไงดีล่ะ...ถ้าเห็นจากตอนก่อนหน้านั้นที่ยูริกลับมา ยุนก็รู้อยู่แล้วว่ายูลไม่ใช่คน และก็รู้ตัวเองดีแล้วว่าไม่มีทางสู้ได้
แล้วจากตอนที่แล้ว ยุนก็บอกแล้วด้วยว่า ไม่ว่ายูริจะเป็นตัวอะไร  นั่นคือยุนก็รู้แล้วว่ายูริไม่ใช่มนุษย์  OK??
T  T  นู๋บรรยายผิดตรงหนายยยย  เค้าชี้แจงละเอียดตั้ง 3 รอบ ว่า ยุนรู้แล้วว่า ยูริไม่ใช่คน

---เรื่องภาษาของยูล  เอาจริงๆ ถ้าอ่านอย่างละเอียดหรือจะได้ ยูริมีอายุ เกือบพันปีแล้วนะเออ~  เรื่องภาษามันก็ออกมาตามอายุล่ะ
หรือจะให้ใช้ภาษาของยูลแบบ เรื่อง Our Tempt มันก็ไม่ใช่คาแร็กเตอร์ของยูริ ในเรื่องนี้  มันอดไม่ได้ที่จะออกมาชี้แจง -0-


อยากบอกว่า Our Tempt's ขายหมดแล้ว คุคุ ขอบคุณ พี่ยะ  ขอบคุณ พี่อุ๋น >3<  ใจดีที่ซู๊ดดดดดด

P.S.....เห็นบางทีแอบรั่ว  ตัวจริงเค้าไม่รั่วนะฮ้า~ =3= เค้าออกจะเป็นคนขรึม...เด็กเรียน...มีหน้าที่การงานอันดีในโรงเรียน
P.S2  ตอนนี้ที่ห้องเล่น บัดดี้ บัดเดอร์  เล่นกับไรท์เตอร์มั้ย คุคุ (เมิงจะเล่นไงฟร่ะ)
P.S3 โปรดส่งแขนมาให้ช้านที อยู่อย่างนี้มันจี๊ดดด เกินปาย  T T