[SF]More than leaving .. เจ็บกว่าจาก [Fic:SNSD][YURI]

ข้อมูลเบื้องต้น

ฉันนั้นไร้ความหวัง ฉันนั้นไร้จุดหมาย วันที่เธอไปจากฉัน
ฉันเหมือนไร้ชีวิต กัดฟันก้าวข้ามผ่าน พ้นจากวันนั้นมา
เหมือนฉันนั้นหายดีแล้ว แต่ยิ่งเดินไกลเท่าไหร่
สุดท้ายฉันก็ยิ่งได้รู้

เจ็บกว่าการไม่มีความหวัง ก็คือการไม่ลืมความหลัง
เท้าก้าวเดินไป แต่หัวใจหยุดตรงนั้น
เธอรู้ไหมการคิดถึง คนที่ไม่มีทางพบกัน
นั้นปวดร้าวและทรมานเหลือเกิน

ทุกคืนที่หลับตา ทุกวันที่ตื่นมา ยังไม่เคยลืมได้สักครั้ง
ทั้งๆ ที่ก็รู้ ต้องเจ็บและต้องร้าวราน ฉันก็ยังคิดถึงเธอ
พรุ่งนี้ที่ไร้จุดหมาย อาจเขียนขึ้นมาได้ใหม่
แต่จะลบวนวานอย่างไร

เจ็บกว่าการไม่มีความหวัง ก็คือการไม่ลืมความหลัง
เท้าก้าวเดินไป แต่หัวใจหยุดตรงนั้น
เธอรู้ไหมการคิดถึง คนที่ไม่มีทางพบกัน
นั้นปวดร้าวและทรมานเหลือเกิน         

เนื้อเรื่อง

“สิก้า ! พรุ่งนี้เราไปกินร้านนั้นกันนะ ที่เราเคยบอกว่าจะไปด้วยกันก่อนสิก้าไปอมเริกาไง”

“อืม..”

“แล้วก็ไปซื้อกระเป๋าคอลเลคชั่นใหม่ที่เธอดูวันนั้นด้วยดีมั้ย”

“อืม..”

“แล้วพอตอนเย็น./ เราเลิกกันเถอะ...”

เสียงที่เอ่ยมาอย่างแผ่วเบา พร้อมกับใบหน้าเรียบเฉยของผู้หญิงที่ยืนอยู่เคียงข้าง ทำให้คนที่กำลังมีความสุขกับการวางแผนกิจกรรมในวันพรุ่งนี้ เกือบหยุดหายใจ .... เธอพูดว่าอะไรนะ

“มุขตลกฉลองการกลับมาหรอคะ?”

การเม้มปากแน่นพร้อมกับส่ายหน้า ดวงตาที่จริงจังสื่อความหมายออกมาทุกอย่างว่าที่เธอพูดไป ไม่ใช่มุขตลกอย่างที่อีกคนว่า  มือที่กำแน่นพร้อมกับอาการกลั้นหายใจทำให้พอเดาได้ว่า เธอก็ไม่ได้อยากพูดแบบนี้เหมือนกัน...แต่ฉัน รักเธอไม่ได้จริงๆ...

“เราเลิกกันนะยูล.”

“ทำไมล่ะ” ยูริพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาที่มาจากอาการใจหายพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดเพื่อให้ตัวเองยังคงยืนฟังไหวอยู่  การโดนบอกเลิกง่ายๆมันไม่ใช่เรื่องตลก...

“ฉันไม่อยากทำให้เธอเสียใจ”

“ยูลเคยบอกหรอ ว่าเคยเสียใจที่รักสิก้า....”

“ไม่...แต่ฉันรู้ดีว่า เดี๋ยวฉันต้องทำให้เธอเสียใจ”

“สิก้าเลยเลือกที่จะทำให้ยูลเสียใจตั้งแต่ตอนนี้ใช่ไหม...”

“ควอนยูริ...เธอเป็นคนดีเกินไป ไม่ควรจะมาเสียใจเพราะฉัน”  คนดีเกินไป...ถ้าเธอเป็นคนดีขนาดนั้น แล้วทำไมถึงต้องบอกเลิกล่ะ... มันเป็นเหตุผลที่ไม่ดีเอาซะเลยนะ  ควอนยูริแค่นหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองฟ้า อาการของอีกคนทำให้เธอเริ่มจะเข้าใจแล้วว่า...ไม่มีทางรั้งไว้

“แล้วแต่สิก้าละกัน....”

“ขอโทษนะยูล...”

“ฉันแค่เลือกทางเดินไม่ได้....แค่นั้นเอง”

1 เดือนต่อมา

“นี่ จะเป็นแบบนี้อีกนานเท่าไหร่”  เสียงเพื่อนรักอย่างคิมแทยอนดังขึ้น พร้อมกับกระป๋องน้ำอัดลมที่โยนตามเสียงมา  ยูริรับไว้ก่อนจะเอามากุมด้วยมือสองมือก่อนจะก้มหน้ายิ้มน้อยๆและส่ายหน้า

“ฉันไม่รู้”  

-Jessica is sign in-

เสียงแจ้งเตือนของมือถือดังขึ้น ทำให้คนที่กำลังเฉาอยู่ยิ้มออกมากว้างทันที  คนเป็นเพื่อนก็ได้แต่มองอย่างเหนื่อยใจ  ควอนยูริยังคงรักผู้หญิงคนนั้นอยู่เหมือนเดิม...ภาพที่เขาเห็นคือ ยูริในวันที่เพิ่งตกหลุมรักเจสสิก้า กับ ยูริที่โดนเจสสิก้าทิ้ง  ยังเป็นคนเดียวกัน... คือคนที่ตกหลุมรักผู้หญิงคนหนึ่งสุดหัวใจ  เขายิ้มเพียงแค่เห็นเธอคนนั้นออน เขามีความสุขที่ได้เห็นว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นยังไง  เขาพอใจเพียงแค่เห็นเธอคนนั้นยังมีความสุขดี เขาหัวเราะเวลาที่เห็นเธอคนนั้นอัพโหลดภาพอะไรขึ้นโซเชียลเน็ตเวิร์ค....เขาไม่ได้ต้องการอะไรจากผู้หญิงคนนั้นเลย

Yuri  :  สบายดีมั้ย

Jessica : อืม

Yuri : วันนี้ไม่ไปดื่มที่ไหนหรอ

Jessica : ไป

Yuri : งั้นหรอ...งั้นอย่าเมานะ

Jessica : รู้แล้ว

Yuri : รู้แล้วทุกที

Jessica : ไปแล้วนะ บาย

-Jessica is sign out-

ยูริวางมือถือเครื่องแพงไว้บนท้องตัวเองก่อนจะเอนหลังพิงกับโซฟา แขนเรียวถูกยกขึ้นมาปิดตาไว้อย่างอ่อนแรง ทั้งๆที่รู้ว่าเขาไม่สนแล้ว แต่ก็ยังจะไปวุ่นวาย ทำไมเธออดทำแบบนี้ไม่ได้สักที อยากเข้าไปดูแล อยากตามไปเอาใจ อยากคอยบ่นเวลาเธอคนนั้นไปเที่ยวกลางคืน อยากนั่งคอยและรู้ว่าเธอกลับมาแล้ว อยากจะทำทุกอย่างเหมือนเป็นแฟนกันอยู่

แทยอนถอนหายใจ ก่อนจะทิ้งตัวนั่งที่พนักพิงและบีบแขนคนที่นอนอยู่เบาๆ

“ฉันหยุดคิดถึงเขาไม่ได้ว่ะ...”

“ฉันรู้”

“ฉันอดเป็นห่วงเขาไม่ได้ด้วย...”

“ฉันรู้”

“ฉันอยากจะดูแลเขาไปอีกนานๆ...”

“ฉันรู้”

“ฉันรักเขามาก...”

“ฉันก็รู้  และฉันก็รู้ว่าแกต้องผ่านมันไปได้ และมีคนใหม่ที่ดีกว่านี้...”

“ขอบคุณนะแท”

“นี่..เราชอบเธออ่ะ”

“ฉันก็ชอบเธอ”  ตอนนั้นมันเหมือนกับความฝัน หลังจากที่ตามหยอดตามจีบมานาน ในที่สุดก็ถึงวันที่กล้าบอกความรู้สึกไป และคำตอบที่ได้กลับมาก็ทำให้หัวใจเต้นรัวจนเกือบควบคุมไม่อยู่

“แต่ฉันไม่อยากคบ...”

“ทำไมล่ะ”

“ฉันกลัวทำเธอเสียใจ ฉันชอบผู้ชาย” 

“ไม่เป็นไร...เราก็ไม่อยากผูกมัดเธอเหมือนกัน  เนอะ”

“อืม ขอบคุณนะ”

แค่รู้ว่าใจตรงกัน มันก็ดีแล้วนี่เนอะ ไม่เห็นจะต้องเรียกร้องอะไรมากมายเลย

“ฉันเป็นแฟนกับเขาแล้วนะ”

“อืม ดีใจด้วยนะ”

“เธอเป็นแฟนกับผู้หญิงคนนั้นหรอ” เจสสิก้าทักยูริทันที ที่เห็นว่ายูริตั้งว่าเป็นแฟนกับผู้หญิงคนหนึ่ง  ทำไมเธอไม่เคยบอกฉัน  นี่มันเรื่องอะไรกัน  เธอบอกชอบฉันไม่ใช่หรอ

“อืม  สักพักแล้ว”  

“อือ”

“โกรธหรอ”

“เปล่า”

“งอน?”

“เปล่า”

“ดีกันนะ”

“ไปง้อแฟนเธอเถอะยูริ” 

“ถ้าเธอไม่ชอบ เราเลิกกับเขาก็ได้นะ”

“บ้าหรอ”

“เราแคร์เธอมากกว่าแคร์เขาอีก รู้มั้ย” 

“ฉันเบื่อ...”

“เป็นอะไรมากหรือเปล่า?”  ก็อาการที่แสดงออกมันไม่ใช่แค่เบื่อ...

“ฉันเพิ่งเลิกกับเด็กฉันมา...”

“.....”

“ทั้งๆที่ฉันเปลี่ยนตัวเองเพื่อเขา แต่เขากลับบอกว่า ฉันไม่มีทางเปลี่ยนได้หรอก...”  ที่ผ่านมาที่เธอไม่ไปดื่ม ไม่เที่ยวกลางคืน เพราะเหตุผลนี้ใช่ไหม...นึกว่าที่ไม่ไป เพราะคำห้ามของฉันได้ผล เธอแคร์ฉัน เลยเชื่อฟังฉัน ...ลืมไปฉันมันไม่ใช่ 

“เธอใจเย็นนะ....”

Jessica : Happy Birthday Kwon Yuri ! I wish you happy , healthy , richy   

ข้อความที่ เด้งขึ้นมาใน msn ตอนเวลาเที่ยงคืนของวันที่ 5 ธันวาพอดี ทำให้ฉันยิ้มกว้างออกมาโดยไม่รู้ตัว ฉันไม่คิดด้วยซ้ำว่าเธอจะจำวันเกิดฉันได้ นี่ฉันสำคัญกับเธอมากใช่ไหม ดีใจจริงๆนะ

“ขอบคุณนะสิก้า ไม่คิดว่าจะจำได้ด้วยอ่ะ”

“ฉันตั้งเตือนไว้น่ะ”

“อ่อ..หรอ” 

จริงๆคือเธอจำมันได้เพราะโทรศัพท์ของเธอสินะ...

“ช่วงนี้น่าเบื่อจัง” เธอพูดขึ้นมาลอยๆพร้อมกับใบหน้าเนือยๆของเธอ ฉันพยักหน้ารับรู้ก่อนจะยื่นจานใส่ขนมปังปิ้งให้ เช้านี้เธอมาฝากท้องไว้ที่ห้องฉันล่ะ

“คบกันมั้ย”

“...” ประโยคที่ตามมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยทำเอาจานในมือฉันเกือบตกแตก หัวใจเต้นรัวแบบไม่เคยเป็นมาก่อน หูอื้อ หายใจไม่ออก นี่เธอล้อฉันเล่นหรือเปล่า

“สิก้าไม่ได้ชอบยูลไม่ใช่หรอ”  ก็เธอยังคบกับคนอื่นอยู่ตลอดๆเลยนี่

“ฉันเคยพูดไปแล้ว และหวังว่าเธอจะจำได้ ฉันไม่ชอบพูดไรซ้ำๆ”

“.....”  เธอคงไม่ได้คบฉันแค่เพราะเธอเบื่อใช่ไหม ฉันควรจะตอบอะไรไป ถ้าฉันมัวแต่ลังเล มันจะมีโอกาสแบบนี้อีกไหม

“งั้นคบกันนะสิก้า”

“อืม”

เป็นการคบกันที่ดูแปลกอยู่เหมือนกัน ..

แต่ฉันก็ดีใจนะ

“ยูล~” เสียงหวานๆที่ตามมาด้วยน้ำหนักตัวที่ทิ้งลงบนตัก และยังมีแขนเรียวๆมาคล้องคออีก มันทำให้ฉันแทบคลั่ง แม่เสือสาว...

“ว่าไงคะ”

“ชอบให้คนนั่งตักไหม”

“อื้อ ชอบสิ”

“งั้นแสดงว่าก็เคยให้คนอื่นนั่งตักสิ!” คำต่อว่าที่มาพร้อมกับฝ่ามือฟาดป้าบลงที่ไหล่ทำเอาฉันสะดุ้งและหน้าเหวอไปในทันที พระเจ้า นี่อารมณ์ไหนคะที่รัก !

“ก..ก็เคย”

“ให้ใครนั่ง !”

“พ...เพื่อน  ต..แต่ไม่ได้คิดไรกะเค้านะ เล่นกันเฉยๆ”

“ก็แล้วไป”

“เฮ้ย ยูล..ยูริ...ควอนยูริ!”

“ห...หา?”

“นั่งเหม่อหาอะไรวะเนี่ย ฉันเรียกก็ไม่ตอบ” แทยอนส่ายหน้าให้กับอาการของเพื่อนสนิท ก่อนจะยื่นน้ำเย็นๆให้อีกคน เมื่อไหร่ยูริจะลืมผู้หญิงคนนั้นได้เสียที ...

“แกควรจะเลิกรักสิก้าได้แล้วนะ นี่มันก็นานแล้วนะ จะปาไปปีนึงอยู่แล้ว”

“แท”

“หืม”

“ถ้าแกแช่ผ้าไปแล้ว และฝนทำท่าว่าจะตก แกจะหยุดซักไหมวะ”

“ถามไรเนี่ย”

“ตอบมาเหอะหน่า”

“ก็ต้องไม่หยุดซักดิ แช่ไปแล้วนี่หว่า”

“ฉันก็คงหยุดซักไม่ได้เหมือนกัน..”

เจ็บกว่าการไม่มีความหวัง ก็คือการไม่ลืมความหลัง

เท้าก้าวเดินไป แต่หัวใจหยุดตรงนั้น

เธอรู้ไหมการคิดถึง คนที่ไม่มีทางพบกัน นั้นปวดร้าวและทรมาณเหลือเกิน