ลำดับตอนที่ #24
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : 19 love >> "The Last choice...."
Chapter 19
“แค่กๆๆๆๆ...อึ้ก แค่กๆ” เสียงไอของยูริที่ดังไม่หยุดตั้งแต่เมื่อคืนทำให้แผนออกไปเที่ยววันนี้ของยูริและเจสสิก้าต้องยกเลิกไป ยูริไอจนเจสสิก้าไม่มีกระจิตกระใจจะลุกไปไหนแม้แต่โทรศัพท์ดังยังไม่เดินไปรับเลย ร่างบางคอยซับเหงื่อที่ซึมออกมาจากหน้าผากของคนรักอย่างเป็นห่วงตลอดเวลา ยาแก้ไอ หรืออะไรก็ตามแต่ที่ใช้ลดอาการไอได้ ไม่มีผลต่อยูริแม้แต่อย่างเดียว....ทำให้เจสสิก้าได้แต่คอยอยู่ใกล้ๆและดูแลเท่าที่จะทำได้
“แค่กๆ...ข..ขอโทษนะ ที่มาป่วยเอาซะได้ แค่กๆ”
“ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยยูล ไม่ได้ไปเที่ยววันนี้ วันอื่นก็ยังมีนี่คะ....พักผ่อนนะคนดี”
เจสสิก้ายิ้มให้กับร่างสูงน้อยๆพร้อมกับจับมือของยูริขึ้นมากุมไว้แน่น ยูริเหมือนอยากจะพูดอะไรต่อ แต่ร่างกายมันทำให้พูดอะไรไม่ได้ จะทำก็ได้แต่เพียงไออย่างทรมาน
“จ...เจส แค่กๆ หยิบ...ย...ยา ในกระเป๋าเสื้อ...แค่ก”
“เสื้อโค้ทเหรอคะ เดี๋ยวนะ...” ระหว่างที่เจสสิก้าลุกขึ้นไปค้นหายาในกระเป๋าเสื้อของยูริ น้ำตาเม็ดเล็กก็เล็ดออกมาจากหางตาของร่างสูง...ยาที่ให้เจสสิก้าไปเอา มันช่วยให้เธอดีขึ้นได้ แต่ต้องแลกกับอะไรบางอย่าง...เธอยอมซื้อเวลาจนกว่ายาจะหมดฤทธิ์เพื่อที่จะทำให้เจสสิก้ามีความสุข...ยังดีกว่าที่ต้องมาคอยผะวงเป็นห่วงอาการของเธอที่มันจะทรุดลงเรื่อยๆ ยังไงสุดท้ายผลลัพธ์ของชีวิตเธอมันก็ออกมาเหมือนกัน...เธอก็แค่เอาเวลาที่เธอจะต้องนอนซมมาแลกเปลี่ยนเป็นเวลาแห่งความสุขครั้งสุดท้าย แค่นั้นเอง....
“อันนี้ใช่มั้ยยูล”
“อื้อ แค่ก อันนั้นแหล่ะ”
ยูริไม่เคยรู้สึกว่าการกินยาเม็ดนึงมันจะลำบากและฝืนใจขนาดนี้...ร่างสูงพยายามคิดในใจว่ากินเข้าไปเดี๋ยวเธอก็หายแล้ว...แต่อีกใจมันก็จะเถียงตอบโต้ขึ้นมาว่า ‘หายไปจากโลกนี้หรือไง’ ทำให้ยูริได้แต่ถือยาค้างไว้อย่างเกร็งๆ เจสสิก้าที่เดินไปเอาน้ำมาเพิ่มให้ยูริจึงเกิดความสงสัยเล็กน้อยก่อนจะเทน้ำใส่แก้วและยื่นให้คนรัก...เพราะคิดว่ายาคงเม็ดใหญ่เกินไป ยูริอาจจะต้องการน้ำ
“นี่ค่ะ น้ำ”
“และที่ข้าต้องตบเจ้าครั้งที่สาม....เพราะว่า...เจ้าคือญาติผู้น้องคนเดียวของข้า....” เมื่อร่างเล็กพูดจบ ยูริถึงกับนั่งนิ่งทันที แทยอนปลายตามองญาติคนเดียวของตัวเองอย่างเคร่งเครียด...ถึงยูริจะอยู่ได้ด้วยสิ่งที่เธอยัดให้ทานเมื่อครู่...แต่มันก็มีข้อจำกัดของมัน...หากใช้เกิน 20 ครั้ง ผลดีจะกลายเป็นผลร้าย...จนถึงขั้นอวัยวะภายในโดนอากาศที่อัดแน่นอยู่ภายในเม็ดกลมๆเหล่านี้บาดจนฉีกขาดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย...มันเป็นข้อจำกัด...ไม่สิ...มันเป็นคำสาปของเทพองค์แรกที่ทำมาเพื่อยื้อชีวิตลูกชายผู้หลงผิดของตัวเองให้กลับมาอยู่ที่ๆควรอยู่ซะ...แต่เขาก็ดันทุรังอยู่บนโลกมนุษย์ต่อจน เทพองค์นั้นสาปยาเม็ดที่ 21 ให้เป็นยาเม็ดร้าย...
“อื้อ...” ยูริรับแก้วน้ำมาจากเจสสิก้าอย่างคิดหนัก ในหัวของเธอกำลังเต็มไปด้วย คำเตือนเกี่ยวกับยา 21 เม็ดนี้...และแน่นอนเม็ดที่เธอถืออยู่...คือเม็ดสุดท้าย...เม็ดที่ 21... ถ้าเธอกินมันเข้าไป มันจะทำอะไรกับเธอ...แล้วทำไมหากเม็ดที่ 21 เป็นยาเม็ดร้าย แล้วมันจะถูกสร้างขึ้นมาทำไมกันล่ะ...ทำไมเขาไม่สร้างขึ้นมาแค่ 20 เม็ด...เรื่องราวเกี่ยวกับยาเม็ดนี้ที่เธอได้รับรู้มาตั้งแต่เด็ก อาจจะเป็นแค่นิทานหลอกเด็กก็ได้นี่...!
อึ้ก...
“เก่งจังเลยยูล กินยาเม็ดเบอเริ่มได้ด้วย” เจสสิก้าปรบมือพร้อมกับชมยูริและรับแก้วน้ำคืน ร่างสูงยิ้มให้กับคนรักน้อยๆก่อนจะวางมือของตัวเองลงบนมือของร่างบางอย่างแผ่วเบา ทันทีที่กินยาเข้าไปก็เหมือนกับทุกอย่างจะเริ่มดีขึ้น หายใจเข้าออกสะดวกขึ้น และก็ไม่รู้สึกคันคอหรือระคายเคืองอะไรอีกแล้ว...สงสัยตำนานยาเม็ดที่ 21 คงเป็นแค่เรื่องล้อเล่นหลอกเด็กแค่นั้นล่ะมั้ง
“งั้นเหรอ...” ยูริตอบรับเบาๆและเอามือวางบนศีรษะของคนรักอย่างอ่อนโยน เจสสิก้าเมื่อเห็นยูริไม่ไออีกต่อไปแล้วก็เริ่มมีความสุขมากขึ้นเรื่อยๆและเล่าเรื่องหลายๆอย่างที่อยากจะเล่าให้ยูริฟังจนเพลิน ร่างสูงตั้งใจฟังและจดจำทุกเรื่องราวของคนรักก่อนจะสังเกตเห็นวงกลมรูปหัวใจล้อมรอบวันที่วันนี้บนปฏิทินที่ติดอยู่ฝาผนัง เจสสิก้าวงมันไว้ตั้งแต่เมื่อคืน...รวมถึงชุดน่ารักๆที่แขวนไว้รวมกันเผื่อเลือก...ดูก็รู้ว่า เจสสิก้าคงหวังไว้กับการไปเดทครั้งนี้มาก
“ตอนแรก...ยูลกะว่าจะพาเจสไปดูหนัง เหมือนที่คนอื่นๆเขาทำกัน...ขอโทษด้วยนะที่อยู่ดีๆก็เป็นแบบนี้”
“คิดมากค่ะยูล ดูที่โรงหนังไม่ได้ เราก็ดูกันที่บ้านสิ เจสมีตั้งหลายเรื่องที่ซื้อไว้แล้วยังไม่ได้ดู วันนี้เรามาดูด้วยกันนะ” เจสสิก้าพูดอย่างดีใจและกระตือรือร้นที่จะลงไปค้นหาหนังที่เคยซื้อไว้มาให้ยูริเลือกทันที
“ก็เอาสิ...”
เจสสิก้าแปลกใจเล็กน้อยที่หนังเรื่องแรกที่ยูริหยิบ เป็นหนังรักโรแมนติค...โด่งดัง...และไม่มีใครที่จะไม่รู้จักภาพยนตร์เรื่องนี้ ร่างสูงบอกว่า ดูท่ามันจะสนุกดี ซึ่งเจสสิก้าก็ไม่เกี่ยงถึงแม้จะเคยดูเรื่องนี้มาแล้วเป็นสิบรอบก็เถอะ
‘Titanic...’
“เขยิบมาหน่อยสิ....” ยูริพูดพร้อมกับดึงตัวร่างบางที่นั่งห่างไปประมาณศอกนึงเข้ามาชิดและโอบเอวไว้หลวมๆ เจสสิก้าแอบเขินเล็กน้อยแต่ก็เอนมาพิงไหล่ของยูริโดยดี ตอนนี้ยูริดูเหมือนปกติทุกอย่างจนไม่มีเค้าให้เห็นว่าเมื่อเช้าคนๆนี้ป่วยหนักอยู่ ร่างบางเลยเบาใจขึ้นเยอะเลย
ยูรินั่งดูหนังอย่างสนใจ...สายตาแทบจะไม่ละไปจากจอทีวีเลยสักวินาที ทุกฉากที่แสนจะโรแมนติคถูกจดจำเข้าไปในสมองของยูริ จนร่างสูงถึงกับเกือบจะร้องไห้กับฉากจบของหนังเรื่องนี้ ฉากแจ็คยอมสละไม้แผ่นเดียวให้โรสได้นั่งอยู่บนนั้นและตัวเองต้องทนหนาวจนแข็งตายเป็นฉากที่ยูริชอบมากที่สุด...
“หากเจสกับยูล กลายเป็นแจ็คกับโรส ยูลจะทำแบบนี้มั้ย....” อยู่ดีๆเจสสิก้าก็ถามขึ้นมา...เธอไม่ได้หมายความว่ายูริกำลังทำตัวไม่ดีกับเธอ หรืออาจจะไม่ยอมเสียสละให้เธอ....แต่เธอแค่ลองถามดู เธออยากรู้ว่าหากอยู่ในเหตุการณ์แบบนี้จริง...ยูริจะทำยังไง
“ยูลยอมตาย...หากจะได้เห็นเจสมีความสุขเพียงแค่วันเดียว...” ประโยคแฝงความนัยของยูริที่พยายามจะสื่อให้เจสสิก้ารู้อะไรบางอย่าง...แต่แน่นอนร่างบางคงไม่รู้ถึงความหมายของมัน...เจสสิก้าคงไม่รู้ว่า ยาที่ยูริกินไปคืออะไร และมันจะส่งผลยังไง
“ไม่เอาแล้วยูลพูดอะไรไม่ดี” เจสสิก้ารีบเปลี่ยนเรื่องทันทีเมื่อยูริพูดถึงเรื่องความตาย ร่างบางลุกขึ้นไปหยิบหนังเรื่องที่สองที่ยูริเลือกไว้เอาไปเปิด แต่ทันทีที่เจสสิก้าหันหลังไป เม็ดฝุ่นสีเงินก็ลอยขึ้นมาจากทั่วตัวของร่างสูง...ยูริรู้สึกเหมือนข้างในมันจะระเบิดตั้งแต่ช่วงกลางของหนังแล้ว หากแต่พยายามไม่สนใจมันและเบนความสนใจทั้งหมดไปที่โทรทัศน์แทน...แต่เธอไม่นึกว่าเพียงแค่เธอปล่อยตัวตามสบายเพียงครู่เดียว ร่างกายเธอก็เริ่มผิดปกติขั้นรุนแรงซะแล้ว...ทำยังไงดี
“ยูลคะกด play ให้หน่อยค่ะ ...ยูล...ยูลเป็นไรคะ!?!” เจสสิก้าเมื่อเห็นอะไรก็ไม่รู้ออกมาจากตัวยูริเต็มไปหมดก็รีบวิ่งมาที่โซฟาเขย่าตัวร่างสูงที่กำลังนั่งเหม่ออย่างใจลอย
“ป...เปล่า แค่ลองใช้เวทย์มนต์น่ะ”
“ยูล...เจสตกใจหมดรู้มั้ย”
“ขอโทษนะ” คนตัวสูงยิ้มให้อย่างอ่อนโยนก่อนจะหยิบรีโมทขึ้นมากดเล่นเพื่อดูหนังเรื่องต่อไปโดยที่พยายามเลือกที่จะไม่สบตากับคนรักแม้แต่นิดเดียว...กลัวสบตาเพียงแค่นิดเดียวเธอก็อาจจะเผลอหลุดความจริงไปได้ เมื่อสายตาของเจสสิก้ากำลังมองเธออย่างค้นหาความจริงอยู่...ฝุ่นสีเงินที่ส่องแสงประกายระยิบระยับเริ่มออกมาจากตัวของยูริน้อยลง
ตอนนี้ร่างสูงรู้แล้วว่า ตำนานของยาเม็ดที่ 21 ไม่ได้เป็นเพียงนิทานหลอกเด็กหรือเรื่องล้อเล่น...มันส่งผลกระทบตรงตามที่ตำนานบอกไว้ทุกอย่าง...อวัยวะภายในของเธอกำลังโดนทำลายทีละนิดๆ...แล้วอีกไม่นาน...อีกไม่นานจนไม่มีอะไรให้กัดกินภายในตัว มันก็จะเริ่มสลายร่างเนื้อของเธอจนเป็นผุยผง...
“เรื่องนี้เศร้ามากเลยนะยูล เจสเคยดูมาแล้วหนนึง เมื่อ 5 ปีที่แล้วมั้ง”
“งั้นเหรอ...พระเอกเป็นเทวดาด้วยงั้นหรือ...”
City of angels ...ตอนแรกยูริเลือกดูเรื่องนี้เพราะคิดว่าน่าจะสนุกดีอีกเช่นกัน มันเป็นเรื่องของเทวดาหนุ่มที่อยากรับรู้ได้ถึงสัมผัสของมนุษย์และได้พบรักกับศัลย์แพทย์สาวคนหนึ่ง...สุดท้ายเทวดาหนุ่มก็ยอมเลือกที่จะเป็นมนุษย์และมาใช้ชีวิตกับศัลย์แพทย์สาว แต่หลังจากนั้นเพียงวันเดียว คนรักของเขาก็ประสบอุบัติเหตุจนเสียชีวิตขณะขี่จักรยาน
“เทพแห่งโชคชะตาไม่นำพา...” ยูริพึมพำเบาๆหลังดูหนังเรื่องนี้จบ ก่อนจะสังเกตเห็นเจสสิก้าร้องไห้ไปแล้ว ร่างสูงเช็ดน้ำตาให้คนขี้แยอย่างแผ่วเบาก่อนจะหัวเราะเล็กน้อยเมื่อเจสสิก้าบอกว่าร้องไห้เพราะหนังมันเศร้า
“เจส...หากวันนี้ยูลยังอยู่ตรงนี้กับเจส แต่พอเจสลืมตาตื่นขึ้นมาพรุ่งนี้ แล้วยูลไม่อยู่แล้ว...ยูลขอให้เจสเชื่อยูลอย่างหนึ่ง...ว่ายูลจะกลับมาหาเจส ไม่ว่าต้องใช้เวลาอีกนานเท่าไหร่ ยูลจะกลับมาหาเจส เชื่อใจยูลนะ...”
“ทำไมยูลพูดอะไรแบบนี้คะ” คนที่เศร้าจากหนังอยู่แล้วยิ่งเกิดอาการเครียดเพิ่มขึ้นไปอีก ในหัวเจสสิก้าคิดไปต่างๆนานาแล้วว่ายูริจะหายไปไหน จะหายไปทำอะไร ทำไมต้องพูดกับเธอแบบนี้
“ตอนนี้ยูลยังบอกอะไรเจสไม่ได้...”
“มันเกิดอะไรขึ้นกันคะยูล ยูลพูดแบบนี้มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆแล้วนะ”
“ข้าบอกอะไรเจ้าไม่ได้จริงๆ...” ยูริกลับไปใช้คำแทนตัวเดิมๆเพื่อแสดงถึงความจริงจัง....และต่อจากนี้ไปจนกว่าวินาทีสุดท้ายจะมาถึง เธอจะใช้แบบนี้...เพื่อให้เจสสิก้ารู้สึกว่ากำลังย้อนเวลากลับไปวินาทีแรกที่ได้พบกัน
“ยูล...”
“แต่ข้ามีหลายอย่างที่จะบอกเจ้า...ทุกสิ่งที่ข้าจะพูดต่อแต่นี้ไป มันเป็นเรื่องจริง ที่เกิดขึ้นมาแล้ว และกำลังจะเกิด หรือจะไม่เกิด ข้าก็ไม่รู้....แต่ข้าอยากบอกให้เจ้ารู้ไว้ก่อนที่มันจะสายจนเกินไป....”
“เจสไม่อยากฟัง...” เจสสิก้าปฏิเสธด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ถึงแม้ร่างบางยังไม่รู้ว่ายูริจะพูดอะไร แต่ด้วยน้ำเสียงที่จริงจังจนหน้ากลัวของคนรัก บวกกับคำพูดที่ดูเหมือนจะเป็นการร่ำลา มันทำให้เจสสิก้าไม่อยากจะฟังมันแม้แต่คำเดียว ไม่อยากรับรู้ ไม่อยากได้ยิน ไม่อยากให้มันเกิดขึ้น!!
“งั้นเหรอ...งั้นไม่เป็นไร...เดี๋ยวข้ากลับมานะ”
“ไม่ยูล! ยูลจะไปไหน เจสไม่ให้ยูลไป!!”
“สาวน้อยผมทอง...ปล่อยให้ยูริพูดคุยกับข้าสักครู่ได้หรือไม่....” ยูริปลายตามองผู้มาใหม่ด้วยความลำบากใจพร้อมกับหลบสายตาของเจสสิก้า แทยอนค่อยๆปรากฏตัวขึ้นช้าๆสีหน้าดูเคร่งเครียดผิดปกติ เจสสิก้าได้แต่ถอยไปกอดแขนยูริด้วยความตกใจ
“ข้า...มีนามว่าแทยอน...และจะขอตัวญาติผู้น้องของข้าไปเพียงครู่เดียว เราทั้งสองคนต้องการเวลาที่จะคุยอะไรกันสักพัก...แต่ข้าจะไม่ขออนุญาตจากเจ้าหรอกสาวน้อย ข้าแค่บอกให้เจ้ารับรู้และจะพายูริไปเดี๋ยวนี้เลย...อีกประมาณหนึ่งชั่วยาม ข้าจะพามาส่งคืน ....และขอให้เจ้าสวมชุดที่วางอยู่บนเตียงของเจ้าด้วย....”
“กลับมาแน่นะยูล...” เจสสิก้าถามด้วยน้ำเสียงเหมือนจะร้องไห้ ยูริพยักหน้ารับปากคนที่กอดแขนตัวเองอยู่น้อยๆพร้อมกับสวมกอดเบาๆและแทยอนก็พาร่างสูงหายไปพร้อมกับตัวเองทันที
“พระเจ้าคะ...ได้โปรดคุ้มครองยูริด้วย...”
เจสสิก้าทำได้เพียงเท่านี้...เพียงแค่เฝ้าภาวนาและคิดทุกอย่างในแง่ดี รอเวลาอีกหนึ่งชั่วโมงที่ยูริจะกลับมา
--------------------------------------------
รับน้องที ก็เหนื่อยที ส่งผลให้ง่วงนอน และไม่สามารถแต่งฟิคได้ (ข้ออ้าง?) ป่าวววววว~ เรื่องจริ๊งงงง
ไงก็ Enjoy reading นะคะ 5555+ คราวนี้คิมแทจะคุยไรกับคุณควอนหว่า
ยังไงคอนก็เลื่อนใช่มะ....งั้นเรามาเปิดจองฟิคกันดีกว่า = =b อีก 1 อาทิตย์ จะเปิดจอง ให้เวลารีดเดอร์คิดกันให้ดีก่อน T T
ป.ล. ใครสอนภาษาฝรั่งเศสไรท์เตอร์ได้มั่ง = =^ คิดตังค์ก็ได้นะ แต่มาสอนเค้าที T T
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น