PrInCeSs วิจารณ์นิยาย

ลำดับตอนที่ #6 : [Btween] PrInCeSs SeNd - Secret Love กลับมาได้มั๊ย ความทรงจำนั้น

ชื่อเรื่อง: Secret Love กลับมาได้มั๊ย ความทรงจำนั้น
นามปากกา: เมโลดี้

สวัสดีครับคุณ เมโลดี้ ผมต้องขอโทษด้วยนะครับที่ส่งงานให้ล่าช้า เพราะติดเรียน และในที่สุดผมก็ได้ส่งงานให้สักที //ทราบซึ้งปาดน้ำตา เอาเป็นว่าผมอยากจะสรภาพไว้นะตรงนี้เลยนะครับคือ ผมไม่ค่อยถนัดแนวเลิฟซีนเอาซะเลย ส่วนจะให้เพื่อนของผมช่วยติเตียนให้ก็คงจะไม่สะดวก เพราะช่วงนี้เขาติดสอบซะด้วย งั้นถ้าผมวิจารณ์ไม่ถูกคอ ก็โปรดช่วยส่งคำตอบรับมาด้วยนะครับ เอ้า! มารีวิวกันเลย

-.เกณฑ์การให้คะแนน.-

-ชื่อเรื่อง ( 4/ 10)

ชื่อเรื่องมันขัดแย้งกันนะครับ เพราะภาษาไทยกับอังกฤษต้องสอดคล้องกัน ส่วนใหญ่ที่ผมเคยเจอมาซะทุกเรื่อง ของเขาจะสมูตกันหมดทุกเรื่อง ทั้งไทยและอังกฤษ รวมถึงเนื้อเรื่องด้วย แต่ของคุณนั้น แค่ชื่อไทยกับอังกฤษมันก็ขัดกันซะแล้ว ผมแนะนำให้เปลี่ยนเป็นชื่อ  Remembrance กลับมาได้ไหม ความทรงจำนั้นอ้อ! อีกเรื่องครับ ของคุณลูกค้านั้น คำว่ามั้ย ใช้แทนไหม ได้ครับผมไม่ซีเรียส แต่ที่ซีเรียสคือคำว่า มั้ย คุณเขียนเป็น มั๊ย อย่างจงใจ ถ้าจะใช้มันจะดูเว่อร์เกินไป เพราะมันจะสูงปรี๊ด ใช้แค่มั้ยก็พอแล้วครับมันสูงเลี้ยว เรากลับมาที่ชื่อเรื่องกันต่อนะครับ แต่ก็ยังอยู่กับคำว่า ไหม มั้ย มั๊ย เหมือนเดิม  ชื่อเรื่องควรจะใช้คำเสียงโทนต่ำนะครับ แต่อย่างไรมันก็ยังขึ้นอยู่กับดุลพินิจของคุณลูกค้านะครับ

- การจัดหน้ากระดาษ ( 3 / 5 )

                เพียงแค่ผมอ่านไปแค่บทเดียว ก็ทำให้รู้เลยว่านิยายของคุณนั้น จัดกระดาษได้เกือบดี เพราะคุณใช้เทคนิคเว้นบรรทัดให้ผู้อ่านๆสบายและตัวหนังสือพอดีไม่ใหญ่จนเกินไป แต่ข้อเสียอยู่ตรงที่ว่า เว้นเยอะเกินไปจนอ่านไม่ประติดประต่อ อาจจะขัดใจใครบางคน รวมถึงผมด้วย แต่ยังไงซะก็ถือว่าดีนะครับ

- เนื้อเรื่องสละสลวย ( 8 / 10)

                ข้อความเกือบสละสลวยนะครับ แต่ยังมีการพูดตัดไปตัดมา ไม่กลมกลืนกันเลยสักเท่าไหร่ แต่ถึงอย่างไรก็ถึงว่ายังดีกว่าคนอื่น ๆ นะครับ^^//เพิ่งมีอิโมจิเรอะ!? -_- “

- เนื้อเรื่องชวนให้ติดตามต่อ (30 / 35)

                บทนำ: คือบทนำเนี่ยเริ่มที่ความฝันนะครับ มันดูน่าตกใจตรงไหนหรือครับ คือถ้าคุณต้องการจะให้มันดูน่าค้นหาอาจจะเขียนให้มันละเอียดกว่านี้นิดหน่อยนะครับ ที่เหลือก็โอเคแล้วครับ

                บทที่1: อันนี้โดยรวมจะเป็นเรื่องของมิวสิค ความฝัน การทำนาย และเมล่อนใช่มั้ยครับ ข้อเสียของคุณอยู่ตรงที่ว่าเขียนคำผิดเยอะ โดยเฉพาะคำว่า จิง ร เรืออยู่ตรงไหนหรือครับ เป็นทั้งบทเลยที่ใช้คำว่า จิง แล้วอีกอย่างดูเหมือนว่าจะโปรโมทตัวตนของตัวเองจนเกินไปนะครับ ควรจะโปรโมทแบบให้คนอ่านรู้ได้เองว่าเขาจะโอ้ว่าตัวเองเก่ง ตัวเองดี ซึ่งผมยังไม่เห็นในส่วนนี้นะครับ ยังไงก็ไปปรับปรุงด้วยนะครับ

                บทที่2:เพียงแค่คนพิมพ์มาหาถึงกับต้องโกรธกันเลยเหรอครับ อาจจะค่อยๆ ไซโคคนอ่านให้อินน่าจะโอเคกว่านี้นะครับ ส่วนการบ่งบอกให้เขารู้ว่าเราเคยรู้จักกันมาก่อนไหม ไม่ควรจะบอกลักษณะนิสัยเขา เพราะที่อ่านๆมาแต่ละตอนเหมือนเธอจะไม่ค่อยยอมรับในตัวตนของตัวเองนะครับ ส่วนการทะเลาะกับชายขี้เมาก็ถือว่าเป็นไปได้สวย ไม่ต้องแก้อะไรแล้วครับ

                บทที่3:สั้นมาก สั้นจริงๆ มันมีเนื้อเรื่องให้รู้สึกตลก แต่มันกลับไม่ตลกเลยสักนิด แล้วก็ตอนจบอ่านแล้วมันดูทะแม่งๆ ทำไมชอบกล การบ่นเนี่ยก็ประหลาดนะครับ ข้อเสียยังมีอีก แต่ในระดับของคุณเพียงแค่นี้ก็น่าจะพอแล้วนะครับ

                บทที่4: ตอนเริ่มแรกที่ตกใจ น่าจำทำให้ตัวเองรู้สึกตกใจมากว่านี้นะครับ คือมันไม่เห็นจะรู้สึกเลยว่าเธอกำลังตกใจ อีกอย่าง10นาทีมันจะดูเว่อร์ไปสักหน่อยนะครับ แต่ไม่เป็นไรครับ มันทำให้เห็นภาพชัดขึ้นว่าต้องด่วน แล้วตอนที่โต๊ะอาหารมันดูสนทนาประหลาดนะครับ ควรจะแก้ให้ดีกว่านี้ ที่เหลือโอเคแล้วครับสมารถไซโคให้คนอินกับเหตุการณ์ได้นับถือจริงๆ

                บทที่5: เป็นการอ้างกับพ่อที่ได้ดีมาก อาจจะเป็นประสบการณ์ส่วนตัวรึเปล่าครับเนี่ย ^^ 55 ส่วนการอธิบายว่าค้นอะไรออกมาเก็บกระเป๋าอธิบายมาเพียงแค่สองสามอย่างก็ได้นะครับ แล้วก็เปลี่ยนสถานที่บ่อยมาก บางครั้งถ้าไม่จำเป็นก็ตัดบทก็ได้นะครับ  ที่สำคัญมันไม่มีเก้าอี้ชั้นVIP หรอกนะครับ มีแต่ชั้นธุรกิจนะครับ

                บทที่6: ทั้งบทดูเหมือนเธอจะคุยกับตัวเองไปหน่อยมั้ยหน่ะ -_-“ ตัดบทเร็ว ไม่ค่อยอธิบาย บทนี้ถือว่าแย่ที่สุดเลยนะครับ แต่ก็ไม่ได้แย่มากนัก ส่วนการสงสัยว่าทำไมพูดไทยได้มันเป็นการที่สงสัยประหลาดดีนะครับ แต่ก็ชอบครับมีเงื่อนงำดี

                บทที่7: คำว่าซวยไม่มีไม้เอกนะครับ คือผมกะจะบอกตั้งแต่บทก่อนๆ แล้วว่าตึก Thailand มันเป็นไปไม่ได้เพราะถ้าอย่างนั้น คงจะมีเป็นร้อยๆ ตึก ซึ่งมันก็ไม่น่าเป็นไปได้นะครับ อาจจะรวมสัก2-3 ประเทศ มาในตึกเดียวกัน ไม่ก็เอาเป็นห้องละประเทศน่าจะดีกว่านะครับ

                บทที่8: ตรงย่อหน้าที่สอง ตรงตั้งแต่ซึ่งวา...... ไปจนสุดหน่ะครับ ไม่จำเป็นก็ได้นะครับ แต่ถ้าคุณเมต้องการก็ไม่เป็นไรครับ ย่อหน้าต่อไปอันนี้อ่านแล้วดูจะไม่ใช่ของเอวานะครับ น่าจะเหมือนนิสัยโชอิซะมากกว่า เวลาแต่งควรเขียนPlot นิสัยตัวละครแล้วพยายามแต่งให้ใกล้เคียงกับนิสัยตัวละครไม่ให้คาดเคลื่อนจนเกินไปนะครับ ที่เหลือดีมาก ๆ นะครับ  d ^_^ b

                บทที่9: ตอนนี้เป็นตอนที่สนุกดีนะครับ ข้เสียไม่ค่อยจะมีสักเท่าไร ส่วนใหญ่จะเป็นตรงคำผิดนะครับ^^ b อันนี้จะพูดรวมๆไม่ได้ เอาเป็นว่าจะชี้เฉพาะเจาะจงเลยแล้วกันนะครับ

                -“นี่ไง!! รุ่นพี่ยูตะ ที่ฉันบอกเมื่อวาน” เธอพูดอย่างเขินๆ ฉันไม่ได้อยากจะสักหน่อย ถ้าจะมีตรงนี้ ไม่จำเป็นต้องมี ‘อืม’ ก็ได้นะครับ

- มีคำผิดและภาษาวิบัติน้อย (10 /20)

                อย่างที่เคยพูดลอยๆ ออกมาตั้งแต่หัวข้อที่แล้วนะครับว่า คำผิดเยอะมาก แต่คุณเมไม่อยากให้เน้นตรงนี้สักเท่าไร เพราะร็ตัวดี กระผมจึงขอให้แค่คะแนน ไม่พูอะไรเพิ่มเติมก็แล้วกันนะครับ //เดี๋ยวแทงใจดำ

- ความชอบเนื้อเรื่อง ส่วนตัว ( 3 / 5)

                เนื้อเรื่องน่าติดตามมากนะครับ แต่ส่วนตัวผมเองไม่ชอบอ่านแนวนี้สักเท่าไหร่ คะแนนจึงบั่นทอนลง ต้องขอประทานอภัยเป็นอย่างสูงนะพระเจ้าค่ะ

- ตัวละครน่าสนใจแค่ไหน    (12 / 15)

                ตัวละครแต่ละตัวน่าสนใจดีนะครับ แต่ติดตรงที่ว่า เวลาแต่งมันดูไม่ออกเลยว่านิสัยเขา/เธอ เป็นอย่างไร เลยอยากจะขอให้ปรับปรุงในส่วนนี้นะครับ เพราะในส่วนอื่นๆ ถึงว่าน่าสนใจม๊วกๆ ^_^
 

รวมคะแนนทั้งหมดได้ ( 70 / 100 คะแนน) อย่างไรซะ กระผมก็ต้องขอขอบพระคุณคุณเมโลดี้ที่มาเป็นลูกค้าคนแรกของผม ช่างเป็นบุญวาสนาของกระผมจริงๆ ที่มีคุณเมโลดี้มาอุดหนุนร้านเรา ถ้าอย่างไรอย่าลืม แปะแบนเนอร์ทางร้าน Feedbackมาให้ทางร้าน และกลับมาอุดหนุนร้านเราอีกครั้งนะครับ ผมเอาใจช่วยให้นิยายของคุณเมให้ดังเป็นประทัดแตกเล้ย!!!

Receive

(จัดชิดซ้ายเลยครับ)

ท่านมีนามว่าอะไรขอรับ? :

ขอคำวิจารณ์ให้ร้านนี้ยาวๆสัก 3-4 บรรทัดหน่อยได้มั้ยขอรับ? :

ถ้ามีคะแนนเต็ม 100 ให้เท่าไร่หรือขอรับ? :