PrInCeSs วิจารณ์นิยาย

ลำดับตอนที่ #10 : [Thirteen] PrInCeSs SeNd - วุ่นวายไปกับพวกวาเรีย ยัยเด็กใหม่

◊ SQWEEZ

 

ชื่อเรื่อง : วุ่นวายไปกับพวกวาเรีย ยัยเด็กใหม่

ผู้แต่ง : Fran ฟราน

 
 

          สวัสดีครับ ผม thirteen หรือจะเรียกว่าบอยก็ได้ ขอบคุณที่มาเรียกใช้บริการร้านเรานะครับ สำหรับคุณซีที่เรียกระดับมงกุฎดำมา ผมเข้าใจว่าคงอยากจะได้แบบละเอียดยิบสุดๆ เลยใช่ไหมครับ? จัดให้ได้นะ แต่ขอบอกไว้ก่อนว่าอาจจะเป็นความเห็นที่ไม่ตรงใจนิดหน่อย ให้ทำใจก่อนอ่าน และก็อย่าไปซีเรียสกับคะแนนนัก ทุกอย่างเริ่มใหม่ได้ถ้าคุณรับฟังและแก้ไขตัวเอง

          เริ่มที่ชื่อเรื่อง ให้คะแนน 8/10 ครับ

          เป็นชื่อที่ชัดเจนและตรงมาก อ่านชื่อตอนแรกอาจจะไม่เข้าใจ แต่พอได้เข้าไปดูบทนำแล้วก็ถึงบางอ้อ ว่านางเอกต้องการจะเข้ากลุ่มเข้าแก๊งอะไรแบบนี้ แต่ยังไม่ดึงดูดให้คนเข้าอ่านเท่าที่ควรครับ...เหตุผลมันไม่ได้มีแต่ชื่อเรื่องหรอกนะ ดูกันต่อไปว่าผมจะพูดถึงอะไรบ้าง

          การจัดหน้ากระดาษ : ให้ 2/5

        เรื่องนี้ไม่ได้มีการจัดหน้ากระดาษที่ถูกต้องเลย ควรเว้นบรรทัดต่อหนึ่งย่อหน้า การจะเปลี่ยนพาร์ทจากนักเขียนไปเป็นตัวมากิเองใช้คำว่า Maki Past(ที่จริงแล้วใช้ part นะ) ควรจะเคาะเอนเตอร์เพื่อให้อ่านง่ายด้วยครับ และมันไม่มีการเว้นวรรคด้วยการเคาะแท็บปรากฏให้เห็นเลย

"เข้าไปแล้วน่ะ"เธอพูดพร้อมผลักประตูเข้าไป

Maki Past

"มาแล้วเหรอฮ้า"เสียงเจ้ลุซ พูดตอนรับฉันอย่างดี แต่ภาพที่ฉันเห็นมีผู้ชายผมยาวมือติดดาบที่พร้อมจะฆ่าคน แล้วก็ผู้ชายผมสีเหลืองใส่มงกุฏไม่มีตาที่นั่งอยู่กับเด็ก และตาแก่หน้าปลาจรวดพวกนี้น่ะเหรอผู้พิทักษ์คนอื่นๆ << ผิดนะ

ให้เปลี่ยนเป็น

V

"เข้าไปแล้วน่ะ" เธอพูดพร้อมผลักประตูเข้าไป

Maki Part

"มาแล้วเหรอฮ้า"เสียงเจ้ลุซ พูดตอนรับฉันอย่างดี แต่ภาพที่ฉันเห็นมีผู้ชายผมยาวมือติดดาบที่พร้อมจะฆ่าคน แล้วก็ผู้ชายผมสีเหลืองใส่มงกุฏไม่มีตาที่นั่งอยู่กับเด็ก และตาแก่หน้าปลาจรวดพวกนี้น่ะเหรอผู้พิทักษ์คนอื่นๆ<<อย่างนี้นะ

-        เปลี่ยนฉากควรจะเว้นวรรคหนึ่งหรือสองบรรทัดด้วยนะครับ

พล็อตเรื่อง ให้คะแนน 5/10

เป็นพล็อตที่ทำให้นึกถึงทั้งการ์ตูนและนิยายเยอะเลยครับ เรื่องแรกเลยก็คือแฟรี่เทล เพราะมีการทำภารกิจด้วย อีกเรื่องก็รีบอร์น ส่วนอื่นๆ ก็ทั้งนิสัยตัวละคร ลักษณะการพูดเหมือนการ์ตูนญี่ปุ่นช่องเก้าตอนเช้าๆ บวกกับภาษาแบบนิยายแจ่มใสยุคเก่า แต่เอาเข้าจริงๆ ถ้าคิดจะใช้เป็นแรงบันดาลใจก็ไม่ผิดครับ แค่แก้ภาษาให้ดี และเพิ่มมิติให้ตัวละครหน่อยก็พอ น่าได้คะแนนเยอะกว่านี้

เนื้อเรื่อง ได้คะแนน 18/35 เปิดอ่านดูไปทีละบทเลยนะครับว่าผมวิจารณ์จุดไหนบ้าง

บทนำ – ทุกๆ อย่างเกิดขึ้นเร็วมากครับ ไม่มีการบรรยายเปิดเรื่องให้รู้ว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน ตัวละครอยู่ในท่าทียังไง บทสนทนาไม่ได้แข็งนะ แต่มันไม่มีอะไรเลย เหมือนกับบทละครมากกว่าจะมาเป็นวรรณกรรมที่พึ่งการบรรยายเป็นหลักอย่างนิยาย เอาเนื้อเรื่องนี้ไปใช้แสดงส่งคุณครูได้ครับ ตัวละครก็โผล่ออกมาเยอะมาก ไม่มีการบรรยายอีกต่างหากว่าพวกเขามารวมกันอยู่ ณ จุดๆ ไหนภายในที่อยู่ของวาเรีย เปิดมาด้วยความงงตั้งแต่ตัวอักษรแรกจนสุดท้ายเลย

บทที่ 1 – มากิมาเคาะประตูหน้าปราสาท...เอๆ เดี๋ยวนะ ปราสาทที่ว่านี่ใหญ่ขนาดไหน? ทำไมแค่คนเคาะครั้งเดียวถึงกับได้ยินกันทั่วเลย ถ้าจะบอกว่าลุซซูเรียยืนอยู่แถวๆ นั้นอยู่แล้วก็ช่วยบรรยายไว้ด้วยครับว่าทำไมเขาถึงได้ยินเสียงเคาะประตู

-        มาถึงห้องได้รวดเร็วมาก การเปลี่ยนฉากไม่มีเว้นบรรทัดอีกแล้ว เหมือนจู่ๆ วาร์ปไปโผล่หน้าประตูห้องพักของมากิยังไงอย่างนั้น

-        ลุซซูเรียบอกว่าถ้ามากิวางของเสร็จแล้วให้ลงไปข้างล่างปราสาท แต่ไม่ได้บอกว่าที่ไหน เข้าใจคำว่าปราสาทป่ะครับว่ามันต้องใหญ่ ใหญ่ และใหญ่ม๊ากกกก ถ้าเล็กถึงขนาดเดินทั่วได้ในแปปเดียวผมว่าก็ไม่ใช่ปราสาทนะ เป็นกิลด์แฟรี่เทลได้เลย 555

-        ทำไมต้องเปลี่ยนจากพาร์ทของคนเขียนไปเป็นพาร์ทตัวละครบ่อยๆ ด้วย เลือกเป็นบทๆ ไปจะดีกว่าว่ารอบนี้คนเขียนบรรยายนะ รอบหน้าให้ตัวละครออกมาบรรยายนะ

-        เป็นตอนที่ตัวละครต่างๆ โผล่ออกมาในฉากที่ชัดเจน แถมยังเป็นพาร์ทของนางเอก แต่แทบไม่มีการบรรยายลักษณะของแต่ละครเลยว่าเป็นยังไง มีแต่ท่าทางเล็กน้อยกับนิสัยของคนบางคนอย่างสควอโล่จอมเสียงดัง ทำให้จินตนาการถึงพวกเขาไม่ได้มาก นอกจากจะต้องเปิดไปบทแนะนำตัวละครอยู่เรื่อยๆ ยังดีที่นิสัยและประโยคสนทนาของแต่ละคนไม่ได้แย่นัก

-        คนที่ชื่ออสควโล่ ตะโกนแทบหูฉันจะขาดเป็นรู >> ตรงนี้อ่านแล้วสงสัยครับ หูมันเป็นรูอยู่แล้วนะ ถ้าจะบอกว่าหนวกหูมากควรใช้คำอื่นแทนมากกว่า

บทที่ 2 – บทนี้ไม่มีอะไรมากนัก นอกจากการจีบกันของเจ้าชายเบลกับมากิ ผมงงกับบรรทัดนี้นิดหน่อยครับ

หลังจากนั้นตาแก่หน้าปลาดุกก็ไปหาซันซัส ส่วนสควอโล่ไปไหนไม่รู้ ถึงยังไงฉันก็จะพยายามปรับให้ได้ล่ะ ต้องพยายามT_T

ปรับที่ว่านี่คือปรับอะไร? ถ้าจะบอกว่าปรับตัวเพื่อจะเข้ากับเพื่อนๆ ในกลุ่มนี้ให้ได้ก็ต้องบอกให้ชัดเจนนะครับ

-        ประโยคนี้ >> "ชิชิชิ มากิ" จู่ๆก็มีเสียงหัวเราะแปลกประหลาด เสียงหัวเราะคนที่ชื่อเบลนั้นแหละ

อ่านแล้วไม่ค่อยสละสลวยเท่าไหร่นะ เปลี่ยนเป็นแบบนี้ได้ไหม? >> "ชิชิชิ มากิ" จู่ๆ ก็มีเสียงหัวเราะแปลกประหลาดดังขึ้นใกล้ๆ ฉันมองไปรอบๆ ก็พบว่ามาจากตาคนที่ชื่อเบลนั่นเอง       

-        มีการชวนไปกินข้าวด้วย ทำให้นึกสงสัยธีมของเรื่องว่าเป็นตะวันตกหรือตะวันออกกันแน่ ใช้ว่าไปทานอาหารกันจะดีกว่า

บทที่ 3

-        ไม่มีการอธิบายเปิดก่อนว่าวองโกเล่แฟมิลี่คืออะไร? โกลเวน่าแฟมิลี่คืออะไร? เข้าใจว่ามันเป็นตระกูลใช่ป่ะ? แล้วมันมีความแค้นอะไรถึงต้องมาโจมตีวาเรีย เปิดบทมาด้วยความงงอีกครั้งครับ

-        ยังคงไม่บอกว่าหนังสือพิมพ์มีเนื้อหาอะไรทีเกี่ยวกับตัวมากิ อาจจะเอาเก็บไว้ไปเล่าบทถัดๆ ไปใช่ป่ะครับ?

-        บทบรรยายหลังประโยคสนทนาเปลี่ยนไปแล้ว ไม่ได้เป็นการบรรยายความคิดของนางเอกแบบเก่า แต่บอกแค่ชื่อว่าใครพูดประโยคนี้ ซึ่ง...มันก็แค่ชื่ออ่ะ ไม่มีบอกเลยว่าคนพูดทำสีหน้าแบบไหน  ท่าทางเป็นยังไง

-        นางเอกโมโหง่ายดี คำพูดของเบลที่ใช้แซวเล่นมันดูธรรมดามากจนไม่น่าโกรธ

-        ประโยคนี้หมายความว่ายังไงครับ? >> "วองโกเล่เป็นส่งข่าวมา แล้วก็เพิ่งส่งมาตะกี้ แล้วมันคือโกลเวน่าแฟมิลี่ แล้วนายต้องรีบได้บอกบอสเลยน่ะฮ้า" เจ้ลุซตอบได้อย่างง่ายได้

-        ประโยคนี้ "ฉันอยู่นี่ รู้เรื่องทุกอย่างแล้วไม่ต้องบอก" นั่งนับตังค์ที่เก็บหนี้ได้ต่อ << ผมเข้าใจผิดไปหรือเปล่า? ไม่ใช่ว่าเบลเป็นคนไปติดหนี้คนอื่นเขาเรอะ?

-        "////โว้ยยย ฝั่งพวกแกเป็นไงมั้งฟ่ะ////" เสียงสคอโล่ดังมาจากหูฟัง >> เครื่องหมาย /// คืออะไร? ถ้าต้องการให้รู้ว่าผู้พูดพูดผ่านหูฟังนะ ใช้เป็นแบบนี้แทนจะดีกว่าครับ >> ‘โว้ยยย ฝั่งพวกแกเป็นไงมั้งฟ่ะ’ เสียงสคอโล่ดังมาจากหูฟัง

-        เฮ้ยๆ! ทำไมอยู่ดีๆ กลับมาเนื้อหาเดิมได้ล่ะ? ลองอ่านย้อนบทสามดูดีๆ นะ

บทที่ 4

-        บทบรรยายทื่อมาก อะไรโผล่มาก็บอกแบบตรงๆ ไม่มีการเปิดตัวอะไรเลย ซึ่งเอาเข้าจริงๆ ข้อผิดพลาดนี้มีอยู่ในทุกบทเลย

-        แค่บอกว่าชื่อครอส มากิถึงกับนึกถึงซานต้าคลอสแล้วขำเลย? เหอะๆ ตอนแรกผมนึกว่าเธอจะเป็นคนนิ่งๆ เย็นๆ โมโหง่ายมากกว่านะ

-        ฉากต่อสู้แข็งไปหน่อยนะครับ

คำผิด + การใช้ภาษา 11/20

ดูอันนี้ก่อน ---- Past(อดีต) > Part(ช่วง)

คำผิดน้อยครับ แต่ก็มีจุดที่พิมพ์พลาดหรือผิดอยู่เยอะทีเดียว อันนี้ลองหาเองนะ

เฟร้ย > เฟ้ย หรือ เว้ย มาก็ไม่เป็นไรนะ

ปลาจรวด > ปลาจวด

ภาษาของเรื่องนี้มันไม่ลื่นไหล และก็ไม่ค่อยชวนอ่านเท่าไหร่นัก แต่ผมก็แอบถูกใจประโยคสนทนาที่ทำออกมาได้ดี ไม่ได้แข็งกระด้างเหมือนกับนิยายอีกหลายๆ เรื่องที่เคยเจอ ขอให้รักษาจุดนี้ไว้และนำไปพัฒนากับบทบรรยายด้วยครับ

ความชอบส่วนตัว ให้ 4/5

ปกติชอบนิยายแฟนตาซีต่อสู้อยู่แล้วครับ และถือเป็นกำลังใจให้มือใหม่ด้วยก็เอาไปสี่นะ

ตัวละคร ให้ 12/15

ถึงภาษาจะไม่ได้ดีมาก แต่การแสดงคาแรกเตอร์ของตัวละครแต่ละคนทำให้อ่านแล้วเห็นชัดเจนว่าใครนิสัยยังไง แต่ก็อย่างที่ได้บอกไปแล้วว่าแทบไม่ได้บรรยายลักษณะภายนอกของพวกเขาเลยสักคน ต้องเข้าไปดูในบทแนะนำตัวละครเองถึงจะรู้ว่าใช้อิมเมจแบบไหน ขอหักในจุดนี้นะครับ

รวมคะแนน : 60/100

ขอเพิ่มเติมหน่อยนะครับ

ในหน้าแรกของนิยาย ตัวนักเขียนไม่ควรจะตั้งกฎอะไรที่เป็นการไล่นักอ่านทางอ้อมเลย อย่างการบอกว่าเธอมาอ่านนิยายฉัน เธอต้องคอมเมนต์นะ,ฉันไม่ชอบนักอ่านเงา,ไม่ชอบปิดไป ฯลฯ...ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่ทำให้ไม่มีใครอยากอ่านนิยายคุณ ถ้าให้เปรียบเทียบนักเขียนเป็นเจ้าของร้าน นักอ่านก็เป็นลูกค้านะ เจ้าของร้านที่ยังไม่ถึงขั้นจะใช้คำว่า ‘เก่ง’ และ ‘ผลงานดี’ แทบไม่มีอะไรจูงใจให้ลูกค้าอยากดูผลงานเรายังจะทำตัวดุใส่พวกเขาตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มเปิดอ่านบทแรก ใครเขาจะอยากอ่านนิยายคุณล่ะครับ? ทางที่ดีชี้แจงให้ดูมีมารยาทดีกว่าว่าอยากได้กำลังใจ รบกวนคนอ่านช่วยคอมเมนต์ชี้จุดบกพร่องให้ด้วย,เรื่องนี้ไม่มี Y นะ ขอโทษถ้าทำให้ผิดหวัง,อย่าหยาบคายในหน้านิยายนี้เลย อะไรแบบนี้อ่ะครับ

อีกเรื่องหนึ่งคือประโยคนี้ครับ -  รับรองว่าต้องสนุกแน่นอน เพราะถ้าคนอ่านสนุกมันก็สนุก แต่คนอ่านไม่สนุกมันก็ไม่สนุก แต่ไรท์คิดว่ามันต้องสนุกแน่นอน >> นี่คือสิ่งที่คนเขียนบอกไว้ในหน้าแรก ผมบอกเลยว่าไม่เห็นด้วย หลายๆ ครั้งผมไปร้านหนังสือแต่เลือกไม่ถูกว่าจะซื้อเล่มอะไร ผมก็หยิบมาอ่านเรื่องย่อก่อนแล้วค่อยเปิดอ่านเนื้อหา นิยายบางเล่มคำโปรยปกหลัง ‘โคตร’ น่าเบื่อเลยนะ อ่านๆ ดูไม่รู้เลยว่าสนุก แล้วนี่มันเกี่ยวกับเรื่องอะไรก็ไม่เข้าใจ ทำเอาคิดว่าเนื้อหาข้างในมันต้องแย่แน่ๆ แต่พอได้ลองเปิดอ่านจริงๆ มันกลับดีล่ะคุณ...บางเรื่องกลายเป็นนิยายในดวงใจผมเลยนะ แล้วทีนี้...อะไรคือความหมายของคำว่า ‘คนอ่านไม่สนุกมันก็ไม่สนุก’ ในเมื่อสิ่งที่ทำให้นิยายสนุกนั้น เหตุผลสำคัญจริงๆ เลยคือเนื้อหาภายในมากกว่าจะขึ้นอยู่กับผู้อ่าน  พิจารณาใหม่นะครับ

อ้อๆ! เราไม่ควรชมตัวเองว่านิยายมันจะต้องสนุกแน่ๆ หรอกนะครับ อ่านแล้วพาลให้คิดว่าคนเขียนมีนิสัยโอ้อวด

ปล. ที่จริงแล้วร้านเราไม่มีมงกุฎดำนะครับ สูงสุดเลยก็แค่ระดับมงกุฎทอง แต่พอได้อ่านแล้วคิดว่าเรื่องนี้สมควรจะได้ระดับวิจารณ์ที่สูงกว่าปกติจริงๆ เลยเพิ่มให้เป็นกรณีพิเศษครับ

ปล.2 อย่าซีเรียสกับคะแนนมาก แต่ซีเรียสเรื่องคำวิจารณ์ที่ได้ไปเยอะๆ จะดีกว่าครับ ตอนผมเขียนนิยายใหม่ๆ ก็แบบนี้แหละ แต่ฝึกบ่อยเข้ามันก็ดีเอง อย่าเกี่ยงคำติชมแต่เอามันมาใช้ให้มากที่สุดจะเป็นประโยชน์ต่อตัวเองนะครับ ^^

Receive

(จัดชิดซ้ายเลยครับ)

ท่านมีนามว่าอะไรขอรับ? :

ขอคำวิจารณ์ให้ร้านนี้ยาวๆสัก 3-4 บรรทัดหน่อยได้มั้ยขอรับ? :

ถ้ามีคะแนนเต็ม 100 ให้เท่าไร่หรือขอรับ? :