คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Crazy In Love 2
ทันทีแยกจากลูกๆคุณคิมก็เข้ามาในห้องทำงานตรงมาที่โต๊ะที่มีเอกสารเรื่องหนี้สินเต็มโต๊ะเขาเปิดลิ้นชักและหยิบวัตถุสีดำบางอย่างออกมาพร้อมกับน้ำตาที่รินไหลไม่หยุดเขายกวัตถุนั้นขึ้นมาระดับศรีษะพร้อมกับกล่าวคำว่า 'ขอโทษ' ก่อนที่เสียงจะดังขึ้น
แจจุงเดินมาที่ห้องของจุนซูเคาะประตูก่อนจะเปิดเข้าห้องไปพบว่าจุนซูกำลังนั่งมองรูปถ่ายครอบครัวที่ถ่ายไว้ตั้งแต่คุณแม่ยังมีชีวิตอยู่ซึ่งตอนนั้นกว่าเขายังเป็นเด็กเรียนอยู่ชั้นประถมกันอยู่
"พี่แจจุงดูสิ คุณพ่อมาช่วยผมต่อเจ้าโมเดลจนเสร็จเลยล่ะ" จุนซูวางรูปลงแล้วเดินไปหยิบโมเดลชิ้นใหญ่มาอวดพี่ชาย ยังไม่ทันที่แจจุงจะได้ชื่นชมผลงานเสียงก็ดังขึ้น
ปังงงงงงงงงง!!!!!!!!! ตุ๊บบบบบบบบบบบบบ โมเดลในมือของแจจุงหล่นไปกองอยู่ที่พื้นแจจุงมองหน้าจุนซูก่อนจะร้องออกมาพร้อมกัน
"คุณพ่อ/คุณพ่อออออออ" ทั้งสองรีบวิ่งไปที่ห้องทำงานและพบร่างของคุณคิมที่ฟุบลงกับโต๊ะทำงานในสภาพที่ตายังไม่ปิดลง เลือดสดๆไหลออกมาจากศรีษะไม่หยุดส่งกลิ่นคาวไปทั่ว จุนซูร้องเสียงดังแล้ววิ่งไปกอดศพของพ่อ แจจุงเดินเข้ามาปิดตาของผู้เป็นพ่อพร้อมกับร้องไห้ออกมา
"คุณพ่อ อือ อือ ทำไม่คุณพ่อต้องทิ้งผมไป อือ อือ" จุนซูร่ำไห้พลางเขย่าตัวของบิดา
"จุนซู ยะ..อย่าร้องไห้นะ อึก..อึก .."แจจุงพยายามที่จะสะกดตัวเองไม่ไห้ร้องไห้พลางกอดจุนซูเพื่อปลอบในขณะที่จุนซูยิ่งร้องหนักเข้าไปอีก
"พี่แจจุง ทะ..ทำไม อือ อือ " จุนซูโผเข้ากอดร่างแจจุงแน่น
ขณะที่สองพี่น้องร่ำไห้กอดศพของผู้เป็นพ่ออยู่นั้นเลขาซอยถึงบ้านหลังใหญ่พร้อมด้ว
ตำรวจจำนวนหนึ่ง แจจุงขยับร่างของจุนซูออกเอามือเรียวสวยปาดน้ำตาที่ไหลออกมาบนใบหน้าหวานจ้องน้องชายที่ร่ำไห้ไม่หยุด
"จุนซูฟังพี่นะ คุณพ่อคงไม่สบายใจแน่ถ้ายังคงเสียใจอยู่อย่างนี้" แจจุงบอกกับน้องชาย
"ทำไม คุณพ่อต้องแบบนี้ อึก อึก"
"จุนซูยังเด็กนัก ถ้านายโตกว่านี้ นายจะเข้าใจทุกอย่างดี เชื่อพี่นะ" แจจุงบอกเหตุผลกับจุนซูขณะที่เลขาซอยก็เดินมาหาพอดี
"ผมเสียใจด้วยครับ ผมผิดเอง ผมทำหน้าที่ได้ไม่ดีพอ" เลขาซอยเอ่ยขึ้น ผมกับโค้งให้ทั้งสองด้วยใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา
"ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมไม่ติดใจอะไร คุณทำดีที่สุดแล้ว ผมฝากทางนี้ด้วยนะครับ" แจจุงพูดจบแล้วโค้งให้กับเลขซอยก่อนจะพาจุนซูเดินออกจากห้องไป
>>งานเคารพศพคุณคิม<<
"เสียใจด้วยนะครับ" ชายหนุ่มคนหนึ่งผู้มีท่าทีสง่ารูปร่างสูงโปร่ง กล่าวแสดงความเสียใจกับแจจุงด้วยใบหน้าเรียบเฉย
..........นายเป็นคนที่สวยมากเลยนะ คิม แจจุง........
แจจุงมองผู้มาเยืยนด้วยความงงเพราะชายหนุ่คนนี้เขาไม่เคยรู้จักมาก่อน ผู้มาเยือนมองท่าทีก่อนจะหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋าสตางค์แล้วส่งยื่นให้กับแจจุง แจจุงรับมามองหน้าของเขาครั้งหนึ่งก่อนจะอ่านสิ่งที่ชายตรงหน้าส่งให้
จอง ยุนโฮ ประธานกรรมการซอฟต์แวร์กรุ๊ป บริษัทนำเข้าอะไหล่คอมพิวเตอร์ที่ใหญ่ที่สุดของเกาหลี!!!!
แจจุงมองหน้าของเขา ยุนโฮยิ้มน้อยๆให้กับแจจุงก่อนจะเดินเข้าไปเคารพศพ แจจุงมองตามอย่างไม่เข้าใจ
..........เขามาที่นี่เพื่ออะไร………….
หลังจากงานศพของคุณคิมเสร็จแล้วเลขาซอยได้นัดแจจุงและจุนซูเพื่อที่จะบอกเรื่องทรัพย์สินทั้งหมดจุนซูหันมามองพี่ชายแล้วกระซิบเบาๆ
"พี่แจจุง นี่เราจะเหลืออะไรบ้างเนี๊ย!!!" แจจุงยิ้มให้น้องชายแทนคำตอบ เลขาซอยยื่นเอกสารส่งให้แจจุงและจุนซู ทั้งสองรับมาอ่านแล้วถึงกับตาโตขึ้นมาทันที ก่อนจะหันมาหาเลขาซอยที่เตรียมจะพูดอยู่แล้ว
"ครับ ทรัพย์สินที่เหลือก็มีแค่บ้านหลังนี้เท่านั้นครับ" เลขาซอยพูดแล้วก้มหน้านิ่ง
"อะไรกัน ทำไมเป็นแบบนี้" จุนซูโวยวายออกมาทันที ทำให้แจจุงที่นั่งนิ่งอยู่ต้องบอกให้ใจเย็นและนั่งลง
"ท่านประธานได้เอาบริษัทไปเป็นหลักประกันในการซื้อหุ้นครับ แต่ตอนนั้นหุ้นตกลงมากทำให้ท่านต้องกู้หนี้ยืมสินเป็นจำนวนมากเพื่อที่จะรักษาบริษัทและบ้านหลังนี้" เลขาซอยหยุดพูดแจจุงจึงถามขึ้น
"แล้วทำไมบริษัทถึงอยู่ยึดละครับ" เลขาซอยมองหน้าทั้งสองก่อนเอ่ยขึ้น
"ช่วงนั้นก่อนที่จะไม่เหลืออะไรก็ได้มีบริษัทคู่แข่งรายหนึ่ง ได้บริษัทไปครอบครองก่อนที่จะถูกยึดครับ"
"บริษัทคู่แข่ง ที่ไหนกันครับ" จุนซูที่เงียบอยู่นานเอ่ยถามขึ้น
"ซอฟต์แวร์กรุ๊ป ครับ ของตระกูลจองครับ"
"O_O ซอฟต์แวร์กรุ๊ป" แจจุงอึ้งไปทันทีกับคำตอบของเลขาซอย
"พี่แจจุงเป็นอะไรไปครับ" จุนซูถามพี่ชายที่ทำหน้าแปลกๆไป
"อ๋อ..เปล่าหรอก"
ทางด้านยุนโฮก็ได้แต่คิดถึงใบหน้าที่สวยงามราวกับนางฟ้าของแจจุง เขารู้สึกประทับใจกับใบหน้าหวานปากสีชมพูของแจจุงเข้าเต็มแม้จะเคยเห็นแค่ครั้งเดียว
"นายช่างสวยมากๆ คิม แจจุง นี่น่ะหรอ ลูกชายคนโตของตระกูลคิม ฉันชักจะหลงรักนายซะแล้วสิ" ยุนโฮอมยิ้มกับตัวเอง
"คุณหนูรู้สึกจะอารมณ์ดีจังเลยนะค่ะ" แม่บ้านพูดขึ้นขณะนำของว่างมาให้ยุนโฮ
"^-^ ก็..นิดหน่อยครับป้า ขอบคุณมากครับ" ยุนโฮตอบพลางหยิบขนมเข้าปาก
วันนี้คุณหนูดูแปลกๆแหะ ทุกทีไม่เคยจะเห็นยิ้มมีความสุขอย่างนี้เลย แม่บ้านคิดยังงั้นก่อนจะเดินออกไป
ผับแห่งหนึ่งจุนซูที่เสียใจกับเรื่องที่บ้านได้มาดื่มเหล้าคนเดียว หน้าของเขาแดงมากและเริ่มเสียสติเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอร์ที่ดื่มเข้าไปมาก ขณะที่กำลังจะเดินออกไปจุนซุเดินไปชนเข้ากับคนกลุ่มหนึ่งด้วยความที่เขาไม่รู้เรื่องจึงต่อว่าพวกเขา
"เฮ้ย แกเป็นใครว่ะ รู้มั๊ยว่าคนที่แกชนน่ะใคร " หนึ่งในกลุ่มของนักเลงพูดขึ้นพลางเดินมาจับที่คอเสื้อของจุนซูพร้อมกับกระชากเข้ามาทำให้จุนซูตัวปลิวเข้ามาเพราะแรงเหวี่ยง
*******************************************************************
********ฝากติชมด้วยนะค่ะ อาจยังแต่งไม่ดีพอ จะพยายามค่ะ ********
ความคิดเห็น