ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : กบฎที่ 2
บที่ 2
*ำหยาบเยอะนะะ*
*ำหยาบเยอะนะะ*
ุนฮนั่พิาราใบหน้าสวยอใรอีนในรถอยู่นานสอนานแล้ว
ใบหน้าสวยที่ำลัหลับไหลไม่มีสิ เปลือาสีน้ำผึ้เหมือนผิวายปิวาลมสีเินสวยเอาไว้ นายาว มูโ่รั้น ริมฝีปาบวมเ่อสีสนั่น... สวย สวยนไม่อาละสายา สวยนมอไม่มีเบื่อ
สวยมา สวยนอยารอบรออ่ะ ไม่ล้ารัแแล้วอ่ะ
ถึะไ้ลิ่นายที่เป็นหมาป่า็ามที
หมาป่า เผ่าพันธุ์ที่แวมป์ไพร์เป็นศัรูมาลอ
ุนฮับแฮยอนเป็นศัรูัน
หมาป่าที่้อะเอานะ ับแวมป์ไพร์ที่เย่อหยิ่ว่านนั้นมีอำนามาว่า
หมาป่าที่แวมไพร์เลียนัเลียหนา
แ่ทำไม... ับแฮยอนถึแ่า
มันเป็นวามเอ็นูที่อธิบายไม่ไ้ แม้แรเอะทำับเาไว้แสบมา็เถอะ แุ่นฮนเลือร้อนนนี้ไม่ยัโรธ ลับเอ็นูับารไ้รับัยนะอหมาป่าัวน้อยนี่
"ร้อนนนนนนน ร้อนว้อยยยยยย!" อยู่ี ๆ แฮยอน็ละเมอออมา และแะระุมเสื้อเิร์ออสอเม็
เผยให้เห็นส่วนหนึ่อรอยสัแถวลาไหล่แบ
ุนฮแหวปอเสื้อออเพื่อะูว่านั่นเป็นรอยสัอะไร
รอยสัรูปุหลาบแที่มีเร็หิมะเาะอยู่
ลุ่มหมาป่าุหลาบหิมะ
และเาเพิ่ไ้ลิ่นหอมอุหลาบา ๆ าายบา
"อือ..." ร่าบาราออมานิ ๆ ่อนะว้าปเสื้ออุนฮที่ยืนหน้าเ้ามาใล้ประบูบทันที
เรียวลิ้นอุ่น ๆ อนัวเล็สอเ้ามาในโพรปาเย็นัอุนฮ ุนฮนั้นเบิาว้า้วยวามใแ่็ูบอบเพราะโนร่าบานั้นปลุอารม์บาอย่าให้เิ
อารม์วาม้อารพุ่พล่านนุนฮเลื่อนัวาเบาะนับมาร่อมร่าอแฮยอนเอาไว้ ทัู้่แลลิ้นันอย่าร้อนแรนแฮยอนผละออเพราะหายใไม่ทัน
"แฮ ๆ มึ... มึเป็นใร" แฮยอนปรือามอใรอีน สายาที่ยัไม่สามารถโฟัสอะไรไ้็เห็นเพียถาพเบลอ ๆ อใร็ไม่รู้ร่อมนอยู่ แ่สิที่มีไม่มาพอทำให้หมาป่าอารม์ร้ายอย่าเาโวยวายออมา
"หลับะ... แล้วมึะเป็นอู" ุนฮลูบศีรษะที่มีผมสีาราเมลปลุมเบา ๆ
และแฮยอน็หมสิไปอีรา เหมือนโนมน์สะ
.
.
.
เย็น...
ทำไมอาาศเย็นแบบนี้
แฮยอน่อย ๆ ยับัวหนีวามเยือเย็นที่ทำให้เาื่น เปลือาสวย่อย ๆ ลืมาึ้นมอว่าอยู่ที่ไหน
แ่เมื่อวามเ็บที่่วล่า และปวี๊ที่หัวเนื่อาื่มหนันั้นทำให้้อมวิ้วทำหน้าแหยแ
ทำไม เ็บแบบนี้วะ
"ื่นแล้วหรอ" เสียทุ้มเอ่ยึ้นเมื่อแฮยอนพยายามยับัว
"ใรวะ" แฮยอนเอ่ยเสียอ่อย และเมื่อสิลับมานรบ ็้อะัเมื่อรู้สึว่ามีแนแร่อเอวัวเออยู่
"เฮ้ย..." แปล ๆ ละ ทำไมมีแผอแร่าว ๆ อยู่รหน้าเาล่ะวะ
"เฮ้ยยยย!!!" เมื่อเลื่อนสายาึ้นไปมอใบหน้าออีน็ร้อออมาเสียัแล้วพยายามันอออีนให้ออไปาัวเอ
แม่... ไอ้บ้าเมื่อืนนี่หว่า
"ะไปไหนล่ะนสวย หืม?" ุนฮเอ่ยถามและอเอวอแน่นว่าเิม
แฮยอน็ิ้นไปิ้นมาเพราะัวออีนเย็นมา เาไม่อบอาาศเย็น และ... และเาเพิ่รู้ัวว่าัวเอ... โป๊อยู่ว่ะ
มีผ้านวมผืนให่ลุ่มร่าอเาับไอ้บ้ารหน้าอยู่ ไม่้อบอ็รู้ว่ามันทำอะไรเา
ิบหาย!!!
"มึ! มึทำอะไรู!! ปล่อยูนะเว้ย ปล่อยยยยยย" แฮยอนผลัมันสุแร แ่นรหน้าไม่ยัะไหวิ แถมยัระับอแน่นมาว่าเิมอี
ถ้าเป็นนธรรมามันระเ็นไลแล้วนะ
ทั้แรเยอะ ทั้ัวเย็น...
แถม... ฟื(หายใมลิ่น)
ลิ่นแบบนี้...
แวมไพร์ั ๆ นี่หว่า
":)" พอิไ้แบบนั้น็มอหน้ามันอีที แ่ลับไ้รอยยิ้มวน ๆ อมันลับมา
"ไอ้แวมไพร์ั่ว! มึ... มึทำอะไรู ห้ะ! ปล่อยูเลยนะไอ้เผือ ไอ้!!" หมาป่าัวน้อยโวยวายเสียั ิ้นไปิ้นมาแถมทุบออุนฮัปึปั
ถ้าเป็นนธรรมาแม่ระอัเลือแล้วนะ เอาริ ๆ
"ะให้รำลึให้ไหมล่ะว่าเมื่อืนูทำอะไรับมึไว้! ูยัไหวอยู่นะอบอ!!!" ุนฮะอใส่หน้าแฮยอนนอีนหอลไปเลย
ทำไมแม่โห... แล้วทำไมู้อลัวมัน้วยวะ
แฮย๊อนนนนน ลัวมันทำไม๊
"โสโร มึล้าียัไมาทำแบบนี้ับู"
"ใรันแน่ที่โสโร เผ่าพันธุ์แวมไพร์สูส่ว่ามึเยอะ"
"แล้วมาเอาูทำไมล่ะวะ!!" แฮยอนะโนอย่าเือาน แม่มมาเอาเาอ่ะ แล้วมัน่าเาอ่ะ
ูมันทำิ
แม่มน่าหัอแล้วเผาทิ้
"ใรใ้ให้ยั่วูล่ะ"
"ูยั่วมึอนไหนไอ้ห่า"
"อนเมามึไม่รู้เรื่ออะไรเลยสินะ" ไ้ยินแบบนั้นแฮยอนแทบร้อไห้
เมาแล้วูทำอะไรไปบ้าวะเนี่ย
้อบรรลัยมาแน่ ๆ
แ่... แ่อนนี้มีบาอย่าบรรลัยว่า
มัน...
"๊อ..." แฮยอนหิวว่ะ
"นั่นเสียท้อหรือฟ้าร้อ" ุนฮถาม
"แล้วนั่นปาหรือฟาร์มเลี้ยหมา!" แฮยอนอลับ
"เถียำไม่ฟาเลยนะ นอนอยู่นี่แหละ เี๋ยวไปหาอะไรให้ิน" ุนฮสั่ไว้่อนะ่อย ๆ ลุึ้น แฮยอนที่นึว่าะเห็นภาพอุบาทว์าแล้ว แ่ีนะทีุ่นฮใส่บอเอร์อยู่
ุนฮเินออไป ทั้ทีแฮยอนยันอนอยู่นิ่ ๆ...
ที่ไม่หนีเพราะมันเ็บ่วล่าหรอน่า ไม่ั้นไม่นอนอยู่แบบนี้หรอ
.
.
.
"อ่ะ มีเท่านี้แหละ" ุนฮเินเ้ามาพร้อมับแนวิับนมหนึ่แ้ว แล้ววาไว้รโ๊ะหัวเีย่อนะพยุแฮยอนลุึ้นนั่พึับหัวเีย
"ไอ้สัส... ทำไมเลือเ็มเียี้อ่ะ" แฮยอนเอ่ยถามเมื่อหยิบผ้านวมมาลุมัวเพราะยัหนาวอยู่แล้วเห็นรอยเลือและราบบาอย่าเปรอะเ็มไปหม
"ใรบอว่าูทำมึรอบเียวล่ะ" พูบแวมไพร์็ยยิ้มวนประสาทแล้วยแนวิับนมให้แฮยอน ึ่แฮยอน็รับมาแล้ว่น่าแวมไพร์โรินี่ในใ
แม่... โริ วิปริ ไอ้แวมไพร์ี้โ ไอ้บ้า ไอ้...
"่าอะไรในใูรู้นะ"
"่าอะไร ูไม่ไ้่า" แฮยอนปิเสธและัแนวิลบเลื่อน ุนฮไ้แ่มอูนัวเล็ว่าินไปนิ่ ๆ เหุาร์อนเนี่ยะ มันน่าะเป็นแบบว่า แฮยอนโวยวายไล่เาออไป อะไรแบบนั้นไม่ใ่หรอ นี่เาเรียมรับมือันนัวเล็ั้แ่เมื่อืนเลยนะเว้ย ็แบบ เอในผับแสบใ่เล่น แล้วอนนี้ืออะไรนี้ทำัวน่ารัอย่าับลูแมว เอะอะโวยวายเพียรู่ พอู่็หอแล้ว
ูิ าลม ๆ นั่น เวลาเห็นอินแล้วาะระยิบระยับเป็นพิเศษ ไหนะราบนมที่ระื่มนเปื้อนนั่นอี
แม่... ทำไมน่ารัวะ
"นี่ ถามรินะ" เมื่อเสียทุ้มอุนฮเอ่ย แววาใสแป๋ว็หันมามอุนฮทันใ
"ลมึเป็นหมาหรือแมวันแน่วะ"
"หมาป่าว้อยยยย ูไม่ใ่หมาธรรมานะเว้ย ไม่เหมือนมึหรอมีฟาร์มเลี้ยหมาไว้ในปาอ่ะ!" แฮยอนโวยวายเสียันุนฮหัวเราะับท่าทีออีน
"หัวเราะเหี้ยอะไร" แฮยอนาวาใส่ะที่ยแ้วนมึ้นมาื่ม
"หัวเราะลูแมวี้โวยวาย"
"ลูแมวพ่อมึสิ ไปไหน็ไปเลยไป ไม่้อมายืนีเปลือยอยู่รนี้" แฮยอนไล่เ้าอห้อที่ยืนมอัวเอิน และ... และมันใส่แ่บอเอร์ัวเียว เริอาหารมาเลย
"แล้วมึไม่ีเปลือยหรือไ"
"ใรให้มึถอล่ะ!!"
"็มึไ"
"ูเปล่านะเว้ย!!!"
"น่ะ เถียอยู่ไ้ เอะอะ็โวยวาย ลูแมวเอ้ย" ุนฮส่ายหน้าเนือย ๆ
"ูเป็นหมาป่า!!!" แฮยอนเถีย
"นิสัยี้ใรเาะเื่อวะ" พูไม่พูเปล่า ุนฮยัโน้มัวมาประบปาและลิ้มเลียริมฝีปาบนที่เปื้อนนมอแฮยอน นัวเล็ที่โนระทำ็เบิาว้าอย่าใและพยายามันอแร่้วยแนทั้สอ้าเนื่อามือทั้สอ้าถืออินอยู่...
"นมเปื้อนหมแล้ว หมาป่าที่ไหนเาทำันวะ" พูแ่นั้น่อนะหันหลัหยิบผ้าเ็ัวและเินเ้าห้อน้ำไปโยที่แฮยอนอ้าปาพะาบ ๆ ะ่าอ่ะแ่่าไม่ออ
เสียหายไปไหนหมวะ!!
-------------------------------------------
Choi Junhong
เผ่าพันธุ์ : แวมไพร์
อายุ : 210 ปี
วามสามารถพิเศษ :
-มอเห็นปัุบันอนสำัหรือนที่้อารเห็น
-ไ้ยินเสียอนสำัหรือนที่้อาระฟั
-วิาอาม,าถา
-อ่านใ
พละำลั : แรายรร์ 100 น
Jung Daehyun
เผ่าพันธุ์ : หมาป่า
อายุ : 21 ปี
วามสามารถพิเศษ :
-ไ้ยินเสียที่มนุษย์ทั่วไปไม่สามารถไ้ยิน
-เถียำไม่ฟา
-ินเ่
-น่ารั
พละำลั : แรายรร์ 70 น
----------------------------------
----------------------------------
talk ะ writer
ภาษาิบเถื่อนมา่ะ
ทำในินึเนอะ
หมาป่าหน้าแมวเราเสร็แวมไพร์ปาหมาแล้ว่า อิอิ
ไรท์ไม่มี nc ให้เลย ไม่ไ้พิมพ์ไว้ เพราะไรท์ไม่รู้ะให้อ่านทาไหนี่ะ
เม้นให้เราันนินึเนอะ ไม่ไ้บัับนะ แ่้อเม้นให้เรานะ 55555/ล้อเล่น
อให้มีวามสุับเรื่อนี้นะะ!~
รั สวัสี่ะ
ภาษาิบเถื่อนมา่ะ
ทำในินึเนอะ
หมาป่าหน้าแมวเราเสร็แวมไพร์ปาหมาแล้ว่า อิอิ
ไรท์ไม่มี nc ให้เลย ไม่ไ้พิมพ์ไว้ เพราะไรท์ไม่รู้ะให้อ่านทาไหนี่ะ
เม้นให้เราันนินึเนอะ ไม่ไ้บัับนะ แ่้อเม้นให้เรานะ 55555/ล้อเล่น
อให้มีวามสุับเรื่อนี้นะะ!~
รั สวัสี่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น