ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    LOVE HATE รักที่ฉันให้นายไปไม่พอหรอ

    ลำดับตอนที่ #1 : การพบกันของเราสองคน

    • อัปเดตล่าสุด 28 ก.ย. 56


    LOVE HATE…..1


    '‘เราจะรักกันตลอดไปนะ’สิ่งที่ฉันได้ยินมันทำให้รู้สึกเจ็บ เจ็บไปถึงด้านใน ทำไมนายถึงทำแบบนี่กับฉันไหนนายบอกว่ารักฉันคนเดียวไง

    '‘ค่ะ ฉันจะรักนายตลอดไป’'คำพูดคำนั่นมันควรจะเป็นคำพูดของฉันสิ

    ตึก

    '‘นั่นใคร’'ดูเมื่อใครคงรู้แล้วว่าในห้องไม่ได้มีแค่เค้าสองคน

    '‘ซอง เธอมาทำอะไรที่นี่’'

    '‘นายลืมของฉันเลยเอามาให้ ลาก่อนนะ’'ฉันพูดเสร็จแล้วเดินออกมา พร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้มสองข้าง

    ฟุ่บ!

    ‘’นี่ฉันฝันอีกแล้วหรอ ทำไมฉันต้องฝันถึงนาย’’นี่เป็นฝันที่ฉันฝันติดต่อกันทุกคืนมา5เดือนแล้วนะ ทำไมฉันต้องฝันเรื่องนี่ด้วย

    ‘’ไปอาบน้ำดีกว่า’’ฉันพึ่งกลับมาจากต่างประเทศ ฉันไปเรียนต่อที่ต่างประเทศมานะ เมื่ออาบน้ำเสร็จ

    ‘’วันนี่มีเรียนอะไรนะ’’ใช่ฉันยังเรียนอยู่ ปี4แล้วละค่ะ

    ติ๊ดๆๆๆๆ

    ‘’ใครโทรมานะ’’

    (ยัยซองๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)แก้วหูฉันจะแตกแล้วจะเพื่อน

    ‘’อะไรของแก่ยัยวีนัส เสียงดังเชียว’’ยัยวินัสเป็นเพื่อนสนิทฉันเองค่ะ เราเป็นเพื่อนมาตั้งแต่เด็กแล้วละ ยัยนี่เป็นคนขี้เล่น อยู่น่าตาน่ารักๆๆนะค่ะ

    (แก่ไม่คิดจะมาเรียนหรือไงยะ มีเรียนตอน9โมงนะยะ)

    ‘’ไปสิ นี่ฉันกำลังไปอยู่ ^^’’

    (จ้าๆๆๆ รีบๆๆมาละ มีอะไรดีรอแก่อยู่)

    ‘’อะไรอะ’’

    (ไม่บอกมาดูเอาเอง แล้วเจอกันนะยะ)

    ‘’ยะ’’



    ทำไมคนมันเยอะขนาดนี่นะ ยืดทำอะไรกัน ไม่มีเรียนหรือไงกัน นี่เป็นเรื่องฉันเซ้งที่สูดของการมามหาลัย คือคนมายืดกันอยู่หน้าตึกที่ฉันกำลังเข้าไปเรียนเต็มไปหมด พูดแล้วก็เซ้ง คงต้องเดินเข้าไป

    ปึก!

    ‘’โอ๊ย เจ็บจัง’’วันนี้วันบ้าอะไรนะ ฉันต้องเข้าเรียนสายแถมยังเจ็บขาอีก

    ‘’เป็นอะไรไหม ขอโทษละกัน’’เสียงเย็นชาของใครบ้างคนทำให้ฉันต้องเงยหน้าขึ้นมอง และทันทีที่สบตากับดวงตาคู่นั่นดวงตาสีดำสนิทนั่นทำให้ภาพความทรงจำเข้ามาในหัวฉันทันที ไม่จริงใช่มั้ยผู้ชายคนนี่ไม่ใช่ผู้ชายที่ทำให้ฉันเสียใจจนต้องหนี้ไปเรียนต่อต่างประเทศ แต่ดูเหมือนเค้าจะจำฉันไม่ได้ เพราะฉันคนนี้ได้เปลี่ยนไปจากเดิมมาก ทั้งนิสัย การแต่งตัว หน้าตา เค้ามีผู้หญิงมาด้วยหนึ่งคนท่าทางร้ายๆๆๆ

    ‘’ไม่เป็นไร’’เค้ากำลังจะเอื้อมมือมาให้ฉันจับ แต่มีเสียงผู้หญิงคนนั่นมาด้วย

    ‘’นี่หลอ ไคท์เค้าจะช่วยทำไมไม่ให้เค้าช่วยละยะ’’

    ‘’ใครขอความคิดเห็นเธอ’’ฉันพูดออกไปอย่างนั้น แม่นางก็ทำท่าจะด่าฉัน แต่ฉันหันไปบอกผู้ชายคนนั่นก่อน

    ‘’คอบคุณ แต่ฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือจากคุณ’’ฉันพูดออกแบบนั้น แล้วค่อยๆๆลุกขึ้นยืน แต่ขาฉันเจ็บ ฉันค่อยๆๆเดินออกมาช้าๆๆๆ ทำไมฉันจะต้องเจอนายด้วยไม่เข้าใจเลยจริงๆๆๆ แล้วทีนี้ฉันจะเข้าเรียนยังไงเนี้ย

    ไคท์......

    ทันทีที่ได้สบตาคู่นั่นคู่ที่ผมรอคอยมานานแสนนาน ผมก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี่คือคนที่ผมรัก คนทีผมทำให้เธอเสียใจจนต้องหนี้ไปต่างประเทศ แต่เธอ
    เปลี่ยนไปทั้งนิสัย การแต่งตัว หน้าตา ท่าทางดูแข็งแก่รง ไม่เมื่อคนเดิมที่ผมเคยรู้จักเลยสักนิดเดียว
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×