~[ช็อคโกแล็ตของหัวใจฉันให้เธอ]~

ลำดับตอนที่ #3 : >< อารายของนายเนี่ย >

\'ว้าวผู้ชายคนนี้หล่อเป็นบ้าเลยอ่ะ แล้วเค้ามาทักฉันทำไมเนี่ย งง~\'



\"ค่ะ ซาหวาดดีค่ะ\"



\"นี่เธอคือลียูจินใช่มะ\"เค้าถามฉันแล้วยิ้มแป้นเชียว



\'ตานี่จะมาแก้แค้นหรือไงนะ มาถามชื่อฉันยังงี้เนี่ย คงไม่มั้งก็เค้ายิ้มอ้ะ งง จริงๆ\'



\"อืมใช่ ทำไมเหรอ\"ฉันตอบเค้าแล้วมองหน้าเค้านิดนึงก่อนจะก้มลง



\"อ่าเย่ๆๆๆ ยูจินๆๆ\"แล้วเค้าก็ตะโกนออกมาและอยู่ๆก็มากอดฉันซะงั้นอ่ะ



\"ว๊าย นี่ๆคุณ คณเป็นใครปล่อยฉันนะ ปล่อย กอดฉันทำไมเนี่ย\" ฉันร้องด้วยความตกใจอย่างแรง



ทันใดนั้นมือของเค้าก็หลุดออดจาเอวของฉัน แล้วเคาก็หันมามองฉันด้วยสีหน้าเศร้าส้อย



\"เอ๊ะ\"เสียงฉันเองค่ะ



\"เธะ..เธอไม่รู้จักฉันเหรอไง เธอจำฉันไม่ได้งั้นเหรอยูจิน\"ชายคนนั้นพูดเสียงสั่นและเบามากจนฉันเกือบไม่ได้ยินซะแล้ว



\"เอ๋...เราเคยรูจักกันเหรอค่ะ แต่ฉันจำคุณไม่ได้เลยค่ะขอโทดนะค่ะ\"ฉันตอบเค้าแล้วหันหลังเดินไปทางอื่น



ทันใดนั้นเองฉันก็ได้ยินเสียงของ\'จุงฮี\'กำลังงตะโกนเรียกฉันอยู่ อ่าเพื่อนของฉันดีใจจังที่เธอมาแล้ววววว



\"จุงฮี\"ฉันตะโกนออกมาทำให้เธอหันมามองแล้ววิ่งมาทางฉัน



\"ยูจินเมื่อกี้มันอะไรกันหน่ะ ฉันเห็นเธอกับคิมซองเท กอดกันนั่นมันอะไรกันเนี่ย \"จุงฮีตวาดใส่ฉัน



\"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันจุงฮี อยู๋ๆเค้าก็มากอดฉันเฉยเลยอ่ะ\"



\"งั้นเหรอจริงนะ\"จุงฮีถามเพื่อความมั่นใจ



\"อืมจริงซะจ๊ะ ฉันเคยโกหกเธอเหรอ\"



\"ok ฉันเชื่อเธอ งั้นเข้าไปข้างในกันเถอะ\"



จุงฮีพูดแล้วดึงฉันเข้าไปในงานที่มีผู้คนมากมายเลย แต่ฉันดันหันไปสบตากับอีตาบ้าคิมมินซุงซะได้ เฮ้อกรรมเวร



**ในงาน**



\"ยูจินเธอจะดื่มอะไรเดี๋ยวฉันหยิบมาให้\"จุงฮีถามฉันเสียงสดใส



\"อะไรก็ได้จ๊ะ\"



พอจุงฮีเดินไปทางอื่น แล้วจู่ๆฉันก็เห็นรองเท้าคู่หนึ่งหยุดอยู่ตรงหน้าฉัน(ฉันก้มหน้าอยู่นะ)



\"นี่เธอ\"เสียงผู้ชายเจ้าของรองเท้าเรียกฉัน(มั้ง)เพราะฉันยังก้มหน้าอยู่ พอฉันเงยหน้าขึ้นมามองตามเสียงเรียกก็



\"....\"ตาบ้าคิมมินซุงนี่เอง



\"เธอ\"เค้าเรียกฉันอีกครั้ง



\"ฉันมีชื่อให้เรียกฉันไม่ได้ชื่อเธอ\"ฉันตอบกลับไปแล้วก้มหน้าลงมองพื้นต่อ



\"ok ลียูจิน\"เค้าเรียกชื่อฉัน



\"มีอะไร\"ฉันตอบกวนๆเค้าไปอีกแล้ว



\"คือเธอ..\"



\"ยูจินฉันมาแล้วววววว\"



เค้ายังพูดไม่จบแล้วอยู่ๆก็เดินไปสงสัยเพราะจุงฮีแหงมๆ



\"จ๊ะ\"



แล้วฉันกับจุงฮีก็นั่งคุยเรื่อยเปื่อยจนถึงเวลางานหน้ากากช็อกโกแลต ตอนนี้ทุกคนต้องใส่หน้ากากบดบังหน้าตาของตัวเอง

เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายที่ตนให้ช็อกโกแล็ตนั้นรู้ แต่ถ้าคนที่รับนั้นยอมรับช็อกโกแลต คนให้ก็จะเปิดหน้าของตัวเองให้คนรับรู้..........



ตอนนี้ฉันกับจุงฮียืนอยู่ในงานที่คราคลั่งไปด้วยผู้คน มีแต่คนเต้นรำกันทั้งนั้นเหลือแต่ฉันกับจุงฮี 2 คน เองที่ยังไม่มีคู่เต้นด้วย

แต่แล้วจู่ๆจุงฮีก็มีคนมาขอเต้นด้วยซะงั้นหน่ะ แล้วฉันหล่ะฉันอย่คนเดียวอีกแล้วเหรอ ขณะที่ฉันคิดอะไรแปลกๆอยู่นั้นก็...



\"สวัสดีครับ\"ชายสวมหน้ากากทักฉัน



\"ค่ะสวัสดีค่ะ\"



\"เต้นกับผมซักเพลงนะครับ\"แล้วเค้าก็ดึงมือฉันไป อ๊ายฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ