Fic Hot secert ทลายใจน้ำเเข็ง (3*8)กันริท

ลำดับตอนที่ #9 : ถ้าหาก...ตัดใจ

Rit say :

ผมกำลังยืนอยู่ในทุ่งลานสีเขียวอันกว้างขวางที่มีป้ายชื่ออันหนึ่งถูกสลักไว้ "นาริน ศิริพานิช" ใช่ชื่อพี่สาวผมเองพี่สาวที่เป็นคนรักที่ผมรักเขาคนรักของพี่กันคนที่ไม่เคยหันมามองผมเลย
อ่าาาา ลมที่นี่เย็นจังเลยผมคิดถึงพี่จัง
Writer :
ร่างบางที่ยืนอยู่บนเนินขนาดย่อมๆที่มีป้ายสลักไว้เขามาด้วยชุดเสื้อเเขนยาวคอปกสีขาวกางเกงสีดำ ลมกำลังพัดอยู่อ่อนๆทำให้ผมเเละเสื้อคอปกบางๆนั้นลู่ตามลมพร้อมกับน้ำตาของร่างบางที่กำลังไหลริน
"พี่ครับ....ผมคิด ฮึก..ถึงพี่ ฮึก.. จังครับ"ร่างบางพูดด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับโน้มตัวไปหาเเท่นหินพร้อมกลับวางดอกไม้ที่พี่สาวของเขาชอบ ดอกกุหลาบสีขาว พร้อมกับทรุดลงเเล้วร้องไห้
"พี่ครับผมขอโทษ...ฮรึก....ผมรักพี่กัน..คนรักของพี่...ฮรึก..ผมรู้ว่ามันผิดเเต่ผมห้ามตัวเองไม่ได้..ฮรึก...นี่คือบทลงโทษสินะครับที่พี่เขาไม่เคยมองที่ผมเลย...ฮือๆๆๆ...ทุกครั้งเค้ามองที่พี่เขารักพี่มากจนผม....ยอมเเพ้เเล้วล่ะครับ..ผมจะตัดใจจากพี่กันเองผมจะเป็นฝ่ายไปเอง...ฮือๆๆ...ผมขอโทษ..หลับ..ฮรึก..ให้สบายนะครับพี่สาวที่รักของผม"ร่างบางพูดพร้อมกับร้องไห้จนตัวโยน
ตึกๆๆๆ ร่างของคนคนหนึ่งเดินขึ้นมาพร้อมกับผ้าเช็ดหน้าพร้อมกับโอบกอดเขาไว้
"ริท ไปเถอะกลับเถอะนะอย่าร้องไห้เราไม่ต้องการเห็นริทเจ็บเเบบนี้"เซนพูดด้วยความขมขื่นที่ไม่สามารภช่วยอะไรได้เลย

วันรุ่งขึ้นผ่านไปไวอย่างเเค่เลื่อนลง
ณ คอนโดของริท
ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตาเเละดวงตาที่บวมช้ำกำลังกระสับกระส่ายไปมาบนเตียงใหญ่
"พี่รักรินได้ยินไหมริทพี่รักรินพี่จะรักเขาคนเดียว"ร่างสูงพูดสนทนาอยู่กับร่างบาง
"ครับ...ผมเข้าใจพี่ทานอะไรหน่อยไหมครับผมจะไปเอามาให้ถ้าร่างกายอ่อนเเอขึ้นมา.."ร่างบางของอีกคนพูดด้วยความเป็นห่วงร่างสูงพร้อมกับเเตะที่ไหล่ของร่างสูงที่กำลังนั่งกุมมือคนหญิงสาวคนหนึ่ง...
"อย่ามายุ่ง!!!!"ร่างหนาตะหวาดลั่นห้องพร้อมกับชาวข้าวต้มที่ตกลงพิ้นเเล้วบาดร่างบางจนเป็นเเผลร่างหนากลับไม่สนใจพร้อมกับนั่งกุมมือร่างที่นอนบนเตียง
"ครับผมเข้าใจเเล้ว..."ร่างบางพูดขึ้น ขนาดเขาเป็นเเผลขนดนี้พี่กันยังไม่สนใจเลย
"พี่รักรินเข้าใจนะริทพี่จะไม่มีวันลืมเขาเขาจะอยู่ในใจพี่ตลอดไป"ร่างหนาพูดขึ้น
ร่างบางสะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมกับร้องไห้ออกมาอีกครั้ง เขาไม่เคยอยู่ในสายตาของพี่กันเลย....
...คงถึงเวลาที่เขาต้องตัดใจเเล้วเลิกรักพี่กันเเล้วเเม้ว่าจะเจ็บที่ต้องตัดใจเเต่ก็ดีกว่าทนเจ็บตลอดชีวิต...ริทคิดในใจ
ร่างบางลุกขึ้นมาล้างหน้าเเปรงฟันพร้อมกับมองหน้าตัวเองในกระจกเเล้วคิดว่าจะไม่มีอีกเเล้วคนที่เจ็บซ้ำๆเเบบนี้ไม่เอาเเล้ว
ติ้งหน่องๆๆๆๆ
ร่างบางได้ยินเสียงกริ่งจึงไปเปิดประตู
"ตื่นเเล้วหรอริทเราซื้อของที่ริทชอบมาฝาก"เซนพูดพร้อมรอยยิ้มที่เเสนจริงใจเพราะเขาเป็นคนเดียวที่รับรู้ทุกอย่างว่าเพราะอะไรทำไมริทที่เเสนดีถึงเปลี่ยนไปดพราะคนไม่เคยเห็นค่าของริทคนนั้น
จึกๆๆๆ ริทสะกิดเเขนเพื่อน
"เหม่อ...เดินเข้ามาสิ"ตอบสั้นเหมือนเคยเลย เซนคิดในใจ
เซนเเละริทนั่งทานข้าวริทเปิดบทสนทนาคนเเรกทำเองเซนสำลักน้ำที่กำลังดื่ม
"ตัดใจจากพี่..หมอนั้น"ริทพูดพร้อมมองหน้าเซนเขารู้ว่าเพื่อนที่คบมานานต้องเข้าใจเขาเเน่นอน
"ทำใจได้เเล้วหรอริท ทำไมล่ะ รักมากขนาดนั้น ไม่เจ็บบ้างหรอ ทำไมๆๆๆๆๆ"ริทเอาผลไม้ยัดปากเซน(โหดจังเลย)
"เจ็บเเต่จบชัดนะ"ร่างบางพูดขึ้นพร้อมเดินไปล้างจาน
ผ่านไป15นาที
ร่างทั้งสองร่างนั้งบนโชฟากำลังดูทอมเเอนเจอรี่กันอยู่ - -่ ่
"อีก1อิทิตย์เปิดเรียนนะรู้ ยังไหวไหม ทำใจได้รึเปล่า"เซนพูดขึ้นพร้อมกับมองหน้าริทที่หลับตานิ่งบนโชฟาอีกตัว
"อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด"ร่างบางพูดขึ้น
ตัดไปทางด้านพี่กันของน้องริท
ณ คอนโดหรูใจกลางเมือง
"สายไปหรอพี่บอกเราช้าไปหรอ"ร่างหนาของกันมองภาพหลายๆภาพในความทรงจำ
 "เราไม่ว่าว่ากันจะไปรักใครเเค่มีเราในหัวใจกันก็พอ"ตอนนั้นเขาจำประโยคของรินได้เขากลับคิดว่าเขาไม่สามารถเอาใครมาเเทนที่รินได้อีก
 ถ้าหากเขารู้ตัวเร็วกว่านี้เขาอาจจะไม่ต้องเสียเด็กคนนั้นคนที่เป็นเเสงสว่างของเขาไป ริท
"เด็กน้อยของพี่เราจะยังรับคำว่ารักของพี่อยู่ไหม...ถ้าพี่จะบอกรักเรา"กันพูดพร้อมกับมองภาพถ่ายของเขากับริทที่มีเเค่ใบเดียวเพราะทุกครั้งที่ริทจะถ่ายภาพเขาปฏิเสธ
เขาตามหาร่างบางทุกที่ที่คิดว่าร่างบางจะไปเเต่ก็ไม่พบเขาอยากจะบอกคำนี้ก่อนที่ร่างบางจะตัดใจจากเขามันจพไม่สายไปใช่ไหมคำว่ารักที่ริทต้องการ
            -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนหน้าพี่กันของน้องริทเเละน้องริทของพี่กันจะมาเจอกันที่รร.เเล้วน้า อยากรู้จังมีใครอ่านไหมมม