Fic Hot secert ทลายใจน้ำเเข็ง (3*8)กันริท

ลำดับตอนที่ #10 : ความลับของริท

Writer :

ณ โรงเรียนของพวกเขา

ร่างบางของเด็กนักเรียนคนหนึ่งเขาดูสวยงามดั่งดอกไม้เเววตาดูกลมหวาน จมูกโด่ง ริมฝีปากสีสดน่า..เเต่กลับไม่ยิ้มอยู่ในชุดนักเรียนขนาดพอดีตัวเเต่เเววตากลับดูหมองเศร้าจนน่าใจหายกำลังเดินทอดน่องอยู่โดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาของใครหลายคนจ้องมาที่ร่างบาง

 

"เด็กใหม่อ่อน่ารักอ่ะ"

 

"น่ารักเนอะเหมือนตุ๊กตาเลย"

 

"กรี๊ดสวยอ่าาาาา"

 

"ทำไมเเววตาเศร้าจัง"

บลาาาาๆๆๆๆ

 

มีเสียหลายเสียดังเข้ามาในโสตประสาทของร่างบางเเต่ร่างบางกลับไม่ใส่ใจเเล้วเดินต่อไปเรื่อยๆจนกระทั่งเดินไปชนกับกลุ่มเด็กสาวที่กำลังทำท่าชะเง้อหาใครอยู่ 

 

ปั๊ก!!!!

 

"โอ๊ยเจ็บนะเดินยังไงถึงมาชนชั้นย่ะไม่มีตาหรอ"เสียงที่คุ้นเคยร่างางคิดเเล้วมองขึ้นมาจึงเห็นว่าเธอคือฟ้าหนึ่งในคู่ควงของคนนั้น

 

"ขอโทษ"ร่างบางพูดเเล้วทำท่าจะเดินผ่านไปเเต่เหล่าเพื่อนฟ้ากลับจับเขาไว้

 

"เเล้วยังไงเธอทำชุดเพื่อนเราเปื้อนนะลงไปเช็ดสิ"เพื่อนๆของเธอร่วมกันพูด

 

"ทำไม"ร่างบางพูดพร้อมกับยืยมองด้วยใบหน้าเรียบเฉย

 

"เธอไม่รู้หรอว่าฉันเป็นใคร..ฉันจะบอกให้นะว่าฉันเป็น"ร่างของหญิงสาวเดินเชิดหน้าเข้ามาเเล้วมาหยุดตรงหน้าริทเเล้วเอ่ยขึ้นเเต่พูดไม่ทันจบร่างบางกลับขัดขึ้นมา

 

"คนบ้า"ร่างบางพูดพร้อมกับกระตุกยิ้มขึ้นมาใบหน้ายังเรียบนิ่งเเต่กลับมีพลังบางอย่างบอกว่าเขาอันตราย เเต่หญิงสาวผู้ไม่รู้เรื่องที่พาลจึงไม่สนใจเเล้วกลับมาดึงเเขนร่างบางที่กำลังจะเดินไปต่อโดยไม่สนใจเธอ

 

"พ่อเเม่ฉันเป็นถึงหุ้นส่วนของโรงเรียนที่บริจาคเงินมาให้โรงเรียนเลยนะไงล่ะถ้าไม่อยากมีปัญหาก็ก้มลงไปเช็ดรองเท้าให้..."หญิงสาวที่ทำหน้าเป็นต่ออยู่นั้นไม่รู้เลยว่ามีคนเดินมาจากด้านหลังของเธอเขาทำให้ผู้หญิงในโรงเรียนกรี๊ดอีกครั้ง 

 

"เจ้าชายมาๆๆๆๆ"

 

"หล่อจัง"

 

"อยากได้จังบลาๆๆๆๆๆ"เหล่าหญิงสาวที่กำลังเพ้อฝันต่างๆนาๆ

ร่างสูงไม่พูดอะไรเเค่ปรายตามองเเล้วจึงเดินเข้าไปหาร่างบางที่กำลังถุกหญิงสาวกลุ่มนั้นเล่นงานอยู่?

 

"นี่มันอะไรกัน"ร่างสูงเอ่ยขึ้นหลังจากที่เห็นร่างบางเเววตาของร่างบางที่มองมาทางเขาดูเจ็บปวดเเละตัดพ้อในเเววตาที่ฉาบไปด้วย

ความเย็นชาเขาไปกระฉากเเขนริทออกมาจากหญิงสาว

 

"...."ร่างบางไม่พูดอะไรเพียงเเค่มองเเล้วเหม่อออกไปเป็นคำตอบพร้อมกลับสะบัดเเขนออกเเต่ร่างสูงกลับจับเเขนเเล้วมองที่เเขนของรางบางที่มีรอยเเดงของมืออยู่

 

"มันมาหาเรื่องฟ้าก่อนนะค่ะกันทำไมกันทำเเบบนี้ค่ะฟ้าเป็น.."หญิงสาวโวยวายขึ้นพร้อมกระชากร่งบางออกมา

 

"ของเตือนนะถึงครวบครัวเธอจะเป็นหุ้นส่วนของโรงเรียนเเต่ตระกูลฉันสามารถทำอะไรได้บ้างกับเเค่ตระกูลเธอน่ะมันไม่ระคายมือฉันหรอกฟ้ารดาเเละพ่อเเม่เธอคงไม่ปลื้มทำไรที่ลูกสำส่อนมั่วผู้ชาย"ร่างสูงเอ่ยเสียงเย็นพร้อมกับสายตาที่เย็นกว่า

 

"กับเเค่เด็กเมื่อวานซืนหึเเกทำอะไรห๊ะทำไมเขาถึงเป็นเเบบนี้"หญิงสาวที่เริ่มไม่มีสติเพื่อนๆพยายามห้ามเเต่ไม่สำเร็จพร้อมกับพยายามเข้ามาตบร่างบางเเต่ร่างหน้ากลับจับมือเธอไว้เเล้วบิด

 

"โอ้ย..กันค่ะฟ้าเจ็บ"หญิงสาวเอ่ยขึ้นพร้อมบีบน้ำตา

 

"เรื่องของเธอ"ร่างสูงเอ่ยเสียงเย็นเเล้วจับมือร่างบางที่ยืนเหม่อเดินออกมา

 

ณ ห้องของเหล่าปริ้นท์

 

"เฮ้นไอดำเเกไปขุดเด็กน่ารักนี้มาจากไหนน่ารัก"เสียงของพี่ใหญ่อย่างโตโน่เอ่ยขึ้นร่างหนาหันมามองอย่างเรียบเฉยร่างบางมองหน้าโตโน่อย่างเรียบเฉย

 

"เฮียครับ อย่ากวนตีน"ร่างบางเอ่ยขึ้นพร้อมกระตุกยิ้ม

 

"5555+โหดนะเตี้ยมาหาเฮียมา"ร่างสูงพูดขึ้นพร้อมตบตักตัวเอง ร่างบางที่กำลังเดินไปหา"เฮีย"

 

"พี่รู้จักริทอ่อ"เก่งถามอย่างสงสัย

 

"รู้จักสิพวกเเกก็ควรรู้จักนะตระกูล คัตสึยะ น่ะ"ร่างสูงพูดขึ้นพร้อมกระตุกยิ้ม

 

"อืม ยินดีที่รู้จีกครับผม คัตสึยะ เรนนะ"ริทพูดขึ้นพร้อมมองหน้ากัน

 

"เธอคือตระกูลคัตสึยะหรอเเล้วรินคือ..."ร่างหนาที่หายตกใจพูดขึ้น

 

"พี่รินไม่เกี่ยวเพราะพี่เขาเป็นลูกของเพื่อนเเม่"ร่างบางพูดขึ้นพร้อมกับเดินมาหากัน

 

"เเล้วริททำไมถึงเป็นริทล่ะ..."เขาตกใจจะไม่ให้ตกใจได้ยังไงเพราะริทคือคนที่เป็นว่าที่คู่หมั้นของเขาที่เขาไม่ยอมรับตั้งเเต่เกิดน่ะ

 

"ผมรักพี่ไงล่ะรักตั้งเเต่เเรก"ร่างบางพูดขึ้นใบหน้าที่เรียบเฉยยิ้มอย่างอ่อนเเรงราวกับลูกนกที่บอบบาง

 

"ริทพี่.."ร่างหนาตกใจอีกครั้งจนพูดไม่ออกว่าเขาจะตกใจหรือดีใจดี

 

"ผมทำขนาดนี้ผมรักพี่ขนาดนี้พี่ยังไม่สนใจเลย"ร่างบางพูดขึ้นพร้อมน้ำตา

 

"พี่ขอโทษ"ร่างหนาที่ไม่รู้จะเอ่ยอะไรดีเพราะตอนนี้เขาสับสนไปหมดเเต่เมื่อคิดดีๆเเล้วทุกอย่ามันลงตัวไปหมดเลย

 

"ไม่ต้องหรอก"ร่างบางพูดขึ้น

 

"...."ร่างหนากำลังฟังร่างบาง

 

"เพราะรักที่ให้พี่ไปคืออดีตที่ผิดพลาด"ร่างบางพูดพร้อมกับเดินออกมาจากห้องสภาเเต่ยังไม่ทัยได้ถึงประตุก็โดนเเรงกอดจากด้านหลัง

 

"พี่ไม่ให้ไป พี่ไม่อยากเสียเเสงสว่างไปอีกครั้ง"ร่างหนาพูดขึ้นหร้อมกับกอดร่างบางจากด้นหลัง
"รั้งไว้ทำไมครับ"ร่างบางเอ่ยขึ้น
"พี่...ไม่รู้.."ร่างหนาเอ่ย
"พอได้เเล้วมั้งครับผมเหนื่อยที่ต้องรักพี่จัง"ร่างบางเอ่ยขึ้นพร้อมกับหันหน้ามาหากัน
"พี่..."
"เราถอนหมั้นกันเถอะครับ"ร่างบางเอ่ยพร้อมกับมองเเหวนที่มือตัวเอง
"ไม่ พี่รักริท"ร่างหน้าพูดพร้อมกระชัดอ้อมกอด
"รัก..ผมไม่อยากได้ยินมันเเล้วครับพอเเล้วผมเหนื่อย"ร่างบางที่กำลังพูดอยู่ๆก็หมดสติไป!!!
"ริท/เตี้ย/น้องริท"
กันรีบพาริทไปส่งโรงพยาบาลทันที่เพราะกลัวว่าริทจะหายไป เขาคงขาดใจเเน่ๆ