คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ภรรยา
ณ โรงเรียนชายล้วนแห่งหนึ่งที่ถูกขานนามว่าเลิศที่สุด
ที่โต๊ะหินอ่อนหน้าโรงเรียน
Rit part
สวัสดีครับผมชื่อริทครับเป็นเด็กแว่นที่ใครๆเขาบอกว่าเฉิ่มส่วนข้อมูลทั้งหมดของผมเป็นปริศนาครับผมอยู่แผนกม.ปลายปี2ครับรูปร่างหรือน่าจะรู้กันนะครับทำไมผมถึงเป็นไอ้แว่นเดี๋ยวก็รู้ครับ
“เฮ้ยไอ้เตี้ยริท”คำกล่าวสั้นๆของเด็กชายหน้าแมวเพื่อนสนิทคนเดียวของผมครับเขาคือเซนเราสนิทกันตั้งแต่เด็กแล้วครับเซนเป็นคนเดียวที่รู้เรื่องทุกอย่างเกี่ยวกับผมเพราะเขากับผมมีบางอย่างที่คล้ายกัน
“ไอ้หน้าแมว-_-”ผมกล่าวออกไปสั้นๆครับเซนทำหน้าตกใจที่เห็นผมทักอย่างนี้แล้วก็ขยี้หัวผมครับผมยุ่งหมด
“คำพูดนี่น่าจับลงไปถ่วงน้ำเหมือนเดิมเลยนะริทถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนกันนี่”เซนพูดพร้อมกับเอาหัวมาถูแขนผม
“ต้องการอะไร”ผมถามออกไปเพราะถ้าทำแบบนี้ต้องมีอะไรแน่นอน
“เปล่านะเห็นเซนเป็นคนอย่างไงเนี่ยริท”ยังมีการมาถามผมอีกนะ
กริ๊ดๆ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! เสียงพวกผู้หญิงพวกนี้น่ารำคาญกริ๊ดเป็นเจ้าเข้าทุกวันสาเหตุเพราะพวกแก๊งPrinceประจำโรงเรียนมาน่ะสิ
“กัน อร้าย!!!!!!!!!!!!!!!!หล่อจังหล่อคมเข้มเหมือนเดิม” เสียงสาวๆพูดกันเป็นประจำครับผมไม่เข้าใจมันหล่อตรงไหนดำน่ะสิผมว่า
“เก่ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! อร้ายโอโม่เหมือนเดิม”อีกคนหนึ่งครับเป็นคนที่ขาวมากๆสะท้อนแสงได้แล้วมั้งเนี่ย
“โตโน่+ฮั่น”อันนี้ก็หล่อสาวกริ๊ดแต่พวกเขาหน้าม่อครับ
ตอนนี้พวกเขากำลังรับของจากแฟนคลับของพวกเขาอยู่ครับซึ่งมีเยอะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ถ้าถามผมว่าพวกเขาเป็นใครพวกเขาคือคนดังครับPerfectทุกอย่างครับแต่เสียอย่างเดียวครับเจ้าชู้สุดๆเป็นปลาไหลทั้งกลุ่ม
“ขึ้นเรียน”ผมพูดกับเซนแล้วพากันเดินขึ้นเรียนครับเพราะว่าคาบแรกเป็นของอาจารย์สุดโหดครับโหดที่ว่าคือบ่นนะครับผมรำคาญเข้าสายทีไรโดนบ่นทุกที
“ป่ะไปสิเหอะไม่เข้าใจพวกนั้นมันหล่อตรงไหนเซนไม่เข้าใจเลยอ่ะริทเซนไม่เข้าใจเลยๆๆๆๆ”เซนบ่นตลอดทางจนมาถึงห้องเรียนแล้วครับ
“หยุดบ่น”-___-ผมพูดหยุดแล้วครับเซนหยุดบ่นแล้วเราก็เข้าเรียนต่อครับ
พักกลางวัน
“ป่ะริทไปทานข้าวกัน”เซนชวนซึ่งผมกำลังเก็บของก็พยักหน้าแล้วก็พากันเดินไปถึงโรงอาหารแล้วครับ
“เฮ้ยๆๆๆนั้นมันกลุ่มปริ้นท์นี่นาวันนี่มาโรงอาหารด้วยหรอเนี่ย”เซนบ่นพลางทำหน้าโลกจะแตก
“-__________-ซื้อข้าว”ผมพูดพร้อมต่อยแชนเซนเบาๆ
“จองโต๊ะนะเดี๋ยวเซนไปซ้อข้าวก่อน”เซนพูดแล้วรีบเดินออกไป
แล้วผมต้องเดินหาโต๊ะว่างอ่าเจอแล้วโต๊ะว่างแต่ทำไมต้องใกล้กับพวกเขาด้วยเฮ้อชั่งเถอะขณะนั่งรอเซฯก็เจอผู้หญิงกลุ่มหนึ่งเธอเดินมาหนึ่งในนั้นก็เดินมาแล้วพูดว่า
“ฉันจะนั่งตรงนี้ถอยไป”ผมมาก่อนนะได้ข่าวเรื่องอะไรล่ะที่จะลุก
“ผมมาก่อน-__-“ผมพูดอยู่ดีๆพวกนั้นก็กริ๊ดแล้วก็
“แกเป็นใครกล้าดีอย่างไงมานั่นใกล้ปริ้นท์น่ะยะเฉิ่มๆอย่างแกควรเจียมตัวอยู่ในที่ของตัวเอง”พูดแรงจังเออแต่ผมไม่สน
“แล้วน้ำหน้าอย่างเธอมีสิทธิ์อะไรมานั่งตรงนี้ที่บ้านไม่ได้สอนมารยาทมารึยังไง”คำพูดนี้ของเซนแน่นอน
“กริ๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”กริ๊ดทั้งกลุ่มเลยงานนี้
“ปริ้นท์คะเราไม่ยอมนะคะจัดการให้พวกเราหน่อยนะคะ”พวกนั้นหันไปบอกพวกปริ้นท์
“เอ่อพวกพี่ว่าเธอไปนั่งที่อื่นเถอะนะครับ”เสียงเก่งพูดขึ้นมา
“แต่พวกเราจะนั่งตรงนี้ใช่นี่ค่ะเราจะนั่งตรงนี้ๆๆๆๆ”น่ารำคาญจัง
“รำคาญ/น่าเบื่อ”ผมพูดขึ้นพร้อมกับอีกคนหนึ่งนั่นคือ Dark Princeหรือกันนั้นเองผมเลยหันหน้าไปมองพวกนั้นก็เจอสายตาที่เรียบเฉยแต่แววตานี่พราวระยับแปลกๆผมรู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูก
“ว้าวพูดพร้อมกันด้วย/กริ๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”เซนพูดพวกผู้หญิงนี่กริ๊ดหนักกว่าเดิมอีก
หลังจากเคลียร์กันจบสรุปพวกเธอได้ที่นั่งถัดจากผมไป2โต๊ะแต่ผมรู้สึกว่าทำไมมันไม่จบล่ะเหมือนมีคนมองตลอดเวลาพอหันไปก็เจอ ดาร์กปริ้นท์ มองตลอดเวลาแต่ใครแคร์ผมก็นั่งทานอาหารต่อไปแบบไม่แคร์
“หึๆน่าสนใจ”เสียงเรียบนิ่งจากปากของดาร์กปริ้นท์ทำผมรู้สึกแปลกๆ
“ไม่อึดอัดหรอริทโดนจ้องขนาดนั้น”เซนถามผมในขณะเอาจานไปเก็บ
“-___-โดนกาจ้อง?”ผมพูดจบเหมือนเซนทำตาโตแล้วก็ชี้มือไปด้านหลังผมบอกว่าให้ดูอะไรผมไม่หันกำลังจะเดินไปแต่มือกลับถูกยึดโดยดาร์กปริ้นท์
“ว่าใครเป็นกา”ดาร์กปริ้นท์ถามด้วนน้ำเสียงเหมือนโกรธแต่แววตาพราวระยับเหมือนเจอของถูกใจ
“ใครจ้องผมก็คนนั้นแหละ”ผมตอบกลับดาร์กไม่ปล่อยผมแต่กลับพูด
“เรียกฉันว่ากัน”ดาร์กพูดทุกสิ่งดูเงียบลงเมื่อเขาพูดจบเพราะว่าถ้าไม่สนิทปริ้นท์ไม่มีทางที่จะให้เรียกชื่อเล่นอย่างแน่นอน
“สนิทกัน?”ผมถามพลางจ้องตาเขาแววตาเขาบอกผมว่าเขาถูกใจผม
“กันอยากสนิทกับริทนี่”ใครอนุญาตให้เรียกชื่อผมกันเขารู้ชื่อเล่นผมได้ยังไง
“รู้ชื่อเล่น”ผมถามเขาถ้าเป็นคนปรกติคงงงแต่แปลกเขารู้ว่าผมต้องการสื่ออะไร
“รู้สิเพราะนายน่าสนใจและฉันถูกใจนาย”เขาพูดจบเสียงกริ๊ดพร้องกับคำนินทาต่างๆนานาเพียบงานนี้ดังแน่เขาต้องการอะไรกันแน่ปั่นหัวผมเล่นหรอผมเนี่ยนะเฉิ่ม?ขนาดนี้
“ต้องการอะไร”ผมถามอย่างเฉยชาแววตาเขาวูบไปพักหนึ่งแล้วกลับมาเรียบนิ่งพร้อมกลับคำพูดที่กระซิบข้างหูของผมที่ทำเอาผมอยากซัดมันถ้าไม่ติดว่าต้องรักษาลุคตัวเอง
“ต้องการนายเป็นภรรยาไงล่ะที่รัก”พร้อมกับริมฝีปากหนาที่ประกบที่ปากเรียวบางก่อนเน้นหนักแล้วก็เดินจากไป
3.38น. เลิกเรียน
Gun part
กันคะพวกเราไม่ยอม !@#!$@$#!#$$ผมไม่สนใจผมคิดถึงแต่ริมฝีปากที่น่าจูบเท่านั้นหึๆเตรียมตัวไว้ภรรยาที่น่ารักของผม
“คิดอย่างไงถึงทำแบบนี้กัน”เสียงเก่งดังขึ้น
“ก็น่าสนใจดี”ผมตอบสั้นๆพร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปากทำเอาสาวๆใจละลายเป็นแถบๆ
“แค่นั้นน่ะหรอถูกใจแค่นั้นระวังเดี๋ยวริทถูกแฟนคลับแกรุมเอา”พี่เก่งพูดเตือนเอาไว้แต่ผมมั่นใจว่าภรรยาที่น่ารักของผมต้องไม่เป็นไรหึๆเฉิ่มน่ะหรอผมเห็นนะภายใต้แว่นของริทน่ะตาโตแต่เฉยชา จมูกน่าดึงริมฝีปากน่าจูบน่าฝัดจริงๆ(ไอ้หื่น)
“ไม่หรอกเพราะถ้าใครกล้าแตะผมเล่นมันแน่”ผมกับพี่เก่งเดินไปเรื่อยๆที่เหลือน่ะหรอม่อสาวอยู่แต่มีเสียงหนึ่งพูดขึ้น
“ฉันดูแลตัวเองได้”ผมหันหลังกลับไปตามเสียงนั่นก็เจอภรรยาที่น่ารักกับแว่นอันโตเกะกะนั่นแววตานี่เฉยชามาก
“หรอครับคุณภรรยา”ผมพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มมุมปาก
“กาคาบถ่าน”โอโหเจ็บครับเจ็บสุดๆผมเลยลากภรรยาสุดที่รักขึ้นรถไป
ลืมบอกพวกผมรู็จักกันมาก่อนนะครับ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
งงไหมครับงงตรงไหนบอกwriterได้นะครับ
ความคิดเห็น