คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : lll Part 1* lll อยากไปญี่ปุ่น~
“แม่คะ หนูอยากไปญี่ปุ่น”
“แล้วมาบอกแม่ทำไมหล่ะ??”
อ้าว เป็นงั้นไป ไม่ให้หนูบอกแม่แล้วจะให้หนูบอกแมวที่ไหนละคะ ㅠㅇㅠ~
“นะคะๆๆ แม่ ไปซักอาทิตย์นึงก็ได้อ่ะ หนูอยากไปจริงๆนี่นา”
“พ้อยท์ แล้วลูกอยากจะไปทำอะไรที่ญี่ปุ่นหล่ะ?”
โอ๊ะ แม่เริ่มเสียงอ่อนลงแล้ว ต้องอ้อนเข้าไว้ อ้อนเข้าไว้~
“ก็...หนูคิดถึงป้าโยชิโกะน่ะค่ะอยากไปหาป้าเขาหน่อยแล้วก็ปิดเทอมทั้งทีหนูอยากไปเรียนรู้ภาษาแล้วก็วัฒนธรรมของญี่ปุ่นไงคะแม่”
ฉันพยายามหาข้ออ้างที่ดูดีที่สุดแล้วนะ แม่จ๋า ให้พ้อยท์ไปเถ๊อะ!!!
“แม่ว่า...อยากจะไปเที่ยวมากกว่ามั้ง อีกอย่างลูกน่ะเรียนภาษาเกาหลีอยู่ไม่ใช่หรือไง”
ง่ะ แม่นี่ ดันรู้ทันอีก แต่ก่อนที่ฉันจะทันได้อ้างอะไรต่อ(?) แม่ก็ชิงพูดขึ้นมาซะก่อน
“เอาเถอะ ไหนๆปิดเทอมนี้ก็ว่างอยู่แล้วนี่นะ ให้ไปก็ได้” แม่พูดพร้อมกับละสายตาจากหนังสือที่กำลังอ่านอยู่มามองหน้าฉัน
“แต่ต้องสัญญากับแม่ก่อนว่า...ห้ามก่อเรื่องอะไรเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นแม่จะให้ป้าโยชิโกะส่งตัวลูกกลับบ้านทันที เข้าใจมั้ย???”
“รับทราบครับผม” ฉันตอบพร้อมทำท่าตะเบ๊ะหวังจะเห็นรอยยิ้มของแม่ แต่แม่กลับหันขวับมามอง
“ว่าอะไรนะ!!!” แม่ถามเสียงเขียว
“เอ่อ หนูทราบแล้วค่ะแม่” ฉันตอบด้วยน้ำเสียงเรียบร้อย พร้อมเน้นคำว่า ค่ะ อย่างที่แม่สอนมาเสมอ
“อืม ดีมาก พ้อยท์เราน่ะเป็นผู้หญิงนะ ทำตัวให้สมเป็นกุลสตรีหน่อยสิ”
“ค่า~ ว่าแต่แม่จะพ้อยท์ไปอยู่กี่อาทิตย์หล่ะคะ?”
“อืม...ก็อยู่ไปตลอดปิดเทอมนั่นแหล่ะ ที่จริงป้าโยชิโกะก็โทรมาถามหลายครั้งแล้วหล่ะว่าเมื่อไหร่จะให้ลูกไปหาแกบ้าง อีกอย่าง...”
“อีกอย่าง...อะไรคะแม่???”
“อีกอย่าง...อยู่กับลูกมาตั้ง 19 ปีแล้ว แม่ก็เบื่อบ้างสินะ”
“อ้ะ แม่ก็..” ฉันทำท่างอน พร้อมกับเข้าไปกอดแม่ทันทีแต่ถึงฉันจะพยายามทำตัวร่าเริงแค่ไหน แม่ก็ได้แต่ยิ้มเบาๆให้ก่อนที่จะหันไปอ่านหนังสือต่อ เฮ้อ เมื่อไหร่แม่จะยิ้มได้ซะทีล่ะคะ แต่เมื่อคิดได้ว่าตลอดปิดเทอมหน้าร้อนนี้จะได้ทำอะไรบ้าง ก็รู้สึกมีความสุขจนอยากจะหัวเราะเป็นภาษาอิตาลีกันเลยทีเดียว หึหึ ญี่ปุ่นจ๋า รอฉันก่อนนะ >O<~
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ณ สนามบินสุวรรณภูมิ
“นี่ของฝากจ้ะ เอาให้ป้าโยชิโกะด้วยล่ะ แล้วพอถึงก็โทรมาหาแม่ด้วยล่ะ”
“ค่ะแม่” ฉันตอบรับพร้อมกับเข้าสวมกอดแม่แน่น แล้วลากกระเป๋าเข้าเกตไป เมื่อฉันหันกลับไปมอง ก็ไม่พบแม่ยืนอยู่แล้ว ... คงกลับไปทำงานแล้วสินะ ฉันคิดได้แค่นั้น ก่อนที่จะตัดสินใจเลิกกังวลทุกอย่าง
ญี่ปุ่นกำลังรอฉันอยู่อีกแค่ 5 ชั่วโมงข้างหน้านี้แล้ว!!!
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ความคิดเห็น