ตำนานรักจอมมาร

ร้ายกับคนทั้งยุทธภพ แต่ทำดีกับเจ้าแค่คนเดียว

"เจ้าอยู่กับข้าที่นี่ตลอดไปเลยไม่ได้หรือ?" เสียงออดอ้อนนั่นเกือบจะทำให้นางใจอ่อน

"มะ...ไม่ได้ ข้าเป็นมนุษย์ ท่านเป็นจอมมาร จะอยู่ด้วยกันได้อย่างไร" นางขึงตาใส่เขา หลินหยางถอนหายใจเฮือกใหญ่ 

"อา...เช่นนั้น ข้าจะไปพบยมบาลในโลกแห่งความตาย ขอให้เขาส่งข้าลงไปเกิดชดใช้วิบากกรรมเป็นมนุษย์ครองคู่อยู่กับเจ้า"

"ท่านบ้าไปแล้วหรือ! แล้วคนในเทียนเฮยเล่อของท่านเล่า พวกเขาต้องมีประมุข พวกเขาขาดท่านไปไม่ได้!"

"แต่ทู่จื่อน้อยของข้า ข้าเองก็ขาดเจ้าไม่ได้เช่นกันนี่ มีเจ้านอนข้างๆให้กอดทุกวัน มันเคยชินเสียแล้วล่ะ"

ได้ยินเช่นนั้นซูซินก็แก้มร้อนผ่าวลามเลียไปถึงใบหูขาว "หลินหยาง ท่านหยุดพูดเรื่องน่าอายเดี๋ยวนี้นะ!!"

จอมมารเวทย์ หลางหลินหยาง 

(อายุบนดินแดนสวรรค์ = 134,799 ปี อายุในโลกมนุษย์ 31 ปี)

หนึ่งในสามจอมมารที่มีพลังแก่กล้ามากที่สุดในสามแดน

เกลียดทุกคนยกเว้นทู่จื่อ(กระต่าย)น้อย อาซิน ของเขา

นักพรตปราบมารขั้นห้า ศิษย์น้องสิบสาม

หลินซูซิน (อาซิน) 16 ปี

ยอมเข้าเป็นศิษย์สำนักเทพปราบมารเพราะหลงรักเกาเว่ยเจี้ยนและต้องการอยู่ใกล้ชิดเขาตลอดเวลา

นักพรตปราบมารขั้นเก้า ศิษย์พี่ใหญ่

เกาเว่ยเจี้ยน 28 ปี

บุรุษนักปราบมารเลื่องชื่อที่เป็นที่หมายปองของหญิงงามทั่วยุทธภพ

แต่เพราะความซื่อบื้อและเฉื่อยชามันทำให้เขาไม่ใส่ใจเรื่องรักๆใคร่ๆจึงไม่รู้ตัวว่าซูซินแอบรักตนอยู่

เทพธิดาเซียนเผ่าปักษา องค์หญิงใหญ่

เหออิงลั่ว

(อายุบนดินแดนสวรรค์ = 95,342 ปี อายุในโลกมนุษย์ 24 ปี)

ข้อมูลเพิ่มเติม

ในนิยายเรื่องนี้จะมีสามแดน 1:แดนมนุษย์ 2:แดนสวรรค์ 3แดนความตาย

เหล่านักพรตแต่ละสำนักจะมีทั้งหมด 9 ขั้นเหมือนกันทุกสำนักโดยแบ่งเป็น

ขั้นที่ 1-3 (เซี่ยเซียน)      จะมีจิตสีขาว เทาอ่อน เทาเข้ม ตามลำดับ โดยขั้น 1-3 นี้จะเป็นขั้นพื้นฐาน ใช้เวทย์ไม่ได้ ทำได้เพียงพกกระบี่เรียนรู้วรยุทธ์และยันต์ปราบมารกระจอกๆป้องกันตัวเท่านั้น ไม่สามารถสู้กับมารตามลำพังได้

ขั้นที่ 4-6 (ซ่างเซียน)     จะมีจิตสีเหลือง ส้ม แดง ตามลำดับ โดยขั้น 4-6 นี้จะเป็นเป็นขั้นกลาง มีวรยุทธ์และเริ่มใช้เวทย์ระดับต่ำ มีปราณเซียนเป็นของตนเอง ออกปราบมารระดับกระจอกๆถึงขั้นกลางได้ตามลำพัง

ขั้นที่ 7-8 (เหรินเซียน) จะมีจิตสีฟ้า น้ำเงิน ตามลำดับ โดยขั้น 7-8 นี้จะเป็นขั้นสูง สามารถใช้เวทย์สว่างซึ่งมีอำนาจปราบมารระดับสูงได้ ปราณเซียนเริ่มแก่กล้า

ขั้นที่ 9 (ตี้เซียน)  จะมีจิตสีม่วง เป็นขั้นสูงสุด สามารถใช้ได้ทั้งเวทย์มืดและเวทย์สว่าง ส่วนมากคนที่ไปถึงขั้นเก้าได้จะแบ่งเป็นสองประเภท 

                                   ประเภทแรก เป็นคนที่มีจิตใจบริสุทธิ์มุ่งหวังช่วยเหลือผู้อื่นอย่างแท้จริง

                                   ประเภทที่สอง เป็นคนที่มีจิตใจต่ำช้ามักใหญ่ใฝ่สูง หากควบคุมปราณไม่ดีพออาจจะกลายเป็นมารได้เช่นกัน

และขั้นที่ 10 (เทียนเซียน) จะมีจิตสีทองเป็นขั้นระดับปรมาจารย์ หากผู้ใดสามารถเลื่อนขั้นมาถึงระดับนี้ได้จะสามารถก้าวข้ามขึ้นเป็นเทพเซียนที่สามารถไปมาระหว่างสามโลกได้เทียบเท่าเทพเซียนบนสวรรค์เช่นกัน แต่ในยุทธภพนี้มีไม่กี่คนที่สามารถเลื่อนขั้นเป็นปรมาจารย์ได้ 

หมายเหตุ : การจะเลื่อนขั้นไปอีกระดับได้ต้องผ่านด่านทดสอบและต้องรวบรวมจิตมารให้ถึงตามที่สวรรค์กำหนดเพื่อนำไปหลอมเป็นปราณเซียนเพิ่มพลังให้ตนเอง

>>คำเตือน<<

เปิดเรื่องไว้ก่อน มีพล็อต และอยู่ในระหว่างรอแต่งนะจ๊ะ 

ถ้ากระแสเรียกร้องมาเยอะแรงฮึบก็จะเยอะตามนะขอบอก

 ช่วยกดแชร์กดหัวใจ เขียนคอมเมนต์เป็นกำลังใจให้ไรท์บ้างจะดีมากๆ

ไรท์จะได้มีกำลังใจปั่นนิยายได้เร็วขึ้นด้วยนะอิอิ

>>>อ่านตรงนี้ก่อนนะจ๊ะ<<<

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการอันฟุ้งซ่านของผู้แต่งล้วนๆ ไม่มีส่วนใดที่เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ทั้งสิ้น

ข้อมูลบางอย่าง คำบางคำ และคำราชาศัพท์ผู้แต่งจะพยายามไม่ให้ผิดพลาด

หากมีข้อผิดพลาดประการใดเชิญแนะนำได้ตามอัธยาศัยนะเจ้าคะ

สำหรับผู้อ่านที่หลงเข้ามาผู้แต่งขอขอบพระคุณมากๆเจ้าค่ะ แต่จะให้ดีอย่าลืมกด Fav. เรื่องนี้ด้วยนะเจ้าคะ อิอิ

ด้านล่างคือผลงานของไรท์เองจ้าาาา

 

ชายาป่วนวัง ซูหวังเฟย เหอไป๋ซิง www.mebmarket.com " ไม่รู้ว่าฟ้าชังหรือสวรรค์แกล้ง วิญญาณของนางจึงได้เข้ามาอยู่ในร่างของ  ซูลี่อิง  บุตรสาวตระกูลซูที่เพิ่งสิ้นใจได้ไม่นาน แม้นางจะพบว่าการใช้ชีวิตอยู่ในร่างของคุณหนูซูลี่อิงผู้นี้ช่างแสนสุขสบายและมีพร้อมทุกอย่างอย่างที่นางไม่เคยได้พบเจอในชาติก่อน แต่มันก็สุขได้ไม่นานนัก เมื่อจู่ๆ ฮ่องเต้ก็ทรงมีราชโองการฟ้าผ่าเฟ้นหาชายาเอกให้  องค์ชายสามหานเหวินเซียว  ผู้ได้ฉายาว่า ‘อ๋องปีศาจแห่งวังหลวง’  ดูเอาเถิด อุตส่าห์หนีงานแต่งจากภพก่อนมาได้ ดันต้องมาเจอวัฒนธรรมคลุมถุงชนในภพใหม่อีก          ก็เอาสิ! ระหว่างชายาตัวป่วนกับท่านอ๋องปีศาจ ใครจะเป็นฝ่ายเอ่ยคำว่า ‘หย่า’ ก่อนกัน          “ท่านอ๋อง! ปล่อยหม่อมฉันลงนะเพคะ!” นางดิ้นสุดแรงหมายจะให้เขาปล่อยนางลง แต่กลับกลายเป็นว่าเขายิ่งกอดรัดนางแน่นขึ้นไปอีก          “นี่! เจ้าจะดิ้นทำไมกัน อยู่เฉยๆ สิ” เหวินเซียวชักหงุดหงิดกับนางมากขึ้นทุกที          “ไม่! ปล่อยหม่อมฉันลงเดี๋ยวนี้!”          “อ๊ะ! ซูลี่อิง หยุดดิ้น!”           ตู้ม! ซ่า!          เสียงน้ำในถังกระเซ็นออกมาดังไปทั่วห้องอาบน้ำก่อนจะเงียบเสียงลง เส้นเลือดบนขมับขวาของเหวินเซียวเต้นตุ้บๆ หากลูกน้องและเหล่าทหารใต้อาณัติของเขามาเห็นภาพนี้ เขาคงไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปวางไว้ที่ใด ฝีมือเพลงยุทธ์หรือก็ล้ำเลิศ แต่กลับต้องมาพลาดท่าเพราะเจ้าเด็กงี่เง่าในอ้อมแขนตนเอง น่าอายเสียจริง          “เจ้านี่นะ!”"

จ้าวหลินหรง เหอไป๋ซิง www.mebmarket.com “ข้าไม่ไปกับท่านอีกเด็ดขาด” หลินหรงยืนอยู่ข้างจิ่นผิงที่เตรียมจะขึ้นหลังม้าไม่ยอมขยับไปไหน          อี้หลงที่รอนางอยู่ก็เริ่มอารมณ์เสีย เมื่อคืนอุตส่าห์เตือนแล้ว พอรุ่งเช้ามานางก็ทำตัวดื้อกับเขาอีกงั้นหรือ          “จะขึ้นมาดีๆ หรือไม่”          หลินหรงไม่ตอบ ซ้ำยังยืนนิ่ง ในใจของอี้หลงหงุดหงิดเหลือจะเอ่ย สุดท้ายเขาก็ควบม้าเข้าไปใกล้แล้วคว้าเอวบางของนางอย่างรวดเร็ว          “นี่ท่าน!” หมายจะด่าให้เขาสำนึก แต่พอได้เห็นแววตาเจ้าเล่ห์ที่เขามองมานางก็จำต้องหุบปากลง ไม่ใช่ว่านางกลัวเขา แต่เพราะนางเข้าใจดีว่าแววตาที่เขามองมาเช่นนี้หมายความถึงสิ่งใด          “ฉลาดนี่ จำเอาไว้ ทีหลังอย่าทำตัวดื้อกับข้าอีก”          โอ๊ย! ไยนางต้องแพ้ทางให้จิ้งจอกเจ้าเล่ห์อย่างเขาทุกทีเลยนะ น่าโมโหที่สุดเลย!

เสน่ห์บุปผา เหอไป๋ซิง www.mebmarket.com         นางมองค้อนเขาก่อนจะพลิกตัวออกจากการกักกัน พลางว่า “แล้วทำไมข้าต้องรอให้ท่านอนุญาตด้วยเล่า ท่านก็ไปนอนที่เตียงของท่าน ส่วนข้า....อ๊ะ!!”        ฮ่องเต้หนุ่มคว้าแขนเล็กของนางเอาไว้จนร่างบอบบางของนางปลิวมากระแทกกับหน้าอกแกร่งของเขา เหวินอี้ไม่รอช้ารวบตัวนางขึ้นไว้ในอ้อมกอด ใบหน้ารูปไข่ถึงกับตกตะลึงพรึงพรืดกับการกระทำแบบรวดเร็วของเขาจนน่าขัน        “เจ้าไม่มีสิทธิ์ไปนอนที่อื่นนอกจากเตียงของเรา” เขาย้ำชัดในเจตนารมณ์ ส่วนคนในอ้อมแขนยังคงอ้าปากหวอไม่หุบด้วยยังไม่ชินกับสิ่งที่เกิดขึ้น กว่าที่สติของนางจะกลับคืนก็ยามที่แผ่นหลังของนางสัมผัสกับพื้นเตียงแล้วนั่นแหละ        “อ๊ะ! ได้อย่างไรกัน ข้าเป็นหญิงนะ แล้วก็มิใช่นางสนมของท่าน เหตุใดต้องให้ข้ามานอนเตียงเดียวกับท่านเล่า

สามชาติสองภพ ริมแม่น้ำบูรพา ภาค 1 : ผูกชะตา รักหวนคืน เหอไป๋ซิง www.mebmarket.com รอยยิ้มพึงใจปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลาใต้แสงเทียนสลัวอีกครั้ง “เช่นนั้นก็อย่าได้ห้ามข้าเลย เจ้ารู้หรือไม่ ตลอดเวลาที่ข้าต้องปราบกบฏเมืองเสิ่น ไม่มีวันใดที่ไม่คิดถึงเจ้า ข้าแทบนับวันนับคืนอยากให้ศึกจบลงเร็วๆเพื่อจะได้กลับมานอนกอดเจ้าเช่นนี้ ฉะนั้นแล้วอย่าปฏิเสธข้าอีกเลยนะอวี้เอ๋อร์”น้ำเสียงเว้าวอนของหยางเซิงทำเอาหัวใจดวงเล็กๆของไป๋อวี้อ่อนยวบ ไยนางจะไม่รู้ว่าความรักที่สื่อออกมาจากแววตาและน้ำเสียงของเขามันมากมายเพียงไร แต่เพราะนางเป็นเพียงสามัญชนธรรมดาๆจะไปมีสิทธิ์ใดที่จะครอบครองเขาเป็นของตนได้ แต่เพราะนางเองก็รักเขามากเหลือเกินนางจึงไม่อาจปฏิเสธเขาได้เลยเช่นกัน

ฝากกดติดตามเพจด้วยน้าาาาา