คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ภารกิจใหม่ Rewrited
บทที่ 2 ภาริใหม่ 1
18 ปี ผ่านไป เลิน่า เมือหลวอ
ราอาาัราเรน
“มิสเวาเนียร์ ลาเวาัส มาพบศาสราารย์โรมานอฟที่ห้อ ่วน” เสียอหิราที่แฝวามุัน ัออมาาที่ไหนัที่ในโรเรียนเวทย์มน์แห่าเรน และำลััึ้นอีรั้ ในอี 3 วินาที
“มิสเวาเนียร์ ลาเวาัส มาพบศาสราารย์โรมานอฟที่ห้อ ่วน” ปลุให้ร่าบาที่ำลัหลับไหลอยู่นั้นื่นาวามฝัน
“โอ้ย ใรันนะมาเรีย นำลันอน”
ริมฝีปาบา บ่นอย่าหุหิ เพราะไม่อบให้ใรมารบวนารนอนลาวันอนเอ
ท่ามลาเสียหัวเราะอเพื่อนๆที่ัึ้นทั่วห้อ
ร่าบาถึรู้ัวว่าำลัหลับอยู่ในห้อเรียนนี่เอ
“มิส ลาเวาัส ถึแม้เธอะลาแ่ไหน
แ่ันิว่าารนอนหลับในห้อเรียน็เป็นเรื่อที่ให้อภัยไม่ไ้”
เสียแหลมอศาสราารย์เลย์ออที่อยู่หน้าห้อล่าวอย่าำหนิ ศาสราารย์มอหิสาวอย่าพินิ
พลายับแว่นหนาเอะ สอสามที แล้วเนมาหาเธอที่โ๊ะ
พร้อมวาำราเล่มหนาลบนโ๊ะอเธอ
‘โอ ไม่นะ’ เวาเนียร์
รู้เลยทันทีว่าหายนะำลัะมาเยือนเธอในไม่้า
“ำราประวัิศาสร์ แห่าเรน”
ศาสราาย์เลย์ออ ปรายามอเธอ
“ ไปอ่านมาให้บ แล้วทำรายานมา 1
เล่ม” เวาเนียร์ลืนน้ำลายลออย่ายาลำบา
านเ้าแล้วมั้ยล่ะ
ิแล้วร่าบา็อย่าะทึ้หัวัวเอ ไม่น่าแอบหลับในห้อเรียนริ ๆ
“มิสเวาเนียร์ ลาเวาัส
มาพบศาสราารย์โรมานอฟที่ห้อ ่วน” เสียประาศยััึ้นอีรั้ และอีรั้
“มิสเวาเนียร์ ลาเวาัส มาพบศาสราารย์โรมานอฟที่ห้อ ่วน
ถ้าไม่มาภายใน 15 นาที ะถูลโทษั้นเ็า”
สิ้นเสียประาศ เวาเนียร์แทบลมับ วันนี้เป็นวันอะไรเนี่ย
าร์เวีย ายหนุ่มที่นั่้าๆ
ส่สายาเิเห็นใมาให้เพื่อน “โีนะ
เวาเนียร์” หิสาวมอไปทีเพื่อนรัอย่าร้ออีวิ
ะไม่ิ่วยเพื่อนหน่อยหรอ าร์เวียร์ เ้าายแห่วินเทอร์สโน เธอะำไว้ว่าเ้าายผู้นี้แล้น้ำใยิ่นั
เวาเนียร์ ลาเวาัส หิสาวผู้มีวาสีอเมทิส์ เส้นผมสีมร ้ำยัเป็นนัเรียนที่รอบรอำแหน่นัเรียนีเ่นอโรเรียนเวทย์มน์แห่าเรน
ฟัไม่ผิหรอ “นัเรียนีเ่น”
ถามว่าเธอไ้ำแหน่นัเรียนีเ่นไ้ยัไหรอ
ทั้ที่เธอออะร้ายาในสายาเหล่าอาารย์ทั้หลาย
นั่น็เพราะว่า้วยผลารเรียนอันยอเยี่ยมอเธอ
หน้าาที่ามนเป็นที่หลใหลอายหนุ่มในโรเรียน นี่เอที่เป็นเหุผลให้เธอเป็นที่นิยมมอบอเหล่านัเรียนายในโรเรียน
เวาเนียร์
เป็นเ็สาว ที่เิบโมาับผืนป่าทาะวันอ าเรน เธออยู่ับผู้เป็นมาราเพีย
สอน มารา อเธอือ มาธาร์ หิสาวผู้เปี่ยมไป้วยวามเมา เมื่อเธออายุ 15 ปี มาราเธอ็ให้เ้ามาเรียนที่โรเรียนเวทย์มน์แห่นี้
พร้อมทั้ไ้มอบอวัอันล้ำ่าให้ นั่น็ือ ี้ไ่มุสีมร
ที่เป็นเหมือนเรื่อราประำัว
ระหว่าทาไปพบ ศาสราารย์โรมานอฟ หิสาวรีบเินนไม่ทันระวั นนเ้าับใรบาน
เสียระแอมไอัึ้น เรียให้ร่าบาเยหน้าึ้นไปมอ
และพบับเ้าอหน้าใบหน้ามาย ที่แฝวามหล่อแบบร้ายา
ึ่ำลั้อมอใบหน้าอเธออยู่
“ะไม่อโทษันหน่อยหรอ”
ายหนุ่มเอ่ยถามสรีผู้แสนามรหน้าน
แ่ลับไ้รับน้ำเสียที่ระแทมาาอีฝ่ายแทน
“ไม่มีวามำเป็นอะไรที่ะ้อมาเสียเวลาสนนทนาับท่าน” เวาเนียร์ ่อนแวะายหนุ่มที่ึ้นื่อว่าเป็นเ้าายแห่ าเรน ‘เ้าาย าฟาร์’ ายหนุ่มสูศัิ์ที่ใรๆใน าเรน ็ไม่อาเทียบรัศมีับเาไ้
“ารสนทนาับเ้าาย มันเสียเวลานานั้นเลยหรอ"
เวาเนียร์เียบไปรู่หนึ่ ่อน ถอนหายใอย่าเหนื่อยหน่าย ส่วนเ้าาย าฟาร์ ไม่ไ้ใส่ใับอาารอนรหน้า แ่ยัวนเธอุย่อไป
"ั้นันอไม่เป็นเ้าายสัวันไ้ไหม เผื่อเวาเนียร์ ลาเวาัส ะหันมาสนใบ้า” เ้าายาฟาร์ ล่าวอย่าัเพ้อ
“ะไม่เสียเวลาไ้ไ ันมีธุระ หลีไป” มือบาปัอีฝ่ายออไป้าน้า หวัะให้มีทาเล็รอไปานรหน้า
“ไม่หลี” าฟาร์ ยืนราน
ไม่ยอมหลีทาให้หิสาว นั่น็เพราะว่าเาอยาุยับเธอ่อ ็แหล่ะะมีัรั้
ที่เาไ้มีโอาสุยับหล่อน หึหึ
ายหนุ่มหัวเราะในลำอ
“ เวาเนียร์ ลาเวาัส มาพบศาสราารย์โรมานอฟที่ห้อ ่วน ถ้าไม่มาภายใน 5 นาที เรียมัวรับโทษหนั ” เสียประาศ้วยเวทย์มน์ ัึ้นอีรั้ สร้าวามหุหิใให้ร่าบาไม่น้อย
อุส่าห์รีบมาแล้วแท้ๆ ยั้อมาเสียเวลาับนที่อยู่รหน้าอี
“หลีทาให้็ไ้ เรว่า เวาเนียร์ ลาเวาัส เ้าอำแหน่นัเรียนีเ่น ะเป็น่าวเพราะโนศาสราารย์โรมานอฟลโทษ” ายหนุ่มหลีทาให้เธอไปแ่โยี
ร่าบารีบริ่มายัห้อทำานอศาสราารย์โรมานอฟ
ผู้เป็นอาารย์ให่แห่โรเรียนเวทย์มน์ าริน่า ทันที
เพราะเธอ็พอเาไ้ว่าศาสราารย์เรียพบเธอ เพราะเรื่อใ 'หนีไม่พ้นวีรรรมอเธอที่ไป่อไว้อีแน่'
'และสิ่ที่เธอาเา็ไม่ผิ'
ศาสราารย์โรมานอฟ้มมอเอสารที่อยู่บนโ๊ะ แล้วีเียนบาสิ่บาอย่า โยที่ไม่สนใในวามมีัวนอเธอเลยันิ เวาเนียร์ไ้แ่ยืนเียบๆ เพื่อรอให้ศาสราารย์เอ่ยอะไรออมา นผ่านไป แล้ว 5 นาที
หิรายับแว่นา
หรี่มอเ็สาวที่อยู่รหน้านอย่าพินิพิเราะห์
“รู้หรือเปล่า
ว่าันเรียเธอมาพบ้วยเรื่ออะไร มิส ลาเวาัส”
น้ำเสียอศาสราารย์โรมานอฟเรียบนิ่ เหมือนับว่ามันพร้อมะเือเือนนฟัไ้ลอเวลา
ทำให้เวาเนียร์ ไม่ล้า้อหน้าหล่อนรๆ
'หึหึ วามวยมาเยือนแล้วมั้ยล่ะ'
“ันะไม่ล่าวโทษเธอับวีรรรม่า ๆ ที่เธอไ้ทำไว้หรอนะ” ศาสราารย์ หยุพู แล้วทอสายาอ่อนล หล่อนลุออมาาเ้าอี้ และเินเ้ามาใล้เธอเรื่อย ๆ
“เธอรู้ใ่มั้ยว่าอนนี้หลายอาาัรำลัเอับหายยนะรั้ให่” หิราเริ่น แล้วพินิท่าทีออีฝ่าย
"่ะ" เสียอบรับ
อาารย์ที่อยู่รหน้า เวาร์เนียร์พอเาออว่าศาสราารย์โรมานอฟำลัะพูเรื่ออะไร
เธอหลุบาล่ำ แล้วรุ่นิอะไรบาอย่า
ริอย่าที่ศาสราารย์ว่า เมื่ออาทิย์่อนเธอับาร์เวียร์นั่ทานน้ำาอยู่ในลาลาเมือ
ไ้ยินเหล่านัเินทาุบันว่ามีโรระบา ภัยแล้ ท้อฟ้าเป็นสีเลือ เิึ้น หรือว่านี่ะเป็นลาบอเหุอะไรบาอย่า
“มันเริ่ม้นึ้นแล้วสรามระหว่าอาาัรมนุษย์และเผ่าปีศามันแ่รอวันปะทุเท่านั้น” ศาสราารย์โรมานอฟพู้วยวามหมหวั
“เราะพ่ายแพ้ เหมือน 18 ปี่อน”
“วามหวัอาเรนอยู่ที่เธอนะ เวาร์เนียร์” ศาสราารย์โรมานอฟพู้วยเสียเรือ แววาูมีวามหวั
“เธอะ้อไปหาาบศัิ์สิทธิแห่เอมิเรีย
และนำมันลับมา”
“าบศัิ์สิทธิแห่เอมริเรีย”
เวาเนียร์ทวนำพูอศาสราารย์
“ใ่แล้ว าบศัิ์สิทธิแห่เอมริเรียะ่วยนำัยนะมาสู่มนุษย์”
“แ่ทำไม้อเป็นหนู” เวาร์เนียร์ ไม่เ้าใศาสราารย์โรมานอฟเลยันิ เธอเป็นเพียนัเรียน ปี 3 แห่โรเรียนเวทย์มน์แห่าเรน เรื่อนีู้ะให่เินัวไปมา
“ี้ไ่มุมรอเธอะเป็นำอบ ัวันเธอะรู้เอ”
หิรายิ้มริ่ม
มือบาลำี้ไ่มุอย่าเบามือ
และเหมือนมันำลัพยายามที่ะส่สัาถึเ้าอเหมือนัน
“ไปยัทะเลทาทิศเหนืออเผ่าปีศา
แล้ว้นหามันให้เอ ันะอนุาให้เธอมีผู้ิามไป้วย”
ศาสราารย์โรมานอฟหยุพูแล้วสัเอาัปิริยาออีฝ่าย
"ไม่ทราบว่า ภารินี้
เธอะรับไว้ไ้หรือไม่"
ไม่รู้ว่าเธอิไปเอหรือเปล่า
ว่าแววาอศาสราารย์โรมานอฟล้ายับำลัะสื่ออะไรบาอย่าให้เธอรู้
และอร้อให้เธอรับภารินี้ไว้
เวาเนียร์
้อมอหิราที่อยู่รหน้าน้วยวามสสัย
เธอิว่าศาสราารย์โรมานอฟะ้อปิบัอะไรที่เธอไม่รู้แน่ๆ
เพราะารที่ะไปยัทะเลทิศเหนือไ้นั้น้อฝ่าอันรายมามาย แน่นอน
มัน้อมีอะไรบาอย่า่อนอยู่ ไม่ใ่แ่เพื่อาเรนเท่านั้น
และเธอ็ไม่ิะปิเสธะ้วย
"
รับ่ะ" เวาเนียร์อบอย่าแน่วแน่
ไม่ว่าอะไระเิึ้นเธอ็พร้อมรับมือับมันเ็มที่
+++++บอน++++
ความคิดเห็น