เรายังเป็นเพื่อนกัน...ใช่มั๊ย

ลำดับตอนที่ #7 : ความมืดมน

---ในห้องเรียน---



“…อ้าว!แล้วแอร์ทำไมไม่ขึ้นห้องล่ะ”…อาจารย์พูดขึ้นพร้อมกับชี้ไปที่โต๊ะแอร์



“สงสัยคงจะโดดเรียนมั๊งคะอาจารย์”…เมย์ลุกขึ้นยืนตอบอาจารย์



“แอร์นี่แย่จิงๆเลยนะ…ความประพฤติก้อไม่ค่อยดีอยู่แล้ว…ยังจะโดดเรียนอีก”…อาจารย์พูดพร้อมกับสีหน้าที่เบื่อหน่าย



“อาจารย์คะ…ขออนุญาตเข้าห้องค่ะ”…แล้วจู่ๆแอร์ก้อเดินเข้ามาในห้อง…ในสภาพที่ตัวเปียกโชก…และเสื้อนักเรียนที่หลุดลุ่ย…



“…เทอไปทำอะไรมาเนี่ย…ทำไมถึงแต่งตัวไม่เรียบร้อยอย่างนี้”…อาจารย์ถามแอร์ที่กำลังเดินเข้ามาในห้องโดยที่ไม่สนใจใคร



“แอร์เป็นอะไรไปน่ะ”…พวกกลุ่มเมย์ลุกขึ้นและเดินมาหาแอร์เหมือนว่าเป็นห่วง



“อย่ามายุ่ง!!!”…แอร์พูดแล้วเดินไปนั่งที่ของตัวเอง



…แล้วก้อมีจดหมายจากพวกกลุ่มเมย์ส่งมาที่โต๊ะแอร์…



…ในจดหมายเขียนไว้ว่า…



“…ขึ้นมาเรียนทำไมน่ะ…หรือว่าอยากให้พวกเรารังแกมินท์…พวกเราจะเริ่มตอนวิชาพละ!!!”



---วิชาพละ---



“นักเรียนจับกลุ่มกัน…แล้วเข้าแถวให้เรียบร้อย…วันนี้อาจารย์จะให้แต่ละกลุ่มเรียนว่ายน้ำกัน…”



…แล้วอาจารย์ก้อสั่งให้นักเรียนจับกลุ่มกัน…



…แน่นอนว่ามินท์และแอร์จับกลุ่มอยู่กับพวกเมย์…



---ปิ๊ดๆๆ---



…เสียงนกหวีดดังขึ้น…การเรียนเริ่มต้น…การแกล้งก้อเริ่มต้นเหมือนกัน…



…เมย์ยื่นมือไปดึงขามินท์ทำให้มินท์ขาดจังหวะในการว่ายน้ำและสำลักน้ำ



“แค่กๆๆ”…มินท์สำลักน้ำและหายใจไม่ออก



…แล้วแอร์ก้อเข้ามาช่วย…



…อาจารย์พามินท์ไปห้องพยาบาล…



“ยุ่งไม่เข้าเรื่องอีกแล้วนะยัยบ้า!!!…พวกชั้นจะเล่นกับเทอต่อก้อได้”



…แล้วพวกเมย์ก้อจับแอร์กดน้ำ…และจับยกขาขึ้นทำให้หัวทิ่มและดิ่งลงไปอีก…



…แอร์หายใจไม่ออก…กลั้นหายใจไม่ไหว…จึงสลบลง…