ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เสแสร้ง
---กริ๊งงง---
“วันนี้เลิกเรียนแค่นี้นะนักเรียน”
“นักเรียนทำความเคารพ”
“ขอบคุณค่ะ/คับ”
“เมย์…เราขอคุยกับเทอหน่อยได้มั๊ย” …แอร์พูด
“เออ!…มีไร”…เมย์ตอบตกลงอย่างไม่เต็มใจ…ออกจะรำคาญซะด้วยซ้ำ
“เมย์เทอจะโกรธกับมินท์ทำไม”
“…...” เมย์ก้อไม่ได้พูดอะไรได้แต่เงียบ
“มินท์เค้าแคร์เทอมากนะ”
“…จะแคร์หรือไม่แคร์ก้อไม่ใช่เรื่องของชั้น…คนอย่างเทอน่ะมันจะไปรู้เรื่องอะไร…ก้อเพราะเทอไม่ใช่หรอไงเรื่องมันถึงเป็นแบบนี้”
“ฮึ!…เทอคงกลัวล่ะสิ…กลัวว่าคนอื่นจะเกลียดไปด้วยอีกคนนึง…แล้วคนอย่างเทอน่ะมันเรียกว่าเพื่อนซะที่ไหน”
“แล้วไงล่ะ…ทำไมชั้นจะต้องไปสนใจมินท์ด้วย…มีเรื่องจะพูดแค่นี้ใช่มั๊ย…งั้นชั้นไปก่อนนะ”
---คืนนั้น---
( ในใจมินท์…โทรไปหาเมย์ดีกว่า…อืมแต่ว่าจะยอมรับสายเรามั๊ยนะ )
ตรู๊ด…ๆ…ๆ…เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สา…
…แล้วมินท์ก้อโทรไปหาเมย์อย่างนั้น 1 ชั่วโมง…
แล้วมินท์ก้อเริ่มร้องไห้…น้ำตาที่ไหลอาบแก้มแต่ละหยดนั้นมีความหมาย…เพื่อนที่เทอสนิทมากที่สุดกลับทิ้งเทอไปเสียแล้ว…
“…ซิก…ๆ…ทั้งที่เป็นเพื่อนกันแท้ๆ…ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้…”
---ตรู๊ดๆๆ---…เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
มินท์ปาดน้ำตาออกจากแก้ม…แล้วรีบไปรับโทรศัพท์
“ฮัลโหล…”
“มินท์หรอ ?…นี่แอร์พูดนะ”
“อืม…มีไรหรอ”
“มินท์! เทอร้องไห้หรอ…เทอเป็นอะไรรึป่าว”
“ป่าว…เราไม่เป็นไรหรอก”
“อืม ๆ…คือเราจะโทรมาขอโทดอ่ะ”
“ขอโทดเรื่องอะไร”
“ก้อเรื่องที่เทอกับเมย์ไม่พูดกันเพราะเราอ่ะ…เราขอโทดนะ”
“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะ…เรากับเมย์คืนดีกันแล้ว”…มินท์พูดปลอบใจแอร์ทั้งๆที่มันไม่เป็นความจิง…
“จิงหรอเทออย่าโกหกชั้นนะ”…
“อืม…จิงสิ…อย่าห่วงเลยนะ”
“อืม…งั้นแค่นี้นะ…ถ้ามีอะไรก้อโทรหาเรานะ”
“…ขอบใจนะ”
“ก้อเราเราเป็นเพื่อนกันนี่…งั้นบายนะ”
“บาย…”
…ขอโทดนะแอร์…ชั้นกับเมย์ยังไม่คืนดีกันหรอก…ชั้นจะไม่ยอมให้มิตรภาพของพวกเราจบแค่นี้หรอกนะเมย์…
----วันรุ่งขึ้น----
…วันนี้เราจะต้องไปคุยกับเมย์ให้ได้…
---หมดชั่วโมงเรียน---
“…โดนทำความสะอาดห้องวิทยาศาสตร์อีกแล้ว…ไม่ชอบเลยน่ากัววว”
“เอ๊ะ! นั่นเมย์นี่ทำไมยังไม่ขึ้นห้องเรียนอีกนะ…งั้นไปคุยด้วยดีกว่า”
…แต่สิ่งที่มินท์ต้องเห็นก้อคือ…เมย์เดินคุยอยู่กับกลุ่มอื่น…
…มินท์ก้อเลิกล้มความตั้งใจ
...แล้วมินท์ก้อยืนอึ้งไปซักพักนึง...
“มินท์…เทอคืนดีกับเมย์แล้วจิงๆหรอ…เทอมีอะไรก้อบอกชั้นได้นะ…ถึงชั้นจะมีข่าวลือบ้าๆอะไรนั่นก้อตาม...”
…มินท์เงียบไปซักพัก…แล้วหันมาตอบแอร์พร้อมกับรอยยิ้มที่ดูฝืนๆ…
“ไม่หรอกน่ะแอร์…เมย์เค้าก้อแกล้งแหย่เล่นไปอย่างงั้นแหละ…”
…พอมินท์พูดจบก้อรีบเดินหนีแอร์ไปเข้าห้องน้ำ…
---ในห้องน้ำ---
…ในขณะที่มินท์กำลังล้างหน้าอยู่นั้นเมย์ก้อเดินมาพอดี…
“ทำไมมายืนขวางทางอะไรตรงนี้เนี่ยเกะกะ…ถอยไปเลยไป!!!”
“เมย์…ชั้นขอโทด…เรากลับมาเป็นเพื่อนกันอีกครั้งได้ไม๊”…มินท์พูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอน
“อืม!…ได้สิ…แต่ว่าชั้นมีกลุ่มแล้วนะ…เทอจะอยู่ด้วยกันไม๊ล่ะ”
…มินท์หยุดคิดซักพัก…แล้วพยักหน้าตกลง…
…แล้วเมย์ก้อเดินไปหาทุกคนในกลุ่มพร้อมกับมินท์…
“เมย์! มานี่หน่อยซิ”…เพื่อนในกลุ่มคนนึงตะโกนเรียกเมย์
“นี่เทอคิดยังไงน่ะ!…ถึงคืนดีกับยัยนั่น…นี่เทอจะหักหลังพวกเราอีกคนนึงใช่ไม๊!!!”
…ติดตามอ่านกันตอนหน้าน๊าจ๊า…
…ขอบคุลที่อ่านกันนะคะ…ยังไงก้อช่วยติชมด้วยนะ…
...จะได้พัฒนาฝีมือให้มันดีขึ้นจ้า...
…ThAnK…yOu…
“วันนี้เลิกเรียนแค่นี้นะนักเรียน”
“นักเรียนทำความเคารพ”
“ขอบคุณค่ะ/คับ”
“เมย์…เราขอคุยกับเทอหน่อยได้มั๊ย” …แอร์พูด
“เออ!…มีไร”…เมย์ตอบตกลงอย่างไม่เต็มใจ…ออกจะรำคาญซะด้วยซ้ำ
“เมย์เทอจะโกรธกับมินท์ทำไม”
“…...” เมย์ก้อไม่ได้พูดอะไรได้แต่เงียบ
“มินท์เค้าแคร์เทอมากนะ”
“…จะแคร์หรือไม่แคร์ก้อไม่ใช่เรื่องของชั้น…คนอย่างเทอน่ะมันจะไปรู้เรื่องอะไร…ก้อเพราะเทอไม่ใช่หรอไงเรื่องมันถึงเป็นแบบนี้”
“ฮึ!…เทอคงกลัวล่ะสิ…กลัวว่าคนอื่นจะเกลียดไปด้วยอีกคนนึง…แล้วคนอย่างเทอน่ะมันเรียกว่าเพื่อนซะที่ไหน”
“แล้วไงล่ะ…ทำไมชั้นจะต้องไปสนใจมินท์ด้วย…มีเรื่องจะพูดแค่นี้ใช่มั๊ย…งั้นชั้นไปก่อนนะ”
---คืนนั้น---
( ในใจมินท์…โทรไปหาเมย์ดีกว่า…อืมแต่ว่าจะยอมรับสายเรามั๊ยนะ )
ตรู๊ด…ๆ…ๆ…เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สา…
…แล้วมินท์ก้อโทรไปหาเมย์อย่างนั้น 1 ชั่วโมง…
แล้วมินท์ก้อเริ่มร้องไห้…น้ำตาที่ไหลอาบแก้มแต่ละหยดนั้นมีความหมาย…เพื่อนที่เทอสนิทมากที่สุดกลับทิ้งเทอไปเสียแล้ว…
“…ซิก…ๆ…ทั้งที่เป็นเพื่อนกันแท้ๆ…ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้…”
---ตรู๊ดๆๆ---…เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
มินท์ปาดน้ำตาออกจากแก้ม…แล้วรีบไปรับโทรศัพท์
“ฮัลโหล…”
“มินท์หรอ ?…นี่แอร์พูดนะ”
“อืม…มีไรหรอ”
“มินท์! เทอร้องไห้หรอ…เทอเป็นอะไรรึป่าว”
“ป่าว…เราไม่เป็นไรหรอก”
“อืม ๆ…คือเราจะโทรมาขอโทดอ่ะ”
“ขอโทดเรื่องอะไร”
“ก้อเรื่องที่เทอกับเมย์ไม่พูดกันเพราะเราอ่ะ…เราขอโทดนะ”
“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะ…เรากับเมย์คืนดีกันแล้ว”…มินท์พูดปลอบใจแอร์ทั้งๆที่มันไม่เป็นความจิง…
“จิงหรอเทออย่าโกหกชั้นนะ”…
“อืม…จิงสิ…อย่าห่วงเลยนะ”
“อืม…งั้นแค่นี้นะ…ถ้ามีอะไรก้อโทรหาเรานะ”
“…ขอบใจนะ”
“ก้อเราเราเป็นเพื่อนกันนี่…งั้นบายนะ”
“บาย…”
…ขอโทดนะแอร์…ชั้นกับเมย์ยังไม่คืนดีกันหรอก…ชั้นจะไม่ยอมให้มิตรภาพของพวกเราจบแค่นี้หรอกนะเมย์…
----วันรุ่งขึ้น----
…วันนี้เราจะต้องไปคุยกับเมย์ให้ได้…
---หมดชั่วโมงเรียน---
“…โดนทำความสะอาดห้องวิทยาศาสตร์อีกแล้ว…ไม่ชอบเลยน่ากัววว”
“เอ๊ะ! นั่นเมย์นี่ทำไมยังไม่ขึ้นห้องเรียนอีกนะ…งั้นไปคุยด้วยดีกว่า”
…แต่สิ่งที่มินท์ต้องเห็นก้อคือ…เมย์เดินคุยอยู่กับกลุ่มอื่น…
…มินท์ก้อเลิกล้มความตั้งใจ
...แล้วมินท์ก้อยืนอึ้งไปซักพักนึง...
“มินท์…เทอคืนดีกับเมย์แล้วจิงๆหรอ…เทอมีอะไรก้อบอกชั้นได้นะ…ถึงชั้นจะมีข่าวลือบ้าๆอะไรนั่นก้อตาม...”
…มินท์เงียบไปซักพัก…แล้วหันมาตอบแอร์พร้อมกับรอยยิ้มที่ดูฝืนๆ…
“ไม่หรอกน่ะแอร์…เมย์เค้าก้อแกล้งแหย่เล่นไปอย่างงั้นแหละ…”
…พอมินท์พูดจบก้อรีบเดินหนีแอร์ไปเข้าห้องน้ำ…
---ในห้องน้ำ---
…ในขณะที่มินท์กำลังล้างหน้าอยู่นั้นเมย์ก้อเดินมาพอดี…
“ทำไมมายืนขวางทางอะไรตรงนี้เนี่ยเกะกะ…ถอยไปเลยไป!!!”
“เมย์…ชั้นขอโทด…เรากลับมาเป็นเพื่อนกันอีกครั้งได้ไม๊”…มินท์พูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอน
“อืม!…ได้สิ…แต่ว่าชั้นมีกลุ่มแล้วนะ…เทอจะอยู่ด้วยกันไม๊ล่ะ”
…มินท์หยุดคิดซักพัก…แล้วพยักหน้าตกลง…
…แล้วเมย์ก้อเดินไปหาทุกคนในกลุ่มพร้อมกับมินท์…
“เมย์! มานี่หน่อยซิ”…เพื่อนในกลุ่มคนนึงตะโกนเรียกเมย์
“นี่เทอคิดยังไงน่ะ!…ถึงคืนดีกับยัยนั่น…นี่เทอจะหักหลังพวกเราอีกคนนึงใช่ไม๊!!!”
…ติดตามอ่านกันตอนหน้าน๊าจ๊า…
…ขอบคุลที่อ่านกันนะคะ…ยังไงก้อช่วยติชมด้วยนะ…
...จะได้พัฒนาฝีมือให้มันดีขึ้นจ้า...
…ThAnK…yOu…
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น