ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บาดแผลที่มองไม่เห็น
เปิดเทอมวันแรก…น่าเบื่ออ่าาาาา
“มินท์เราได้อยู่ห้องเดียวกันอีกแล้วนะ”เสียงที่สดใสของเมย์ดังขึ้น
“ดีจังเลย”
“กรี๊ดๆ”
…พวกเราก้อดีใจกันไปตามประสาเด็กมัธยมปลาย(ที่สมองเท่าเด็ก3ขวบ)…
แล้วพวกเราก้อเดินขึ้นห้องไปด้วยกันพร้อมกับคนอื่นๆ…
…แล้วก้อแน่นอนอยู่แล้วสำหรับเปิดเรียนวันแรก…ทุกคนนั่งคุยกัน
(ราวกับว่ามันไม่ได้คุยกันมา 3 ชาติทั้งๆที่มันก้อโทรศัพท์คุยกันทุกวันจนสายแทบไหม้แล้ว)
คุยกันไปคุยกันมาก้อไม่พ้นเรื่องนินทาชาวบ้านก้อแน่นอนนักเรียนหญิง(ที่หูผึ่งหูกาง)อย่างพวกเราอ่ะไม่พลาดอยู่แล้ว
“นี่ๆเห็นเค้าบอกกันว่ายัยแอร์ห้องเราอ่ะทำงานพิเศษด้วย”…แพรว…ขาเมาท์ประจำห้องพูดขึ้น
“แล้วงานไรอ่ะ”…เมย์เพื่อนชั้นก้อเอาอีกคน
“ก้อไม่รู้เห็นบอกว่าเป็นงานที่มันไม่ค่อยจะดีอ่ะ”
“จริงอ่า…”พวกเพื่อนๆต่างตกใจไปตามๆกันและคิดไปไกลกันยกใหญ่
แล้วจู่ๆแอร์ก้อเดินเข้ามาในห้องพอดี
“ไง…เพื่อนๆ…หาเรื่องอะไรมาใส่ร้ายชั้นอีกล่ะ”
…ก้อเพราะอย่างงี้ไงล่ะ…ไอ้พวกเพื่อนๆมันก้อยิ่งทวีความหมั่นไส้ขึ้นมาอีก
(แต่เราก้อไม่ได้รู้สึกหมั่นไส้อะไรมันหรอกนะ)
…แล้วเพื่อนๆก้อเริ่มแกล้งแอร์…ยิ่งวันก้อยิ่งหนักขึ้น…แต่แอร์ก้อไม่ได้สนใจอะไร…
…แล้ววันนึงพวกมันก้อเอารองเท้านักเรียนของแอร์ไปซ่อน…
…มันก้อเดินเท้าเปล่าเข้าห้องเรียนหน้าตาเฉยไม่สนใจอะไร…
…อาจารย์ก้อถามว่าทำไมมันไม่ใส่รองเท้า…
…มันก้อไม่พูดอะไรได้แต่เดินกลับที่นั่งไปซะเฉยๆ…
โดยไม่สนใจสายตาที่ดูหมิ่นดูแคลนของเพื่อนๆเลยซักคนเดียว…
…ไปๆมาๆเราก้อทนไม่ได้(อ้าว! ก้อแอร์ไม่ได้ทำอะไรให้เราโกรธนี่นา)เราเลยวิ่งไปหยิบรองเท้ามาให้มัน…
ตอนหยิบรองเท้ามาให้แอร์เราก้อไม่ได้ทันสังเกตเลยว่าเพื่อนทุกคนมองเราด้วยสายตาที่โกรธแค้น
…………………………………………………….
…ตอนพัก…
“นี่มินท์ทำไมเทอถึงทำแบบนี้ล่ะ”/ผลักมินท์/
“ก้อชั้นสงสารแอร์นี่นา”
(เราก้อรู้นะว่าเราหักหลังเพื่อน…แต่มันทนไม่ได้นี่นาที่จะเห็นเพื่อนโดนแกล้งแบบนี้)
---กริ๊งงงงง---
แล้วพวกนั้นก้อเดินขึ้นห้องเรียนกันไป
“นี่ทุกคนห้ามคุยกับมินท์และแอร์นะ”
…”ทำไมล่ะ” แล้วโอม(คนที่ชั้นแอบชอบ)ก้อถามขึ้น
“ก้อเพราะว่า…มินท์เป็นคนที่หักหลังเพื่อน…ใจง่าย…อ่อนใจให้กับศัตรูของเพื่อนๆ…”
“นี่ๆโอม…สอนการบ้านชั้นหน่อยสิ”
“อืม…มานี่สิ”
“นี่โอมมายุ่งกับคนใจง่ายแบบนี้ทำไม”
“แล้วจะทำไม”
“…”
(ไม่มีสาวคนไหนกล้าเถียงโอมหรอก…ก้อโอมเป็นถึงดาวโรงเรียนเลยนี่นาใครๆก้อชอบ…ทั้งๆที่โอมเป็นคนที่เย็นชามากๆ)
……………………
---พักเที่ยง---
“เมย์…เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่ใช่ไม๊…”ชั้นถามเมย์(อย่างมีความหวัง)
“ไม่ใช่อีกต่อไปแล้ว”
“ทำไมล่ะเมย์…เทอต้องเข้าใจอะไรผิดแน่ๆ”
“…ฮึ…ไม่หรอก…ชั้นเข้าใจดี…เข้าใจว่าเทอมันหักหลังเพื่อน…เข้าใจว่าชั้นเกลียดเทอ…ยัยใจง่าย”
...ขอบคุลที่อ่านถึงตรงนี้นะคะ...
...แล้วจะรีบอัพเร็วๆนะคะ...๐n_n๐\"...
“มินท์เราได้อยู่ห้องเดียวกันอีกแล้วนะ”เสียงที่สดใสของเมย์ดังขึ้น
“ดีจังเลย”
“กรี๊ดๆ”
…พวกเราก้อดีใจกันไปตามประสาเด็กมัธยมปลาย(ที่สมองเท่าเด็ก3ขวบ)…
แล้วพวกเราก้อเดินขึ้นห้องไปด้วยกันพร้อมกับคนอื่นๆ…
…แล้วก้อแน่นอนอยู่แล้วสำหรับเปิดเรียนวันแรก…ทุกคนนั่งคุยกัน
(ราวกับว่ามันไม่ได้คุยกันมา 3 ชาติทั้งๆที่มันก้อโทรศัพท์คุยกันทุกวันจนสายแทบไหม้แล้ว)
คุยกันไปคุยกันมาก้อไม่พ้นเรื่องนินทาชาวบ้านก้อแน่นอนนักเรียนหญิง(ที่หูผึ่งหูกาง)อย่างพวกเราอ่ะไม่พลาดอยู่แล้ว
“นี่ๆเห็นเค้าบอกกันว่ายัยแอร์ห้องเราอ่ะทำงานพิเศษด้วย”…แพรว…ขาเมาท์ประจำห้องพูดขึ้น
“แล้วงานไรอ่ะ”…เมย์เพื่อนชั้นก้อเอาอีกคน
“ก้อไม่รู้เห็นบอกว่าเป็นงานที่มันไม่ค่อยจะดีอ่ะ”
“จริงอ่า…”พวกเพื่อนๆต่างตกใจไปตามๆกันและคิดไปไกลกันยกใหญ่
แล้วจู่ๆแอร์ก้อเดินเข้ามาในห้องพอดี
“ไง…เพื่อนๆ…หาเรื่องอะไรมาใส่ร้ายชั้นอีกล่ะ”
…ก้อเพราะอย่างงี้ไงล่ะ…ไอ้พวกเพื่อนๆมันก้อยิ่งทวีความหมั่นไส้ขึ้นมาอีก
(แต่เราก้อไม่ได้รู้สึกหมั่นไส้อะไรมันหรอกนะ)
…แล้วเพื่อนๆก้อเริ่มแกล้งแอร์…ยิ่งวันก้อยิ่งหนักขึ้น…แต่แอร์ก้อไม่ได้สนใจอะไร…
…แล้ววันนึงพวกมันก้อเอารองเท้านักเรียนของแอร์ไปซ่อน…
…มันก้อเดินเท้าเปล่าเข้าห้องเรียนหน้าตาเฉยไม่สนใจอะไร…
…อาจารย์ก้อถามว่าทำไมมันไม่ใส่รองเท้า…
…มันก้อไม่พูดอะไรได้แต่เดินกลับที่นั่งไปซะเฉยๆ…
โดยไม่สนใจสายตาที่ดูหมิ่นดูแคลนของเพื่อนๆเลยซักคนเดียว…
…ไปๆมาๆเราก้อทนไม่ได้(อ้าว! ก้อแอร์ไม่ได้ทำอะไรให้เราโกรธนี่นา)เราเลยวิ่งไปหยิบรองเท้ามาให้มัน…
ตอนหยิบรองเท้ามาให้แอร์เราก้อไม่ได้ทันสังเกตเลยว่าเพื่อนทุกคนมองเราด้วยสายตาที่โกรธแค้น
…………………………………………………….
…ตอนพัก…
“นี่มินท์ทำไมเทอถึงทำแบบนี้ล่ะ”/ผลักมินท์/
“ก้อชั้นสงสารแอร์นี่นา”
(เราก้อรู้นะว่าเราหักหลังเพื่อน…แต่มันทนไม่ได้นี่นาที่จะเห็นเพื่อนโดนแกล้งแบบนี้)
---กริ๊งงงงง---
แล้วพวกนั้นก้อเดินขึ้นห้องเรียนกันไป
“นี่ทุกคนห้ามคุยกับมินท์และแอร์นะ”
…”ทำไมล่ะ” แล้วโอม(คนที่ชั้นแอบชอบ)ก้อถามขึ้น
“ก้อเพราะว่า…มินท์เป็นคนที่หักหลังเพื่อน…ใจง่าย…อ่อนใจให้กับศัตรูของเพื่อนๆ…”
“นี่ๆโอม…สอนการบ้านชั้นหน่อยสิ”
“อืม…มานี่สิ”
“นี่โอมมายุ่งกับคนใจง่ายแบบนี้ทำไม”
“แล้วจะทำไม”
“…”
(ไม่มีสาวคนไหนกล้าเถียงโอมหรอก…ก้อโอมเป็นถึงดาวโรงเรียนเลยนี่นาใครๆก้อชอบ…ทั้งๆที่โอมเป็นคนที่เย็นชามากๆ)
……………………
---พักเที่ยง---
“เมย์…เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่ใช่ไม๊…”ชั้นถามเมย์(อย่างมีความหวัง)
“ไม่ใช่อีกต่อไปแล้ว”
“ทำไมล่ะเมย์…เทอต้องเข้าใจอะไรผิดแน่ๆ”
“…ฮึ…ไม่หรอก…ชั้นเข้าใจดี…เข้าใจว่าเทอมันหักหลังเพื่อน…เข้าใจว่าชั้นเกลียดเทอ…ยัยใจง่าย”
...ขอบคุลที่อ่านถึงตรงนี้นะคะ...
...แล้วจะรีบอัพเร็วๆนะคะ...๐n_n๐\"...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น