ทอรัก ถักใจ

ลำดับตอนที่ #2 : Wake up ... To Remember

เมื่อมาถึงคอนโดเอสใจกลางเมืองที่ตาของวินซ์ซื้อทิ้งไว้ให้ วินซ์ก็ใช้สายตาโลมเสียสาวตรงหน้าที่หิ้วมาจากผับอย่างหิวกระหาย พรางคิดในใจว่า

'ผู้หญิง..ง่ายทุกคน' และไม่รอช้าที่จะสำรวจคนตรงหน้าที่เมามายจนขาดสติไปแล้ว เพราะตั้งแต่พามาถึงคอนโด แม่นี่ก็เริ่มถอดเสื้อถอดผ้าออก ไม่เกรงใจใครอีกต่อไป แล้วอย่างนี้ใครมันจะทนต่อไปได้อีกกัน ผมเริ่มซอนไซที่คอ มอบจุมพิตที่ร้อนแรงให้ทันที แต่เหมือนคนตรงหน้าจะเมามาก หรืออ่อนประสบการณ์ไม่แน่ชัด ตอบสนองได้เงอะงะ น่ารักน่าฟัดเข้าไปอีก ผมนี่แทบจะทนขย้ำอย่างเสือหิวต่อไปไม่ไหว และสุดท้ายด่านปราการที่เคยอยู่บนตัวเธอที่เหลือไว้ตอนที่ผู้หญิงคนนี้ถอดไป ก็หายวับไปทันที 

'ปวดหัวหนักมากกกกก โอ้ย..เหมือนสมองจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ มึนอ่ะ' ขณะที่กำลังรำพึงรำพรรณกับอาการตัวเองอยู่ ใครจะคาดคิดว่าจะมีขาโผล่มาจากผ้าห่ม ขา!!.. ว่าแล้วก็ขยับขาตัวเองทั้งสองข้างออกมาดูให้แน่ชัดว่าไม่ได้เมาจนเพี้ยน เพราะค่อนข้างแน่ใจว่าขายังไม่ได้ขยับไปไหน แล้วขาที่โผล่ผ้าห่มล่ะมาจากไหน

"โอ๊ะ...แม่เจ้า" ฉันเผลออุทานเสียงดังจนต้องรีบปิดปากตัวเอง แต่ก็ยังไม่ทำให้อีกคนรู้สึกตัว ค่อยๆเปิดผ้าห่มดูทีละนิดๆ จนแน่ใจว่าคนตรงหน้าไม่ใส่อะไรติดตัวเลย ย้ำไม่มีอะไรติดตัวสักชิ้น นี่ไม่ได้อยากดูหรือว่าอะไรนะ แค่สำรวจสภาพ เพื่อคาดเดาเหตุการณ์น่ะ แต่คงไม่ต้องให้ใครมาบอกแล้วล่ะสภาพฉันเองก็ด้วย ไม่เหลือสักชิ้นติดตัวขนาดนี้ ไม่ต้องให้ใครมาบอกก็พอจะเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่จะให้โทษใครล่ะ อาจจะเป็นเพราะตัวฉันเอง หรือผู้ชายมักมากคนนี้ก็ตาม แต่นั่นไม่ได้แก้ปัญหาอะไร อย่างแรกคงต้องไปตั้งหลักก่อนล่ะนะ ก่อนจะคิดสิ่งที่ควรทำขั้นต่อไป

'เสื้อผ้ากระเด็นคนละทิศเลย ไกลด้วย ฮือ' ทำได้เพียงคร่ำครวญอยู่ในใจไร้เสียงใดๆ ที่จะทำให้ปลุกคนบนที่นอน ไม่งั้นแย่แน่ 'เอาวะไม่ต้องหาอะไรคลุมก็ได้มั้ง ยังไงก็ยังไม่ตื่น' คิดได้ดังนั้นฉันก็พุ่งตัวไปเก็บเสื้อผ้า แล้ววิ่งเข้าห้องน้ำทันที