คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ▲ grocery 7 . I like you the best
I Like you the best
Title ; I like you the best
Paring ; CHENMIN (FT.KRIS และคณะเด็กดาวที่น่ารักน่าเคี้ยวของไรท์เตอร์ #โดนโบก)
Author ; NIDNAD (นิดนัด #อีกแล้ว)
Theme ; แน่นอนว่าก็ยังคงไม่พ้นเพลงของ ‘บีซือทือ’ อยู่เช่นเคย #ช่วยสามีทำมาหากินน่ะค่ะ #โดนโบก #นี่มันฟิคเด็กดาวนะโว้ย และแล้ว ก็กลับมาพร้อมกับฟิคล่าสุดที่นิดนัดภูมิใจยิ่งกว่าพรีเซนต์ นั่นก็คือ อือ อือ … I like you the best (ในที่สุดก็เดินทางมาถึงภาคสองเสียที 555) มาจาก M/V Beautiful + I Like You The Best ของหนุ่มๆอสูรนั่นเอง จริงๆมันก็ไม่เชิงมาจากเอ็มวีหรอกค่ะ แต่เหมือนกับว่าไรท์เอาเอ็มวีมาขยายความให้เข้าใจ #ง่ายๆคือการนำเอ็มวีมาแปลความหมายนั่นเอง เพราะเอ็มวีหลายๆคนดูแล้วงงๆค่ะ #ตอนแรกไรท์โคตรจะงง ยังไงก็ขอฝากด้วยนะคะ กับ Lights go on again Project ! #อินี่ชักเยอะ #นีกาเชอิลโชฮวา !
Warning ; กรุณากลับไปอ่านพาร์ทแรก หากว่ายังไม่ได้อ่านนะจิ๊บิ (-‘ ‘-) แล้วก็ขอแนะนำให้ไปดู MV I like you the best ของเด็กอสูรอย่างดร่วนๆก่อนที่จะอ่านนะเบบี๋ !!!
‘ ทีม M1 เข้ารอบ ! ’
‘ ทีม M2 เข้ารอบ !’
ผ่านไปแล้วสองสัปดาห์กับการประกาศผลทีมที่เข้ารอบออดิชั่นรอบที่ 2 ซึ่งทั้งทีมของคริสและจงแดก็ติดรอบที่ 2 ทั้งคู่
แต่ทว่า ยังไงการเรียนก็ต้องมาก่อน วันนี้เป็นวันสอบวิชาคณิตศาสตร์ ทำให้ทุกคนในห้องเรียนกำลังเอะอะโวยวาย วิ่งกันรอบห้อง เพราะนั่งติววิชาคณิตศาสตร์ แต่ก็มีนักเรียนบางส่วนที่ต้องเป็นเวรทำความสะอาด
จงแดกำลังกวาดพื้นห้องเรียนตามหน้าที่ที่เขาต้องทำ เขาไล่กวาดจากหลังห้องมาเรื่อยๆ จนมาหยุดที่โต๊ะของคริส
“ขอโทษนะคริส ฉันขอกวาดใต้โต๊ะนายหน่อยสิ” จงแดขออย่างกล้าๆกลัวๆ เขาเริ่มรู้จากเพื่อนในห้องมาว่า คริสไม่ชอบเขาซักเท่าไหร่ แต่ยังไงมันก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องทำ
“…”
คริสยอมยกเท้าให้จงแดกวาดแต่โดยดี ก่อนจะหันไปกระซิบอะไรบางอย่างกับชานยอล ชานยอลพยักหน้าเล็กน้อยเมื่อคริสพูดจบ
นิ้วของคริสค่อยๆเขี่ยเศษกระดาษที่เขากับชานยอลนั่งเล่น OX กันเมื่อครู่ลงบนพื้นอย่างช้าๆ ราวกับต้องการกวนจงแด แล้วนั่งลอยหน้าลอยตาไปมา ส่วนจงแดเองก็ได้แต่มอง ก่อนจะหยิบกระดาษแผ่นนั้นไปทิ้ง เขารู้ตัวดีว่ากำลังโดนคริสแกล้ง แต่จะให้ทำยังไงละ นอกจากก้มหน้าก้มตายอมรับชะตากรรม
จงแดค่อยๆยกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกา ก่อนที่จะค่อยๆหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกงนักเรียน กระปุกสีขาวในมือถูกเปิดออก พร้อมมีเม็ดยาออกมาหนึ่งเม็ด
เขาค่อยๆเอามันเข้าปากโดยที่พยายามบังมันไว้ไม่ให้ใครเห็น ก่อนจะรีบโกยเศษขยะแล้วเก็บไม้กวาดเข้าที่ จากนั้นก็เดินไปนั่งที่โต๊ะนักเรียน
“ทำเวรเสร็จแล้วเหรอ ?” มินซอกที่นั่งข้างๆถาม ก่อนจะปิดสมุดวิชาคณิตศาสตร์
“อื้อ ไม่อ่านแล้วเหรอ ?”
“ไม่เอาอ่ะ กะจะมั่วแล้ว เรียนไม่รู้เรื่องจริงๆ”
“เอางั้นเหรอ ? มีอะไรถามฉันได้นะ”
“ก็ดีนะ งั้นนายอธิบายอันนี้ให้ฉันฟังหน่อยนะ น้า” มินซอกยื่นสมุดที่ถูกกางออกให้จงแด พร้อมทำแก้มป่องอ้อนเหมือนเด็กๆ ยิ่งทำให้คริสที่นั่งอยู่ข้างหลังไม่พอใจเข้าไปใหญ่
“เฮ้ย… มองอยู่ได้…” ชานยอลสะกิดคริสที่นั่งมองมินซอกไม่วางตา
“…”
“นายนี่จริงๆเล้ย ! ไม่พอใจก็เคลียร์กับนายจงแดอะไรนั่นไปเลยสิ มัวแต่นั่งมอง จะได้คาบไปกินมะ ?” อี้ชิงที่นั่งเงียบมาพักใหญ่ก็เปิดประเด็นบ้าง
“ช่างเหอะ…”
คริสทำได้แค่พูดอย่างเนือยๆ พลางนั่งมองรูปในกระเป๋าสตางค์ที่เป็นรูปของเขากับมินซอกเมื่อไม่นานนัก ก่อนที่คริสจะปิดกระเป๋าสตางค์เอาแล้วเอามันยัดใส่ลงในกระเป๋ากางเกงอย่างเซ็งๆ
คอยดูเถอะ !
XXXXXXXXXX
“คริส !! แกคิดไงวะ วันนี้มาโรงเรียนโคตรเช้าเลย !”
“เออ มีอะไรนิดหน่อยว่ะ…”
“อะไรของแก ?” อี้ชิงถามพร้อมทำหน้าอย่างสงสัย มันจะมาไม้ไหนของมัน
“นู่น เหยื่อแกมาแล้ว…” ชานยอลหันไปชี้จงแดที่กำลังเดินเข้ามาจากประตูโรงเรียน และกำลังมุ่งหน้ามายังบริเวณที่พวกคริสกำลังยืนอยู่ พร้อมทั้งใส่หูฟังกำลังฟัง MP3 อยู่ด้วย
“เข้าไปหามันเถอะ…”
“เฮ้ย !”
ทันทีที่คริสเดินเข้าไปถึงตัวของจงแด เขาก็ใช้มือแตะไปที่ไหลของจงแด พร้อมค่อยๆขยับมือไปดึงหูฟังออกจากหูของจงแด โดยมีชานยอลกับอี้ชิงยืนประกบข้างอยู่
“ว…ว่าไง…คริส…อี้ชิง…ชานยอล” จงแดเริ่มตะกุกตะกัก สายตาทั้งสามคู่ที่มองเขาในตอนนี้ เขารู้ได้ทันทีว่า มันไม่ปลอดภัยสำหรับเขาซักเท่าไหร่
ไม่มีคำตอบใดๆออกมาจากปากทั้งสามคน คริสเดินหันหลังกลับพร้อมทำมือเล็กน้อยเป็นเชิงว่าให้จงแดเดินตามไป ชานยอลเดินเข้ามาใกล้พร้อมยื่นหน้าไปหาจงแด รอยยิ้มนั่นมันอะไรกัน… !?!
ให้ตายสิ…นี่มันอะไรกัน…!
XXXXXXXXXX
“คริส นายมาที่นี่ทำไมเหรอ…”
จงแดถามอย่างสงสัย หลังจากที่เขาตัดสินใจเดินตามคริสมา แต่ทว่า คริสกลับพาเขามาที่โรงยิมหลังอาคารเรียน
ตึ้ง !
“โอ๊ย !”
เสียงที่เกิดจากคริสผลักจงแดจนหลังของเขากระแทกกับกำแพงโรงยิมดังขึ้นมา ตามมาด้วยเสียงร้องของจงแด
“หึ…”
ตุ้บ !
ไม่ต้องรออะไรอีกต่อไป มือหนาของคริสที่กำไว้พร้อมได้พุ่งเข้าไปยังท้องของจงแด จนคนที่ถูกกระทำได้แต่กุมท้องด้วยความเจ็บปวด แต่ลำพังจากขนาดตัวและกำลังคนแล้ว เขาคงสู้อะไรคริสไม่ได้แม้แต่น้อย
“คริส…อย่า…”
ตุ้บ !
แม้ว่าจงแดจะพยายามขอร้อง แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมา นอกจากที่คริสจะต่อยซ้ำลงไปอีกครั้ง โดยมีชานยอลกับอี้ชิงนั่งดูอยู่ห่างๆ ไม่มีแม้แต่ความช่วยเหลือใดๆ
“ฉันขอเตือนนายนะจงแด…”
“…” ไม่มีคำตอบใดๆออกมาจากปากของจงแด นอกจากสายตาของเขาที่พยายามจะฟังสิ่งที่คริสพูด
‘ อยู่ห่างๆมินซอกไว้ ไม่งั้น… จะหาว่าฉันไม่เตือน ’
‘ หยุดนะ !!! ’
เสียงของใครคนหนึ่งดังขึ้นมาจากหน้าประตูโรงยิมที่ถูกปิดไว้ ก่อนที่เจ้าของเสียงจะรีบวิ่งมายืนอยู่ข้างหน้าจงแดแล้วอ้าแขนเพื่อกันคนข้างหลังที่ตอนนี้สภาพเริ่มย่ำแย่ พร้อมกับจ้องหน้าคริสอย่างเอาเรื่อง
“มินซอก นายมาที่นี่ได้ยังไง !”
“นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ สำคัญก็คือ นายทำอะไรจงแด !”
“ถอยออกไป นายไม่เกี่ยว”
“เกี่ยว ! เกี่ยวมากด้วย ถ้ามีปัญหามาก ก็มาต่อยกับฉัน อย่าไปยุ่งกับจงแด”
“…”
ตึง !!
“จงแด !!!”
ร่างของจงแดที่เขาพยายามจะพยุงมันมาพักใหญ่ ก็ร่วงลงไปกับพื้น พร้อมกับสติที่หลุดออกไปตามสังขารร่างกายในตอนนี้ พร้อมกับมีของบางอย่างที่ร่วงออกมาด้วย
กระปุกยาสีขาวที่หล่นออกมาจากกระเป๋าเสื้อของจงแด ภายในยาสีขาวนับสิบเม็ด ที่ตอนนี้หกกระจายเต็มพื้น
“จงแด จงแด ! ตื่นสิ !” มินซอกรีบลงไปนั่งข้างๆคนที่นอนไม่ได้สติ พร้อมเขย่าตัว แต่ก็เปล่าประโยชน์
ทั้งคริส ชานยอล และอี้ชิง ได้แต่ยืนตะลึงกับสิ่งที่พวกเขาก่อเอาไว้ เขาไม่รู้ว่าจงแดจะร่างกายเหลาะแหละได้ขนาดนี้ ตามมาด้วยมินซอกที่หันหน้ามาแล้วกวาดตามองทั้งสามคนที่ยืนสลอนหน้ากันพร้อม
“ถ้าจงแดเป็นอะไรไป ฉันไม่มีวันอภัยให้พวกนายสามคนแน่ !”
XXXXXXXXXX
ตอนนี้มินซอกกำลังเดินวนไปมาหน้าห้องฉุกเฉินด้วยใจที่ไม่สู้ดีเท่าไหร่ ส่วนคริส ชานยอล และอี้ชิงนั่งอยู่อีกมุม ก่อนที่คริสจะลุกขึ้นเดินไปหามินซอก
“เลิกเดินวนไปวนมาซักทีได้มั้ย”
“ทั้งหมดที่มันเป็นแบบนี้ ก็เพราะนายไม่ใช่รึไง คริส !”
“ก็สมควรนี่ มันนั่นแหละที่แส่หาเรื่องเข้าตัวไม่เข้าท่า”
“นายนี่มัน…”
มินซอกชักสีหน้าเมื่อได้ยินสิ่งที่คริสพูด พร้อมกับมือเล็กๆที่ยกขึ้นเตรียมจะฟาดมันใส่ร่างสูง แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อประตูห้องฉุกเฉินถูกเปิดออก
“หมอครับ ! เพื่อนผมเป็นยังไงบ้าง…”
“ตอนนี้คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วนะ จริงๆแล้วเขามีประวัติเป็นโรคหัวใจน่ะ ยังไงก็ดูแลเพื่อนดีๆนะ ให้เขากินยาควบคุมตลอดด้วย แล้วก็… พยายามอย่าให้เขากระทบกระเทือนมากนะ”
“ครับ ขอบคุณมากครับหมอ” มินซอกรีบโค้งให้หมอ ก่อนที่หมอจะเดินออกไป
โชคดีจังที่นายไม่เป็นอะไร จงแด…
XXXXXXXXXX
เข้าสู่วันที่ 4 แล้วที่จงแดไม่มาโรงเรียน แถมยังขาดการติดต่อกับเพื่อนๆไปเลย มีเพียงสมุดไดอารี่เล่มหนึ่งที่จงแดลืมทิ้งไว้ใต้โต๊ะเรียนของเขา
“เฮ้ย พักแล้ว ไปกินข้าวกัน !” เสียงของซูโฮเจ้าเดิมดังขึ้น ก่อนที่จะลากเพื่อนๆในก๊วนที่ตอนนี้ขาดจงแดไปไปกินข้าวตามกิจวัตร
“นั่นสมุดอะไรน่ะมินซอก ?” ลู่หานชี้ๆไปที่ใต้โต๊ะของจงแด
“น่าจะเป็นไดอารี่ของจงแดนะ ฉันไม่กล้าเปิดหรอก เสียมารยาทน่า”
“โอ้โห ปกสวยชะมัด ฉันว่าข้างในคงเขียนอะไรไว้เยอะแยะเลย ไว้หมอนั่นมาโรงเรียนฉันจะขอหมอนั่นดูข้างในหน่อยดีกว่า” แบคฮยอนพูดพลางหยิบสมุดไดอารี่ขึ้นมาจากใต้โต๊ะ เขาพลิกปกดูไปมา ก่อนที่จะวางมันไว้บนโต๊ะ ซึ่งเป็นคนละที่กับที่ที่มันอยู่ในตอนแรก
“ไปเหอะ หิวแล้ว” ซูโฮเบ้ปาก ก่อนจะกระตุกแขนเพื่อนๆทุกคนอย่างไฮเปอร์ ทิ้งไว้เพียงไดอารี่ของจงแดที่วางอยู่บนโต๊ะ
“นั่นสมุดอะไรวะคริส ?” ชานยอลสะกิดให้คริสตื่น พร้อมชี้ไปที่สมุดไดอารี่ของจงแด ที่ตอนนี้มันอยู่บนโต๊ะแล้ว
“ไม่รู้ดิ…”
คริสสะบัดหัวเล็กน้อยให้พอสร่างๆ ก่อนจะลุกขึ้นไปที่โต๊ะของจงแดเพื่อดูสมุดเล่มนั้น จะว่าไปแล้ว จงแดถือว่าค่อนข้างลึกลับสำหรับเพื่อนๆ มันคงเสียมารยาทถ้าเขาเปิดไดอารี่ของจงแดดู แต่บางที เขาอาจจะรู้จักตัวตนของจงแดมากขึ้นก็ได้…
คริสถือวิสาสะหยิบสมุดไดอารี่ของจงแดมาดู เขาค่อยๆเปิดมันดูทีละหน้า แต่ละหน้าถูกเขียนเรื่องราวที่จงแดประทับใจในแต่ละวัน พร้อมกับติดรูปมากมาย
‘ คึคึคึ วันนี้มีความสุขชะมัดเลย ฉัน จงอิน และเทา แอบไปดูกลุ่ม M1 ซ้อมเต้นมาด้วย พวกเขาเท่ห์เป็นบ้า อา… ได้ข่าวว่าเขาจะลงแข่งออดิชั่นของ SM ด้วยนี่นา ฉันมั่นใจว่าพวกเขาต้องผ่านแน่ๆ M1 Fighting ! ’
‘ น่าเศร้าชะมัดเลย ฉันต้องย้ายโรงเรียนกะทันหัน แล้วเราจะได้ซ้อมเต้นตามที่เราอยากจะทำกันมั้ยเนี่ย จงอิน เทา แต่ว่านะ ฉันแอบรู้มาว่า โรงเรียนใหม่ที่ฉันจะย้ายไป เป็นโรงเรียนที่กลุ่ม M1 เรียนกันล่ะ คิคิคิ น่าดีใจชะมัด ในที่สุด ฉันก็จะได้เห็นกลุ่ม M1 แบบเต็มๆตาซักที พวกเขาต้องเท่ห์มากแน่ๆ ’
‘ ในที่สุดก็ผ่านพ้นการออดิชั่นของ SM ไปแล้ว ใจมันเต้นตึ้กตั้กๆเลยล่ะ สนุกเป็นบ้าเลย น่าแปลกใจที่กลุ่ม M2 ของเราเข้ารอบ แต่น่าเสียดายที่คริสไม่ได้ลงแข่งด้วย ฉันภาวนาว่าแขนของเขาจะหายไวๆ แล้วกลุ่ม M2 ของเราก็จะได้แสดงบนเวทีเดียวกับ M1 ด้วย รู้สึกภูมิใจสุดๆเลย ’
คริสค่อยๆปิดไดอารี่ลงช้าๆ ดูเหมือนเขาจะเข้าใจอะไรในตัวจงแดผิดมาตลอด ดูเหมือนว่าจงแดเองก็เป็นแฟนคลับตัวยงของ M1 แถมยังยึด M1 เป็นแรงบันดาลใจให้เขามาฟอร์มทีมเต้น จากที่อ่านๆแล้ว ก็คงเดาได้ว่าจงแดไม่ได้ต้องการจะเข้า SM อย่างจริงจัง แต่เพียงแค่ต้องการสานฝันให้เขาได้แสดงบนเวทีเดียวกันกับ M1 ก็เท่านั้น…
เขาควรจะทำยังไงต่อไปดีล่ะ !?!
เหลือเวลาอีกแค่สามวันสำหรับการแข่งออดิชั่นของ SM รอบที่สอง ตอนนี้แขนของคริสหายดีแล้ว เขายังมีสิทธิ์ลงแข่งในรอบที่สอง
หวังแค่ว่า ฝันของนายจะเป็นจริงนะจงแด
ถ้าอยากให้มันเป็นจริง นายต้องมา…
XXXXXXXXXX
“ว่าไงนะ !!!!!!!!!!!!!!!!!!”
เสียงของทุกคนดังขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียง ไร้ซึ่งการนัดหมายใดๆ ส่วนคนที่ถูกเพื่อนๆรุมถามก็ได้แต่นั่งปิดหู
“ฉันควรจะทำไงดี…”
“จ…จริงเหรอ !!”
“ฉ…ฉันไม่รู้”
“เมื่อกี๊นายบอกว่า นายไปสัญญากับจงแดไว้ใช่มั้ย !!”
“อื้อ…” มินซอกพยักหน้าหงึกๆ
“งั้นก็ต้องทำตามสัญญาแล้วนะ นายสัญญากับเขาไว้เอง ถ้าผิดสัญญา นายจะดูแย่มากเลยนะ !”
“…”
1 weeks ago
ก่อนหน้าที่จงแดจะแข่งออดิชั่น SM รอบแรกไม่กี่วัน หลังจากเลิกเรียนในภาคเช้า เพื่อนๆในก๊วนทุกคนก็พากันลากเข้าโรงอาหารเพื่อไปหาของว่างกิน ทิ้งไว้เพียงมินซอกกับจงแดให้นั่งอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนกันสองคน
“นี่…”
“หืม ?”
“นายจะลงแข่งจริงๆเหรอ ?”
“อื้ม… ฉันลองฟอร์มทีมเต้นกับเพื่อนๆดูน่ะ งานแบบนี้นานๆมีครั้ง ฉันว่ามันดูท้าทายดี”
“ทำไมมีแต่คนอยากจะลงแข่งไอ้ออดิชั่นบ้าบออะไรนี่นักนะ…” มินซอกเอาแต่บ่นพึมพำเล็กน้อย จงแดก็จะลงแข่ง ไหนจะคริสอีก มันมีดีอะไรนักหนา
“ที่จริงน่ะ…”
“…”
“ที่จริงน่ะ… ฉันก็แค่…”
“…”
‘ แค่อยากแสดงอยู่บนเวทีเดียวกับทีม M1 เฉยๆน่ะ ฉันไม่ได้หวังว่าจะเข้ารอบหรอกนะ แค่ได้แสดงบนเวทีเดียวกับ M1 ฉันก็พอใจแล้วล่ะ ’
“หืม !!?!! นายว่าไงนะจงแด !” คนตัวเล็กถามอย่างสงสัย
“ฉันน่ะ เป็นแฟนคลับตัวยงของ M1 เลยนะ ดูทุกคลิป แอบตามไปดูตามห้องซ้อมบ่อยๆ จะว่าไป M1 เป็นแรงบันดาลใจของฉันเลยล่ะ…”
“จริงดิ !!!!”
“อื้ม…”
“อีกอย่างนะ ฉันว่าฉันไม่เข้ารอบหรอก ทีม M1 เจ๋งที่สุดแล้ว !”
“…”
“นี่…อย่าเงียบสิ”
“ใครบอก ฉันว่านายเข้ารอบอยู่แล้ว จงแดซะอย่าง !” มินซอกพูดพร้อมอมยิ้ม ทำให้อีกคนที่นั่งฟังก็ยิ้มตาม
“ไม่หรอกน่า ฉันไม่ได้เก่งอะไรขนาดนั้น” จงแดปัดป่าย
“จริงๆนะ ฉันกล้าพนันเลย นายเข้ารอบอยู่แล้วล่ะจงแด”
“นายจะเอาอะไรมาพนันล่ะ ?”
“อืม…”
“…”
‘ ถ้านายเข้ารอบนะ ฉันจะยอมเป็นแฟนนายเลยก็ได้ ! ’
มินซอกรีบออกปากพลาดพลั้งพูดออกไปโดยไม่คิด แต่กลายเป็นว่าพอมารู้ตัวอีกที ก็คือจงแดยื่นนิ้วก้อยออกมาตรงหน้าเขาซะแล้ว
ตายห่าแล้วมินซอก !!!
“เกี่ยวก้อยดิ…”
“เอ่อ…คือ…อ่า…” ซวยแล้วไง ดันพูดไม่คิด ไม่คิดว่าจงแดจะเอาจริงนี่เฮ้ย TTwTT
“จะผิดสัญญาเหรอ ไม่น่ารักเลยนะ”
“ป…เปล่านะ คือแบบ…” ฮื้อ ! ทำไงดี TT^TT
“แบบ…”
“เอ้า ! ก็ได้ เกี่ยวก็เกี่ยว !”
สุดท้ายเรื่องก็จบลงที่มินซอกต้องยื่นมือของตัวเองไปเพื่อเกี่ยวก้อยสัญญากับจงแด เพราะคำพูดที่ไม่ยั้งปากของเขา ดูเหมือนจงแดจะแอบๆยิ้มอยู่ด้วย ให้ตายเถอะ !!!
“เออ… สมควรอยู่ อยากพูดไม่คิดเอง สมน้ำหน้า…” ซูโฮแขวะ
“แล้วนี่คุยกับจงแดเรื่องนี้ยัง” ลู่หานถาม
“ยังเลย เพราะหลังจากที่จงแดแข่งจบ ก็ดันมาเกิดเรื่องที่จงแดโดนพวกคริสเล่นงานซะก่อน ป่านนี้เป็นไงมั่งก็ไม่รู้…”
“เป็นห่วงเขามากก็ไปเยี่ยมซะเลยสิ” แบคฮยอนว่า
“แล้ววันแข่งรอบชิงนายจะไปรึเปล่า ?”
“ไปสิ ไปอยู่แล้ว…”
“งั้นเหรอ”
“อื้อ ไปกันนะ”
“เอ๊อ…ก็ได้ๆ” ทั้งสามคนต่างก็พยักหน้าเห็นดีด้วย ยังไงก็ถือว่าไปเชียร์เพื่อนตัวเองละกัน !
XXXXXXXXXX
‘ เอาล่ะครับ รอบสุดท้ายของการคัดเลือกเพียงสองทีม จากผู้เข้าแข่งขันร่วมร้อยทีม เพื่อเข้าสู่การเป็นศิลปินหน้าใหม่ของต้นสังกัดชื่อดังอย่าง sm entertainment กำลังจะเริ่มขึ้นแล้วนะครับ ’
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !
เสียงของแฟนคลับทุกทีมดังขึ้นอย่างล้นหลาม จากการคาดเดาแบบคร่าวๆจากสายตาของพวกมินซอกแล้ว พอจะเดาได้ว่า มีแฟนคลับของ M1 เยอะเหมือนคราวที่แล้ว แต่ที่น่ากลัวก็คือ แฟนคลับของ M2 ที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว จากรอบแรกที่ไม่มีป้ายเชียร์ ตอนนี้กลับมีกองเชียร์เป็นกลุ่มยืนถือป้ายซัพพอร์ตอยู่
“ตื่นเต้นชะมัด…” ซูโฮพูดพลางกระโดดดูบรรยากาศรอบๆไปมา
“จงแดจะมารึเปล่าน้า…”
“โอ๊ย… หมั่นไส้ชะมัด เช้านี้นายถามหาจงแดมาตลอดทางเลยนะมินซอก” แบคฮยอนบ่นงุบงิบ
“ก็ฉันกลัวจงแดไม่มาแข่งนี่ !”
‘ ในตอนนี้ เราจะขอเชิญทีมที่มีกองเชียร์เยอะที่สุดในงานอย่าง M1 กับ M2 ขึ้นมาเพื่อจับมือกันก่อนจะเริ่มการแข่งขันรอบสุดท้ายก่อนนะครับ ! ’
ทันทีที่พิธีกรประกาศจบ ทั้งสองทีมต่างก็ขึ้นมาจากคนละมุมของเวที ตามมาด้วยเสียงกรี๊ดกร๊าดของแฟนคลับนับร้อยในลานแข่งขัน
ตอนนี้ทั้งสองทีมยืนอยู่บนเวทีกันพร้อมหน้าพร้อมตา คนที่มินซอกกังวลมากว่าจะไม่มาอย่างจงแดก็อยู่บนเวทีเช่นเดียวกัน คริสที่ยืนอยู่พยายามมองจงแดตลอดเวลา แต่ดูเหมือนว่า จงแดจะพยายามหลบหน้าหลบตาและกวาดตามามองกองเชียร์ด้านล่างแทน
มือของคริสถูกยื่นออกมาอยู่บริเวณตรงกลางระหว่างทั้งสองทีม ก่อนที่เขาจะมองหน้าจงแด ส่วนจงแดที่ยืนอยู่ร่วมกับจงอินและเทาก็มองหน้ากัน
“เอาไงดี…” เทาถาม
“แล้วแต่นายเลยจงแด” จงอินตอบ
“…” จงแดไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่เขากลับพยายามมองหน้าคนๆหนึ่งที่อยู่ด้านล่างเวที และตอนนี้เขาก็พบเป้าหมายแล้ว
คิมมินซอก
ฉันควรจะทำยังไงดี ?
เหมือนมินซอกจะรู้ว่ามีใครบางคนพยายามจะติดต่อกับเขาผ่านทางสายตา ร่างเล็กคลี่ยิ้มให้เล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ
จงแดพยักหน้าเบาๆกลับไป ก่อนที่เขาจะหันมามองหน้าคริส และแล้ว มือของเขาก็ถูกยื่นออกไป แล้วก็จับกับมือของคริสในที่สุด
ไม่มีอะไรติดค้างระหว่างเราแล้วนะ !
ทันทีที่จงแดจับมือกับคริส เสียงเฮของกองเชียร์ต่างก็ดังสนั่น รวมไปถึงกลุ่มของพวกมินซอกที่ต่างก็ส่งเสียงเฮฮากัน ตามมาด้วยรอยยิ้มของคริสกับจงแดที่ตอนนี้กลายเป็นรอยยิ้มของมิตรภาพ
“M1 M2 Fighting !!!!” เสียงของมินซอก ซูโฮ ลู่หาน และแบคฮยอนต่างก็ตะโกนร้องเชียร์ จนทำให้ทุกคนในลานแข่งขันเริ่มตะโกนบ้าง
การแข่งขันเริ่มต้นขึ้น ทีมของคริสได้ขึ้นแสดงก่อนเป็นทีมแรก ตามมาติดๆที่ทีมของจงแด และก็ตามด้วยทีมของคนอื่นๆอีก จนครบหมดทุกทีม
กลุ่ม M1 ของคริสแยกตัวไปยืนอยู่ข้างๆเวทีเพื่อนรอประกาศผล ส่วนทีมของจงแดก็ไปอยู่ตรงที่ที่พวกมินซอกนั่งอยู่ เพื่อรอฟังประกาศผลเช่นกัน
“อ๊าก !!! จงอิน นายเจ๋งมาก !” แบคฮยอนชมจงอินไม่ขาดปาก หนอย…ไม่ค่อยระริกระรี้เลยเฟ้ย !
“เทาก็ใช่ย่อยนะ นายเก่งมาก !” ซูโฮเองก็เช่นกัน ดูเหมือนว่าเขาจะชื่นชมเทามากไปจนทำให้ลู่หานเริ่มหมั่นไส้ พวกนายสองคนนี่มันจริงๆเล้ย…
“ไม่เห็นมีใครชมฉันบ้างเลยอ่ะ ?” จงแดพูดพลางชี้ไปที่ตัวเขาเอง ทำให้ทุกคนหัวเราะ ขอโทษนะจงแด พ่อแดนซ์ซิ่งแมชชีน แต่ว่าตอนอยู่บนเวทีนายเหมือนจะล้มแหล่ไม่รู้แหล่เลยอ่ะ
“น่า แค่นี้ก็เจ๋งแล้ว” มินซอกพูดพร้อมตบไหล่ปุๆ
“นี่…”
“หืม ?”
“ลืมสัญญาระหว่างเราแล้วรึยัง ?” จงแดเริ่มมาทวงสัญญาอะไรบางอย่างกับมินซอก เฮือก !! ฉันลืมสนิทเลยล่ะจงแด ไม่ใช่แค่ลืมธรรมดา !
“อ่า…ฮะๆๆๆ” มินซอกได้แต่หัวเราะกลบเกลื่อนไป
“อ่ะแฮ่ม ! มีโมเม้นท์ !” ทุกคนในวงเริ่มพากันแซวทั้งคู่
“อ๊ะ ! นั่นๆ จะประกาศผลแล้ว !” มินซอกรีบเปลี่ยนประเด็นหลังจากเห็นพิธีกรขึ้นมาบนเวทีพร้อมกับซองผลคะแนน
“ลุ้นชะมัด…”
‘ ตอนนี้ คะแนนก็อยู่ในมือผมเรียบร้อยแล้ว ผมก็จะขอประกาศเลยก็แล้วกันนะครับ อ่ะแฮ่ม… ทีมแรกที่ผ่านเข้ารอบก็คือ… ’
‘ M1 !!!! ’
“เย่ !!!” เสียงของพวกมินซอกดังขึ้นร่วมกับเสียงของกลุ่มแฟนคลับ M1 ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้เป็นอะไรกับคริสแล้ว แต่ยังไงก็ยังเป็นเพื่อนกับคริสอยู่ ก็ต้องดีใจด้วยเป็นธรรมดา
“ห้ะ !! อี้ชิง ชานยอล บอกฉันที พวกเราไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย !”
“ใช่เว้ย ที่เขาพูดเมื่อกี๊ก็คือ M1 ไง ทีมของเราไงคริส เราทำได้แล้ว !!”
“เชี่ยยยยยย !!!”
คริส ชานยอล และอี้ชิงต่างพากันกระโดดกอดกันอย่างดีใจ น้ำตาลูกผู้ชายต่างก็ไหลลงมา มันเหมือนความฝันที่พวกเขาเคยคิดไว้ ได้กลายเป็นความจริงแล้ว
‘ ตอนนี้ยังเหลือชื่ออีกทีมที่อยู่ในมือของผม ได้ยินแว่วๆมาว่า ทั้งสองทีมที่ผ่านการออดิชั่นครั้งนี้ จะถูกปั้นให้เป็นนักร้องบอยแบนด์วงใหม่ของค่าย SM ร่วมกันอีกด้วย ’
“ลุ้นเป็นบ้า… !”
‘ ทีมที่ผ่านการออดิชั่นทีมสุดท้ายในปี 2013 คือ…ทีม… ’
M2…M2…M2…M2 !!!!!
เสียงตะโกนของแฟนคลับดังก้องไปทั่วลานอย่างพร้อมเพรียง ทำเอา M2 และพวกมินซอกต่างก็ขนลุกไปตามๆกัน
‘ M2 !!! ’
“ฮะ !!!” เสียงของทุกคนในก๊วนดังขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียงกัน ก่อนที่จะแหกปากโวยวายกรีดร้องกันอย่างดีใจ ตามมาด้วยเสียงกรี๊ดของแฟนคลับและป้ายเชียร์ M2 ต่างก็ถูกยกขึ้นมาเต็มลานแข่งขัน
“จงแด เทา จงอิน ดีใจด้วย พวกนายทำได้แล้วนะ !”
“เฮ้ย พวกเราไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย…”
“เออดิเฮ้ย”
“อ๊ากกกก !!!” ตอนนี้ทีม M2 ต่างก็กระโดดเข้าหากันเหมือนทีม M1 ตอนที่รู้ผล ทั้งสามคนกอดกันกลม ก่อนที่จะผละออกจากกัน
‘ ฮึบ ! ’
“เฮ้ย !!!!!”
เสียงโวยวายของมินซอกดังขึ้น หลังจากที่เขารู้ตัวว่าจงแดพยายามอุ้มเขาก่อนจะเหวี่ยงคนตัวเล็กไปมา ส่วนคนที่ถูกอุ้มขึ้นก็ได้แต่แหกปากร้อง ไอ้บ้า !! ฉันกลั๊ววววว !!!
“ท…ทำอะไร !!!”
“ฮ่าๆ ขอโทษที ดีใจมากไปหน่อย”
“…”
“แล้วตกลงสัญญาของเราล่ะ ?” จงแดเริ่มทวง
“สัญญงสัญญาอะไร ไม่มี้~”
“อะไรกัน ทำตัวไม่น่ารักเลยนะ…”
“ฉันไปสัญญาอะไรไว้ตอนไหน เนอะอาลู่…เนอะแบคฮยอน เนอะ…”
“ฉันไม่สนับสนุนคนผิดสัญญาหรอกนะ” แบคฮยอนว่า ก่อนจะหันไปงุ้งงิ้งๆกับจงอินต่อ
“อะไรกันเนี่ย !! นี่นายจะยอมให้เพื่อนที่พวกนายหวงมาก ไปเป็นแฟนหมอนี่เนี่ยนะ =[ ]=”
“อะไรกัน พวกฉันเคยพูดเลยว่าหวงนายมาก คึคึ” ลู่หานพูดพลางแลบลิ้นใส่
“ฮือ….ใจร้ายชะมัด TT-TT”
“เอ้า ตกลงว่าไง…” จงแดหันมาถามพร้อมยิ้มๆ ในขณะที่มือก็ยังคงอุ้มคนที่เตี้ยกว่าแต่ตัวใหญ่กว่าเล็กน้อยอยู่
“ไม่…”
“ถ้าตอบไม่ ฉันก็จะอุ้มนายอยู่อย่างนี้เนี่ยแหละ”
“นายคิดดีแล้วเหรอจงแด มินซอกตัวหนักนะ หนักมากด้วย” ซูโฮพูดพลางระเบิดหัวเราะ จนคนที่ถูกพาดพิงต้องหันไปค้อนใส่
“นั่นดิ ลืมคิดไป…” จงแดหันไปตอบซูโฮ ยิ่งทำให้คนตัวเล็กเคืองหนักเป็นสองเท่า
“ไม่ได้ขอร้องให้อุ้มนี่…”
“ให้โอกาสตอบ ตกลงว่าไง…”
“ไม่ !”
“ผิดสัญญาแบบนี้ไม่น่ารักเลยเนอะ” จงแดหันไปถามกลุ่มเพื่อนๆพลางขยิบตาส่งสัญญาณบางอย่าง
“ช่ายยยยยยยยย”
“เฮ้ย !! เข้าข้างฉันกันบ้างดิ TT-TT”
“ช่วยไม่ได้นะเพื่อน นายอยากไปท้าสัญญาเอง โชคดีนะ ^^” แบคฮยอนพูด พลางฉีกยิ้ม
‘ นี่จงแด… ’
เสียงเรียกของคริสดังขึ้น ทำให้จงแดจำใจต้องยอมปล่อยคนตัวเล็ก แล้วหันไปหาคู่สนทนาที่กำลังยืนมองเขาอยู่
“นายได้อ่านเงื่อนไขของบริษัทตอนรับสมัครออดิชั่นรึเปล่า”
“อ่านแค่ช่วงออดิชั่นน่ะ ยังไม่ได้อ่านช่วงหลังการผ่านออดิชั่น”
‘ เมื่อกี๊พี่ทีมงานเดินมาบอกว่า พรุ่งนี้เราต้องเดินทางไปที่จีน ฉันเพิ่งรู้ว่า ทางบริษัทให้พวกเราออดิชั่นเพื่อจะไปเปิดยูนิตที่จีน เราคงไม่ได้กลับเกาหลีกันอีกนาน ’
“หืม ? ว่าไงนะ !!” ไม่ใช่แค่เสียงของจงแดที่ดังขึ้น แต่กลับเป็นเสียงของทุกคนในที่นั้น ไม่เว้นแม้ต่ชานยอลและอี้ชิง
“ตามนั้น… sm จะให้พวกเราไปหัดเทรนที่บริษัทสาขาปักกิ่ง พรุ่งนี้เจอกันที่สนามบินตอน 8 โมงเช้า ค่าใช้จ่ายทางบริษัทจะเป็นคนออกให้ทั้งหมด ไปเถอะอี้ชิง ชานยอล” คริสอธิบายอย่างเรียบๆ ก่อนจะปิดท้ายประยคสนทนาแล้วชวนให้เพื่อนๆทั้งสองของตัวเองออกไปจากหลังเวที
“อะไรกันเนี่ย…เพิ่งจะมีแฟนคนแรก ดันไม่ได้อยู่ด้วยกันอีก” จงแดบ่นพึมพำ
“จงแด นายถามฉันรึยัง ว่าตอบตกลงรึเปล่า ??” ถึงจะพูดแบบนั้น แต่ร่างเล็กก็แอบเสียดายที่คงไม่ได้เจอหน้าเพื่อนคนนี้อีกนาน
“ไว้เจอกันครั้งหน้า ค่อยให้คำตอบได้มั้ย ?” มินซอกยืนข้อเสนอ
“ท…ทำไมอ่ะ !”
“จะได้แน่ใจไง เผื่อว่านายอยากจะกลับเกาหลีมาฟังคำตอบ”
“…”
“เจอกันครั้งหน้า นะ…”
“…”
“…”
“ก็ได้… ถ้าฉันมาเกาหลีครั้งหน้า จะมาขอคำตอบ อย่าได้คิดจะเบี้ยวอีกล่ะ”
“ได้เลย…”
หวังว่าเจอกันครั้งหน้าจะไม่เบี้ยวอีกนะ คิมมินซอก…
…To Be Continued Part 3…
‘ Very Important You ’
XXXXXXXXXX
เม้าท์ ให้ แซ่ด !!
กลับมากับเรื่องที่สอง ขออภัยที่หายหัวไปนาน
พอดีธุรกิจเยอะไปนิดนึง (หรา ?)
ยังมีพาร์ทสามต่ออีกนิดนึงนะคะ นิดเดียวจริงๆ กับพาร์ท V.I.U.
ติดตามกันต่อไปด้วยนะ รักนะจุ๊บๆ
b y.s i c o oty?5 -
ความคิดเห็น