คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : episode . 1
EPISODE ONE
[ วัยรุ่นเปิดเทอมแล้วนะ ! ]
แขก(ไม่ได้)รับเชิญ /meโดนจับโบย
กีกวัง เพื่อนขี้มโนของมินซอก / จุนฮยอง ประธานสภานักเรียน / ดูจุน ครูฝ่ายปกครอง / ดงอุน เพื่อนกากๆของจงแด
สองพิธีกรคู่ขวัญแห่งรายการ VRSEUK (วีอาร์เสือก)
พิธีกรอับโชค อึนฮยอก / ตากล้องงบน้อย(มาก) อีทึก
(ความรักไม่มีผลต่อการคัดเลือกรูป 55555555555)
ทันทีที่รถของผู้เป็นแม่ลับตาไปจากหน้าประตูโรงเรียน สองเท้าเล็กค่อยๆก้าวเข้ามาใกล้บริเวณประตูโรงเรียนมากขึ้น มากพอที่จะเห็นป้ายชื่อโรงเรียนหน้าประตูที่เขียนไว้ตัวเบ้อเริ่มเทิ่ม
‘ XOXO High School ’
ร่างเล็กยืนอ่านชื่อโรงเรียน ก่อนจะพยักหัวเบาๆสองสามทีกับตัวเอง ดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยแววตาแห่งความอยากรู้อยากเห็นกวาดสายตามองไปรอบๆ แล้วก็ตกลงไปในภวังค์ของตัวเองในที่สุด…
ชุดนักเรียนแบบใหม่…
สภาพโรงเรียนใหม่…
ครูคนใหม่ กับ บรรดาพี่ๆเพื่อนๆที่ไม่คุ้นหน้าคุ้นตาทั้งหลาย
ให้ตายเถอะมินซอก !!!
‘ ประกาศ… นักเรียนชั้นปีที่ 1 ทุกคน ขอให้มารวมตัวกันที่อาคาร B เพื่อรับฟังการปฐมนิเทศจากผู้อำนวยการและคุณครูฝ่ายปกครอง ภายในเวลา 9 นาฬิกาค่ะ ’
ทันทีที่จบเสียงประกาศจากห้องประชาสัมพันธ์ ร่างเล็ก หรือที่เจ้าตัวเพิ่งบอกชื่อไปเมื่อไม่กี่บรรทัดที่แล้วว่า มินซอก หรือชื่อเต็มพร้อมแซ่สกุลว่า คิมมินซอก ก็รีบก้มมองนาฬิกาเป็นสิ่งแรก
08.20 AM
“ฮู่ว… โชคดีจัง เหลือเวลาอีกตั้งเยอะ” มินซอกพึมพำคนเดียว
“…”
“…”
“เดี๋ยวสิ !! เวลาเหลือเยอะแยะขนาดนี้ แล้วฉันจะไปอยู่ที่ไหนล่ะ !?!”
‘ สวัสดีครับ วันนี้ เป็นวันเปิดภาคเรียนของโรงเรียน XOXO High School ของเรานะครับ ผม…อีฮยอกแจครับผม ’
‘ ส่วนผม… อีทึก ครับ ! ’
สติของร่างเล็กที่ถูกดึงลงไปในภวังค์แห่งความกังวลวิ่งแล่นกลับมาอย่างรวดเร็ว หลังได้ยินเสียงของใครบางคนกำลังพูดเจื้อยแจ้วอยู่ห่างกับเขาไปไม่ไกลเท่าไหร่ และแน่นอนว่า ไม่ใช่แค่มินซอกที่มองบุคคลตรงนั้น
มินซอกมั่นใจว่าเด็กทั้งโรงเรียนก็กำลังมองสองคนนั้นอยู่…
อย่าไปสนใจดีกว่า ท่าทางจะบ้า….
‘ พวกเราจะมาเป็นผู้ดำเนินรายการ VR SEUK (วีอาร์เสือก) กันในวันนี้ครับ … เอ… คุณอีทึกครับ…. ’
คนตัวเล็กพยายามละสายตาหันกลับมาจากบุคคลปริศนาทั้งสองที่กำลังถือไมโครโฟนพร้อมทำท่าทางประหลาดๆอยู่ ก่อนจะเดินเลี่ยงๆทั้งสองคนไป
“เดี๋ยวนะ…”
มินซอกหยุดก้าวเท้าเดินหลังจากนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ก่อนที่สีหน้าจะเริ่มเปลี่ยนแปลงไป
“อาคาร B มันอยู่ตรงไหนอ่ะ !?!”
คิดได้แค่นั้น จากในตอนแรก ความมั่นใจที่มินซอกพกมาเต็มเปี่ยมก็ร่วงหล่นหายไป และแน่นอนว่าก็มีความเครียดเข้ามาแทน
ฉันจะไปที่ตึก B ยังไงเนี่ย !!!
‘ และเนื่องจากนี่เป็นเทปแรกของปีการศึกษานี้ ทางรายการ VR SEUK ของเรา ก็จะขอประเดิมปีการศึกษาใหม่ด้วย เทปพิเศษ ต้อนรับเทอมนี้กันนะครับ ’
และแล้ว… เสียงของคน (ที่มินซอกคิดว่า) บ้าทั้งสองก็ลอยมาเข้าในหูของมินซอกอีกครั้ง เฮ่อ… ผมคิดถูกแล้วใช่มั้ยที่มาเข้าโรงเรียนนี้
‘ ว่าแต่… คุณอึนฮยอกครับ เราจะทำเทปพิเศษเรื่องอะไรกันเหรอครับ ? ’
‘ แน่นอนว่า เทปพิเศษ ก็ต้องมีความพิเศษตามชื่อของมันสิครับคุณอีทึก ’
‘ ก็แล้วมันเกี่ยวกับอะไรล่ะครับ !?! ’
‘ ได้ข่าวแว่วๆมาว่า ปีนี้โรงเรียนเรามีนักเรียนเข้ามาใหม่เยอะมากที่สุดในรอบ 5 ปีเลยนะครับ ผมก็จะทำการเดินสัมภาษณ์น้องๆปี 1 ที่เข้าเรียนใหม่ที่นี่ยังไงล่ะครับ ’
‘ อ๋อ… แบบนี้นี่เอง ถ้างั้นก็รีบๆเถอะครับ แบตเตอรี่กล้องเรามีจำกัด ’
‘ เอาล่ะ ผมรู้แล้วว่า ผมจะสัมภาษณ์ใครดี… ’
พูดจบ หนึ่งในสองพิธีกรก็เดินนำดิ่งมา โดยไม่ได้สนใจพิธีกรคู่ขาที่กำลังถือโทรศัพท์ไอโฟนที่ใช้สำหรับถ่ายทำเทปแม้แต่น้อย ก่อนจะมายืนหยุดอยู่ที่ผู้เคราะห์ร้ายคนหนึ่ง
และผู้เคราะห์ร้ายที่ว่า ก็คือ คิมมินซอก…
“เอ่อ…”
“สวัสดีครับน้อง พวกพี่เป็นทีมงานพิเศษของโรงเรียน xoxo อึนฮยอก และ อีทึก จากทีม VR SEUK ครับ ไม่ต้องตกใจในความหล่อของพี่สองคนนะน้อง ทำตัวตามสบาย พี่ฉีดยาแล้ว ไม่กัด ไม่งับ ไม่ฟัด ไม่เหวี่ยง…”
“เอ่อ… คือ…”
ร่างเล็กได้แต่ยืนเกาหัวแกร่กๆเพียงลำพัง โถ่เว้ย ! นี่มันวันอะไรเนี่ย หลงทางในโรงเรียน เพื่อนก็ไม่มี แถมเจอรุ่นพี่บ้าบอคอแตก
คิมมินซอกดวงดีเป็นบ้า !
ลืมบอกไป…
ประชด !!
“เอาล่ะ… ไหนๆน้องก็ดวงซวยมาเจอพวกพี่ละ….” อืม รู้ตัวก็ดี โคตรของโคตรซวย
“…”
“น้องเป็นเด็กใหม่ใช่มั้ย ?”
“ค…ครับ…”
“งั้นเยี่ยมเลย เปิดประเดิมเทปแรกของปีการศึกษาให้พี่ทีนะ…”
“…”
‘ ขอสามคำ ให้โรงเรียนนี้หน่อย ! ’
“แค่สามคำเองเหรอครับ ?”
“ครับ”
“เอ่อ…”
กริ๊งงงงงงงงงงงงงง !!!
‘ ขณะนี้เวลา 9 นาฬิกาแล้ว ขอให้นักเรียนชั้นปีที่ 1 ทุกคนเข้าที่ห้องประชุม อาคาร B เพื่อรับฟังการปฐมนิเทศค่ะ ’
“อ๋า =[ ]= !!!! เก้าโมงแล้วเหรอ !!!”
“น้อง บอกพี่ก่อน สามคำเอง สา…”
ฟุ่บ !!
“อ๊ากกกกกกกกก !!!!!”
หลายคนคงสงสัย ว่าทำไมจู่ๆถึงได้เกิดอะไรรวบรัดภายในสามบรรทัดบนที่ผ่านมา มินซอกไม่ได้ตอบคำถามของรุ่นพี่ไม่ไม่เต็มวอนสองคนนั้น ไหนจะเสียงโหวกเหวกของมินซอกที่ตามหลังมาอีก
มันเกิดอะไรขึ้น ??
“นายเป็นใครเนี่ย !”
ขออนุญาตใช้พื้นที่ขนาด 2 บรรทัดเศษๆนี้เฉลยสิ่งที่กำลังดำเนินอยู่ตอนนี้ มินซอกกำลังจะตอบคำถามสามคำของรุ่นพี่วีอาร์เสือก แต่แล้วกลับถูกใครบางคนลากออกมาจากตรงนั้นโดยที่ไม่พูดไม่จาซักคำ
“เฮ้ ! หยุดนะ อยู่ๆนายมาลากฉันได้ยังไง !”
“…”
การเหวี่ยงแบบมึนๆ (?) ของมินซอกได้ผล คนตรงหน้าหยุดการเคลื่อนไหว มือที่กำลังจับเสื้อของมินซอกก็ปล่อยออกจากตัวร่างเล็ก ก่อนจะหันมาจ้องหน้า
คนบ้าอะไร…
เตี้ยก็เตี้ย ปากก็ใหญ่ แถมยังย้อมผมแดงหยั่งกับขับรถบนทางลูกรัง !
“นายเป็นใคร ?” ร่างเล็กถามคนที่กำลังก้มลงไปผูกเชือกรองเท้าอยู่ พลางขมวดคิ้วเล็กน้อย
“หือ ? นายถามฉัน ?”
“ฉันคงถามยามหน้าโรงเรียนมั้ง…”
“นายนี่กวนตีนนะ”
สิ้นคำด่าของคนผมแดงตรงหน้า ทำให้มินซอกแทบสะอึก ชัดชะ !! ลากเขามายังไม่พอ ยังมีหน้ามาด่าอีกเหรอ มินซอกไม่ผิดนะ !!
โอ๊ะ… ด่ากลับไม่ได้ ออมม่าสอนว่าห้ามพูดคำหยาบหรือคำพูดไม่ดีต่อหน้าคนที่ไม่รู้จักหรือไม่สนิทกัน
“ตกลงนายเป็นใคร ?”
‘ ฉันชื่อกีกวัง … ลี กีกวัง ’
“กีกวัง ??”
“อือ… นายอ่ะ ?”
“คิม มินซอก”
“เด็กใหม่เหมือนกันล่ะสิ”
“อื้อ นายก็เด็กใหม่เหรอ ?”
“ใหม่เฉพาะประวัติการศึกษา ฉันคุ้นเคยกับโรงเรียนนี้มาสามปีตั้งแต่พี่ชายฉันเข้ามาเรียนที่นี่แล้ว…”
“…”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ คิมมินซอก”
ร่างเตี้ย (?) เจ้าของผมทรงรังนกสีแดงพูดพลางส่งรอยยิ้มมาทั้งจากที่ปากและที่ดวงตา ก่อนจะยื่นมือออกมาตรงหน้า
“ยินดีที่ได้รู้จักเหมือนกัน”
แม้จะงงๆอยู่บ้าง แต่มินซอกก็ตอบรับคำแสดงความยินดี แล้วยื่นมือออกไปจับเบาๆพอเป็นพิธี
“นายมาชวนชั้นอู้ทำไมเนี่ย มันสายแล้วนะ !!!!”
จู่ๆ กีกวังก็วีนแตกขึ้นมา ก่อนจะฉุดกระชากมินซอกตรงดิ่งไปยังอาคาร B หนอย… ใครกันแน่ที่มันชวนคุย เดี๋ยวปั๊ดตบให้สีผมดำซะเลยแน่ะ
โอ๊ะ… ลืมไป !
ออมม่าบอกว่าต้องอดทนและเรียบร้อย
- ณ อาคาร B @ ห้องประชุม -
‘ น้องๆที่มาถึงห้องประชุมแล้ว ขอให้รีบประจำที่นั่งตามโซนห้องเรียนที่จัดไว้ให้นะครับผอ. กับอาจารย์ปกครองจะมาแล้วนะครับ ขอให้รักษาเวลาด้วยนะครับ ’
“นั่นใครน่ะ ??”
“ประธานสภานักเรียน ชื่อ ยงจุนฮยอง … พูดมาก ปากดี น่ารำคาญ จู้จี้ จุกจิก งุบงิบ นี่มันยังได้เป็นสภานักเรียนต่ออีกเหรอ นึกว่าโดนปลดไปแล้วนะเนี่ย น่าเบื่อที่สุด !” กีกวังสาธยายมาให้ครบสูตร ในขณะที่มือก็สไลด์สมาร์ทโฟนคู่ใจอย่างไม่ทุกข์ร้อนอะไร
“ร…เหรอ…”
มินซอกถามกลับแบบเจื่อนๆ เขาไม่ค่อยเข้าใจนิสัยของนายกีกวังอะไรนี่แม้แต่นิดเดียว เดี๋ยวก็พูดมาก เดี๋ยวก็เงียบ หน้าตามุ้งมิ้งแต่ปากโคตรจัด…
คิดถูกแล้วใช่มั้ยที่หมินหมินหลวมตัวมากับมัน !?!
ปึ้ง ปึ้ง !
“เอ้า ! ประจำที่ !!!”
สิ้นตะโกนที่ไม่ต้องอาศัยไมโครโฟนเข้าช่วยดังขึ้นมา ทุกสายตาภายในห้องประชุมจับจ้องไปที่บุคคลหน้าเวทีที่กำลังเอาไม้เรียวด้ามยาวเคาะโต๊ะด้านหน้า จากเหตุการณ์ชุลมุนเมื่อครู่นี้ก็เปลี่ยนไป เมื่อทุกคนพยายามสาละวนวิ่งหาที่นั่งกันอย่างรวดเร็ว
“ใครอีกล่ะนั่น ?”
“อาจารย์ฝ่ายปกครอง ชื่อ ยุนดูจุน บ้าอำนาจ เผด็จการ โหดเหี้ยม ป่าเถื่อน ยิ่งกว่าหลุดมาจากหนังจีนระบบคอมมิวนิสต์อีก หลายคนตั้งข้อสงสัยว่าเป็นฮิตเลอร์กลับชาติมาเกิด…”
“นายนี่รู้ลึกเนอะ”
‘ ครูได้ยินนะ ลีกีกวัง ! ’
“หูดีชิบหาย…” กีกวังสบถเบาๆ ส่วนมินซอกได้แต่ถอนหายใจแบบปลงๆ
“ฟังครูให้ดี ตอนนี้ผู้อำนวยการจะมาตอน 11 โมง เหลือเวลาอีก 2 ชั่วโมง ครูจะให้พวกเธอได้เจอกับรุ่นพี่ก่อน ทำความรู้จักกันไว้ และทำกิจกรรมพี่รับน้องให้เสร็จภายใน 10 โมงครึ่ง เข้าใจมั้ย !”
“ครับบบบบบบบบ !”
สิ้นเสียงขานรับของนักเรียนชายปี 1 กว่าสามร้อยชีวิต ครูปกครองก็พยักหน้ารับรู้ ก่อนจะเดินสะบัดตูด (?) ออกจากห้องประชุมไป
‘ สวัสดีครับ… ’
เสียงทักทายผ่านไมโครโฟนดังขึ้น ทำให้นักเรียนทุกคนที่หันไปเม้าท์มอยกันหันกลับมามองที่เวทีอีกครั้ง และพบว่ามีนักเรียนชั้นปีที่ 2 คนหนึ่งกำลังยืนอยู่บนเวทีแทน
“…”
บรรยากาศภายในห้องประชุมสงบลงทันที ก่อนที่จะมีกลุ่มนักเรียนชั้นปี 2 เดินมาล้อมรอบนักเรียนชั้นปี 1 ที่นั่งอยู่กลางห้องประชุม
“อ่า… น่ารักชะมัด >______<” กีกวังพูดขึ้นมา
“ใครเหรอ ?? ดูดีเนอะ” และแน่นอนว่า แม้แต่มินซอกเองก็อดชื่นชมคนบนเวทีไม่ได้
นักเรียนชายร่างเล็ก ดวงตากลมโต รับกับผมน้ำตาลอ่อน ที่กำลังยืนยิ้มอยู่บนเวที สะกดให้ทุกคนในหอประชุมหันมามองเป็นจุดเดียว
“สวัสดีน้องๆทุกคนนะครับ พี่ชื่อ โด คยองซู เป็นประธานระดับของชั้นปีที่ 2 … ขอต้อนรับน้องๆทุกคนเข้าสู่รั้วโรงเรียน XOXO High School นะครับ…”
“ย้า นึกออกแล้ว คยองซูฮยอง !”
“หืม ? นายรู้จักด้วยเหรอ ?”
“แน่นอนสิ โดคยองซู นักเรียนเกียรตินิยมอันดับ 1 ของโรงเรียนนี้มาตลอดทุกเทอม เป็นตัวแทนไปแข่งระดับประเทศมาไม่รู้กี่เวทีแล้ว เรียนก็ดี หน้าตาก็ดี บ้านก็ฐานะดี ได้ข่าวว่าพ่อเป็นวิศวกรรายใหญ่ของเกาหลีใต้ด้วย !”
“โห !! เจ๋งขนาดนั้นเลยเหรอ ??”
“แน่นอนสิ นี่แหละ เพอร์เฟคต์สุดๆ !”
“ตอนนี้พี่จะให้น้องๆทำการจับสายรหัสเพื่อต้อนรับน้องๆเข้าสู่รั้วโรงเรียนของเราอย่างเป็นทางการนะครับ โดยสายรหัสจะแบ่งออกไปตามห้องนะครับ…”
คยองซูยังคงอธิบายต่อเรื่อยๆ จนกระทั่งสิ้นสุดการอธิบาย เหตุการณ์ในห้องประชุมจึงชุลมุนขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อทุกคนพยายามวิ่งไปหารุ่นพี่ห้องสายรหัสของตัวเอง
มินซอกและกีกวังเดินมาหยุดอยู่ที่ด้านหลังของห้องประชุม ที่มีกลุ่มนักเรียนชายล้วนราวๆ 30 กว่าคนเห็นจะได้ และมีรุ่นพี่อีกประมาณ 30 กว่าคนเช่นกันยืนอยู่ด้านหน้าแล้ว
“โห !!!!!” จู่ๆกีกวังก็ร้องขึ้นมา ทำให้มินซอกต้องหันขวับกลับไปมองอีกครั้ง
มันจะรู้อะไรอีกวะ ??
“เป็นอะไรไปเหรอ ??”
“สุดยอดเลยว่ะ !”
“ท…ทำไม ??”
‘ นายดูนะ… รุ่นพี่คนริมซ้ายสุดที่ตัวดำๆนั่นน่ะ ชื่อ คิมจงอิน ว่ากันว่าเป็นเหมือนพระราชาของเหล่านักเรียน ใครพูดอะไรเชื่อหมด ที่สำคัญคือป๊อปมาก ถึงจะดำแต่ก็ล่ำและเร้าใจ ถึงขนาดนี้เพจสมาคม รักไคเสียยิ่งกว่าคุณ เลยนะเว้ย ! ’
‘ คนที่ยืนถือกล้องใกล้ๆพี่จงอิน ชื่อ โอเซฮุน… ตากล้องมือฉมังของโรงเรียน ว่ากันว่าต่อให้หน้าตาอุบาทว์ขนาดไหน ถ้าได้พี่เซฮุนมาถ่ายให้ละก็ สวยแบบไม่ต้องพึ่ง camera360 ยันฮียังสยบและต้องหลบให้โอเซฮุน อุน อุน อุน ! #เอคโค่ ’
‘ ส่วนคนที่ยืนอยู่ตรงกลาง ชั้นสาธยายไปแล้ว รุ่นพี่โดคยองซู ประธานระดับปีที่ 2 นั่นแหละ… ’
“นายสาธยายทั้งหมดมาให้ฉันฟังเพื่ออะไรเนี่ย ?” มินซอกเหล่หันไปมองคนที่กำลังยืนกอดคอตัวเองอย่างไม่เข้าใจ
ป้าบ !!!
ฝ่ามือหนาของกีกวังแตะลงมาที่กลางกบาลน้อยๆของมินซอกอย่างจัง คุณมึงตบกูทำแมวอะร้าย !!!!
อุ๊บส์ !! ลืมไป… ออมม่าสอนว่าห้ามหยาบคาย (–x-;;) !!
“นายยังไม่เข้าใจอีกเหรอ ฉันกำลังจะบอกนายว่า พวกเราได้อยู่สายรหัสกับรุ่นพี่ที่เจ๋งขนาดนี้เลยนะเว้ย ดี๊ด๊าหน่อยดิ !!”
“อ่า…”
มินซอกได้แต่อ้ำๆอึ้งๆ ผมยังไม่รู้จักใครซักคน จะให้ไปดี๊ด๊าแบบกีกวังที่รู้จักโรงเรียนนี้มาสามปีก็เห็นจะไม่งามเท่าไหร่มั้ง
“น้องฟังพี่นะครับ เดี๋ยวให้น้องเดินมาหยิบสลากในกล่องนี้ เปิดเจอชื่อใครแสดงว่าคนนั้นคือพี่รหัสของน้อง เวลาน้องมีปัญหา เหงา ไม่มีเพื่อน เรียนแล้วเครียด น้องก็มาปรึกษาพี่รหัสได้เลยนะครับ ตกลงตามนี้นะครับ”
และหลังจากที่พี่คยองซูอธิบายจบ พวกเราทุกคนก็เดินต่อแถวไปล้วงสลากรายชื่อพี่ห้องสายรหัสทีละคน จนกระทั่งหมดกล่อง ทุกคนก็ค่อยๆเปิดใบสลากแบบตื่นเต้ลล์ (?)
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!”
เสียงกรี๊ดของคนที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลมินซอกดังขึ้น ทำให้ทุกคนในห้องประชุมหันมามองกันเป็นตาเดียว ยกเว้นแต่มินซอกที่ต้องวิ่งไปปิดปากไอ้ตัวป่วนข้างๆ
“กีกวัง เป็นบ้าอะไรของนาย !”
“อ่อนอ๊านนนนนน !!” [ปล่อยช้านนนนน !!]
“เกิดอะไรขึ้น…”
“…”
“…”
‘ ชั้นได้พี่จงอินเป็นพี่รหัส !?! ’
“โถ่เอ๊ย… นึกว่าอะไร กรี๊ดซะจนทุกคนหันมามองหมดแล้ว !” ร่างเล็กปรามคนข้างๆเบาๆ ในขณะที่มือก็กำลังแกะสลาก
“…”
“ย้า !!!”
“ใครเป็นพี่รหัสของนาย *0* !!”
“…”
“…”
‘ พี่โด คยองซู… ’
“จริงป้ะ !! เฮ้ย ! โคตรเจ๋งอ่ะ มีพี่รหัสเป็นพี่คยองซูก็สบายเลยดิ อิจฉา แต่ขอโทษ…ชั้นน่าอิจฉากว่า ขอเวลาไปฝากเนื้อฝากตัวขอเบอร์โทรพี่รหัสก่อนนะ บัยส์ !!”
บัยส์พ่อง !!
ไปไหนก็ไปไป๊ !!!
หลังจากที่เปิดสลากดูแล้ว ทุกคนก็เดินตรงรี่เข้าไปหาคนที่เป็นพี่รหัสของตัวเอง มินซอกเองในขณะที่เดินหาพี่รหัสของตัวเองก็แอบเหลือบไปเห็นกีกวังยืนสะดีดสะดิ้งอยู่ริมห้องประชุมกับรุ่นพี่จงอินอะไรนั่น
น่าหมั่นไส้ -_______-+
“อันยอง ^________^ !”
“อ๊าก !!!” มินซอกสะดุ้งเฮือกกับคำทักทาย ก่อนจะหันกลับไปและพบว่าเป็นเจ้าของชื่อที่ปรากฏบนใบสลากในมือของเขา
“อ่า… พ…พี่รู้ได้ไงว่าผมเป็นร้องรหัสพี่…ครับ ?”
“พี่เห็นคนอื่นๆเค้ามีน้องๆไปหากันหมดแล้ว แล้วพี่ก็เห็นน้องยืนงึนๆงงๆเพราะเหมือนจะหาพี่ไม่เจอ พี่เลยเดาว่าน้องคงเป็นน้องรหัสของพี่น่ะ พี่ทายถูกใช่มั้ย ?”
คยองซูอธิบายเป็นฉากๆพร้อมส่งยิ้มให้มินซอก ตอนนี้เขาไม่สงสัยเลยว่าทำไมโดคยองซูถึงได้เป็นโคตรของโคตรมนุษย์ ทายถูกทุกอย่างและอธิบายออกมาได้อย่างยอดเยี่ยม…
“ค…ครับ…”
“ชื่ออะไรเหรอ ?”
“คิม…คิม มินซอก…ครับผม”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ มีปัญหาอะไรมาหาพี่ได้ตลอดเลย ไม่ต้องเกรงใจนะ”
“ครับ”
‘ ฉันกำลังมีปัญหาอยู่น่ะ ’
เสียงทักทายของใครคนหนึ่งดังขึ้นมาจากด้านหลังของมินซอกและคยองซู มินซอกที่กำลังจะหันกลับไปดู แต่กลับโดนคยองซูจับมือไว้
“ไม่ต้องหันหรอกครับ”
‘ อะไรกัน… ไหนบอกว่าถ้ามีปัญหาก็มาปรึกษาได้ไง ไหงผิดคำพูดแบบนี้ล่ะ ? ’
ดูเหมือนความอดทนของคยองซูจะหมดลง เมื่อคนตัวเล็กหันกลับไปพร้อมขมวดคิ้วเล็กน้อยใส่เจ้าของเสียงที่มีทีท่ายียวนกวนบาทา
“ฉันพูดกับน้อง ไม่ได้พูดกับนายนะ คิมจงอิน !”
“อ้าว…เหรอ ? แต่ว่าฉันกำลังมีปัญหานี่นา…”
“แต่ฉันไม่รับให้คำปรึกษา ไปกันเถอะมินซอก พี่ว่าเราไปคุยกันที่อื่นดีกว่านะ”
“…”
ความอึดอัดเริ่มเข้ามาปกคลุมมินซอกที่ยืนอยู่ท่ามกลางรุ่นพี่สองคนที่มีทีท่าว่ากำลังจะกันในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า
“อ้าว สิบโมงครึ่งแล้ว มินซอก พี่คงต้องแยกตัวไปก่อนแล้วล่ะ ถ้าไม่รังเกียจยังไงเย็นนี้ไปกินข้าวกับพี่หน้าโรงเรียนมั้ย ถือว่าทำความรู้จักกัน”
คยองซูก้มมองนาฬิกาข้อมือ ก่อนจะหันมาชักชวนมินซอกที่ยืนนิ่งอยู่ และจงอินเองก็ยืนกอดอกยิ้มกวนๆอยู่ข้างๆ
“เอ่อ…วันนี้ผมคงไม่สะดวกครับ ผมต้องกลับไปกินข้าวกับออมม่าที่บ้าน…”
“ไม่เป็นไร งั้นไว้วันหลังก็ได้ พี่ไปก่อนนะ”
“จะรีบไปไหนซะล่ะ เห็นหน้าฉันแล้วหมดอารมณ์คุยกับน้อง เดี๋ยวน้องจะเสียใจนะ คยองซูอ่า…”
“อย่าเรียกฉันแบบนั้น เราไม่สนิทกัน !”
“คยองซูใจร้ายชะมัดยาก !”
“ฉันล่ะเบื่อพวกที่คิดว่าตัวเองดีประเสริฐแบบนายจริงๆ คิดว่าใครๆก็จะพากันนิยมชมชอบนายไม่เว้นแม้แต่ผู้หญิงนอกโรงเรียนก็เรื่องของนายเถอะ ฉันไม่อยากรับรู้…”
“พูดแบบนี้หึงชัดๆ เนอะมินซอก…”
จงอินหันไปแกล้งถามมินซอกที่กำลังยืนอึมครึมอยู่เงียบๆกับบรรยากาศสงครามประสาทของรุ่นพี่สองคนแบบเลี่ยงไม่ได้
“…”
“คยองซูหึงพี่น่ะ มีแฟนฮอตแบบพี่ก็งี้แหละ”
“อย่าเอาอะไรบ้าๆไปพูดกับน้อง หน้านายฉันยังไม่อยากจะมองเลย…” กลายเป็นว่าคยองซูไม่พอใจขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดจากตอนแรกที่เขาพยายามระงับอารมณ์
“ฮ่าๆ เวลานายหงุดหงิดแล้วโคตรน่ารักเลยรู้ตัวเปล่า ?”
“จะไปไหนก็ไป … มินซอก กลับไปนั่งทีเถอะ ไว้เจอกันตอนเลิกประชุมนะ”
“ครับพี่…”
มินซอกรับคำเบาๆก่อนจะเดินแยกกลับมานั่งที่ประจำซึ่งมีกีกวังนั่งรออยู่ก่อนแล้วในสภาพที่เหมือนจะฟินกับอะไรบางอย่าง และมินซอกก็คิดว่าเขารู้ดีซะด้วย
เรื่องที่ได้รุ่นพี่จงอินเป็นพี่รหัสแหงๆ
“พี่จงอินกับพี่คยองซูมุ้งมิ้งเนอะ” กีกวังพูดขึ้นหลังจากที่ก้นของมินซอกแตะกับเก้าอี้เรียบร้อย
“หือ…อา…เอ่อ…” ร่างเล็กได้แต่ตะกุกตะกักพลางกรอกตาไปมา
ฉันอยากจะบอกนายว่า มันไม่ใช่แบบที่นายคิดเลยนะกีกวัง…
“อีกครึ่งชั่วโมงกว่า ผอ. จะมา เอาล่ะ ฉันจะแนะนำเซเลปโรงเรียนให้นายรู้จักไปพลางๆนะ”
‘ คนนู้น… ที่ตัวสูงๆชะลูดยืนอยู่หน้าประตูทางเข้า ชื่อ รุ่นพี่ คริส หรือเรียลเนมว่า อู๋อี้ฟาน สุดหล่อของโรงเรียนเราอีกคน เป็นหนึ่งในชมรมศิลปะการต่อสู้ แชมป์เทควันโดของเกาหลีใต้ หล่อเท่และเก๋เวอร์ พูดได้สี่ภาษา เป็นลูกค้าระดับพรีเมี่ยมของสตาร์บัคสาขาสนามบินอินชอน ’
‘ ส่วนคนที่ยืนข้างๆรุ่นพี่คริส ชื่อ จื่อเทา เป็นนักเรียนทุนระยะยาวจากจีน อยู่ชมรมศิลปะการต่อสู้เหมือนกัน แต่อยู่สังกัดกังฟูและวูซูเพื่อชีวิต (?) บ้านรวยโคตร ! เห็นว่าที่บ้านเลี้ยงแพนด้าเป็นสัตว์เฝ้าบ้านด้วยแหละ ’
‘ คนที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ใกล้ๆกันคือ รุ่นพี่ อี้ชิง ลูกเจ้าของร้านขายของชำและติ่มซำเล็กๆ แต่มีลูกค้าประจำเป็นนักเรียนชายขี้หลีเพียบ ได้ยินมาว่าเป็นแฟนเก่าพี่คริส แต่เลิกกันไปแล้ว ล่าสุดยังโสดสนิท แต่ก็ได้ข่าวว่าโดนรุ่นพี่จงอินตามจีบ ไม่รู้ว่าจริงรึเปล่า -___-+ #แผ่รังสีระยะร้อยเมตร ’
‘ คนที่นั่งข้างๆพี่อี้ชิงชื่อ จุนมยอน หนึ่งในวงดนตรีของโรงเรียนเรา อยู่แก๊งเดียวกับพี่จงอินและพี่เซฮุน แต่อยู่คนละห้องกัน เป็นนักร้องนำของโรงเรียน ร้องได้ตั้งแต่คนบ้านเดียวกันยันโอเวอร์โดส หรือถ้าอยากฟังสุนทราภรณ์พี่แกก็ร้องได้ เห็นว่าผ่านมาแล้วหลายเวที ช่วงนี้รู้สึกจะสนิทกับพี่อี้ชิงเป็นพิเศษด้วย… #กวังไม่เข้าใจว่าทำไมใครๆก็รุมจีบอี้ชิง !!!! ’
‘ ดังและแหล่มสุดต้องสองคนนี้… คนแรก อยู่ในกลุ่มใหญ่ที่ยืนอยู่หลังห้อง จะมีคนนึงที่ตัวสูงๆเด่นๆ หน้าตาหล่อๆตาโตๆหูกางๆ ชื่อ ปาร์คชานยอล หนึ่งในนักเลงสังกัดคยูไลน์ หล่อไม่มากแต่ท่ายากเยอะดี ปากหมาแต่หน้าเป๊ะ เจ้าของเหรียญทองคณิตศาสตร์โอลิมปิกกับแชมป์ฟิสิกส์ระดับประเทศ ’
‘ ส่วนอีกคนที่ว่าแหล่ม อยู่นู่น… หน้าตาเฉี่ยวๆที่นั่งไขว่ห้างเท้าคางอยู่หน้าเวที ชื่อ พยอนแบคฮยอน ว่ากันว่า ฟันเรียบ ! เป็นแฟนรุ่นพี่คยูฮยอนที่อยู่ปี 3 หัวหน้าแก๊งคยูไลน์ คนนี้ฉันไม่ขอสาธยายมาก ถ้าอยากรู้ ไปดักรอดูที่หน้าห้องพละหลังเลิกเรียนเอาเอง ’
‘ ลำดับสุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด แฟนของรุ่นพี่โอเซฮุน ชื่อ ลู่หาน อย่าได้เผลอเรียกเสี่ยวลู่หานถ้าไม่อยากได้หน้าแข้งมากินเป็นออร์เดิร์ฟ เป็นลูกเจ้าของบริษัทรายใหญ่ในจีนที่มาขยายสาขาในเกาหลี นิสัยคุณหนูเวอร์ เหวี่ยงวีนเป็นว่าเล่น แต่น่ารักโคตร ! ’
‘ และสองคนสุดท้าย ที่นายต้องรู้จักไว้ เวลาเห็นหน้าจะได้หนีทัน คือรุ่นพี่ปี 3 ที่กำลังถือกล้องและไมโครโฟนยืนอยู่ข้างเวที คนที่ถือกล้องชื่อลีทึก ส่วนคนที่ถือไมค์ชื่ออึนฮยอก สองพิธีกรของ VRSEUK (วีอาร์เสือก) มันเสือกทุกเรื่องจริงๆ เหมือนที่นายเจอเมื่อเช้า… ’
“…แฮ่กๆ…” กีกวังที่กำลังเล่าๆอยู่ก็หอบขึ้นมา จนมินซอกต้องแตะไหล่แล้วบอกให้หยุดพูดก่อนที่มันจะตาย
“นายนี่รู้ลึกชะมัด แม่งน่ากลัวกว่าพวกวีอาร์เสือกอีก”
“จะได้ไม่เสียชื่อที่รู้จักโรงเรียนนี้มาสามปีไง”
ตึ้ง !!
ปั้ง !!
โคร้ม !!
‘ เชี่ยแม่ง อะไรของพวกมึงเนี่ย ! ’
‘ อย่าเกรียนแถวนี้ดิสาดดดดดด !!! ’
‘ วู้ !! ฮิ้ว !! ’
เสียงโหวกเหวกโวยวายทั้งเสียงจากวัตถุที่คาดว่ามาจากแรงกระทำของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์ และรวมไปถึงเสียงของลิงทโมนที่แฝงมาในคราบของมนุษย์สิบกว่าชีวิตดังขึ้นมาจากหลังห้อง เรียกให้ทุกคนในห้องประชุมกันไปมองได้เป็นอย่างดี ไม่เว้นแม้แต่มินซอกและกีกวังที่หันไปมองเช่นกัน
“อะไรวะ !!” กีกวังสบถขึ้นมา
“ม..ไม่รู้…”
‘ เงียบ !!! ’
เสียงตวาดดังขึ้นมาจากหน้าเวที ทำให้ทุกสายตาจากตอนแรกที่หันไปมองด้านหลังต้องหันกลับมามองหน้าเวที และพบว่าครูปกครองคนเดิมกำลังยืนถือไม้เรียวอยู่ด้านหน้า
“เมื่อกี๊ใครเป็นคนทำเสียงเอะอะโวยวาย !!!”
“…”
“ครูถามว่าใคร !!”
ปั้ง !!
เสียงไม้เรียวกระทบกับโต๊ะ ทำให้นักเรียนทุกคนในห้องประชุมนั่งตัวสั่นงกๆ จนกระทั่งมีนักเรียนคนหนึ่งยืนขึ้นมา
“เธอเองเหรอที่ก่อความวุ่นวายเมื่อกี๊นี้…”
ยุนดูจุนมองอย่างคาดโทษ ก่อนจะเดินผ่านจุดที่นั่งของมินซอกและกีกวังไป และหยุดอยู่ที่ด้านหลังของทั้งสองคนไม่ไกลนัก
“ก็ทั้งกลุ่มด้านหลังนี่แหละครับ…”
ร่างสูงหน้าตาดูจืดๆ ทึ่มๆ ตอบแบบไม่ใส่ใจอะไรมาก มิหนำซ้ำยังฉีกยิ้มแป้นแล้นราวกับไม่ทุกข์ร้อนอะไร
คนอะไร…
น่าหมั่นไส้ชะมัด…
มินซอกได้แต่คิดในใจ ตอนนี้ทุกคนในห้องประชุมหันกลับไปมองที่นักเรียนชายคนดังกล่าวที่กำลังยืนประจันหน้ากับครูปกครอง
“เธอชื่ออะไร อยู่ห้องไหน !”
‘ คิมจงแด ปี 1 ห้อง A ครับ ! ’
“แล้วเมื่อกี๊โวยวายอะไรกัน เป็นเด็กใหม่แล้วคิดจะซ่าตั้งแต่วันแรกเลยรึไง !”
“ผมเปล่านะ ก็โวยวายมันทั้งกลุ่มนี่แหละ แต่…”
“แต่อะไร !”
“เมื่อกี๊ตอนครูเข้ามา มันไม่มีใครสารภาพ ก็เลยใช้วิธีจับไม้สั้นไม้ยาวว่าใครจะลุกขึ้นให้ครูด่า แล้วมันก็ลงที่ผม…”
“…”
“จริงๆก็โวยวายมันทั้งกลุ่มนี่แหละครู T___________T”
“เฮ้ย ! อะไรของมึงวะจงแด อยู่ๆก็โบ้ยให้เพื่อน ไอ้กาก !!”
“แสรดดดดด พวกมึงอ่ะตัวดีเลย ไอ้ดงอุน มึงอ่ะตัวเริ่ม ล้อกูทำหอยทากอะไร กูไม่ได้โบ้ยเว้ย แถวบ้านเรียกแดกข้าวหม้อเดียวกัน ถ้าข้าวเสีย ก็ต้องท้องเสียร่วมกัน”
“สโลแกนเชี่ยไรของมึงเนี่ย !!”
‘ หยุด !!!!!!!!!!! ’
เสียงตวาดพร้อมด้วยการเคาะไม้เรียวของครูปกครอง ทำให้เหตุการณ์หลังห้องที่โหวกเหวกอีกรอบสงบลงได้อย่างรวดเร็ว ก่อนที่ทุกคนจะหน้าเจื่อนไปตามๆกัน
“พวกนั้นวุ่นวายเนอะมินซอก…”
“นั่นสิ…”
“แล้วสรุปพวกเธอโวยวายอะไรกัน !”
“...”
“ไม่มีอะไรหรอกครู พวกผมก็แค่แซวจงแดเฉยๆ แต่มันดันเขินไม่เหมือนมนุษย์ เขินแล้วแม่งปาเก้าอี้ใส่ชาวบ้าน”
“แล้วแซวอะไรกัน !!”
“…”
“…”
“ครูถามว่าแซวอะไรกัน ทำไมมันวุ่นวายขนาดนี้ หา !!”
“ไอ้ดงอุน มึงอย่าพูดนะ !!!”
“ก็ไอ้จงแดอ่ะครู มันบอกว่า มันบอกเด็กคนนู้นน่ารัก !”
“ไอ้เชี่ย !!!!”
คนที่ถูกเรียกว่า ดงอุน ลุกขึ้นพลางชี้ไปที่ด้านหน้าของเขา มินซอกและกีกวังเองก็มองไปตามนิ้วของดงอุนด้วยความอยากรู้เช่นกัน
“คนที่ชื่อ มินซอก อะไรนั่นน่ะ !” ดงอุนยังคงพูดต่อ
“ไอ้ตุ๊ดอาหรับ !!!!”
“เงียบนะจงแด… ดงอุน พอ … นั่งลงได้แล้ว”
“ครับครู” ดงอุนรับคำก่อนจะหันไปยิ้มยียวนใส่จงแดที่นั่งค้อนใส่ร่างสูงแบบเคืองๆ
“ฉันหูฝาดรึเปล่าน่ะ ?” มินซอกหันไปถามกีกวังที่กำลังเหวอเล็กน้อย
“ฉันว่าไม่นะ …” กีกวังตอบพลางกะพริบตาปริบๆ
“…”
“ไม่ได้เด็ดขาด ฉันไม่มีวันให้เพื่อนฉันไปวุ่นวายกับไอ้พวกแก๊งทโมนหลังห้องแบบนั้นแน่ !!”
“…”
มินซอกอา… อย่าเกลียดฉันเลยนะ…
เสียงคร่ำครวญภายในใจดวงเล็กๆของพ่อหนุ่มลูกทุ่ง คิมจงแด ที่ได้แต่โหยหวนโดยมีเพียงเจ้าตัวที่ได้ยิน ก่อนที่จะถูกดึงกลับไป ด้วยการที่ผู้อำนวยการเดินขึ้นบนเวทีเพื่อเปิดการปฐมนิเทศ….
…TO BE CONTINUED…
[SPOIL NEXT EPISODE]
B : ไม่สนใจฉันจริงๆเหรอ มองด้วยสายตาขนาดนี้ … คิดว่าฉันไม่รู้รึไง ?
C : อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย นายเป็นแฟนของรุ่นพี่ฉันนะ ฉันจะคิดอ… เชี่ย !!
B : …
C : โอเค… ถือว่านายให้ท่าฉันก่อนนะ
มาลุ้นกันว่าสองคนต่อไปที่จะโผล่มาคือใคร !?!
เจอกันที่แท็ก #วัยรุ่นวุ่นวาย นะคะ >__<
ปล. วัยรุ่นหน้าตาดีทั้งหลาย อ่านแล้วเม้นด้วยเน้อ !
ความคิดเห็น