คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : ✚ r o o m . XXI
Chapter XXI
ร่างเล็กใช้เวลาเพียงไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง เดินทางมาถึงห้อง 402 ก่อนจะพบว่ามีคนที่โทรเรียกเขายืนอยู่ที่หน้าห้องน้ำภายในห้องพักอยู่ก่อนแล้ว
“หมอ… ผมหวังว่าหมอจะทนเห็นสภาพศพได้นะ”
“สภาพศพเป็นยังไงเหรอครับ ?”
“…”
“…”
“ด…ดูเอง…เถอะ…”
คยองซูถอนหายใจออกมาอย่างเลี่ยงไม่ได้ ความรู้สึกกลัวยิ่งทำให้หัวใจของหมอหนุ่มทำงานสูบฉีดเลือดราวกับจะหลุดออกมาจากร่างกายให้ได้ มือเล็กเกาะไว้ที่ประตูห้องน้ำ ก่อนที่สายตาจะพบในสิ่งที่ไม่อยากพบเห็น…
นี่มัน… !!!!
ร่างของเทาที่นอนจมกองเลือดอยู่ในห้องน้ำ สภาพศพมีเพียงร่างกายท่อนบน ดวงตาของเทาเบิกโพลง เหมือนคนที่กลัวอะไรบางอย่างก่อนตาย และที่ศพของเทา…
ไม่มีมือข้างขวา…
“น…นี่มัน…”
“…”
น้ำเสียงละล่ำละลั่ก ทำให้คำพูดของคยองซูที่พูดออกมาเรียงไม่ได้ศัพท์ ภาพที่เห็นตรงหน้ามันมากเกินกว่าที่จะเรียกว่า
สยดสยอง…
“ทำไม…”
“…”
จงอินไม่ได้ตอบอะไร เขาทำได้แค่ยืนมองร่างไร้วิญญาณของเทา ไม่สามารถเดินเข้าไปสัมผัสร่างกายของเทาได้ เพราะสภาพศพมันมากเกินกว่าที่จะเข้าไปจับต้องได้
โหดเหี้ยมเกินไปแล้ว…
“มีใครรู้เรื่องนี้รึยังครับ ?”
น้ำเสียงที่ฟังดูไม่เต็มเสียงของคยองซูเอ่ยปากถามจงอินที่ยืนอยู่หน้าห้องน้ำ ดวงตาของจงอินในตอนนี้แดงช้ำเหมือนคนที่ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก ถึงแม้ปากจะตอบคำถามคยองซู แต่ดวงตายังคงมองไปที่ศพของเทาอยู่เหมือนเดิม
“ยังไม่มีครับ…”
“…”
“เมื่อคืน…ผมออกเวรไปตั้งแต่ตอนเที่ยงคืนกว่าๆ แล้วผมมาถึงที่โรงพยาบาลอีกทีตอน 6 โมงเช้า เอาเกมส์ที่ซื้อไว้มาให้เซฮุน แล้วก็ตั้งใจว่าจะเอาขนมมาให้เทา มินซอก แล้วก็อี้ชิง แต่พอมาเคาะห้องเทา ก็ไม่มีใครตอบ ผมเลยถือวิสาสะเปิดประตูห้องเข้ามา ล…แล้ว…ก็…”
จงอินหยุดเล่าเมื่อถึงจุดที่เขาคิดว่าเขาไม่สามารถพูดมันออกมาได้ จากผู้ชายที่ดูนิ่งเฉยและเยือกเย็น กลับกลายเป็นแค่เด็กน้อยเสียขวัญคนหนึ่งเท่านั้น
“ใจเย็นๆนะ…”
ร่างเล็กรู้ตัวดีว่าเขาไม่สามารถทำอะไรได้ไปมากกว่าพูดปลอบใจให้อีกคนที่กำลังขวัญเสียสงบสติอารมณ์ลง ถึงแม้ว่าตัวของเขาจะเคยผ่านการเห็นศพของคนไข้ที่ตายไปต่อหน้าต่อตามามากพอสมควร
แต่นี่มัน…
โหดร้ายเกินไป…
.
.
.
.
“อี้ชิง อยู่ในห้องมั้ย ??”
‘ อยู่… ’
หลังจากที่พอจะตั้งสติได้ ทั้งจงอินและคยองซูเลือกที่จะเดินไปหาอี้ชิงที่ห้อง 404 เป็นคนแรก ก่อนที่ประตูห้องจะถูกเลื่อนออกโดยฝีมือของจงอิน
“อี้…ชิง…”
“ไง จงอิน หมอคยองซูก็มาด้วยเหรอ…?”
“…”
“นานๆทีนายจะมาหาฉันถึงห้อง มีอะไร ??”
อี้ชิงหันไปกวาดสายตามองบุคคลทั้งสองที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องสลับกันไปมา ก่อนจะหันหน้ากลับ
“นาย…ไปที่ห้องของเทาที…”
“เทา…?”
“ห้อง 402…”
จงอินพูดได้แค่นั้น ก่อนที่เงียบไปในที่สุด ส่วนอี้ชิงก็ไม่ได้ขัดขืนหรือบ่ายเบี่ยงแต่อย่างใด ร่างบางลุกขึ้นลงมาจากเตียงแล้วเดินตามทั้งสองคนออกมาจากห้องแต่โดยดี
“อี้ชิง…”
“ว่าไง ?”
“เทาตายแล้ว…”
หลังจากที่จงอินพูดประโยคที่เขาไม่อยากจะพูดมันออกมาให้อี้ชิงฟัง ทุกอย่างก็เงียบลง ตัวของหมอหนุ่มเองก็ส่งสายตาหันไปมองอี้ชิงที่เงียบไปอย่างเป็นห่วง แต่ทุกอย่างกลับผิดถนัด
“เหรอ ??”
“…”
“เทาตายแล้วเหรอ ??”
ความรู้สึกกลัว กลัวที่อี้ชิงจะอาละวาดเรื่องที่สูญเสียเพื่อนไปกลับอันตรธานหายไป อี้ชิงถามกลับมาด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น และไม่มีอาการที่แสดงถึงความทุกข์ร้อนหรือเสียใจแม้แต่น้อย
“อี้ชิง นาย…”
“นายเรียกฉันมาที่ห้องของเทาเพราะแค่จะมาบอกว่าเทาตายแล้วใช่มั้ย ??”
“…”
“ขอฉันดูศพหมอนั่นหน่อยสิ”
“ในห้องน้ำ…”
จงอินตอบเบาๆ ก่อนที่อี้ชิงจะเดินนำเข้าไปในห้อง โดยที่จงอินและคยองซูยืนอยู่ด้านหน้า ไม่ได้เดินตามอี้ชิงเข้าไป
ผ่านไปไม่กี่อึดใจ ร่างบางก็เดินออกมาจากห้องน้ำ ใบหน้าของอี้ชิงยังคงเรียบเฉยเสมอต้นเสมอปลาย
“ใจเย็นๆนะอี้ชิง…” จงอินพยายามเดินเข้าไปปลอบอี้ชิงที่เดินออกมา
“อะไร ??”
“ฉันรู้ว่านายรู้สึกยังไงที่เทา…”
“เปล่านี่…”
“เปล่า ??”
“ฉันไม่ได้รู้สึกเสียใจหรือเศร้าใจอะไรเลยนะ”
“อี้ชิง…”
มาถึงตอนนี้ จากความเป็นห่วงอี้ชิง กลับกลายเป็นความไม่เข้าใจกับความคิดของคนตรงหน้าแทน ไม่ใช่แค่ตัวของคยองซูที่คิดแบบนั้น แม้แต่จงอินเองก็เช่นกัน
“นายไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยเหรอที่เพื่อน…”
“รู้สึกสิ…”
“…”
‘ รู้สึกดีน่ะนะ… ’
ไม่เข้าใจ…
ทำไมอี้ชิงถึงพูดแบบนั้น…?
“อี้ชิง นี่นาย…”
“ทำไมเหรอ ??”
“คิดอะไรอยู่ นั่นเพื่อนทั้งคนนะ”
“ใช่ ก็เพราะเป็นเพื่อนไง ฉันถึงพูดแบบนี้”
“เป็นบ้าอะไรวะอี้ชิง !”
“ก็เพราะเป็นบ้าไง ฉันเลยพูดแบบนี้”
สีหน้าที่แสดงถึงความไม่พอใจของจงอินเริ่มแสดงประปรายออกมาทางใบหน้า มือหนาเริ่มเข้าไปกระชากแขนของคนไข้ที่ยืนนิ่งอยู่ตรงหน้า
“อี้ชิง !!!”
“จงอิน ใจเย็นๆก่อน…”
“หมอไม่ต้องห้ามหรอก จงอิน นายอยากจะพล่ามอะไรก็เชิญเลย”
“ทำไมพูดจาแบบนี้วะ เพื่อนตายทั้งคนนะเว้ย !!!”
“…”
“บ้าบอชะมัด ฉันอุตส่าห์คิดว่านายน่าจะเป็นคนที่อ่อนไหวกับเรื่องนี้ที่สุด แต่ฉันมันดันคิดอะไรตื้นๆเอง”
“ใช่…”
“…”
‘ นายนั่นแหละ ที่คิดตื้นเกินไป… ’
“…”
“คิดตื้น ??”
คยองซูที่ยืนอยู่ใกล้ๆทั้งสองคนทวนคำถามขึ้นมาอย่างไม่เข้าใจ ทั้งสิ่งที่จงอินคิดเกี่ยวกับอี้ชิง และสิ่งที่อี้ชิงคิดเกี่ยวกับจงอิน
“สงสัยจุนมยอนจะไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้นายฟัง…”
“จุนมยอน...? จุนมยอนทำไม เล่ามาเดี๋ยวนี้ !!”
“…”
“…”
“นายเชื่อมั้ย พอฉันเห็นสภาพศพเทาแล้ว ฉันไม่ได้รู้สึกสงสารหรือเสียใจเลยนะ ไม่อยากจะบอก…”
‘ ว่าแอบดีใจซะด้วยซ้ำ ’
“อี้ชิง !!!”
“อี้ชิง ทำไมคุณ…”
“นายไม่รู้อะไรก็อย่าเพิ่งโวยวายเลยนะจงอิน ส่วนหมอคยองซู… นี่เป็นเรื่องในอดีตที่ผมเคยบอกหมอไว้…”
‘ บอกแล้วว่า อดีตของพวกเรามันไม่ค่อยจะสวยเท่าไหร่หรอก ’
“…”
“ฉันจะไม่เล่านะ ว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะยังไงเทาก็ตายไปแล้ว”
พูดได้แค่นั้น จู่ๆคยองซูก็สังเกตได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของอี้ชิง จากใบหน้าที่เรียบเฉย กลับค่อยๆคลี่ยิ้มออกมา
เหมือนคนที่กำลังดีใจไม่มีผิด…
“แต่ถ้านายกลัวว่า ถ้าไม่รู้แล้วจะนอนไม่หลับล่ะก็…”
‘ เชิญไสหัวไปถาม โอเซฮุน เพื่อนรักของนายก็แล้วกัน… ’
TO BE CONTINUED…
✚ ทิ้งไว้ให้คิด.
ใจมันจะขาดแล้วเอ้อ...
เป็นไงมั่งรีดที่รัก เปิดเทอมแล้ว งานเยอะมั้ย ??
ส่วนไรท์เหรอ งานเยอะอลังการงานสร้างสุดๆ โฮกกกกกกก !!!
โชคดีที่ว่าปั่นฟิคไว้ล่วงหน้าแล้ว เลยรอดตัวไป
แต่ขออภัยที่ลงช้า ตอนแรกสัญญาว่าจะลงบ่ายโมง ตอนนี้สี่โมงครึ่ง
พอดีมีปัญหานิดหน่อย ไรท์ลืมคอมพิวเตอร์ไว้บนรถ
เผอิญพ่อของไรท์เอารถคันนั้นออกไปทำธุระ เพิ่งกลับมา ขอโทษจริงๆนะคะ ไมาว่ากันนะ
มีหลายคนบ่นว่า "เมื่อไหร่โอเซฮุนจะออกซักที รอนานแล้วนะ !!"
ขอตอบว่า แชปหน้านางจะกลับมาโลดแล่นแล้วค่ะ และนางจะมาพร้อมกับ ความไม่ธรรมดา
ฉะนั้นอดใจรอกันหน่อยนะคะ เปิดเทอมแล้วแต่ห้ามทิ้งฟิคไรท์นะ
ใครทิ้งล่ะก็... แม่จะจับยัดแท็งค์ไปอยู่บนพาราไดซ์กับจุนมยอนแน่ !!
เอาล่ะ ไรท์ขอไปอ่านหนังสือก่อนนะคะ เปิดเทอมแล้วก็ตั้งใจเรียนกันด้วย แต่ก็ห้ามทิ้งฟิคนะ (?)
รักทุกคนนะจ๊ะ ขอบคุณที่ตามกันมาถึงจุดนี้ <3
ใกล้ได้ฤกษ์จะรวมเล่มแล้ว (มั้ง ?)
มีพาร์ทที่ตัดออกไปเยอะมาก เลยพิ'ณาอยู่ว่าจะรวมมั้ย เวลาไม่ค่อยจะมี
ถ้ารวมราคามันก็จะแพงบรมเลยล่ะ 500 - 600 เห็นจะได้ เพราะมี 2 เล่ม (เรื่องมันยาว)
ยังไงก็เอาไว้ก่อนนะ ไรท์ไปละ บ๊าย ปย้งงงง !!
ปล้ำลุงดู๋ : สำหรับที่ไรท์เปิดโหวตฟิคไว้ กำลังคิดอยู่ว่า จะลงทั้งสองเรื่องเลยดีมั้ยน้า ??
มีคนบอกว่า อยากให้ลงทั้งสองเรื่อง 'w' เอาเถอะ ดูๆไปก่อนเนอะ ไปจริงๆละนะ บ๊ายยยยย !
ยังคงดิ้นได้ในแท็กเดิม #ดฮปท สามารถสครีมเรื่องจางอี้ชิงและสาปแช่งไรท์ได้ตามสบาย ไรท์อ่านทุกทวีต ฮ่าๆ
กำหนดการอัพฟิคตอนที่ 22 : วันเสาร์ที่ 25 พฤษภาคม นี้จ้า
ความคิดเห็น