ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (novel) หัวขโมยแห่งบารามอส ภาคใหม่ 1

    ลำดับตอนที่ #3 : เฟรินคนเดิม

    • อัปเดตล่าสุด 2 เม.ย. 49


       เป็นไงบ้าง เสียงทุ้มของเพื่อนร่วมห้องอีกคนเอ่ยออกมาขณะเดินออกมาจากขอบกำแพง วิธีของฉันมันได้ผลใช่ไหมล่ะ นักฆ่าตัวป่วนยังไม่เลิกแย็บเพื่อนสุดนิ่งของตน

    คาโลไม่ตอบอะไรเพียงแต่คลี่ยิ้มบาง ๆ ออกมาที่มุมปากแล้วเดินเลยร่างคิลไป

    เฮ้!” คิลเรียก เจ้าชายน้ำแข็งแห่งคาโนวาลเดินจากไปโดยไม่สนใจคำทักท้วงจากผู้อยากรู้อย่างคิล โธ่....ไปซะแล้ว

    อย่าไม่ถามเลย เห็นอย่างนั้นก็รู้แล้วนี่น่าว่าเรื่องมันผ่านไปโดยดี โรเอ่ยออกมา

    เรื่องนั้นไม่บอกเฟรินมันจะดีเหรอ คิลเบือนใบหน้ามาถามเพื่อนผู้รอบรู้

    โรหลับตาลงเล็กน้อยก่อนที่จะเอ่ยออกมาว่า เรื่องนั้นเป็นหน้าที่ของคาโล

    ถึงคิลจะรู้ว่าทุกคนลงมติให้คาโลเป็นคนจัดการเรื่องของเฟริโอน่าแต่เขาเองก็รู้สึกผิดที่ต้องปิดบังความลับกับเฟริโอน่าที่ถือว่าเป็นเพื่อนที่สนิทของตน ถึงมันจะไม่ดีต่อเฟริโอน่าแต่เพื่อปกป้องเฟริโอน่าเอาไว้วิธีนี้เป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้ว

     

    ห้องนอนที่ตอนนี้เหมือนกลายเป็นสนามรบอีกครั้ง เมื่อผีสาวยังมีท่าทีไม่ยอมให้ว่าที่ราชินีแห่งคาโนวาลในอนาคตแต่งตัวในชุดซอมซ้อ รอยปะ รอยชุน รอยเย็บทับมันดูได้ที่ไหนกัน

    ไม่ได้นะเจ้าคะ นายหญิง ผีสาวแย่งชุดที่เฟริโอน่าที่กลับกลายร่างเป็นชายอีกครั้งถืออยู่ แต่งชุดที่ดูดีกว่านี้เถอะเจ้าคะ

    นั่นมันชุดตัวเก่ง เฟรินไม่มีท่าทีที่ยอมเหมือนกัน เสื้อผ้าแต่ละตัวย่อมบอกเรื่องราวที่ผ่านมาได้เป็นอย่างดี รอยต่าง ๆ ที่ตราอยู่ในเสื้อผ้าบอกถึงการต่อสู้เรื่องราวร่วมรบที่มีเพื่อนอยู่เคียงข้าง เรื่องที่ผ่านแม้จะหายไปแต่รอยเหล่านี้ยังคงอยู่

    นายหญิง ขอร้องเถอะคะ นายท่านเตรียมชุดนักเรียนตัวใหม่ให้แล้วนะเจ้าคะ ผีสาวต้องใช้มาตรการสุดท้าย ถึงนายหญิงของหล่อนจะดื้อแค่ไหนถ้าเอาชื่อของเจ้านายของหล่อนขึ้นมาอ้างอาจจะช่วยลดความดื้อของนายหญิงก็เป็นไปได้

    และมันท่าทางจะได้ผลด้วยเมื่อมือที่กุมเสื้อแน่นเริ่มอ่อนแรงลง ผีสาวรีบเริ่มรุกก่อน

    นายท่านคงดีใจที่นายหญิงใส่ชุดที่นายท่านเลือกให้นะคะ ไม่อยากเห็นนายท่านดีใจหรือเจ้าคะ คำพูดของผีสาวใช้ได้ผลแล้ว เฟริโอน่าตัดสินใจเก็บเสื้อตัวเก่งลงแล้วหยิบชุดนักเรียนตัวใหม่ที่เรียบและไร้รอยปะขึ้นมาใส่แทน

     

    เสียงเจี๊ยวจ๊าวของเหล่าเด็กนักเรียนรุ่นพี่กับน้องใหม่ที่กำลังได้เข้ามาเรียนในโรงเรียนพระราชาที่มีชื่อเสียงแห่งนี้ จากเหตุการณ์ที่ทำให้โรงเรียนพระราชาแห่งนี้ต้องใช้อัยการศึกยุติการเรียนไปเป็นเวลา 1 ปีเต็มตอนนี้ความสงบสุขกลับมา เหล่านักเรียนผู้มุ่งแสวงหาความสำเร็จและการก้าวออกไปเป็นผู้มีคุณวุฒิในด้านต่าง ๆ ของตนเอง ธงสี่ผืนต่างสะบัดอวดความเก่งกาจของหอพักแต่ละหอ ปราสาทขุนนาง ป้อมอัศวิน ปราการปราชญ์ และแผ่นดินประชาชน

    เจ้าเฟริโอน่ามันยังไม่อีกเหรอ เสียงครี้ดที่ไม่เคยจะอารมณ์ดีหันไปมองแถวหลังสุดของนักเรียนป้อมอัศวินปีสามเพื่อดูว่าคนที่เขาเอ่ยถึงมาถึงยังแต่มันก็ดูจะไร้วี่แวว...

    เดี๋ยวก็มาแหละครับกัสชายหนุ่มผู้ดูอ่อนโยนอยู่เสมอเอ่ยออกมา แล้วเหลือบไปดูท่าทีของคนรักของเฟริโอน่าที่ยืนนิ่งสงบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

    อาจารย์ผู้คุมป้อมอัศวินชั้นปีสามเดินกระหืดกระหอบตรงเข้ามายังแถวของนักเรียนชั้นปีสาม สีหน้าของอาจารย์สาวดูว่าเรื่องที่หล่อนร้อนใจจะเป็นเรื่องที่ไม่ดีเสียด้วย

    เจ้าชายคาโล ช่วยมากับครูหน่อย อาจารย์คุมป้อมเอ่ยออกมา

    สายตาของเหล่าเพื่อนร่วมชั้นต่างมองมาที่ครูเป็นสายตาเดียวกัน

    ได้ครับ เจ้าชายน้ำแข็งเอ่ย

    รีบมาเถอะจ้ะ อาจารย์ไม่สนใจสายตาของลูกศิษย์เธอเพราะเรื่องตอนนี้มันสำคัญกว่า หล่อนรีบสาวเท้าเดินออกไป คาโล วาโนบลี เดินตามหลังไปอย่างใจเย็น

    ดูนั้นสิ อาเธน่าชี้ไปที่บันไดที่ขึ้นไปยังปราสาท

    เจ้าชายโรเวน เจ้าชายอาเธอร์ หัวหน้าหอของแผ่นดินประชาชน กับหัวหน้าหอของปราการปราชญ์ โรเอ่ย

    มันคงไม่ใช่เรื่องธรรมดาแล้วละมั้ง อาเธน่าบอก

    เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ครี้ดเอ่ยลอย ๆ

    ไม่ใช่เพียงพวกเราที่คิดแบบนั้นหรอก เสียงทุ้มนุ่มดังมาจากข้างหลังของครี้ด เหล่าเพื่อนร่วมห้องหันไปมอง ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลอ่อนกับดวงตาสีน้ำตาลยืนยิ้มหวานอยู่ด้านหลัง

    เป็นไงบ้าง เฟรินคนเดิมกลับมาแล้ว สาว ๆ เฟริโอน่าในร่างของเฟรินทำไม้ทำมือทักทายเพื่อน ๆ

    เฟริน...นายกลับเป็นผู้ชายอีกแล้วเหรอ ไปโดนเวทมนต์ของใครเข้าอีก อาเธน่าถาม

    คิดถึงเหรอ... เฟรินหรี่สายตาลงป้อนเสน่ห์ให้กับอาเธน่า

    นายหมายความว่าไงที่ว่าไม่ได้มีแต่พวกเราที่รู้สึก ครี้ดเอ่ยถาม

    เฟรินกวาดสายตามองไปรอบ ๆ

    ถึงทุกคนจะพูดในเรื่องอื่นแต่กลับส่งสายตาไปสบที่บันไดเป็นระยะ ๆ โรอธิบายออกมา พวกเสนาฝ่ายขวาและซ้ายของแตะละหอกำลังจับจ้องดูหัวหน้าของตนอยู่อย่างเงียบ ๆ

    มีอะไรเกิดขึ้นกับเอดินเบิร์กอีกล่ะคะเรนอนเจ้าหญิงผู้งดงามแห่งป้อมเอ่ยถามขึ้น

    เสียงของเหล่าเพื่อนเงียบลงทันที สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นไม่มีใครล่วงรู้ได้ แต่เรื่องที่กำลังเกิดขึ้นคงไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ แล้ว

    เอาน่าทุกคน เสียงกวน ๆ ของหัวขโมยแห่งบารามอสเอ่ยขึ้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรถ้าพวกเราร่วมมือกันมันก็ไม่ใช่เรื่องน่ากลัวหรอก

    อะไรสายตานั้นหมายความว่าไง หัวขโมยเริ่มอารมณ์ไม่ดี เพราะเพื่อนของเขาต่างมองชายหนุ่มด้วยดวงตาที่เบิ่งอ้าขึ้น

    ฉันไม่คิดเลยนะว่าคำพูดแบบนี้จะหลุดออกมาจากปากของนาย

    พูดได้ดี ครี้ดพอกอพอใจ

    ใช่ครับ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรถ้าเราร่วมใจมันก็จะเป็นเรื่องดีได้ กัสเห็นด้วย

    งั้นก็อย่าเครียดไปเลย โรถอนหายใจออกมาเบา ๆ ถึงข้อมูลลับที่เขาจะได้รับมาก่อนหน้านี้จะบอกเรื่องราวที่ไม่ค่อยจะเป็นมงคลไว้ก็เถอะ แต่ถ้าตีความข้อความนั้นจริง ๆ อีกครั้งมันก็เป็นแค่การเตือนเท่านั้นเอง อย่าตีตนไปก่อนไข้จะเป็นการดีที่สุด

    แล้วคาโลล่ะ เฟรินเปลี่ยนเรื่อง

    อาจารย์มาตามตัวไป คิลตอบ

    อะไรเฟริโอน่า แค่ไม่อยู่ใกล้กันแป๊บเดียวก็ถามถึงแล้วเหรอ เสียงกวนแบบไม่กลัวตายของรุ่นพี่ผู้ทรงคุณวุฒิที่แม้แต่เฟริโอน่ายังไม่กล้าที่จะเข้าไปยุ่งมากนัก

    สวัสดีครับ รุ่นพี่ลูคัส เฟรินพยายามหลบสายตาหนี

    อะไรกันอย่าทำท่าแบบนั้นสิ ลูคัสยิ้มหวาน บาดแผลที่ฝากไว้หายสนิทแล้ว

    งั้นเหรอครับ ดีแล้วครับ เฟริโอน่าพยายามยิ้มสู้ วิชาหน้ากากฟาโรที่เรียนมาถึงคราวต้องงัดออกมาใช้แล้ว

    แต่ฉันมันพวกความจำดีเสียด้วย ลูคัสยังคงไม่มีทีท่าเลิกล้อเล่น

    แหม...พวกผมมันเป็นพวกความจำสั้นน่ะครับ

    ไม่ต้องกลัว คนหอเดียวกันไม่ต่อสู้กันเอง ลูคัสเลื่อนแว่นของตนขึ้นเล็กน้อย

    ลูคัส เสียงเรียกรั้งที่เหมือนระฆังแห่งชีวิต ไปแถวได้แล้ว

    ลอเรนซ์นักบวชผู้ที่สามารถหยุดลูคัสได้ดีพอ ๆ กับคำสั่งของเจ้าชายโรเวน

    กำลังทักทายรุ่นน้องอยู่ ลูคัสบอกออกมาอย่างเบื่อหน่าย

    คนหอเดียวกันห้ามต่อสู้กันเอง ลอเรนซ์ย้ำอีกครั้งหนึ่ง

    เออ...รู้แล้วน่าครับ ลูคัสเบือนใบหน้าไปมองแล้วเดินจากไปอย่างไม่พอใจนักเท่าไหร่

    รู้ไหม ทำไมเขาถือเรียกพวกนั้นไป คำถามที่ดังออกมาจากปากของเฟริโอน่าเรียกความสนใจของรุ่นพี่ทั้งสองได้เป็นอย่างดี

    ลูคัสยิ้มหวาน

    มันไม่ใช่ความลับหรอก อีกไม่นานก็รู้เอง ซาตานแห่งป้อมอัศวินเอ่ยแล้วเดินละจากไป ลอเรนซ์เดินตามหลังของเพื่อนตนไปอย่างช้า ๆ ก่อนที่จะเหลือบสายตามามองพวกนักเรียนปีสามอีกครั้ง

    บอกไปแบบนั้นจะดีเหรอไง ลอเรนซ์ถามลอย ๆ ขึ้น

    ดีสิ ลูคัสว่า เพราะเป็นเพื่อนถึงได้แข็งแกร่งไง

    ยังแค้นเรื่องที่พวกนั้นชนะเราอีกเหรอ ลอเรนซ์พูด

    ลูคัสหยุดเท้าตนเองลง

    ไม่รู้สิ ซาตานพูดแล้วเดินก้าวเท้าต่อไป    

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×