คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เปิมเทอมใหม่
ตอนที่ 2 เปิดเทอมใหม่
“ไม่เอา...”
เสียงร้องแหลมที่ยังคงก้องอยู่ข้างหูของศัตรูคู่แค้นผีสาวแสนสาวพยายามแต่งองค์ทรงเครื่องให้กับว่าที่มเหสีแห่งคาโนวา พี่ผีสาวลอยถอยไปด้านหลังมือทั้งสองข้างปิดหูของตนเอาไว้
“นายหญิงเจ้าค่ะ...เป็นกุลสตรีก็ต้องแต่งชุดผู้หญิงนะเจ้าคะ” ผีสาวมองสำรวจชุดเต็มยศแบบนักเรียนชายที่ยังคงปรากฏรอยปะให้เห็นเป็นหย่อม ๆ
“ให้ไปตายเสียดีกว่าต้องแต่งชุดอุบาทว์แบบนี้” เฟริโอน่าประกาศก้อง เพื่อนผู้ร่วมห้องที่ถูกโยนออกไปรออยู่หน้าห้องได้แต่ทนฟังเสียงที่พยายามทำเป็นห้าวของเฟริโอน่ากับผีสาวคู่ปรับที่พยายามจะดัดให้เฟริโอน่าเป็นคนที่เหมาะสมกับนายของตน “อยากใส่ก็ใส่เอง” เจ้าหญิงแห่งเดมอสพูดเสียงแข็ง
“งั้นคงไม่มีทางเลือกแล้ว” ผีสาวหลุบสายตาลง
เฟริโอน่าเหลือบสายตามามองพี่ผีสาว เจ้าหญิงแห่งเดมอสยกมือขึ้นห้ามทันที
“ไม่มีทางเลือกจริงๆ นายหญิงช่วยตายด้วยนะคะ” ผีสาวยกมีดเล่มเล็กขึ้นมาแล้วค่อย ๆ ลอยเข้ามาหาเฟริโอน่า
“เฮ้...ล้อเล่นใช่ไหม” เจ้าหญิงเดมอสเอ่ยถาม
“มันเป็นวิธีเดียวนี่เจ้าค่ะ ถึงจะผิดกับนายท่านไปเสียหน่อยก็เถอะ....”
“ยอมแล้ว ยอมแล้ว...” เสียงร้องยอมแพ้ดังมาจากหญิงสาวที่ไม่ยอมแพ้ในเรื่องต่าง ๆ แต่เรื่องให้สู้กับผีที่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีทางชนะเนี่ยขอเถอะ
ผีสาวยิ้มแฉ่ง หล่อนไม่รีรอรีบจัดแต่งชุดนักเรียนหญิงให้กับนายหญิงของหล่อนทันที ผมสีน้ำตาลอ่อนถูกหวีให้เงา ใบหน้าแระทินโฉมจาง ๆ ด้วยสีส้มอ่อน ๆ รับกับสีผม ริมฝีปากทาลิปมันให้วาวงาม เจ้าหญิงคนสวยไม่กล้าแม้แต่ลืมตาดูตนเองในกระจก เสียชาติเกิดเป็นชายหมด
เสียงทะเลาะที่ดังมาตั้งแต่เช้าหยุดเงียบไปเสียแล้ว คาโลกับคิลได้แต่คิดหนักเมื่อเพื่อนร่วมห้องของพวกเขาตอนนี้ไม่ใช่ผู้ชายอีกแล้ว
“ฉันว่าควรจะให้มัน” คิลเอ่ยขึ้นเช้าหลังจากที่ออกไปตามหาเฟรินหรือเฟริโอน่าก็เป็นวันแรกที่ได้นอนบนเตียงนุ่มอุ่นแสนสบายแต่กลับมาตื่นตั้งแต่ยังไม่รุ่งเช้าเพียงเพราะต้องจัดห้องให้สำหรับสาวน้อยประจำห้อง
คาโลยังคงนิ่งเงียบ
“อย่าคิดมากไปเลย มันคงต้องดีใจแน่” คิลบอก
“อย่าเพิ่งดีกว่า” เสียงทุ้มที่ดังมาจากข้างหลัง ชายหนุ่มผู้เป็นเหมือนพจนานุกรมเคลื่อนที่ปนะจำตัวของเฟริโอน่า โร ซาวาเรส ขอทานผู้เปรื่องปัญญา
คาโลและคิลหันไปมอง
“เป็นไงเพื่อน สาวน้อยประจำห้องนาย” เสียงพูดที่พยายามกลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้
“ยอดเยี่ยมมาก” คิลแบะมือด้านข้าง “นายอยากเป็นหัวหน้าชั้นไหม ฉันยกให้นายเลย” คำพูดล้อเล่นแต่จริงจังของคิลเพิ่มเสียงหัวเราะขากโรได้ดังมากขึ้น
“เสียใจด้วย” โรตอบ “ฉันต้องแย่งมาจากเฟรินเท่านั้น”
คิลยกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย
“จะได้กลับเป็นห้องของผู้ชายเหมือนเดิมไง” โรตอบ
คิลผงกหัวเห็นด้วยกับความคิดนั้น
แอด...
ในที่สุดประตูห้องก็เปิดออกจนได้ ผีสาวลอยออกมาด้วยใบหน้าเปี่ยมสุขหล่อนภาคภูมิใจกับผลงานอันยอดเยี่ยมของหล่อน
“ขอนายท่านพบกับนายหญิงได้เลยเจ้าค่ะ”
สิ้นเสียงของผีสาวแล้วเฟริโอน่าก็ยังไม่ก้าวเท้าออกมาจากห้อง ผีสาวผู้มีความอดทนสูงจึงต้องเข้าไปพาตัวออกมาจนได้
ความเงียบสนิทเข้ามาเยือนเมื่อสาวน้อยประจำห้องเดินก้าวเท้าออกมาด้วยแรงดันหลังจากผีสาว ชายหนุ่มทั้งสามจ้องมองไม่วางสายตาจับจ้องไปที่หญิงสาว
“เฟรินเหรอ...”
“เออ...อย่าทำหน้าเหมือนเห็นผี” หญิงสาวเริ่มไม่พอใจกอดแขนของตนไว้
“นายหญิง...พูดให้มันสุภาพอ่อนโยนไม่เป็นเหรอคะ”ผีสาวเริ่มบทเรียนมารยาทอีกครั้ง
เฟรินมองผีสาวตาขวาง ใครจะไปอยากทำแบบนั้น ไม่มีทางหรอก ดวงตากลมโตของหล่อนเหลือบขึ้นมองเจ้าชายน้ำแข็ง
“เป็นไงสวยไหม” เฟริโอน่าเริ่มสนุกกับการได้เห็นเจ้าชายผู้เยือกเย็นร้อนแรงขึ้นมาได้ หล่อนไม่เพียงพูดกลับหมุนตัวโชว์ชุดสวยตัวใหม่ของหล่อน
“รู้เปล่าเฟริน” คิลเริ่มแหย่ “คนที่ซื้อเสื้อตัวนี้ให้นายคือคาโล”
เฟรินก้าวเท้าไปข้างหน้าหาคาโล
“นายซื้อให้ฉันงั้นเหรอ...” หญิงสาวกระพือริมฝีปากอย่างยั่วเย้า “รู้ไหมผู้ชายซื้อเสื้อให้ผู้หญิงหมายความว่าไง...”
เจ้าชายแห่งคาโนวาลยังคงเงียบไม่เอ่ยตอบอะไร
เฟริโอน่ายังคงแกล้งหนุ่มคนรักที่แสนทึ่มเรื่องพวกนี้เสียเหลือเกิน
“นายอยากรู้หรือเปล่า”
โรและคิลเริ่มรู้สึกว่าตนเองเป็นก้างขวางคอคนแถวนี้เสียแล้ว
“อะแฮ่ม...” โรแกล้งไอทำลายบรรยากาศ “ขอตัวก่อนแล้วกัน เจอกันที่ห้องเรียนล่ะ”
“ฉันก็ไปก่อนดีกว่า” คิลชิงหนีก่อน
“เฟริโอน่า” คาโลเรียกพลางยกมือของเจ้าหญิงแห่งเดมอสขึ้นมา
หัวใจน้อย ๆ ของเฟริโอน่าเริ่มเต้นระรัว
คาโลหยิบของบางอย่างขึ้นมาจากกระเป๋า แหวนสีทองอร่าม ใบหน้าส้นอ่อน ๆ ของเฟรินเปลี่ยนเป็นสีแดงจาง ๆ เจ้าชายหนุ่มสวมแหวนเข้าไปที่นิ้วนางข้างขวาของเฟริโอน่า
เฟริโอน่ารู้สึกแปลกเหมือนว่าบางสิ่งบางอย่างหายไปบางอย่างกลับมาแทนที่
“เฟริน” คาโลเรียก
เฟริโอน่ากวาดสายตามองตัวเอง ผมที่ยาวเริ่มสั้น ส่วนยื่นด้านบนแบนราบลง ด้านล่างกลับมาของยื่นออกมาแทน
“เป็นของขวัญ” คาโลพูด
เฟริโอน่าถามกับตัวเองว่าควรจะรู้สึกดีใจหรือเสียใจกับของขวัญแปลก ๆ นี้ดี
“คาโล นายชอบฉันที่เป็นผู้ชายหรือผู้หญิงกันแน่” เสียงทุ้มของหนุ่มน้อยเฟรินในชุดกระโปรงเอ่ยถาม
“เป็นในแบบที่เป็น” คาโลตอบ
ก็เป็นคำตอบตามแบบของคาโล หล่อนควรไปคาดหวังอะไร
เฟริโอน่าถอดแหวนของตนเอง ร่างกายกลับเป็นหญิงสาวอีกครั้ง
“ขอบใจสำหรับแหวน” หญิงสาวสะบัดหน้าเดินไป
“เฟริโอน่า...” คาโลเรียกรั้งไว้
“อะไร!” เฟริโอน่ารู้สึกไม่พอใจ
“ควรบอกเธอเอาไว้” คาโลพูด และมันก็เรียกความสนใจจากหญิงสาวขโมยแห่งบารามอสได้เป็นอย่างดี “มันจะดีกว่าถ้าเธอเป็นผู้ชาย”
“คาโล....” เฟริโอน่าไม่พอใจ “มันหมายความว่าไง”
“แค่ในที่นี้ก็พอเฟริโอน่า” คาโลไม่รอช้ารวบเอวของเฟริโอน่าเข้าหาตัวก่อนที่จะประกบริมฝีปากลงไป ชายหนุ่มกระซิบข้างหูก่อนที่จะคลายแขนออกว่า “สวยมาก”
ขาทั้งสองข้างของผู้ช่ำชองอย่างเฟริโอน่ากลับอ่อนล้าไร้เรี่ยวแรง ใบหน้าร้อนผ่าวเหมือนคนเป็นไข้
คาโลเดินละไปก่อน ปล่อยให้หญิงสาวหายใจไม่เป็นจังหวะ ความจริงแล้วชายหนุ่มก็ไม่แพ้กันเพราะคิลมันแนะนำว่าถ้าทำแบบนี้รับรองเฟริโอน่าไม่ถามแน่ว่าทำไมและที่สำคัญต้องรีบยอมกลับเป็นชายอีกครั้งแน่นอน ยิงทีเดียวได้นกสองตัว เสียงหัวใจของคาโลดังเหมือนตีกลองใหญ่ เจ้าชายที่เยือกเย็นอย่างเขารู้สึกร้อนที่ริมฝีปาก วิธีปราบเด็กดื้องั้นเหรอ
ความคิดเห็น