~[[รักสุดใจ สะดุดรัก นายขี้เก๊ก]]~

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 [[ชมรมดนตรี]]

ตอนที่ 3 [[ชมรมดนตรี]]

" นายให้ฉัน??? " ฉันมองหน้านายว่าน หน้านายว่านนี่ดูแดงๆผิดปกติ แต่ช่างมันเหอะ สงสัยอากาศร้อน

" ใช่สิ รับไว้นะ เธอทำหล่นไว้ ไปล่ะ " ตาบ้านี้แปลกคน พูดเสร็จก็วิ่งไปนั่งที่ทันที - -a ฉันไม่กัดนายซะหน่อย จะรีบอะไรขนาดนั้น

" พัดแกมาดูจดหมายพี่โจดิ ตลกชะมัด ฉันจะอ่านให้ฟังนะเว๊ย อ่ะฮึ่ม 'น้องพัดครับ ได้ยินเสียงอะไรมั๊ยครับฟังดีๆสิครับ ได้ยินรึยังครับ เสียงหัวใจของพี่ ที่บอกว่า รักพัด รักพัด รักพัด' " ลูกตาลทำเสียงใหญ่และพูดขึ้น ดูมันทำหน้าทำตา ขนลุกจริงๆเลย>x<

" นี่ ต้องอันนี้ดีกว่า ตลกกว่าเยอะ......" แล้วหลังจากนั้น ก็เป็นศึกการอ่านจดหมายรักของฉันไปโดยปริยาย ยัยเปรี้ยวกับยัยลูกตาลแข่งกันอ่านเสียงดังลั่นห้อง น่าอายจริงๆเลย ให้ตายเหอะ ฉันเอามือตบหน้าผากเบาๆ ตอนนี้คนทั้งห้องกำลังนั่งหัวเราะจนท้องแข็ง บางคนถึงกับลงไปดิ้นกับพื้นเลยทีเดียว

" พอเหอะ พวกแกอ่ะ อายเค้า " ฉันพูดก่อนที่จะเดินไปนั่งที่ แต่ดูเหมือน 2 คนนั้นจะไม่ได้ฟังฉันเลย ทั้ง2คนยังคงอ่านต่อไป เอาเข้าไป ยัยพวกนี้ ฉันมองซองที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ แล้วค่อยๆเปิดมันออกมา ของ [A] อีกแล้ว หมอนี่น่ะ พิลึกคน ฉันได้รับจดหมายนี้มาตั้งแต่ ม.1 แล้วล่ะ อะไรกันเนี่ย มีนัดเจอด้วยหรอ ทำไงดี ฉันไม่อยากเจอเลยแฮะ แต่ว่า ฉันก็อยากรู้เหมือนกันนะ ว่าหมอนี่มันเป็นใคร เอาไงดีวะเรา ไปดีกว่า เดี๋ยวลากยัย 2 คนนั้นไปด้วย ^^

" ตาลลลลลลลลล เปรี้ยวววววววววว " ฉันกวักมือเรียก 2 คนนั้น

" อย่าเพิ่งมายุ่ง " เปรี้ยวและตาลพูดขึ้นพร้อมกัน กรรม นี่เราผิดหรอนี่ ฉันทำหน้าเหวอเล็กน้อยก่อนที่จะหันหน้าไปหานายขาลีบที่กำลังหัวเราะฉันอยู่

" หัวเราะไรมิทราบ " ฉันมองหน้านายนั่น นายนี่นะ ดูกี่ทีๆก็ไม่ถูกชะตา ยิ่งเห็นก็ยิ่งคันไม้คันมือ โถ่เอ๊ย

" หัวเราะยัยหน้าอูมที่ถูกเพื่อนตะคอกไงจ๊ะ " หมอนั่นพูดแล้วหัวเราะต่อ โอ๊ย

" เงียบไปเลย นายขาลีบ ไอล่ำ ไอๆ โอ๊ย ฉันขี้เกียจทะเลาะกับนายแล้ว " เถียงไปเดี๋ยวเรื่องยาว เงียบดีกว่าเรา จะทำไงได้ล่ะ ก็เรามันเกิดมาเถียงไม่เก่งนี่ เถียงไปก็แพ้เปล่าๆ

" นี่เธอ " จู่ๆไอหนวดเฟิ้มก็สะกิดฉัน จะยั่วโมโหฉันอีกล่ะสิ ฮึ่ย

" อะไร มีอะไร " ฉันตะคอกใส่นายนั่น ดูหมอนั่นจะตกใจๆนิด และเริ่มขมวดคิ้ว นี่ฉันทำไรผิดรึไงเนี่ย

" ทำไมต้องตะคอกด้วยเล่า ฉันพูดดีๆด้วยแล้วนะ " นายนั่นพูดอย่างน้อยใจ อะไรกันเนี่ย ฉันผิดหรอยะ

" เออ เอาเป็นว่า ฉันขอโทษ นายมีไรก็ว่ามา " เชอะๆ ครั้งนี้ครั้งเดียวด้วย ที่ฉันจะยอม

" อันนี้ ทำไงหรอ " นายนั่นยื่นสมุดมาที่ฉัน ฉันมองมันอย่างงงๆ ก่อนที่จะสอนนายนั่น ดูท่า หมอนี่จะตั้งใจฟังที่ฉันพูดนะเนี่ย

" ขอบใจ " หมอนั่นดึงสมุดกลับแล้วกับไปนั่งเงียบอีก นายนี่ดูขรึมผิดกับเมื่อเช้าเลยแฮะ ดูท่าทางใส่ใจเรื่องการเรียนดี ผิดกับหมอนั่น ที่ยังคงมองดูลูกตาลและเปรี้ยวอ่านจดหมายฉันอยู่ วุ่นวายจริงๆเลย ว่าแต่ทำไมอาจารย์ยังไม่มาสอนอีกล่ะ นี่มันนานมากแล้วนะเนี่ย

" นักเรียนทุกคนโปรดทราบ วันนี้ โรงเรียนจะไม่มีการสอน ขอให้นักเรียนที่ไม่มีธุระ กลับบ้านได้ค่ะ " เสียงฝ่ายประชาสัมพันธ์ดังขึ้น โห่ อะไรเนี่ย

" นักเรียนที่มีรายชื่อต่อไปนี้ กรุณาไปพบกันที่ห้องดนตรี นางสาว พัดชา เอนกอายุวัฒน์ " ฉันหรอ ทำไมมีชื่อฉันอ่ะ วันแรกก็มีงานเลยหรอ

" นี่ ยัยจานดาวเทียม ทำไมถึงมีชื่อเธอได้ล่ะ หน้าอย่างเธอเนี่ยนะ จะอยู่ชุมนุมดนตรี ว่าแต่มีหน้าที่อะไรล่ะ หืม เก็บของหรอ ก๊ากๆๆ " หนอยๆ จะดูถูกฉันเกินไปแล้วนะ

" นี่นาย ดูถูกฉันเกินไปแล้วนะ ถ้าไม่รู้จริง ก็หุบปากไปเลยปะ " ฉันพูดแล้วเฟี้ยงสมุดใครก็ๆไม่รู้ใส่หมอนั่นจังๆ เชอะ หมั่นไส้เว๊ย ดูถูกันเข้าไปนะ ถ้านายรู้แล้วจะหนาวย่ะ ฉันรีบเดินออกมาจากห้องโดยไม่ล่ำลาใครก่อนเลย

" เฮ้ย สงสัยพี่ที่ชุมนุมจะให้ไอพัดร้องเพลงอีกแล้วแน่เลยว่ะ " เปรี้ยวหยุดอ่านและรีบเก็บซองจดหมายใส่กระเป๋า

" เออๆ นั่นดิ ไปเหอะ จะได้เอาจดหมายไปคืนยัยพัดมันด้วย " ลูกตาลเก็บกระเป๋าและรีบตามพัดไป

" เฮ้ย ว่าน ไปดูกันมั่งมั๊ย " บอยสะกิดว่านที่มัวแต่อ่านหนังสือ

" ดูไร ดูยัยพัดร้องเพลงอ่ะนะ " ว่านเงยหน้าขึ้นมามองบอยที่กำลังมองไปทางประตู

" เออ ไปกันเปล่า ฉันอยากเห็นยัยนั่นร้องเพลง เสียงยัยนั่นคงจะดัง อู๊ดๆ แหง๋ๆ " บอยดันจมูกก่อนที่จะเดินตามลูกตาลไป

" แล้วแกไปถูกหรอวะ " ว่านสะพายกระเป๋าก่อนที่จะเดินตามบอยไป

" ไม่อ่ะ " บอยยังคงไม่หยุดเดิน

" แล้วแกแน่ใจได้ไง ว่าไปทางนั้น " ว่านดึงแขนบอย

" จมูกฉันดี " บอยยิ้มให้ว่านและรีบเดินต่อ และในที่สุด ทั้ง 2 คนก็มาหยุดที่ หน้าห้องๆหนึ่ง ที่มีป้ายเขียนว่า ' ห้องดนตรี '

" น้องพัดคะ วันนี้ที่พี่เรียกน้องพัดมา น้องพัดคงจะรู้นะคะว่าเพราะอะไร " ฉันมองหน้าพี่ เบียร์ พี่ฉาวที่ถึกที่สุด รูปร่างหน้าตาพี่แกถึงแม้จะแม๊นแมน แต่จะบอกให้รู้ ว่าจิตใจของพี่เบียร์นั้น ดันมาเป็นหญิงเทียมซะนี่ แต่พี่เค้านิสัยดีนะ เค้าคอยปกป้องและแจกจ่ายงานให้ทำอยู่เสมอๆ

" รู้แล้วล่ะค่ะ ว่าแต่คราวนี้จะให้พัดร้องเพลงอะไรคะ " ฉันยิ้มให้พี่เบียร์ที่ยื่นซองสีน้ำตาลมาให้

" เพลง เจ้าชายของฉัน ค่ะ เพลงนี้พี่จะให้น้องพัดร้องในวันงานโรงเรียนที่จะจัดเป็นแฟนซี โดยให้ทุกๆคนใส่ชุดเจ้าหญิงและเจ้าชายมา " เจ้าชายของฉัน กับงานแฟนซี เข้ากันดีเน๊อะ พี่เบียร์เนี่ย คิดดีจริงๆ

" งั้นเรามาเริ่มซ้อมกันก่อนเลยนะคะน้องพัดขา " พี่เบียร์พูดแล้วใช้แรงควายมหาสารลากฉันไปที่ไมโครโฟน ก่อนที่จะเปิดเพลง เอาล่ะสิ ฉันจะทำไงดีล่ะเนี่ย ฟังก็ไม่เคยฟัง เหอๆ ฉันมองหน้าลูกตาลที่ทำหน้างงไม่แพ้ฉัน ก่อนที่จะหันไปมองหน้าเปรี้ยวที่กำลังยืนยิ้มแฉ่ง

" เอ่อ พี่เบียร์คะ " ฉันรีบพูดใส่ไม เพราะพี่เค้าเปิดเพลงดังมากกกกกก

" คะ มีอะไรคะน้องพัดขา " พี่เบียร์ปิดเพลงแล้วหันมามองฉัน

" หนู ยังไม่เคยฟังเพลงเลยอ่ะค่ะ จะให้หนูร้องได้ยังไงล่ะคะ " ฉันเกาหัวแกรกก่อนที่จะมองหน้าพี่เบียร์

" งั้นเดี๋ยวพี่เปิดเพลงให้ฟังก่อนนะคะ แล้วน้องก็ร้องคลอๆไปด้วยแล้วกันนะ " พี่เบียร์กดเปิดเพลงอีกครั้ง ฉันค่อยๆฟังทำนองไปเรื่อยๆ เพลงๆนี้เพราะมากๆเลย ^^ มันเป็นเพลงที่ฟังไปเรื่อยๆ ฟังสบายๆ เนื้อหาก็ดีมาก ฉันอ่านและจดจำทำนองของเพลงพร้อมกับดูความหมายของเพลง

" เอาล่ะค่ะ  คราวนี้ น้องพัดร้องเลยแล้วกันนะคะ " พี่เบียร์ให้สัญญาณและเปิดเพลงอีกครั้ง ตื่นเต้นจังเลย ฟังครั้งเดียวก็จะต้องร้องแล้ว ถ้าเราร้องได้นี่ อัจฉริยะสุดยอดเลยนะเนี่ย

" จาดา จาดา จาดา จาด๊าดา........ คิด มากจัง เหมือนเธอไม่เคยรู้เลย ว่าฉันรักเธอกว่าใคร แล้วตัวเธอ จะเปลี่ยนแปลงเพื่อใครนะ " ท่อนแรก ผ่านฉลุยเลยแฮะ

" ยัยหน้าอูมนี่ร้องเพลงเพราะเหมือนกันแฮะ " บอยเผลอพูดออกมาในขณะที่แอบมองพัดอยู่ที่หน้าต่าง

" ใช่ ร้องเพราะมากๆเลยล่ะ "  เสียงเหน่อๆดังขึ้นข้างๆบอย

" อ่าว นายเป็นใครเนี่ย ไม่ใช่ไอว่านหรอกหรอ " บอยมองชายตาตี่ข้างๆอย่างตกใจ ตาเล็กๆถูกปิดบังด้วยแว่นตากรอบหนา ผมเรียบแปล้ ที่ดูทั่งเฉิ่มและเฉย บนใบหน้าปรากฏรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย

" ผมชื่อ อ๊อฟ ครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ คุณพิษณุ " อ๊อฟขยับกรอบแว่นเล็กน้อยก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้อง

" อ๊อฟไหนวะ ไม่เห็นจะรู้จักเลยแมร่ง แล้วมันเป็นใครวะเนี่ย รู้จักเราได้ไง " บอยเกาหัวแกรกๆก่อนที่จะมองหาว่าน ก่อนที่จะอุธานออกมาเบาๆ

" อ่าว ไอว่าน ยืนอ้าปากค้างอยู่นั้นแหล่ะ รอแมลงวันไปทำรังรึไงวะ " บอยตบหัวว่านเบาๆทำให้ว่านสะดุ้งและรีบหันมามองบอย

" ไรของแกวะบอย ตบหัวมาได้ หัวคนนะเว๊ย ไม่ใช่หัวหมา " ว่านหันไปมองในห้องต่อ

" เออ ขอโทษทีว่ะ ข้านึกว่าหัวหมา " บอยรีบเขยิบหนีออกจารัศมีของว่านที่แผ่ออกมาอย่างน่าหวาดกลัว

เปรี้ยวที่หันไปมองหน้าห้องพอดี จึงเห็นการกระทำของบอยและว่านก็นึกว่า ทั้ง 2 กำลังจะเข้ามาหาเปรี้ยว จึงตะโกนเรียกทันที

" บอยยยยยยยยยยยยยยยยยย ว่านนนนนนนนนนนนนนนนนนนน" เปรี้ยวโบกมือให้บอยกับว่านทำให้เค้าทั้ง 2 หันมามองเปรี้ยวอย่างตกใจ ทุกคนภายในห้องหยุดการกระทำทุกสิ่งทุกอย่างและหันมามองว่านและบอยเป็นสายตาเดียว

" เฮ้ย แกเข้าไปดิ " ว่านผลักบอย

" ไอว่าน แกอ่ะ เข้าไปดิวะ " บอยดึงว่านมายืนข้างหน้า

" เฮ้ย ยัยดั้งเป็นที่ราบต่ำเรียกแกก่อน แกก็เข้าไปซะ " ทั้งว่านและบอยต่างเกี่ยงกันที่จะเข้า เปรี้ยวเห็นจึงรีบวิ่งเข้าไปลากทั้ง 2 เข้ามา ด้วยความรำคาญของคนในห้อง

" มานี่ๆ " เปรี้ยวลากทั้ง 2 มาหน้าเวทีพร้อมกับสายตาสงสัย 3 คู่ที่มองบอยและว่านอย่างไม่เข้าใจ

" มาทำไมกัน " ฉันถามห้วนๆอย่างไม่สบอารมณ์ พวกนายจะตามมาทำไมเนี่ย -*-

" มาทำไม..... อ๋อ ฉันก็แค่หลงเดินมาทางนี้เท่านั้นแหล่ะ ฉันคงไม่มาฟังเธอร้องเพลงหรอก " นายบอยมองหน้าฉันอย่างกวนๆ หนอยแน่ะ -*-

" งั้นเดี๋ยวพวกผมขอตัวก่อนแล้วกันนะครับ " นายว่านรีบลากไอขาลีบออกไปทันที

" เดี๋ยว ยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น " พี่เบียร์ จะไปเรียกมันไว้ทำไมล่ะคะ โอ๊ย ให้พวกนั้นไปได้ก็ดีอยู่แล้วเชียว

-----------------------------------------------------------------------------

ปั่นๆ เหอๆ - - กำลังปั่นตอนต่อไปอยู่ค่า ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ