~[[รักสุดใจ สะดุดรัก นายขี้เก๊ก]]~

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 [[วันแรกกับร้านโจ๊ก]]

พัดชา เอนกอายุวัฒน์  เป็นชื่อของฉันเองแหล่ะ เป็นไงล่ะ เพราะม๊า ฉันน่ะ มีพี่ชายอยู่คนนึง เค้ามีชื่อว่า มาย เป็นพี่ชายที่น่าร๊ากกกกก ที่สุดเลยล่ะ >.< พี่มายอ่ะ เป็นพวกหวงน้องสาว ก็ทำไงได้ ก็คนมันสวยนี่ ฮะฮะ นี่ ฉันไมได้โม้นะ รู้มั๊ยว่าฉันน่ะ เป็นถึงดาวโรงเรียนอันดับ 1 เชียวนะ ^^ ก็บอกแล้ว ว่าไม่ได้โม้ ฉันไม่ค่อยมีเพื่อนสนิทนักหรอก ถ้ามีก็จะมีอยู่คนนึง ' เปรี้ยว ' ไงล่ะ เปรี้ยวเป็นเพื่อนที่น่ารักมาก เปรี้ยวกับฉันสนิทกันมาตั้งแต่ ม.1 และ เรามีอะไรคล้ายๆกัน ยกเว้น จมูกอ่ะ ก็ยัยเปรี้ยวไม่มีดั้งอ่า ^^ ฮะฮะ ล้อเล่นนะยัยเปรี้ยว ตอนนี้ฉันเรียนอยู่ ม.5 แล้ว ดีใจชะมัด ที่ผ่านมาได้

" พี่มาย ตื่นเสะ ตื่น เดี๋ยวพัดไปโรงเรียนสายนะ " ฉันพูดกับพี่ชายจอมขี้เซา ไม่รู้ว่าจะนอนไปถึงไหนกัน

" ขออีก 5 นาทีน่ะ พัด พี่ง่วง " พี่มายตอบฉันด้วยน้ำเสียงอู้อี้แล้วหันหน้าไปอีกทาง -*-

" ถ้าพี่ง่วงนัก พี่ก็นอนไปเลยแล้วกัน เดี๋ยวพัดจะไปโรงเรียนเอง เอ แต่ระหว่างทางเนี่ย ไม่รู้ว่าจะมีแฟนคลับพัดที่ไหนมาดักรอรึเปล่า " 

" เออ อยากไปเองก็ไปเลยไป "

แผนของฉันได้ผลอยู่แล้ว พี่มายรีบลุกขึ้นไปอาบน้ำทันที ถึงแม้จะเป็นคนพูดว่าให้ฉันไปเองก็เถอะ นี่เป็นวิธีสุดท้ายที่จะปลุกพี่มาย ก็อย่างว่าแหล่ะน๊า มีน้องสาวสวยๆแบบเนี่ย พี่ชายก็ต้องหวงเป็นธรรมดา

" วันนี้พี่ส่งแค่นี้นะพัด เดี๋ยวพี่จะต้องรีบไปทำงาน เดินไปโรงเรียนดีๆล่ะ ถ้ามีใครมาแกล้งพัดนะ พัดก็โทรมาหาพี่ทันทีเลยรู้มั๊ย " พี่มายพูดด้วยน้ำเสียงห่วงใย โอ๊ย ฉันล่ะปลื้มจริงๆที่มีพี่ชายแบบเนี่ย > - <

" ค่ะๆ หอมแก้มๆ " ฉันเขย่งตัวไปหอมแก้มพี่มาย แต่เขย่งยังไงก็ไม่ถึง พี่มายเลยย่อเข่าลงมาทำให้ฉันหอมพี่มายได้ง่ายขึ้น

" ไปนะคะ " ฉันโบกมือให้พี่มายและรีบเดินไปโรงเรียน และแล้ว ฉันก็เห็นใครบางคน ผมสไลท์ที่คุ้นเคย พร้อมกับท่าเดินแบบนั้น นั่นมัน…..

" ยัยเปรี้ยวววววววว " ฉันตะโกนสุดเสียงและโบกมือให้กับเปรี้ยวที่กำลังหันซ้ายหันขวาอยู่

" อ่าว ยัยพัด ไหงวันนี้มาเช้าล่ะ ทุกทีฉันเห็นแกมาซะเกือบเข้าแถว "

" ทำไมยะ ฉันมาเช้านี่ หิมะจะตกในประเทศไทยรึไง " ฉันยืนกอดอกและทำแก้มป่องทันที

" แกเป็นคนนะเว๊ย ไม่ใช่ปลาปักกะเป้า มาทำแก้มป่อง เดี๋ยวเถอะๆ " เปรี้ยวและฉันหัวเราะขึ้นพร้อมกัน

" ย่ะ ไปกินโจ๊กกันเหอะเปรี้ยว หิวอ่ะ เมื่อเช้ายังไม่ได้กินอะไรเลย " ฉันลูบท้องปล้อยๆ พร้อมกับมองเปรี้ยวด้วยสายตาวิงวอน

" ฉันว่า ไปกินส้มตำกันดีกว่านะ เช้าๆแบบเนี่ย กินส้มตำอ่ะ แซบอีหลี " เปรี้ยวพูดพลางเช็ดน้ำลาย

"จะบ้ารึไงเปรี้ยว เดี๋ยวก็ท้องเสียหรอก ไปๆ ไปกินโจ๊กกันดีกว่า " ฉันลากยัยเปรี้ยวมาที่ร้านโจ๊กทันที

" คนเยอะมากเลยอ่ะ ยัยเปรี้ยว " ฉันมองนักเรียนที่มานั่งสุมหัวกันที่ร้านโจ๊ก ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นเยอะขนาดนี้

" เห็นมั๊ย ฉันบอกแกแล้วว่าให้ไปกินส้มตำก็ไม่เชื่อ " เปรี้ยวตบหัวฉันเบาๆ แต่ก็ทำให้ฉันแทบหน้าคว่ำเลยทีเดียว

" ไม่เห็นต้องเล่นหัวเลยนี้ อ๊ะ นั่นๆ เค้าลุกแล้ว " ฉันรีบมุ่งหน้าไปที่โต๊ะนั่นทันที เย้ๆ จะได้กินโจ๊กแล้ว ^^ แต่ก่อนที่ฉันจะเดินไปนั่ง ก็มีผู้ชาย 2 คนมาตัดหน้าไปซะก่อน หนอยๆ -*- ++++++

" นี่นาย ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยนะ " ฉันทุบไปที่โต๊ะ และมองตาหนวดเฟิ้มนั่น กับผู้ชายอีกคน ทั้ง 2 หันมามองฉันอย่างงงๆ ก่อนที่ตาหนวดเฟิ้มจะพูด

" นี่ คุณ ผมมาก่อน ทำไมผมจะต้องลุกด้วยล่ะ " หนอยๆ นายพูดได้กวนโทสะฉันมากเลยนะ

" แต่ฉันเห็นและกำลังจะเดินมานั่งก่อน นายต้องลุกขึ้น เดี๋ยวนี้ " ฉันยืนกอดอกและมองตานั่นอย่างเอาผิด

"ไม่!!! ยังไงพวกผมก็ไม่ลุก ถ้าคุณอยากนั่ง คุณก็ต้องมานั่งตรงนี้ " ชายอีกคนพูดพร้อมกับตบลงที่ขาของเค้า 2 ที มันจะมากเกินไปแล้วนะยะ

" มันจะมากไปแล้วนะ " ฉันคงได้อัดหมอนั่นแล้ว ถ้าเกิดว่ายัยเปรี้ยวไม่มาดึงแขนฉันก่อน

" พัด ไม่เอาน่า เราไปนั่งตรงนั้นก็ได้ น่ะ เค้าลุกแล้ว " เปรี้ยวพูดด้วยน้ำเสียงหวานหยดย้อยก่อนที่จะยิ้มอย่างนางงามไปให้พวกนั้น

" เออ ไปก็ได้ " ตอนนี้ ฉันรู้สึกโมโหมากๆเลย คนอะไร กวนประสาทกันแต่เช้า ยิ่งยังไม่ได้กินข้าวอยู่ด้วย โมโห(หิว)โว๊ย หงุดหงิดๆ

" โจ๊กมาแล้วจ๊ะ" หลังจากที่โจ๊กวางบนโต๊ะได้ไม่นาน ฉันก็เกิดอาการหมั่นไส้โจ๊กตรงหน้าทันที ฉันไม่อยากเห็นมันอยู่ในชามอีกแล้ว ฉันรีบโซ๊ยมันเข้าปากอย่างรวดเร็ว อาหย่อย ><

" ใจเย็นเว๊ย ไอพัด เดี๋ยวก็เสียภาพพจน์ดาวโรงเรียนหรอก " ยัยเปรี้ยวกระซิบบอกฉันเบาๆ ฉันมองหน้าเปรี้ยวอย่างไม่สนใจ เพราะตอนนี้ โจ๊กตรงหน้าสำคัญกว่า ในที่สุด ฉันก็กินมันจนหมด อิ่ม^ o ^

" เข้าโรงเรียนกันเหอะ เนี่ย อีกไม่กี่นาทีก็จะเข้าแถวแล้ว " ฉันมองนาฬิกาสีชมพูของพี่มายที่ซื้อมาให้เป็นของขวัญวันปีใหม่

" อืม " แปลก วันนี้ทำไมดูเหมือนกับว่า ยัยเปรี้ยว มันเงียบๆไงชอบกล ตั้งแต่ที่เจอ นายตี่หนวดเฟิ้มกับไอขี้เก๊กลามกนั่น

" เป็นไรของแกวะ ยัยเปรี้ยว ทำหน้าทำตา เหมือนกับว่า...... "

" เหมือนไรวะ " เปรี้ยวหันมามองฉันทันที

" เหมือนโดนเล่นของ " ฉันตอบและคอยดูสีหน้าเปรี้ยว มันกลืนน้ำลายดัง อึก * เปี๊ยะ * พร้อมกับฝ่ามือพิฆาตของมันมาตีที่หน้าผากฉัน

" เจ็บนะเว๊ย ไอเปรี้ยว ตีเข้ามาได้ " ฉันใช้มืออันบอบบางลูบที่หน้าผากเบาๆ TT^TT ยัยซาดิสเอ๊ย จะเป็นรอยมือยัยเปรี้ยวมั๊ยเนี่ย

" ก็แกอยากปากเสียทำไมล่ะ " ฟังจากน้ำเสียงส้มแล้ว ดูเหมือนกับมันจะโกรธแฮะ

" ฉันก็แค่ล้อแกเล่นเท่านั้นเอง อย่าคิดมากเลยนะตัว " ยัยนี่ยังคงชอบเล่นบทสาวงาม ให้สาวสวยอย่างฉันต้องเข้าไปง้ออยู่เลย ไม่ไหวๆ - -

" เออ ไม่คิดก็ไม่คิด " วันนี้ยัยเปรี้ยวมันเปลี่ยนไปจริงๆด้วย มันว่านอนสอนง่ายผิดปกติ O-O

" เฮ้ย ไอเปรี้ยว แกเป็นไรวะ ฉันว่า แกแปลกๆนะเว๊ย " ฉันถามตรงๆเมื่อยัยเปรี้ยวทำท่าทางเหมือนกับกำลังเพ้ออะไรซักอย่าง

" ฉันน่ะหรอ ฉันกำลัง มีความรักเว๊ยแก " ตอนนี้หน้ายัยเปรี้ยวกำลังเปลี่ยนสีเหมือนกับตุ๊กแกที่มันเปลี่ยนสีได้ ยัยเปรี้ยวมีความรักหรอเนี่ย โอ้ ซาร่า

" กับใครๆ บอกหน่อยได้มั๊ย " ฉันมองยัยเปรี้ยวที่มันทำท่าเขินอาย เห็นแล้วน่าหมั่นไส้จริงๆ

" ฉันก็ไม่รู้จักชื่อเค้าหรอกนะ แต่ ฉันว่า เค้าหล่อมากๆเลย เท่ห์ด้วยล่ะ " ยัยเปรี้ยวบิดตัวไปบิดตัวมา ตอนนี้มันดูเหมือนปลาร้าดิ้นขลุกขลักอยู่ในไหยังไงก็ไม่รู้สิ - -

" แกนี่ ท่าจะเพี้ยน ชื่อยังไม่รู้จัก แต่แกก็ดันไปรักเค้าซะแล้ว " ฉันพูดอย่างไม่ใส่ใจก่อนที่จะเดินต่อ แต่ฉันก็ไม่ได้ใส่ใจไรมากหรอก ก็ยัยเปรี้ยวมันเป็นคนจำพวกเนี่ย รักง่าย หน่ายไว ไม่เกิน อาทิตย์มันก็คงหลุดพ้นจากอาการนี้ไปเองแหล่ะ – o –   

" พี่ครับๆ " ด้วยความเร็วต่อประสาทสัมผัสของเสียง พอมีเสียงหนุ่มๆดังขึ้นปุ๊บ ยัยเปรี้ยวก็หันควับทันที

" มีอะไรหรอจ๊ะ " เปรี้ยวพูดเสียงหวานก่อนที่จะยิ้มให้น้องคนนั้น แต่ดูหน้าน้องเค้าแล้ว เหมือนกับว่ากลัวยัยเปรี้ยวยังไงชอบกล

" คือ...ผมมาหาพี่พัดชาครับ " ก๊ากๆ ดูหน้ายัยเปรี้ยวดิ จากยิ้มๆอยู่มันหุบยิ้มทันทีเลย ฮะฮะ ตลกชะมัด

" มีอะไรกับพี่หรอ " ฉันเลิกคิ้วขึ้น น้องคนนี้มันเป็นใครก็ไม่รู้ แต่รู้แค่ว่า สเป๊กไอเปรี้ยว

" กรุณาอ่านด้วยนะครับ พี่พัด " น้องคนนั้นยื่นซองจดหมายสีชมพูมาให้ฉัน แน่ล่ะ ซองนี้ต้องเป็นจดหมายรักแน่ๆ

" เอ่อ ได้จ๊ะ " พอฉันจับซองนั้นปุ๊บน้องคนนั้นก็ดึงมือฉันไปแล้วก็กอดฉันเฉยเลย เฮ้ย นี่มันกลางโรงเรียนเลยนะเว๊ย ฉันพยายามดันหัวน้องคนนี้ออกอย่างยากลำบาก - * -

" เอ่อ น้องปล่อยพี่ก่อน "

" ผมรักพี่พัดครับ " พอน้องนั่นพูดจบมันก็วิ่งหนีไปซะเฉยๆ ทิ้งไว้ให้เหลือเพียงจดหมายสีชมพูและสายตาอาฆาตแค้นของคนที่อยู่รอบข้าง บรรยากาศเริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆฉันเริ่มมองหาสาเหตุ จนกระทั่งมาหยุดที่ยัยเปรี้ยว

" น่าอิจฉาว่ะ พัด " เปรี้ยวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหมั่นไส้

" ถ้าแกชอบ ฉันยกให้แกหมดเลย น่ากลัวจะตาย อยู่ดีๆก็เข้ามากอด ขนลุกว่ะ " ฉันลูบแขนเบาๆ ตอนนี้ ฉันรู้สึกอายมากๆเลย น้องคนนั้นนี่ช่างใจกล้าจริงๆเลย น้องคนนั้นมันหน้าตาคุ้นๆนะเนี่ย    - - เหมือนเคยเจอมาก่อน

" เปรี้ยว แกว่า น้องคนนั้นมันหน้าตาคุ้นๆป่าววะ " ฉันถามยัยเปรี้ยวหลังจากที่ขึ้นชั้นเรียนมาแล้ว

" จะไม่คุ้นได้ไงล่ะเจ๊ ก็คนนั้นอ่ะ มันเป็นดาวโรงเรียนอันดับ 2 อยู่ ม.4 ชื่อว่า เค ไง " เค ??? เคไหนเนี่ย ฉันจำได้ว่าตั้งแต่เกิดมา ฉันไม่รู้จักคนที่ชื่อว่าเคเลยแม้แต่คนเดียว

" ไม่รู้จักว่ะ " ฉันตอบอย่างงงๆ และยัดกระเป๋าลงใส่เก๊ะ แต่ว่า ฉันยัดยังไงมันก็ไม่เข้าซักที ทั้งๆที่กระเป๋าฉันมันไม่ได้ใหญ่โตอะไรเลยนะ มีแค่หนังสือ 4 – 5 เล่ม กับสมุดอีก 3 เล่มแค่นั้นเอง ฉันลองเอามือควานๆดูในเก๊ะ ปรากฏว่า พบกองกระดาษเต็มไปหมด ฮึ่ม ใครเอาอะไรมายัดใส่เก๊ะฉันตั้งแต่วันแรกเลยเนี่ย -*-

" พัด เป็นไรวะ ทำหน้าอย่างกับตูด เฮ้ย นั่นมันกองจดหมายนี่ แกไปเอามาจากไหน " ลูกตาลที่เพิ่งเดินเข้าห้องถามฉันอย่างตกใจพร้อมกับวิ่งเข้ามาหาฉันที่กำลังลากเจ้าจดหมายหลายสิบฉบับที่อยู่ในเก๊ะฉันจนฉันยัดกระเป๋าไม่ได้

" เอามาจากในนี้แหล่ะ " ฉันพูดหลังจากที่หยิบจดหมายซองสุดท้ายก่อนที่จะยัดกระเป๋าเข้า เฮ้อ = = ไม่รู้ว่าไปเก็บกดกันมาจากไหน นี่ก็ของน้อง เค ของพี่หนิง พี่โจ อะไรเนี่ เยอะแยะไปหมด แล้วนี่มันอะไรกัน ซองขาว มีที่ปั๊มแบบนี้ ซองผ้าป่านี่หว่า มาจากไหนวะเนี่ย - -a ฉันหยิบขึ้นมามองอย่างงงๆ ก่อนที่จะโดนเปรี้ยวแย่งไป

" เฮ้ยพัด แกมีซองผ้าป่าหลงมาด้วยหรอวะ ฮะ ฮะ ดีว่ะ สงสัยคนที่เค้าชอบแก เค้าคงอยากทำบุญกับแกแล้วแหล่ะว่ะ ฮ่าๆๆ " เปรี้ยวหัวเราะจนตัวโก่ง ฉันได้แต่มองเพื่อนอย่างระอา ดีเหมือนกันเน้อ ผู้ชายคนนี้ แหวกแนวดี ^^

" จริงด้วยว่ะ เนี่ย ซองของวัดศรีบุญเรือง โอ้ว สุดยอด " ลูกตาลร่วมสบทบเสียงหัวเราะด้วยอีกคน ฉันดึงซองขาวนั่นกลับมาทันที - - ฮึ่ม สนุกกันจริงน๊า พวกนี้

" อาจาร์ยมาแล้วๆ " และแล้วพวกลิงน้อยที่วิ่งวุ่นวายก็กลับกลายเป็นนักเรียนแสนเรียบร้อยในบัดดล ห้องเรียนที่เคยมีโต๊ะเรียนเอียงไม่เป็นทาง บัดนี้ได้กลับเป็นแถวเรียงหนึ่งเรียบร้อย เสียงอึกทึกเมื่อครู่ก็ได้หายไปเช่นกัน ซองจนหมายบนโต๊ะฉัน ก็ถูกโกยมาไว้บนตักของฉัน ของเปรี้ยว แล้วก็ของลูกตาล ฉันซึ้งใจพวกแกจริงๆเลยว่ะ T^T

" นักเรียน ทำความเคารพ " อ๊อฟ หัวหน้าห้องบอกขึ้นด้วยน้ำเสียงเข้มแข็ง ทั้งๆที่หมอนั่นขี้กลัวซะเหลือเกิน แค่เพียงเสียงหมาเห่าก็แทบจะกระโดดขึ้นไปอยู่บนหัวฉันอยู่แล้ว

" สวัสดีค่ะ/สวัสดีครับ " อาจารย์รับไหว้อย่างสวยงามก่อนที่จะยิ้มเล็กน้อยและพูดด้วยเสียงแหลมๆแบบเดิม

" วันนี้เราจะมีนักเรียนใหม่มาแนะนำกันนะจ๊ะ เอาเชิญเข้ามาได้แล้วจ๊ะ " อาจารย์กวักมือเรียกนักเรียนใหม่ที่ยืนอยู่หน้าห้องเข้ามา โอ๊ย ไม่นะ..............

------------------------------------------------------------------------------------------------
เรื่องนี้แต่งขึ้นมาจากความบ้าค่ะ บ้าพี่พัดชา >< ฝากด้วยนะคะ