คำว่า \'ส่วนเกิน\'

เนื้อเรื่อง

สวัสดีค่ะ ฉัน ชื่อ เมย์ อายุ 15 ปี ฉันมีเรื่องอยากจะมาเล่าให้ทุกคนฟังค่ะ เกี่ยวกับเรื่องเพื่อนของฉันคนนึง.........

“เฮ้อ วันนี้ มาคนแรกของห้องเลยหรอเนี่ย”ฉันพูดพร้อมกับยกเก้าอี้ลง และวางกระเป๋าไว้บนโต๊ะ

“เอาการบ้านออกมาทำดีกว่า”ฉันพูดพร้อมกับนั่งปั่นการบ้าน ตอนนี้ เวลา 06.30 ฉันนั่งทำจนกระทั่งเวลา 7.00

“อ่าวเมย์หวัดดี”เสียงของชายคนหนึ่งดังขึ้น

“อืม หวัดดี ไอกร”ฉันทักทายเพื่อนในกลุ่มของฉัน

“เออ การบ้านมรึงเสร็จยังวะ”กรถามฉัน

“ยังว่ะ เนี่ย กำลังนั่งปั่นอยู่”ฉันพูดขึ้นและยิ้มให้กับมัน จริงๆแล้ว ฉันไม่ค่อยสนิทกับมันหรอกค่ะ เพราะฉันเพิ่งจะรู้จักกับมันได้ไม่นาน

“เออ กรูปั่นด้วย”และมันก็มานั่งกับฉัน เหอะๆ

“อ่าว เมย์หวัดดีจ้า”เสียงของผู้หญิงดังขึ้น ฉันละสายตาจากการบ้านขึ้นมาพร้อมกับหันไปยิ้มให้ผู้หญิงคนนั้น

“หวัดดี บี”หลังจากที่ฉันทักทานเสร็จ ฉันก็รีบปั่นการบ้านต่อ ก็มันต้องส่งตอนเช้าก่อนเข้าแถวนี่นา ไม่ส่งก็ตาย-_-a

“หวัดดี เมย์”เสียงของผู้หญิงอีกคนนึงดังขึ้น

“อืม หวัดดีจ้า ^^”ฉันพูดพร้อมกับยิ้มให้เพื่อนอีกคนนึงที่เพิ่งเดินเข้ามา

“อ่าวๆ นั่งปั่นกันใหญ่เลยน๊า”เธอพูดพร้อมกับนั่งลงข้างๆฉัน ฉันยิ้มแหยๆให้ก่อนที่จะรับปั่น เย้ ในที่สุด ก็ปั่นเสร็จ

‘@^$&!)&*^&@!......’และแล้วเพลงโรงเรียนก็ขึ้น ฉันแยกกับกรและเพื่อนอีกคนนึง เพราะสองคนนี้เป็นวงโย

“เมย์ เอาพู่กันกับสีมาป่าว”บีถามฉันขณะที่กำลังเดินลงบันไดไปเข้าแถว

“เอามาดิ ไม่เอามาก็ซวยอ่ะดิ”ฉันตอบพร้อมกับหันไปมองหน้าบี

“เหอะๆ ไปละ”บีพูดพร้อมกับยืนที่แถว ฉันเข้าคนละแถวกับบีน่ะ บีเข้าแถวหน้าสุด ฉันหลังสุด=_=

และหลังจากที่พวกฉันเข้าแถวจนกระทั่งฟังคำเทศนาของอาจารย์จนเสร็จสิ้น อาจารย์ก็เรียกขึ้นไปบนห้อง เมื่อฉันขึ้นมา ฉันก็เจอกับ บี และ กร หึๆ และหลังจากนั้น เราก็เมาท์กันซะน้ำลายกระเด็นกระดอน ดีนะ พวกเรานั่งใกล้ๆกัน มิฉะนั้นล่ะก้อ น้ำลายคงกระเด็นไปโดนหัวคนอื่นแน่ๆ หลังจากที่ฉันคุยกันได้ซักพัก ฉันก็เห็น แววตาของเพื่อน หันมามองฉัน เพื่อนฉันคนนี้ นั่งอยู่ข้างหน้าของฉัน จริงๆแล้ว ฉันเห็นมันมองมาตั้งนานแล้วล่ะ

“คุยด้วยกันเปล่า”ฉันหยุดคุยกับ บีและกร เพราะจะหันไปถามเพื่อนที่มันมองฉันเป็ระยะๆ

“ไม่ต้องหรอก ก็เรามันเป็นแค่ ‘ส่วนเกิน’”เพื่อนฉัน เข้าสู่โหมดงอนอีกแล้ว นี่ฉันต้องง้ออีกแล้วใช่มั๊ยเนี่ย ตั้งแต่ที่ฉันได้มาอยู่ห้องเดียวกับเพื่อนคนนี้ ฉันก็ฟังมันพูดคำว่า ส่วนเกิน มาตลอดเลย และฉันก็ต้องเข้าไปง้อมันตลอด....

“เฮ้ย นิว อย่างอนดิ มาคุยด้วยกันดิ น๊าๆ”ฉัน บี และกร เข้าไปง้อมันอย่างเนี่ยทุกครั้งแต่ผลที่ได้รับก็คือ

“ช่างเหอะ พวกแกคุยกันไปเหอะ เรามันเป็นแค่ ส่วนเกิน เรามันไม่มีค่า”นี่คือคำตอบของมัน จนกระทั่ง วันนั้น ฉันทนไม่ไหว เลยไม่ง้อมันซะเลย พอตอนจะไปเรียนกระบี่กระบอง มันก็พูดกับเพื่อนอีกคนนึงว่า

“เฮ้ย เบส พวกเรามันเป็นแค่ส่วนเกินเนอะ”คำพูดนี้ มันเหมือนกับ ใบมีด มันกรีดโดนเส้นเก็บอารมณ์ที่ฉันอัดอั้นมันมานาน กับไอ นิว ที่มันชอบพูดว่า ส่วนเกิน

“เออๆ วกกรูมันผิด ไปเหอะว่ะ ไอบี ไอกร แมร่ง เพียงแค่พวกเราคุยกัน 3 คน ก็ผิด พอพูดไรก็ผิด เข้าไปชวนก็ผิด แมร่ง พวกเราไม่เคยถูกเลย มัน 2 คนถูกเพียงคนเดียว พวกเรามากกว่าที่จะเป็นส่วนเกิน”ฉันพูดแล้วรีบวิ่งลงบรรไดมา โดยมีเสียงเพื่อนซี้ของฉันผสมโรงเข้ามาด้วย และทั้งชั่วโมงนั้น ฉันก้ไม่พูดกับมันอีกเลย แต่พอหมดชั่วโมงนี้ มันก็เดินตามพวกเรามาแล้วถามว่า

“เฮ้ย วันนี้จะกินข้าวกันเหมือนเดิมป่าว”ดูมันถามดิ ดูมัน

“ไม่รุ้เว๊ย”ด้วยความที่ฉันยิ้มง่าย ฉันก็เลยยิ้มไปให้มัน =_=

“เฮ้ย พวกแกเมื่อไหร่จะเลิกโกรธเค้าวะ”มันพูดขึ้นมาอีกแล้วครับท่าน มันคิดว่าพวกเราโกรธมันเล่นๆกันรึยังไงเนี่ย

“ไม่รู้ว่ะ”ฉันพูดพร้อมกับรีบวิ่งไปซื้อน้ำและข้าวมาทาน บรรยากาศที่โต๊ะทาข้าวของเรา เงียบเชียบ มีแต่เสียงของคนที่นั่งใกล้ๆกันเท่านั้น พวกเรา 5 คนนั่งโต๊ะเดียวกัน แต่มันกับย้ายไปนั่งอีกโต๊ะนึง แต่ติดกันนะคะ  นิวกับเบสนั่งใกล้ๆกัน ฉันเห็นไอนิวมันกระซิบกระซาบอะไรกับเบสไม่รู้

“เมย์ กับข้าวอร่อยป่าววะ วันเนี่ย”เบสถามขึ้นพร้อมกับยิ้มมาให้ฉัน

“อร่อย”ฉันตอบและกินต่อ

“เฮ้ย พวกแก ถ้ากินกันเสร็จแล้ว ไอนิวมันมีอะไรจะเคลียกับพวกแก ใช้เวลาไม่นาน พวกแกจะฟังเปล่า”เบสพูดขึ้น ทั้งบีและกรยังเงียบ

“เฮ้ย ว่าไง เมย์ บี กร”เบสถามอีกครั้ง

“เฮ้ย ไอกร วันนี้ เราซื้อขนมขึ้นไปกินกันนะ”ฉันพูดกับกรที่นั่งกินข้าวอยู่

“เออๆ”กรตอบแล้วยัดข้าวใส่ปากตัวเอง

“เฮ้ย เมย์ อย่าเปลี่ยนเรื่อง”เบสพูดขึ้น ฉันหันไปมองหน้าเบสอย่างดุๆ ก่อนที่จะตอบว่า

“ตามใจว่ะ ถ้าแกคิดว่า แกมีเรื่องต้องเคลียก็พูดมา”ฉันพูดพร้อมกับรวบช้อนและซ้อมไว้ด้วยกัน

“เออ เค้าอยากให้พวกแกฟังเค้าพูดก่อน แล้วแกก็อย่าเพิ่งใช้อารมณ์ด้วย”นิวพูดขึ้น

“นิว แกทำไมต้องคิดว่าตัวเองเป็นส่วนเกินวะ”บีพูดขึ้นตรงจุดเป๊ะ ฉันหยิบน้ำขึ้นมาดูด

“ก็พวกแกทำให้เราคิด”นิวพูดออกมา

“แล้วทำไมแกคิดอย่างนั้น”ฉันถามพร้อมกับวางแก้วลง

“ก็เวลาแกคุยกัน แกก็ไม่ยอมชวนเค้าคุยนี่หว่า”นิวพูดพร้อมกับมองมาที่กลุ่มพวกฉัน

“แกแน่ใจ ว่าพวกเราไม่ชวน”กรพูดขึ้นอย่างโมโห

“เออ”

“แม่รง แล้วที่เมื่อเช้า กรูไม่ได้ชวนใช่มั๊ย พอพวกกรูชวนแล้วมรึงว่าไง ‘ไม่ต้องมาชวนเราหรอก ก็เรามันเป็นแค่ ส่วนเกิน’”ฉันวางแก้วลงและหันไปพูดกับมัน

“แล้วเวลาพวกแกเล่นต่อเพลง ทำไมแกไมชวนเค้าเล่นบ้าง”มันพูดเสียงอ่อนเลยค่ะ

“เออ ตอนนั้นที่กรูชวนมรึง มรึงก็บอกว่า ไม่ชอบเล่น แล้วทำไมกรูยังต้องชวนมรึงอีกวะ”มันเงียบเลยครับ

“เฮ้ย กร บี เก็บจานเหอะว่ะ หมดธุระแล้ว”ฉันพูดแล้วลุกขึ้นโดยไม่สนใจไอเบส ทั้งๆที่ ทุกวันจะต้องรอทุกๆคนกินข้าวเสร็จ ถึงจะเอาไปเก็บ

วันนี้ ฉันอารมณ์เสียมากๆเลย พอถึงเวลากลับบ้าน ฉันก็รีบกลับมาบ้านอย่างรวดเร็ว ไม่แวะที่ไหนเลย พอกลับมาถึงบ้าน ฉันก็รีบวิ่งขึ้นมาบนห้องของฉัน และเปิดคอม ฉันหวังแค่ว่า MSN จะช่วยครายความโกดของฉันให้ทุเราลงได้บ้าง แต่เมื่อมาเปิดเจอ เมลล์ของมัน มันใช้ชื่อว่า ‘ไอเพื่อนบ้าทั้ง 3 คน ทำไมชอบทำให้เพื่อนคิดว่าเป็นส่วนเกิน แมร่ง สะกดคำว่าเพื่อนเป็นรึเปล่าวะ’ ดูมันๆ ตอนนี้ ฉันขอบอกเลยว่า อารมณ์เสียโคตรๆเลย -*-

ตือดึ้ง มันพิมมาค่ะ แต่ฉันก็ไม่ตอบมัน =*= โกรธสุดๆ แต่ฉันกลับไปนั่งพิมพ์ข้อความเพื่อที่จะส่งE-mail แทนคำพูด ฉันบรรยายไปหมดเลย ว่ามันทำอะไรไว้บ้าง แค้นสุดๆอะ แล้วมันก็เงียบไป ฉันก็เลย ลบเมลล์มันทิ้งซะ แต่แล้ว วันนึง มันก็เADDมาอีก ฉันก็เลย บ็อคเมลล์มัน และลบทิ้งไปเลยค่ะ ตั้งแต่วันที่ฉันส่งเมลล์ไป มันก็พยายามพูดเสียดสีพวกฉันตลอด จนกระทั่ง มันส่งเมลล์ฉบับใหม่มา เป็นเกี่ยวกับเพื่อนล้วนๆเลยค่ะ ฉันอ่านแล้วหัวเราะ รู้มั๊ยคะ หัวเราะเพราะอะไร ก็เพราะว่า มันน่ะ ส่งข้อความเกี่ยวกับเพื่อนมา แบบว่า ซึ้งน่ะค่ะ แต่มันกับ ผิดจาการกระทำมันทั้งหมดเลย ฉันก็ไม่รู้ ว่ามันจะส่งมาประจานตัวเองทำไม

และแล้ววันนึง ฉันก็ส่งเมลล์ไปหามันอีก และก็ส่งไปให้ เบสกับ กรอ่านด้วย เพื่อไว้ให้เป็นพยานค่ะ
ไอนิวยังคงคบกับเบสต่อค่ะ แบบว่า มันมีอะไรก็เล่าให้เบสฟัง จนกระทั่งวันนึง

“น้องเบส ไปว่านิวมันหรอ เนี่ยมันร้องไห้ใหญ่เลย”เบสถึงกับอึ้งแล้วก็งงเลยล่ะค่ะ คราวนี้ มันก็เลยไปถามไอนิว ที่นั่ง อยู่ใกล้ๆพวกรุ่นพี่ มันเดินเข้าไปพร้อมกับ กรและก็ บี แล้วก็เพื่อนๆคนอื่นๆอีก ประมาณ 4-5 คนอ่าค่ะ

“นิว แกไปเล่าให้ใครฟัง เรื่องของพวกเรา”เบสพูดอย่างใจเย็น

“เปล่านะ เค้าไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลย”นั่นๆ ดูความซุงแหลของมันสิคะ

“แล้วพวกพี่เกด กับพี่ตูนเค้ารู้ได้ไง ถ้าแกไม่เล่า”

“ก็ ก็ เค้าทนไม่ไหวนิ”ดูมันตอบดิคะ

“แล้วแกจะบอกทำไม ว่าไม่เคยเล่าให้ใครฟัง”กรพูดขึ้น

“......” มันเงียบค่ะ

“แล้วแกได้อ่านเมลล์ที่เมย์ส่งไปยัง”เบสถามขึ้นอีกครั้ง

“ยัง”นิวตอบสั้นๆ แล้วเบสก็ชวนนิวคุยเรื่องโน้น วกไปเรื่องนี้ แล้วมันก็ถามขึ้นมาว่า

“แล้วทำไมแกไม่ไปขอโทษไอเมย์มันวะ”เบสถามขึ้นพร้อมกับจ้องหน้ามัน

“ก็ในเมลล์มันน่ะ มันเขียนไว้ว่า คำขอโทษอาจจะไม่มีความหมายสำหรับมันอีกต่อไป”อ่าว ดูมันสิ

“ไหนมรึงบอกว่า มรึงไม่ได้อ่านเมลล์ไอเมย์”บีถามขึ้นอย่างโมโห

“ก็กรูไม่ได้อ่านที่บ้าน มานั่งอ่านที่ห้องสมุด”นี่คือคำตอบของมันค่ะ

“ไอควาย กรูไม่ได้ถามมรึงว่าไปอ่านที่ไหน”เพื่อนที่มาด้วยพูดขึ้นอย่างเหลืออด

“……”มันเงียบอีกแล้ว

“เพราะแก เบส ที่ทำให้เราคิดว่าเราเป็นส่วนเกิน”จู่ๆมันก็พูดขึ้นมาอย่างนี้ เบสตกใจเลยค่ะ ก็เบสมันชอบพูดเหมือนกับนิว แต่มันก็พูดขึ้นมาเล่นๆ เพราะมันเป็นคนขี้เล่นอยู่แล้วด้วย พวกฉันรู้นิสัยของมันดี

“อะไรของมรึงวะ มรึงก็น่าจะรู้ ว่ากรูพูดเล่นๆ”เบสพูดอย่างเหลืออดค่ะ

“......”เงียบอีกแล้ว

“แมร่งเอ๊ย”เบสสบถออกมาก่อนที่จะเดินออกมา (ไม่ต้องงงนะคะ ที่ฉันไม่ได้พูด ก็ฉันไม่ได้อยู๋ในเหตุการณ์ ฟังมันเล่ามาอีกที)

พอวันรุ่งขึ้น ฉันก็มาฟังพวกนี้เล่า และแล้ว พอถึงตอนเย็น คาบโครงงาน มันอยู่โครงงานเดียวกับพวกฉัน แต่วันนี้ คุณครูโครงงานไม่สอน เพราะว่าจะให้นักเรียนปรีกษากันในห้อง นิวมันเดินออกไปนั่งหน้าห้องค่ะ

“เฮ้ย วันนี้ กรูขอเคลียกับแมร่งนะเว๊ย เมื่อวานกรูไม่อยู่”ฉันพูดพร้อมกับมองหน้ามันที่สะพายกระเป๋า

“เออๆ กรูก็หมั่นไส้มันมานานแล้วเหมือนกันว่ะ”เบสพูดพร้อมกับเดินออกไปหานิว ฉันเดินตามออกไป พร้อมกับ บี กร และ ฝ้าย แยม พอมันเห็นพวกฉัน มันก็รีบวิ่งหนีไป

“อ่าว แมร่งหนีไปแล้ว”ทุกคนพูดขึ้น เบสวิ่งตามมันไป

“เฮ้ย แมร่งกลัวไรวะ พวกเราไม่ได้จะไปกระทืบแมร่งซะหน่อย”ฉันพูดขึ้นพร้อมกับเกาหัว

ในที่สุด มันก็มาที่ห้อง ดนตรี พวกฉันเดินเข้าไปหามัน ที่จริง ในห้องนั้น มีอาจารย์อยู่ด้วยคนนึง แต่พอพวกฉันเข้าไปเคลียกันซักพัก อาจารย์ก็เดินออกไปเลย(ดีนะ อาจารย์เค้าไม่ได้สอนพวกฉัน)

“เหอะ ไอเมย์กรูไม่นึกมาก่อนเลยว่า คำว่า ‘หาพวก’ จะอยู่ในหัวแก”นิสพูดพร้อมกับหันไปมองฝ้าย แยม และ เหมียว ที่เดินเข้ามาพร้อมกับฉัน

“ไอความย แล้วมรึงไปทำอะไรกับพวกนี้ไว้ ไอฝ้ายกับแยม ก็อยู่กลุ่มเรา มรึงจะทำไม”ฉันพูดแบบว่า ตะคอกเลยล่ะ มันนิ่งก่อนที่จะหยิบหนังสือโน้ตเพลงกับดินสอออกมา

“แกบอกว่า ทำไมแกต้องไปเล่าให้รุ่นพี่เค้าฟัง”ฉันถามพร้อมกับจ้องหน้ามัน

“แล้วทีแกยังไปเล่าให้ ฝ้าย เหมียว แยม ฟังได้เลย”นิวพูดขึ้น

“เออ กรูยอมรับ กรูเล่าให้พวกนี้ฟัง แต่กรูไม่เคยบอกว่า กรูไม่เล่าให้ใครฟัง แต่แก ไปเล่าให้รุ่นพี่ แล้วก็ไอจิต ไอภา ห้อง 6 ฟัง แล้วแกจะพูดกับไอเบสทำไม ว่าไม่เคยเล่าให้ใครฟัง”ฉันพูดเสียงดัง ตอนนี้ ทุกคนในห้องดนตรี หยุดตีกลอง หยุดคุย แล้วหันมามองกลุ่มฉัน

“มรึ่งน่ะ ไม่มีหัวคิดหรอ เรื่องแฟนมรึงน่ะ กรูขอบอกเลยว่า ที่มรึงกลัวกรูจะแย่งน่ะ มรึงไม่ต้องกลัวหรอก เพราะพวกกรูมีจิตสำนึกพอ เว๊ย แล้วที่มรึงขอโทรศัพท์มือถือพวกเราไปใช้ บางครั้งพวกเราไม่ให้ ก็เพราะว่าเงินมันไม่มี”ไอประโยคเรื่องแฟนฉันพูด ส่วนอีกอันนึง บีพูด

“ไอเรื่องพวกแกแย่งแฟนมันไม่มีในหัวสมองเค้า”นิวพูดพร้อมกับหยิบกระดาษมาวาดรูป

“มรึงตั้งใจฟังเดี๋ยวนี้เลยนะเว๊ย”กรพูดพร้อมกับเฟี้ยงนาฬิกาข้อมือของมันลงพื้น หน้าปัดหลุม เข็มประจายเลย

“....”มันยังคงวาดรูปต่อไป

“มรึงนะมรึง เห็นแฟนดีกว่าเพื่อน ไอความ ถ้าวันไหน เค้าทิ้งมรึงขึ้นมา มาจะรู้สึก แล้วกรูอยากถามมรึงหน่อย ว่า เวลามรึงเลิกกับแฟนมรึงน่ะ เค้าจะมาปลอบมรึงเหมือนเพื่อนมั๊ย เค้าจะมาคอยดูแลมรึงเหมือนกับเพื่อนมั๊ย แล้วมรึงแน่ใจหรอ ว่าแฟนมรึงที่เค้าอยู่ต่างจังหวัด เค้าจะไม่มีคนอื่นนอกจากมรึง ห๊ะ ไอ......(รุนแรงเกินค่ะ)”ฉันพูดแบบว่า โมโหมากๆเลยอ่ะ มันเงยหน้าแล้วตอบว่า

“เออ มรึงรู้มั๊ย ว่ากรูน่ะ เห็นทิด ดีกว่าพวกมรึงอีก”มันพูดอย่างไม่แยแสพร้อมกับวาดรูปต่อ

“ไอ.....เอ๊ย”ฉันด่ามันไปอ่า

“ถ้ากรู.....แล้วมรึงไม่...กว่ากรูหรอ”มันตะคอกกลับ

“นิว กรูจะพูดกับมรึงดีๆนะ มรึงอยากอยู่คนเดียวใช่มั๊ย”มันยังวาดรูปหน้าตาเฉยอีก

“นิว ฟังพวกนั้นซะ พวกนั้นมันมาเคลียกับแก เพราะมันอยากให้แกกลับเป็นเพื่อนมันเหมือนเดิม แกดูซิ ไอกร มันร้องไห้เพราะใคร”เหมียวพูดขึ้นพร้อมกับจับกระดาษที่มันวาดภาพ มันก็ไม่ตอบ

“นิว ถ้านนิวไม่หยุดวาด เหมียวจะฉีกนะ นิวอย่าคิดว่าเหมียวไม่กล้า”เหมียวพูดพร้อมกับดึงกระดาษออก มันก็ปล่อยไปอย่างง่ายดาย แต่แล้ว มันก็เอาดินสอที่มันวาดภาพ ไปจิ้มที่ลิ้นชักแทน

“ไอ...เอ๊ย มรึงหันมาฟังพวกกรูพูดดิวะ มรึงหันมาเคลียให้รู้เรื่อง มรึงจะหนีไปถึงไหนวะ”ฝ้ายพูดพร้อมกับกระชากแขนมัน มันหันมามองฝ้ายอย่างเคืองๆ ก่อนที่จะต่อ

“นิว เค้าขอถามอีกครั้ง แกอยากอยู่คนเดียวใช่มั๊ย”ตอนนี้ ทุกคน ร้องไห้กันหมดเลย ยกเว้นฉัน ที่ตอนนี้ ฉันยังไม่ร้อง มันไม่ตอบอีกแล้วฮะ

“จะขอถามอีกครั้ง ถ้าแกไม่ตอบแสดงว่าแกอยากอยู่คนเดียว”เบสถามขึ้นอย่างเก็บอารมณ์ แล้วมันก็ไม่ตอบ

“เฮ้ย ไปเหอะว่ะ อย่าเอาเวลาที่มีค่า ไปเสียเวลากับคนไม่มีค่าอย่างมันเลย แล้วต่อไปนี้ แก็งค์เราก็จะมีแค่นี้ ไม่มีมันอีกต่อไป คอยดูนะ ถ้าเกิดวันใดวันนึง มันอกหักล่ะก็ กรูเนี่ยแหล่ะ จะหัวเราะมันให้ดู\"ฉันพูดขึ้นพร้อมกับเดินออกมา และฉันก็มองเพื่อนๆที่ยังคงร้องไห้กันอยู่

“เลิกร้องกันได้แล้วน่า น้ำตาของพวกแก มีค่ามากเกินไปสำหรับคนอย่างมันนะ”ฉันพูดและมองเพื่อนๆ ยังไม่หยุดร้องกันแฮะ

“ถ้าใครร้องไห้ ถือว่าไม่ใช่เพื่อนกรูนะเว๊ย”ฉันพูดขึ้นอย่างโมโห พวกนั้นก็เริ่มหยุดร้องกันแล้ว พอฉันเดินไปถึงที่ห้อง คนเดินมามุงพวกฉันกันใหญ่เลย

“เฮ้ย เมย์ ทำไมแกไปว่าไอนิวอย่างนั้นวะ”คำถามนี้มันแล่นเข้ามาคำถามแรก และคนที่ถามก็คือ ภา คนที่ไอนิวไปเล่าให้ฟัง

“แกอยากรู้มั๊ย ว่ามันทำอะไรกับพวกเราบ้าง ตอนที่พวกเราขึ้นไปเคลีย”ฉันเล่าให้มันฟังหมดทุกอย่าง ตั้งแต่เริ่มแรก จนถึงเหตุการณ์สุดท้าย ที่เพิ่งเกิดขึ้น

“แต่ที่ไอนิวเล่า มันไม่ใช่แบบนี้ เค้าขอโทษนะ ที่เข้าใจพวกแกผิด”ภาพูดขึ้น ตอนนี้ ทุกคนมองมาที่ฉัน และถามฉันว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง เป็นไงบ้าง ตอนนี้ รู้สึกว่า อารมณ์ของฉันจะค้างซะแล้วสิ ฉันเห้นโต๊ะของมัน ฉันก็เลยบอกว่า

“โต๊ะเนี่ย ของมัน คอยดูนะ กรูจะทำให้มันไม่ได้มีชื่ออยู่ห้องนี้เลย”ฉันพูดพร้อมกับแกะชื่อที่โต๊ะมันออก แล้วเตะ กรกับ เบสก็มาช่วยกันทำเหมือนกัน ตอนนั้น ฉันกินหมากฝรั่งอยู่ เบสบอกให้คายออกมา พอฉันคาย เบสก็เริ่มละเลงโต๊ะมันด้วยหมากฝรั่ง แล้วฉันก็ตะโกนไปว่า

“ใครที่ไปฟังไอนิวมันพูดเรื่องเกี่ยวกับพวกเรา ใครที่คิดว่ามันดีนักดีหนา อยากจะขึ้นไปโอ๋มันก็เชิญนะ มันอยู่ที่ห้องดนตรี ไปเลยสิ”จู่ๆ น้ำตาของฉันมันก็เกิดคลอเบ้าขึ้นมา ไม่ๆ ฉันจะไม่ร้อง

“เมย์ อย่าเพิ่งร้องดิ ไม่ต้องร้องหรอกน่า”เบ๊นเดินเข้ามาบอกฉัน ฉันก็เช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาและยิ้ม

“กลับบ้านกันเถอะ”ฉันบอกกับทุกคนและฉันก็เดินกลับบ้าน.........

หลังจากนั้น ไอคนที่ชื่อ นิว มันก็ย้ายโต๊ะไปนั่งที่อื่น และพวกฉันก็ไม่ได้คุยกับมันอีก เชื่อมั๊ย ว่ามันน่ะ ไม่มีใครในห้องอยากจะคบด้วยเลยซักคน เพราะคนในห้องรู้นิสัยของมันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เหลือแต่พวกนอกห้อง ที่ยังคงคบกับมัน........
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
มันอาจจะรุนแรงไปหน่อยนะคะ แต่ว่า อันนี้มันคือเรื่องจริง แต่ชื่อแต่ละคนนี่ สมมุติเอานะคะ

เรื่องนี้เกิดขึ้นกับตัวของ ayame เองเลย ใครคิดว่า การกระทำของayameรุนแรงไปบ้างอ่ะ=_=a

แต่เพื่อนๆเค้าบอกว่า แค่นี้ยังน้อยไป บางคนก็บอกว่า รุนแรงไป เหอๆ ก็อยากให้ทุกคนลองอ่านดู

แล้วช่วยบอกด้วยนะคะ ว่ารุนแรง หรือว่า ยังน้อยไป