คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : สอนพิเศษที่น่าปวดหัว
..Love Japanese..
สอนพิเศษที่น่าปวดหัว
ภายในห้องเรียนตอนเย็นทีมีแค่เด็กหนุ่มกับหญิงสาวแค่สองคน เด็กหนุ่มหน้าใสกำลังยืนขมวดคิ้วมองหญิงสาวที่ฟุปหลับตรงหน้าอย่างไม่พอใจ ก็นี่เขาปลุกตั้งกี่รอบแล้วก็ไม่ยอมตื่น
"ตื่นยากจริงนะ" ยูอิจิบ่นพึมพำพลางลากเก้าอี้มานั่งใกล้ๆแล้วจ้องมองใบหน้าของยูอินะ ดวงตากลมใสปิดสนิททำให้สังเกตเห็นแพขนตายาว แก้มที่ป่องนิดๆมีสีชมพูเรื่อๆเห็นแล้วน่าหยิกในความคิดของเขา ปากที่ฉาบด้วยสีเชอรี่ดูน่าสัมผัสอย่างบอกไม่ถูก...เฮ้ย!!! นี่เราคิดบ้าอะไรอยู่วะเนี่ย...
ยูอิจิส่ายหัวแล้วเริ่มปลุกยูอินะอีกครั้ง เธอก็ตอบกลับมาด้วยเสียงอู้อี้พลางปัดมือของยูอิจิทิ้งแล้วพลิกหน้าหนี ยูอิจิทำท่าคิดอะไรอยู่ซักพักแล้วยิ้มที่มุมปาก เขาก้มตัวลงไปใกล้ๆหน้าของยูอินะ ใช้มือลูบแก้มเบาๆ กระซิบที่ข้างหูเธอช้าๆชัดๆและเน้นๆ
"ฉันขอแอ้มเธอตอนหลับล่ะนะ"
O__O พรึ่บ!!!!!!!!!!!!!
ยูอินะกระเด้งตัวลุกขึ้นหนีไปอยู่อีกฝั่งของห้องอย่างรวดเร็วและหันมามองหน้าเจ้าของเสียง เธอถลึงตาใส่เขาจนตาโต ยูอิจิยิ้มๆที่แผนของเขาใช้ได้ผลแล้วก็อดขำท่าทางของเธอไม่ได้จึงหัวเราะออกมาในทีสุด
"นายหัวเราะอะไร!!!!" ฉันตะโกนถามนายยูอิจิออกไป ตอนนี้ฉันโกรธที่เขามากระซิบคำบ้าๆใส่หูฉันตอนนอน ในห้องไม่เหลือใครสักคน สงสัยว่าคงจะเลิกเรียนกันแล้ว นี่ฉันเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไรกันเนี่ย
"ฉันถามว่านายหัวเราะอะไร!!!!"
"ก็ดูเธอทำเข้าสิ ฮะๆๆ ฉันล้อเล่นหรอกน่า แค่เห็นหน้าเธอฉันก็ไม่มีอารมณ์แล้ว" ยูอิจิว่าแล้วหยุดหัวเราะ
"เสียมารยาท!!!หน้าฉันมันเป็นยังไงกัน!!!" ฉันโวยวายแล้วย่างสามขุมเข้าไปเผชิญหน้ากับยูอิจิใกล้ๆ
"เป็นยังไงน่ะเหรอ แบบว่าอธิบายเป็นคำพูดไม่ถูกเลยล่ะ" เขาตอบกวนๆมาให้ฉัน
"อ้ายยยยยย!!!!นายอยากโดนดีรึไง แล้วนี่ยูสะกับซากุระไปไหนล่ะ"
"กลับไปพร้อมกับพวกโยชิโระแล้วน่ะสิ ฉันเลยต้องมารอกลับบ้านพร้อมเธอเนี่ยแหละ"
"ทำไมกลับถึงกลับไปก่อนล่ะ"
"ก็เธอหลับเป็นตาย ปลุกยังไงก็ไม่ตื่น ฉันเลยบอกให้พวกนั้นกลับไปก่อนน่ะสิ"
"อ้าว เหรอ อืม แล้วทำไมต้องเป็นนายที่รอกลับพร้อมฉันด้วยล่ะ" ฉันส่งสายตาไม่พอใจไปที่ยูอิจิ
"ก็ไม่ทำไมหรอก ยูสะเขาบังคับใหฉันอยู่น่ะสิ!"
"เหรอ งั้นกลับบ้านกันเหอะ" ฉันสะพายกระเป๋าเดินออกจากห้องโดยมีนายยูอิจิเดินอยู่ข้างๆ พอเราออกจากโรงเรียนมาได้ซักพักยูอิจิก็เดินช้าลง
"นายรีบๆเดินหน่อยได้มั๊ย ฉันหิวแล้วนะ"
"เธอนี่ตื่นขึ้นมาก็จะกินเลยรึไง เดี๋ยวก็อ้วนเป็นหมูหรอก"
"หยาบคาบ >_< นายว่าใครเป็นหมู!!! ฉันยังไม่อ้วนขนาดนั้นซะหน่อย ดูสิๆ เห็นมะ" ฉันว่าแล้วเอามือจับเอวตัวเองไปมาแสดงให้ดู จู่ๆยูอิจิก็เดินมาข้างๆพลางเอามือมาโอบรอบเอวฉันไว้แล้วพูดยิ้มๆ
"ตอนนี้ยังไม่อ้วนนะ แต่ถ้าเธอเอาแต่กินฉันว่าอีกหน่อยก็อ้วนล่ะ"
"นี่นายทำบ้าอะไรเนี่ย ปล่อยนะ!" ฉันพยายามแกะมือเขาออกแต่ก็ไม่เป็นผล
"เธอจะโวยวายทำไม ไม่อายคนเขาบ้างเหรอ" ยูอิจิยังแกล้งตีหน้าซื่อถาม
"แล้วนายเกิดบ้าอะไรขึ้นมาล่ะ ปล่อยฉันสิ!!!" ฉันดิ้นไปมาแล้วยูอิจิก็ปล่อยมือออก
"แค่จับนิดจับหน่อยก็ไม่ได้" เขาทำปากยื่น
"จับนิดจับหน่อยบ้าอะไร นี่มันกอดเอวแล้วนะ! อยากทำก็ไปทำกับแฟนนู่นสิ!"
"ฉันบอกเธอแล้วว่ายังไม่มี เธอช่วยมาเป็นให้หน่อยไหมล่ะ"
"นายเมาอากาศรึไง! ฝันไปเหอะ!"
"อะไร ฉันก็พูดไปงั้นแหละ เธอจริงจังรึเนี่ย" ยูอิจิหันมามองฉันด้วยสีหน้าทะเล้น อ๊ากกกก!มันกวนโมโหฉันเกินไปแล้วนะ!
"ใครจะไปจริงจังกับเด็กอย่างนาย! รีบๆเดินซักทีเหอะ ฉันหิวจะแย่แล้ว"
ฉันพูดใส่หน้ายูอิจิแล้วรีบเดินนำไป ซักพักเขาก็เดินตามมาข้างๆแล้วเริ่มเดินเร็วขึ้นเรื่อยๆจนทิ้งห่างจากฉันเยอะทีเดียว ฉันรีบวิ่งตามเขาไปก่อนที่จะคลาดสายตา T_T นายจะรีบไปตายที่ไหนกัน ที่ฉันบอกให้รีบน่ะหมายความว่าให้รอฉันด้วยนะยะ!!!
"นายแกล้งฉันอีกแล้วใช่ไหมเนี่ย แฮ่กๆ" ฉันหอบแฮ่กๆหลังจากที่วิ่งตามยูอิจิจนมาเดินข้างๆเขาได้
".........." เขาเงียบแล้วเดินต่อไปเรื่อยๆโดยไม่หันมามองหน้าฉันเลย
"รอฉันด้วยเซ่!" ฉันวิ่งมาหยุดข้างๆเขา
"นี่นายเป็นอะไรไปน่ะ โกรธฉันเหรอ" ฉันถาม พยายามก้าวยาวๆให้ทันยูอิจิ
"......." เขายังเงียบ
"โอ๊ย!! หยุดเดินก่อนได้ไหม คุยกันให้รู้เรื่องก่อน" ฉันดึงชายเสื้อยูอิจิเอาไว้ เขาหยุดเดินหันมามองหน้าฉันแล้วเงียบ บ้าจัง! T^T นายกำลังทำฉันกลัวนะ!!
"นายเป็นอะไร"
"........." อ่อ เป็นใบ้ไปแล้วนี่เอง
"ไม่พอใจที่ฉันพูดงั้นเหรอ"
".........." ถ้ามีเสียงนายช่วยตอบกลับมาหน่อยได้ไหม!!!!
"เอ่อ ขอโทษ" ฉันพูดเบาๆ
"อะไรนะ" ในที่สุดเขาก็ยอมพูด ยูอิจิเอานิ้วแคะหูเหมือนกับว่าเขาไม่ได้ใส่ใจฟัง
"ฉันขอโทษ"
"เธอพูดอะไรฉันไม่ได้ยินเลย" เขาโน้มหน้าลงมาใกล้ฉัน
"ฉันบอกว่าฉันขอโทษ!!!!!!!!" ฉันตะโกนออกมาจนคนที่เดินผ่านไปมาหันมามอง ยูอิจิอึ้งหน่อยๆแล้วยิ้มที่มุมปาก
"เธอพูดว่าขอโทษด้วยล่ะ ฮะๆๆๆ"
"นี่นายไม่ได้โกรธหรอกเรอะ"
"ใช่! ฉันเบื่อๆไม่มีอะไรทำเลยแกล้งเธอเล่นๆน่ะ ฮะๆๆ"
"นาย...!!!ไอ้เฮงซวย!!ไอ้กะล่อน!!ไอ้เด็กบ้า!!ไอ้หน้าหม้อ!!ไอ้เบื๊อก!!"
"อ้าวๆ เล่นด่าเป็นชุดเลยนะ เดี๋ยวก็จับปิดปากด้วยจูบซะเลยนิ" ยูอิจิทำตาเจ้าเล่ห์
"พอเลย!!ฉันไม่คุยกับนายแล้ว!!รีบๆพาฉันกลับบ้านซะทีสิ แล้วก้อย่าเดินเร็วแบบเมื่อกี้อีกล่ะ ฉันตามไม่ทัน ไม่งั้นฉันถีบนายจริงๆด้วย"
"งั้นทำเหมือนวันนั้นไหมล่ะ?" ยูอิจิทำสีหน้ากระตือรือร้น
"วันนั้น? วันไหน? ทำอะไร?"
"โอ๊ย!!ยัยปลาทอง!!ก็จับมือไง จับมือกันมะ"
"ฉันไม่ใช่ปลาทองซะหน่อยนึง!!! แล้วจะจับมือทำไมกันเล่า ฉันไม่ใช่เด็กอายุ 2 ขวบนะ"
"ก็กันเธอเดินหลงไง อีกอย่างนะจะได้เดินทันด้วยไง ไปถึงบ้านเร็วจะได้กินข้าวเร็วๆ โอเคไหม" พอพูดถึงข้าวฉันก็ตาโตขึ้นมาทันที
"เอาสิ!"
พอฉันอนุญาติยูอิจิก็คว้ามือฉันไปจับแล้วเริ่มเดินต่อไป พอถึงบ้านก็ปรากฏว่าคุณน้ากับคุณอายังไม่กลับเพราะติดประชุมด่วน ยูสะเลยซื้ออาหารกล่องมาให้ทานแทน ง่ะ!อดกินฝีมือคุณน้าเลยอ่ะ T_T พอฉันทานข้าวเสร็จก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า จากนั้นก็เดินไปเคาะประตูห้องของยูอิจิแล้วเปิดเข้าไป O_O เฮือก!!!!!
"ขอโทษนะ!!!"
ปัง!! ฉันรีบตะโกนแล้วปิดประตูแทบจะทันที เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็ยูอิจิใส่กางเกงขาสั้นตัวเดียวถือเสื้อยืดอยู่ในมือหันมามองหน้าฉันเหวอๆน่ะสิ!! >_< ทำไมต้องเห็นไอ้บ้านี่ตอนถอดเสื้อด้วยนะ >_< หุ่นดีชะมัด ยูอิจิมีผิวขาวแถมมีกล้ามหน่อยๆด้วย หน้าท้องก็แบนราบ หวายยยย!!!ใจเต้นโครมครามใหญ่เลย นี่ฉันคิดบ้าอะไรเนี่ย~~
"มีธุระอะไรเหรอ?" ยูอิจิเปิดประตูห้องออกมาถาม ฉันที่ยืนพิงประตูอยู่ก็หงายหลังลงกับพื้นอย่างจัง โอ๊ย~~เจ็บก้นกบจังเลยง่ะ TT_TT
"อูย!!เจ็บๆๆ นายเปิดประตูกระทันหันอย่างงี้ได้ไง โอย~~ก้นฉัน" ฉันหันไปโยนความผิดให้ยูอิจิแล้วดันตัวลุกขึ้นนั่ง ทำไมฉันเจอนายก้นฉันต้องเจ็บทุกทีนะ T0T
"ใครใช้ให้เธอมายืนอยู่ตรงนี้ล่ะ ลุกไหวไหม" ยูอิจิถามแล้วช่วยเอามือฉุดฉันให้ลุกขึ้นยืน ตอนนี้เขาใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว
"โอ๊ย~~อยู่กับนายฉันเจ็บตัวทุกทีเลย"
"ฉันผิดรึไงเนี่ย แล้วเธอมีธุระอะไรกับฉันล่ะ รึว่าอยากดูฉันโป๊เลยเข้ามาหา" ยูอิจิทำเสียงทะเล้น
"นายเลิกคิดเองเออเองได้มะ ฉันมาสอนพิเศษนายต่างหากล่ะ"
"อ่อเหรอ งั้นเข้ามาสิ" พอฉันเดินเข้าไปในห้องยูอิจิก็ปิดประตูตามมาแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะหนังสือ พระเจ้า!!!!ห้องรกชิบเป๋งเลยอ่ะ
"นี่นายคงไม่คิดให้ฉันสอนท่ามกลางห้องที่เหมือนกับที่ทิ้งขยะสาธารณะอย่างงี้ใช่มะ"
"ห้องฉันมันเป็นยังไง!!" ยูอิจิหันมาขมวดคิ้วใส่ฉัน
"ก็ดูเอาเองสิ ฉันว่าอย่างน้อยๆนายก็น่าจะเก็บห้องก่อนนะ"
"ไม่อ่ะ ขี้เกียจ" ยูอิจิเดินไปที่เตียงแล้วล้มตัวลงนอน
"นายจะอยู่ห้องรกๆอย่างนี้เนี่ยนะ ฉันไม่เอาด้วยหรอก"
"เรื่องมากจริง เธอจะสอนรึไม่สอนกันแน่!"
"สอนสิ แต่ขอฉันเก็บกวาดห้องนายก่อนได้มะ"
"หือ? เธอจะเก็บห้องให้ฉันเหรอ" ยูอิจิเงยหน้าขึ้นมาถาม
"ใช่! ถ้านายไม่ว่าอะไรนะ"
"ฉันไม่ว่าหรอก เชิญทำตามสบายเลย"
"อ้อ โอเค"
ฉันว่าแล้วก้มลงไปหยิบแผ่นเกมส์และหนังที่เกลื่อนอยู่หน้าทีวีทางด้านซ้ายมือจัดมันเข้าตู้ให้เรียบร้อย จากนั้นก็เดินไปใกล้ๆเตียงของยูอิจิหยิบเสื้อผ้าจากพื้นขึ้นมาถามว่าเขาใส่ตัวไหนไปบ้างแล้วจับโยนลงตระกร้าผ้า ส่วนขยะที่พื้นฉันก็ออกไปเอาไม้กวาดมากวาดทิ้งและเก็บเศษกระดาษที่เกลื่อนโต๊ะเขียนหนังสือของเขาทิ้ง ยูอิจินั่งอยู่บนเตียงมองฉันทำความสะอาดห้องเขาตาไม่กระพิบ ไม่ถึง15นาทีห้องก็ดูสะอาดตาขึ้นเป็นกอง
"เสร็จแล้ว ถ้านายคิดจะทำก็แป๊ปเดียวเอง เห็นมะ" ฉันเดินไปนั่งที่โต๊ะเขียนหนังสือแล้วยักคิ้วให้ยูอิจิที่นั่งอยู่บนเตียง
"ก็คงงั้น แต่หน้าตาเธอไม่ให้เลยนะว่ารักความสะอาด" ยูอิจิพูดนิ่งๆ
"เอ๊ะ! นี่นายหลอกว่าฉันเหรอ -o-?" (อยู่ใกล้กับหมอนี่นานๆแล้วเริ่มโง่ลงๆ)
"เปล่านะ"
"งั้นจะเริ่มเรียนกันได้รึยังอ่ะ"
"ฉันเป็นคนที่ควรจะถามมากกว่ามั่ง -_-" ยูอิจิย้อน
"อยากโดนซักหมัดก่อนเรียนรึไง!!"
"เปล่าซะหน่อย"
"งั้นลุกขึ้นมานั่งตรงนี้ได้แล้ว"
"ไม่เอาอ่ะ ฉันอยากนั่งเรียนบนนี้"
"นี่!! พูดบ้าอะไรของนายน่ะ ลุกมานั่งตรงนี้เดี๋ยวนี้นะ"
"จะให้ฉันสอนนายบนนั้นรึไง"
"แหม~^0^ รู้ใจฉันจริงๆเลยนะ แบบนี้มันน่าจับมาเป็นแฟนชะมัด"
ไอ้เด็กเฮงซวยเกิดเป็นบ้าอะไรขึ้นมาเนี่ย อยู่ๆก็มาทำตัวเป็นเด็กปัญญาอ่อน ขอบอกว่านายทำไม่ขึ้น!
"อย่าให้ฉันใช้กำลังนะ จะลุกดีๆรึจะให้ฉันไปลากนายมาตรงนี้!"
"เธอไม่กล้ามาสอนฉันบนเตียงรึไง" ยูอิจิทำน้ำเสียงเยาะเย้ย อ๊ากกกก! >0< มันกล้าดูถูกฉันเรอะ!!!!
"ว่าไงนะ!"
"กลัวฉันงั้นเหรอ"
"เปล่าซะหน่อย!!!"
"งั้นก็มาสอนบนนี้ดิ" ยูอิจิว่าพลางยักคิ้วเป็นเชิงท้าทาย
ปรี๊ดขึ้นหัวสิฉัน!! คนอย่างฉันฆ่าไม่ได้! หยามก็ไม่ได้เฟ้ย! ฉันรีบเดินหรือเรียกได้ว่าแทบจะพุ่งไปกระแทกตัวนั่งบนเตียงตรงหน้ายูอิจิเลยก็ว่าได้ เขายิ้มอย่างพอใจออกมา
"นายยิ้มอะไร!!"
"^_^ เธอนี่หลอกง่ายชะมัด"
"ว่าไงนะ! นายว่าฉันโง่งั้นเหรอ?!!"
"ไม่ใช่อย่างงั้น ฉันหมายความว่าเธอยุง่ายดีน่ะ ^0^;;"
">_<นี่นายหาว่าโครตโง่งั้นเรอะ!!!"
"ไปกันใหญ่แล้ว เธออย่าหาเรื่องกันดิ -__-^"
"นี่กล้าว่าฉันเป็นพวกคิดไปเองเรอะ!! ย้ากกก!!"
ตุบ! ตับ! พลั่ก! อั่ก!
"เฮ้ย!! เดี๋ยวก่อนสิ! >_< อะไรของเธอเนี่ย! ฉันเจ็บนะ อะ โอ๊ย!!"
"นายน่ะเงียบไปเลย!"
"อะ >0< โอย หยุดซะทีเด่ะ! ฟังฉันพูดก่อน"
"นายมีสิทธิ์ที่จะไม่พูดอะไรทั้งนั้น!!"
"แต่ฉันมีสิทธิ์ที่จะพูดนะ โอยๆ ไม่มีใครบอกว่าฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะไม่พูด!!"
"ฉันนี่ไงที่บอกว่านายไม่มีสิทธิ์ที่จะไม่พูด! >0< คำพูดของนายจะมีผลต่อความปลอดภัยของนาย!!!"
ป้าบๆๆๆ
"โอย~~หยุดนะ! หยุดๆ!!!!"
"ไม่!!"
"ไม่งั้นเหรอ!"
"ใช่เด้! นายไม่มีสิทธิ์ที่จะมาสั่งฉะ...อุ้บ!!OoO"
ยูอิจิคว้าแขนทั้งสองข้างของฉันเอาไว้ด้วยมือใหญ่ของเขาแล้วพลักฉันนอนลงกับเตียง O_o ส่วนตัวเขาก็โน้มหน้าลงมาใกล้ๆฉัน เฮือก!!!0_0 นี่เขาจะทำอะไรฉันน่ะ
"เงียบได้แล้วเหรอ ^_^ คนเก่ง" ยูอิจิยิ้มหวานย้อยให้ฉัน ตอนนี้รอยยิ้มของเขาดูน่ากลัวไงชอบกล ฉันจึงเลือกที่จะพูดดีๆกับเขาแทนที่จะใช้กำลัง
"ไอ้บ้า!!!ไอ้เฮงซวย!!!ไอ้เด็กผี!!!ปล่อยฉันนะโว๊ย!!!"
-___-^^นี่คือคำพูดดีที่สุดเท่าที่ฉันคิดได้
"ถ้าปล่อยเธอจะทำอะไรฉันล่ะ"
"ฉันจะฆ่านาย!!"
"-_- แล้วจะให้ฉันปล่อยเธอได้ยังไง"
"จะไม่ปล่อยใช่มะ!" ฉันถามยูอิจิก่อนที่ถองเข่าไปที่หว่างขาของเขาแต่ยูอิจิก็ใช้มือหยุดขาของฉันไว้ได้
"^__^มุขเดิมๆใช้ไม่ได้ผลหรอกนะ น้องสาว" ยูอิจิว่าพลางใช้มือที่จับขาฉันลูบๆ "ขาเธอนุ่มดีนะ^o^"
"อ้าก!!!!!! ไอ้เด็กนรก!!!ใครเป็นน้องสาวนายกัน!! เอามือของนายออกไปจากขาฉันนะ!!" ฉันว่าแล้วพยายามดิ้นสุดฤทธิ์
"แหมๆ อย่าดิ้นสิ ^^ ขืนดิ้นมากๆเดี๋ยวก็จูบซะหรอก"
"นึกว่าฉันกลัวเหรอ!" ฉันตะโกนใส่ยูอิจิ
ชั่วอึดใจเขาก็ค่อยๆโน้มหน้าลงมาใกล้ๆฉันขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ อ้าก!!>O< มันเอาจริงแหะ ปากหนอปาก T^T นะ หน้าเขาใกล้มาแล้ว อึ้ย!!~ ฉันเอียงหน้าหลบแล้วหลับตาปี๋ทันที
ฟอด!!
ยูอิจิหอมแก้มฉันเบาๆทีนึงพลางปล่อยมือฉันแล้วลุกขึ้นนั่งอมยิ้ม ฉันอึ้งค้างไปชั่วขณะ พอรู้สึกตัวว่าเกิดอะไรขึ้นฉันก็ลุกขึ้นนั่งโวยวายแทบจะทันที
"โว๊ย!>O<ไอ้เด็กเฮงซวย!!!นายทำบ้าอะไรน่ะ!!!!!"
กล้าดียังไงมาหอมแก้มฉัน สาวไทยอย่างฉันน่ะรักนวลสงวนตัวนะยะ! ฮึก TT_TT โกโบริขา~อังสุมาลีถูกไอ้เด็กนรกนี่ลวนลามเอาอ่ะค่ะ
"O_O เมื่อกี้เร็วไปเหรอ งั้นให้ฉันทำอีกทีดีมะ" ยูอิจิพูดด้วยสีหน้าจริงจังพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้
พลั๊วะ!!!! ฝ่ามือพิฆาตของฉันสัมผัสกับศีรษะน่ารักๆของยูอิจิเต็มแรงจนเขาหน้าคะมำ
"โอ๊ย~พูดแค่นี้ทำไมต้องใช้กำลังกันด้วยเล่า เธอนี่ไม่สมกับเป็นผู้หญิงเอาซะเลยนะ" ยูอิจิว่าพร้อมกับเอามือลูบหัวตัวเองเปราะๆ
"ฉันจะสมเป็นผู้หญิงรึไม่ก็ช่างหัวมันเหอะ!!!>0< ฉันหมายความว่านายมาหอมแก้มฉันทำไมต่างหากเล่า!!!ไอ้เด็กบ๊อง!!"
ฉันหยิบหมอนง้างเตรียมจะซัดยูอิจิอีกซักป้าปใหญ่ๆแต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินคำที่หลุดออกมาจากปากของเขา
"ช่วยไม่ได้...ก็เธออยากน่ารักเองทำไมล่ะ"
อ้ายยยยยยย นี่นายพูดอะไรออกมาน่ะ! อยู่ๆมาพูดจาน่ารักแบบนี้ได้ไง ฉันถือหมอนค้างเติ่งแล้วลดหมอนลงมาพยายามสงบใจที่เต้นไม่เป็นส่ำของตัวเอง รู้สึกว่าเลือดกำลังสูบชีดอยู่บริเวณแก้ม โว๊ย!!!!!ทำไมฉันต้องตื่นเต้นกับคำพูดของหมอนี่ด้วยนะ >////<
"เฮ้ๆ เธอเขินเหรอ ยัยเบ๊อะของเรากำลังเขินอยู่ใช่ไหมเนี่ย" ยูอิจิทำเสียงล้อๆ
"ปะ...เปล่าซะหน่อย! อย่ามามั่วนะ! แล้วใครเป็นยัยเบ๊อะ หะ!!!" ฉันปาหมอนใส่ยูอิจิแต่เขาก็รับไว้ได้
"แหม~~เขินก็บอกมาดิ ฮะๆๆๆ ^0^ เวลาเธอเขินแล้วดูน่ารักกว่าอีกนะ"
"นะ....นายพูดบ้าบอคอแตกอะไร! ฉันไม่มีทางเขินหรอกน่า! คนอย่างฉันเนี่ยนะ!!" ฉันแหวใส่ยูอิจิเพื่อกลบเกลื่อน โอย~ทำไมฉันต้องมาเฟอะฟะกับเด็กแบบนี้ด้วยนะ
"อาการแบบนี้เขาเรียกว่าเขินนะ เขินๆๆ"
"บอกว่าไม่ได้เขินก็ไม่ได้เขินเซ่ะ!!! ถ้านายยังไม่เลิกพูดจามั่วๆแบบนั้นอีกล่ะก็ฉันฆ่านายแน่!!!!!"
"โอเคๆ ไม่ล้อแล้วก็ได้ คนอะไรปากแข่งชะมัด" ยูอิจิยกมือยอมแพ้แต่ยังไม่วายแอบกัดฉันตอนท้าย
"นาย..!!!"
"ล้อเล่นน่า ล้อเล่น ^_^;; ตกลงเธอมาทำอะไรที่ห้องฉันกันแน่น่ะ"
"เอ่อ...จริงสินะ ฉันมาสอนพิเศษนายนิหว่า -__- ลืมไปเลยแหะ"
"เธอนี่เอ๋อได้ใจเลยนะ -_-^"
"นายหลอกด่าฉันอีกแล้วนะ!...โว๊ย!! ช่างเหอะ! คราวนี้ฉันหยวนๆแล้วกัน" ฉันพยายามระงับสติ "มาเริ่มเรียนพิเศษกันดีกว่า"
"เอาสิ แต่บอกไว้ก่อนนะว่าฉันไม่ชอบเรียนพิเศษ ฉันเกลียดหนังสือ"
"เห็นนิสัยนายแล้วฉันไม่แปลกใจเลยล่ะ -__- งั้นมาเริ่มเรียนจากวิชาภาษาอังกฤษก่อนแล้วกัน"
"ก็ตามใจ" ยูอิจิเกาหัวแบบไม่ใส่ใจพลางหาววอดๆ
เพี๊ยะ!
"อย่ามาทำท่าทางอย่างงั้นนะ -o- ตั้งใจฟังให้ที่ฉันพูดให้ดี -o- คุณน้าบอกว่านายอ่อนอังกฤษมากพอสมควร ไหนลองยกตัวอย่างคำศัพท์ภาษาอังกฤษที่นายรู้จักมาสิ"
ยูอิจิทำหน้าหงิกลูบแขนที่ถูกฉันตีก่อนที่จะอ้าปากตอบ
"hat rat cat it is am are..."
"โอ๊ย! พอๆ >o< ไม่เอาคำศัพท์แบบเด็กปัญญาอ่อนอย่างงั้น เอาคำศัพท์ที่มันยากๆกว่านี้หน่อยเซ่ะ! เอาล่ะ! ลองพูดใหม่อีกทีนะ"
"hand touch mouse kiss pretty sexy baby sex fuck you! อ้อ! แล้วก็...shut up!เท่านี้แหละคำศัพท์ยากๆที่ฉันพอรู้^0^"
มือ สัมผัส ปาก จูบ น่ารัก เซ็กซี่ เด็กน้อย เพศสัมพันธ์ ไอ้นั่น แล้วก็....หุบปาก -__-^^ ดูแต่ละคำที่ไอ้เด็กนี่สรรหามาสิ ฉันอยากแหวกกะโหลกแล้วเปิดสมองของมันดูจริงๆเลยว่าทำด้วยอะไร!
"-__-^ นายรู้จักแต่คำศัพท์พวกนี้จริงๆเหรอ?"
"อื้อ -o- ทำไมเหรอ"
'ไอ้เด็กบ้าาาาาาา!!!>0<' ทั้งๆที่ใจจริงอยากจะตะโกนออกไปอย่างงั้นแต่ฉันก็พยายามสกัดอารมณ์แล้วยิ้มฝืดๆไปให้หมอนั่น เกิดฉันโวยวายล่ะก็ไม่เป็นอันได้สอนพิเศษแน่ๆ -o-
"-__-;; เอาล่ะ ลืมเรื่องคำศัพท์ไปแล้วกันนะ ทีนี้นายลองพูดประโยคภาษาอังกฤษที่นายพอจะรู้ให้ฉันฟังหน่อยสิ -o- เอาประโยคที่นายเคยได้ยินรึประโยคง่ายๆอะไรก็ได้ เอาซักสามสี่ประโยคล่ะกัน"
"อ่อ...เอ่อ...Oh! Shit!! KFC Merry Christmas and Happy New Year MK Happy Birthday to you and Happy Valentine... "
"-____-^^^^^" บอกฉันทีว่าไอ้เด็กนี่มันพูดเล่นน่ะ
"...อย่างนี้โอเคไหม^0^"
"จะบ้าเหรออออออ!!!!!!" ฉันตะโกนใส่ยูอิจิจนเขาต้องเอามือมาอุดหู
"เธอตะโกนใส่ฉันทำไม!"
"นี่นายแกล้งโง่รึว่าโง่จริงๆกันแน่ หะ!!! ลองบอกมาฉันมาสิว่าที่นายพูดไปเมื่อกี้มันคือสิ่งนายรู้จริงๆน่ะ!!!"
พูดมาสิว่ามันไม่เจงงงงง TTOTT....
"ใช่! เธอมีปัญหาอะไรงั้นเหรอ" ยูอิจิตอบเสียงหนักแน่นเล่นทำฉันแทบน้ำตาไหล
TT__TT พระเจ้า!!!!นี่ท่านส่งไอ้เฮงซวยนี่มาเกิดแต่ลืมใส่สมองมาให้มันด้วยใช่ไหม~~ ไม่จริงใช่ไหม!!นี่ฉันต้องสอนไอ้เด็กบ้าสมองกลวงแบบนี้เนี่ยนะ โฮ...TT0TT ไหนคุณน้าบอกฉันว่ายูอิจิแค่เรียนอ่อนพอสมควรไง นี่มันไม่เรียกเรียนอ่อนแล้ว...แต่เค้าเรียกเข้าขั้นปัญญาอ่อนต่างหากล่ะ TT_TT
___________________________________
ความคิดเห็น