คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ฉันจะฆ่ามัน
..Love Japanese..
ฉันจะฆ่ามัน
ก๊อกๆ
"ยูอินะ ยังไม่เสร็จอีกเหรอ" เสียงยูสะดังมาทำให้ฉันที่รีบร้อนกลายเป็นช้ากว่าเดิมซะอีก
"ยะ ยังไม่เสร็จเลยอ่ะ เดี๋ยวตามลงไปนะ" ฉันตะโกนกลับไป
"อืม เร็วๆนะ ยูอิจิมันบ่นแล้ว" แล้วเสียงฝีเท้าของยูสะก็ไกลออกไป
วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรก >_< ฉันรวบผมธรรมดาๆ ใส่เสื้อแขนสั้นสีขาวตัดกับกระโปรงสั้นสีดำขลับ มีเสื้อนอกสีดำของโรงเรียนใส่ทับอีกชั้น และรูสซ็อคสีขาว >_< แต่จะโอเคกว่านี้ถ้าฉันผูกเน็คไทสีดำที่คาดตราโรงเรียนได้อย่างสวยงาม TT_TT ไม่ว่าฉันจะลองผูกกี่ครั้งๆมันก็ออกมาหน้าตาเหมือนเชือกที่ใช้ผูกคอฆ่าตัวตาย...ฮือ TwT ฉันตัดสินใจคว้ากระเป๋าเดินออกมาจากห้อง แล้วนายยูอิจิก็เดินขึ้นมา ไม่อยากยอมรับเลยว่าเขาจะดูดีขนาดนี้เมื่อเครื่องแบบนักเรียนอยู่บนตัวเขา
"ทำไมช้ายังงี้ ฉันรอจนรากจะงอกแล้วนะ" นายยูอิจิพูดกวนๆ
"ฉันไม่ได้ใช้ให้นายรอนะ อยากไปก็ไปดิ" ฉันเงยหน้าขึ้นย้อน
"เธอนี่!!!! เอ๊ะ! แล้วเน็คไทล่ะ?"
"อ่อ อยู่นี่ไง" ฉันชูเน็คไทที่ขยุ้มอยู่ในมือให้เขาดู T_T
"ทำไมไม่ผูกล่ะ"
"T0T มันแทบจะพันคอฉันตายอยู่แล้วนะ!!"
"เธอผูกไม่เป็นเหรอ? -__-"
"ใช่!!!! T0T"
"แล้วทำไมไม่ให้คนอื่นช่วยผูกล่ะ ยูสะไง"
"เออ..ลืมคิดไปเลย"
"ยัยบ๊อง!!! เธอนี่จริงๆเลย"
"อย่ามาว่าฉันนะ! นายเบื๊อก!!!!"
"ฉันเหรอเบื๊อก!! ไหนพูดอีกทีเด่ะ!!!!" ยูอิจิพูดอย่างใส่อารมณ์
"ทำไมนายต้องเสียงดังด้วยล่ะ ฮึ ฉันไม่ชอบนะ" ฉันว่าแล้วทำแก้มป่องอย่างที่จะทำเวลาไม่พอใจ
"ฉันก็ไม่ชอบที่เธอมาว่าฉันเหมือนกันล่ะ"
"ก็ได้ ฉันผิดๆ แต่ไหนๆนายก็ขึ้นมาแล้วช่วยฉันผูกหน่อยสิ นะๆ" ฉันพูดพลางยื่นเน็คไทไปให้นายยูอิจิแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูอ่อนลง เขาชั่งใจอยู่พักนึงพลางหยิบเนคไทไปจากมือ เขาเอามันมาพันรอบคอฉันแต่อยู่ๆเขาก็ชะงักไปแล้วจ้องมองบางอย่างด้วยใบหน้าที่ค่อยๆแดงระเรื่อ
"เป็นอะไรล่ะ รีบๆผูกซะสิ -o- มองอะไรอยู่ได้"
"ธะ เธอช่วยติดกระดุมเสื้อให้เรียบร้อยก่อนได้ไหม"
ยูอิจิเอามือปิดปากแล้วหันหน้าไปทางอื่น ฉันจึงก้มลงมองเสื้อตัวเองปรากฏว่ายังไม่ได้ติดกระดุม 2 เม็ดทำให้เห็นเสื้อชั้นในแลบออกมาหน่อยๆ ว้ากกกก!!! มันเห็นไปถึงแล้วเนี่ย!!!! น่าอายชะมัด! ฉันรีบติดกระดุมให้เรียบร้อยแล้วเงยหน้าขึ้นไปยิ้มแหย่ๆ
"แหะๆ (-///-) โทษที เรียบร้อยแล้ว"
นายยูอิจิหันกลับมาแบบหุ่นยนต์แล้วผูกเน็คไทให้ฉันต่อ มือไม้ดูเก้ๆกังๆแปลก ฮะๆๆ บอกมาตรงๆก็ได้นะว่านายเขินน่ะ >_< ตอนนี้หน้านายแดงเป็นลูกตำลึงเลยล่ะ ก๊ากๆๆๆ >O<
"เอาล่ะ เสร็จแล้ว รีบลงไปกันเถอะ" ยูอิจิหันหลังเดินลงบันไดไปทันที ฉันจึงรีบเดินตามเขาไป
"นายกลัวใครจะขโมยโรงเรียนรึไง >_< รอฉันด้วยสิยะ!!"
"ก็เธอช้าเป็นเต่า" เขาพูดจริงจัง
"ว่าไงนะ!! >0< ฉันกะว่าจะขอบใจนายแต่มันคงไม่จำเป็นแล้วว่ามะ"
"ใช่! คนอย่างเธอคงพูดขอบใจใครไม่เป็นหรอก"
"อ้ายย!!! ทำไมนายคิดแบบเน้! >o< นายทำฉันโมโหแต่เช้าเลยนะ!"
"เสียงมาก่อนตัวเลยนะ -o- สองคนนี้" ยูสะที่ยืนพิงประตูรั่วอยู่หันมาแซว จากนั้นเธอก็ยิ้มให้ฉัน อ้ากกกกก!!น่ารัก!! เธอเป็นผู้หญิงที่มีรอยยิ้มกระชากใจจริงๆ >_<
"ว้าว!!! >O< พอแต่งชุกนักเรียนแล้วยูสะน่ารักจังเลย!"
"ฮะๆ พูดอะไรอย่างนั้น ยูอินะก็น่ารักนะ^0^"
"จริงๆนะ 0_0 น่ารักจนอยากกระโดดกอดเลยล่ะ...."
"เธอเป็นเลสเบี้ยนรึไงเนี่ย" ยูอิจิถากถาง
"นายน่ะเงียบไปเลยป่ะ ไปโรงเรียนกันเถอะยูอินะ^o^"
"อื้ม^^"
เมื่อถึงบริเวณหน้าประตูโรงเรียนยูอิจิก็แยกตัวไป ส่วนฉันก็ไปที่ห้องพักครูเพื่อพบอาจารย์ พอถึงเวลาเข้าเรียนอาจารย์ก็บอกให้ฉันรออยู่หน้าห้องและเข้าไปบอกกับทุกคนว่ามีนักเรียนใหม่มาจากนั้นก็เรียกฉันเข้าไปยืนหน้าชั้น
"เอ่อ ชื่อณราธร มาจากประเทศไทย เรียกว่ายูอินะก็ได้ค่ะ ขอฝากตัวด้วยนะ" ฉันกล่าวทักทายเพื่อนในห้อง
"เอาล่ะไปนั่งตรงนั้นนะ ข้างหลังยามาโมโตะซังน่ะ" อาจารย์ชี้ไปทางเก้าอี้ว่างริมหน้าต่างหลังที่นั่งยูสะ ฉันรีบเดินผ่านยูสะที่ยิ้มให้แล้วนั่งลงที่โต๊ะ
หืม??? รู้สึกเหมือนว่ามีคนมองฉันอยู่นะ ฉันเลยเงยหน้าขึ้นไปดู ปรากฏว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังมองมาที่ฉัน เธอเป็นสาวผมดำยาวถึงกลางหลัง รูปร่างผอมบางนั่งถัดจากยูสะ ว้าว!!!!!!! O_o เธอดูน่ารักมากๆเลยล่ะ ผมม้ากับรูปร่างเล็กๆช่างตรงกับอิมเมจของเด็กญี่ปุ่นเสียนี่กะไร เธอดูเหมือนตุ๊กตาเลยล่ะ >0< อ้ากกก!!!อิจฉาโว๊ย!!!!!!!!! แต่รู้สึกว่าหน้าเธอเหมือนใครคนหนึ่งเลยนะ เอ....ใครนะ ฉันนึกไม่ออกแหะ (-__-)??
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ ^o^" เธอคนนั้นว่าพร้อมกับส่งยิ้มมาให้
"อ่อ นี่เพื่อนซี้ฉันน่ะชื่อ อิรินากะ ซากุระ ^^" ยูสะหันมาแนะนำ
ซากุระยิ้มอีกครั้ง โอ๊ย!!!>_< แสบตา ลำแสงแห่งความน่ารักมันทิ่มตาฉันอีกแล้ว >_< แต่เอ๊ะ? อิรินากะเหรอ?? อ๊าาาาาาาาา O_O
"งั้นซากุระก็เป็นพี่สาวของอากิระเพื่อนยูอิจิน่ะสิ?" มิน่าล่ะหน้าตาคุ้นๆ
"ใช่ๆ แต่เอ๊ะ 0_0 ยูอินะรู้จักอากิระด้วยเหรอ??" ยูสะทำหน้าสงสัย
"เมื่อวานยูอิจิพาฉันไปพบเพื่อนๆเขาแล้วก็ได้คุยกันนิดหน่อย ที่จริงจะเรียกว่าคุยก็ไม่ถูก เรียกว่าทะเลาะกันดีกว่านะ แหะๆ"
"ฮะๆๆ อากิระก็เป็นแบบนั้นล่ะ แก้ไม่หาย" ซากุระว่า
"เหมือนยูอิจิเด๊ะเลยอ่ะ" ฉันเสริม
"ยูอิจิกับอากิระเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กน่ะ ก็ต้องคล้ายกันเป็นธรรมดา" ยูสะหันมาตอบ
"งั้นยูสะกับซากุระก็เป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กด้วยสิ"
"ใช่!!^o^ ฉันกับยูสะอยู่โรงเรียนเดียวกันมาตั้งแต่ป.6 ยูอิจิกับอากิระก็เลยรู้จักกันเพราะพวกเรานี่แหละ"
หลังจากนั้นเราทั้งสามคนก็ใช้เวลาพูดคุยกันถึงเรื่องต่างๆนาๆ พวกเราถูกคอกันอย่างไม่น่าเชื่อ และฉันก็ได้เพื่อนสนิทเพิ่มอีกสองคน >_< และเมื่อเริ่มเรียนฉันก็เริ่มปวดหัว ภาษาญี่ปุ่นทำฉันแทบกระอักเลือด T_T ช่วงพักกลางวันเราสามคนก็ตรงดิ่งไปที่โรงอาหารอย่างไม่รอช้า -o-
"รออยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวพวกเราสองคนไปสั่งอาหารให้ ถือว่าเป็นการต้อนรับน้องใหม่ โอเค๊"
"โอเคเลย (>_<)b"
ยูสะกับซากุระเดินไปสั่งอาหารทิ้งฉันให้นั่งที่โต๊ะอยู่คนเดียว แล้วนายหน้าจิ้งเหลนสองคนที่ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหนก็เดินลงมานั่งข้างๆฉัน -o- พวกแกมานั่งตรงนี้ทำไมเนี้ย!!!!! โอ๊ย!!!หิวๆๆๆๆ
"เป็นนักเรียนใหม่เหรอ น่ารักจัง ^^ ขอฉันนั่งด้วยคนนะ" นายหน้าจิ้งเหลนตัวที่หนึ่งถามพร้อมกับส่งร้อยยิ้มน่าแหวะมาให้ อี๋~~>[]< ฉันโยกตัวหลบรอยยิ้มเน่าๆนั้นแทบไม่ทัน
"ลุกออกไปซะ ที่นี้มีคนนั่งแล้ว" ฉันพูดเรียยบๆ
"แหม~~อย่าพูดจาอย่างนี้สิ" หน้าจิ้งเหลนตัวที่สองยังตื้อไม่เลิก "^o^ แค่ขอนั่งด้วยเอง จะเป็นไรไป พวกเราไม่ได้คิดอะไรไม่ดีซักหน่อย"
"หุปปากยื่นๆนั่นแล้วรีบย้ายก้นเน่าๆออกไปจากเก้าอี้ฉันเลยป่ะ ก่อนฉันที่จะอ้วกเพราะทนเห็นหน้าพวกนายไม่ได้ เหมือนจิ้งเหลนแล้วยังไม่เจียม"
"อ้าว เฮ้ย!!!พูดยังงี้ได้ไงวะ!!! คิดว่าตัวเองสวยนักเรอะนังนี่!!!!!" จิ้งเหลนหนึ่งโวยวายลุกขึ้นชี้หน้าฉัน เฮอะ!นึกว่าฉันจะกลังรึไง
"แกกล้าดียังไงมาพูดแบบนี้วะ!!!!" จิ้งเหลนสองตบโต๊ะแล้วกระชากคอเสื้อฉันขึ้นมา แก๊!!!!>_<ไอ้พวกจิ้งเหลน!!!แกกล้าดียังไงมาทำยังงี้กับฉัน!!! คนยิ่งหิวๆอยู่ด้วยนะโว๊ย!! เดี๋ยวแม่อาละวาดซะนี่!!!
"อยากโดนดีรึไง!!!" ไอ้จิ้งเหลนหนึ่งพยายามตะคอกให้ดูน่ากลัวแต่กลับดูตลกซะมากกว่า
"ปล่อยฉัน ไอ้พวกขยะ!!!!" ฉันตวาดลั่น >_< เรื่องอะไรจะยอมให้มันข่มเอาง่ายๆ ถึงฉันจะไม่ค่อยสู้คน แต่ฉันก็สู้จิ้งเหลนได้นะยะ >U< จะบอกให้
"หนอย!!!นังนี่!!" ไอ้จิ้งเหลนสองยกมือขึ้นมาหมายจะตบหน้างามๆฉัน
ผลั๊วะ!!!!!!!
ไอ้จิ้งเหลนสองหน้าหงายล้มลงไปกองกับพื้นด้วยหมัดของใครคนหนึ่งที่ชกตัดหน้าหมัดของฉันและจิ้งเหลนหนึ่งก็ล้มลงไปกองตามๆกัน ฉันหันหน้ากลับไปก็ปรากฏร่างสูงโปร่งอันคุ้นตายืนขมวดคิ้วอยู่
"กระชากคอเสื้อผู้หญิงแบบนี้ไม่หน้าตัวเมียไปหน่อยรึไง!!!" ยูอิจิยืนถลกแขนเสื้อขึ้นแล้วตวาด ข้างหลังเขามีโยชิโระ อากิระและฮานาบิยืนทำหน้าหาเรื่องไปทางจิ้งเหลนสองตัวที่กำลังปาดเลือดมุมปาก ยูสะกับซากุระก็รีบเดินเข้ามาดูเหตุการณ์ทันที T_T นี่นายเฮงซวยมาช่วยฉันเหรอเนี้ย~~
"พวกแกมันเด็กซ่าของมัธยมต้นร.ร.เรานิหว่า อยู่แค่ม.ต้นอย่าทำเก่งให้มากนักสิโว๊ย!! ที่มี่มันถิ่นม.ปลาย" จิ้งเหลนสองพูดวางก้าม
"ตอนนี้พวกฉันขึ้นม.ปลายแล้วว่ะ ไสหัวไปก่อนที่ฉันจะฟิวส์คาดดีกว่า" ยูอิจิทอดเสียงต่ำ ทำไมวันนี้เขาดูน่ากลัวขึ้นนะ -__-^^ เอาล่ะ ต่อไปฉันจะระวังเวลาพูดกับนายแล้วกัน T^T
"เหอะ!! เป็นแค่รุ่นน้องอย่าแส่!!" ไอ้จิ้งเหลนตัวทีหนึ่งรวบรวมความกล้าที่มีตะโกนขึ้นมา
"( -___-'''')!!" ผึง!!
ฉันรู้สึกถึงเส้นแห่งความอดทนของยูอิจิขาดลง เขาเตะโต๊ะอาหารแรงๆทีนึงเพื่อระบายอารมณ์แล้วตรงดิ่งไปทางไอ้จิ้งเหลนสองตัว พวกมันสะดุ้งตกใจและรีบตาลีตาเหลือกวิ่งหนีไปทันที และนายยูอิจิก็ทำท่าจะวิ่งตามไป
หมับ!!!
"นายจะไปไหน -__-^" ฉันจับสายเชื้อนอกของยูอิจิเอาไว้ เขาหันหน้ามาและเปิดปากพูดอย่างจริงจังโดยไม่แสดงสีหน้าใดๆว่า
"ไปฆ่ามัน"
เพี๊ยะ!!!
"โอ๊ย! เธอตีฉันทำไมเนี่ย" ยูอิจิโวยวายพลางลูบแขนตัวเอง
"เกิดอะไรขึ้นน่ะ!!!!" ยูสะถามด้วยสีหน้าตกใจเช่นเดียวกับซากุระที่ยืนอยู่
"อ่อ ไม่มีอะไรหรอก แค่ขยะปลิวผ่านน่ะ^__^"
"ขยะปลิ่วผ่านงั้นเหรอ?" ยูสะกับซากุระเอ่ยขึ้นพร้อมๆกันด้วยสีหน้างุนงง
ส่วนฉันก็เดินลงไปนั่งโต๊ะอาหารที่อยู่ใกล้ๆแล้วกวักมือเรียกยูสะกับซากุระที่ถือถาดข้าวอยู่ให้มานั่งด้วยกัน โอ๊ย!!!หิวไส้จะขาด >0< ฉันรีบคว้าถาดอาหารที่ซากุระยื่นมาให้แล้วลงมือกินโดยไม่รอช้า ง่ำๆๆๆๆ (-o-( ) อ้าาา+__+!!
"อร่อย~~^o^ อาหารญี่ปุ่นนี่อร่อยเหาะไปเล้ย!!!!>( )< ง่ำๆๆๆ"
ขณะที่ฉันกำลังเคี้ยวตุ้ยๆก็รู้สึกถึงสายตาที่มองมาทางฉัน 0_0 พวกยูอิจิกำลังมองฉันด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก
"แล้วพวกนายจะยืนมองอยู่ทำไมน่ะ เดี๋ยวรากก็งอกหรอก มานั่งด้วยกันสิ มากินข้าวไม่ใช่เหรอไง?" ฉันเงยหน้าไปชวนพวกยูอิจิแล้วก้มลงไปกินข้าวต่อ >_< อร่อยเหาะ!!!!โชคดีจริงๆที่ได้เกิดมา o(TToTT)o ฮัดช่าส์....
ยูอิจิเดินเข้ามาไล่ยูสะที่นั่งอยู่ตรงข้ามฉันแล้วผลักเธอไปที่อื่น เขานั่งลงแทนที่และเริ่มจ้องฉันที่กำลังกินอย่างเอร็ดอร่อย อากิระก็นั่งลงข้างๆยูสะและชวนคุยนู่นนี่จนเริ่มเถียงกันไปมา ฮานาบินั่งลงข้างซากุระและหันไปใช้ให้โยชิโระให้ไปซื้อข้าวให้พวกเขาที่เหลือ ไม่นานเขาก็กลับมาพร้อมถาดข้าวของพวกยูอิจิ
( -O-( ) ( -__- ) ( =o=)o (TT0TT )
( -__-x ) (+__+) (^o^ )0
"ฉันช่วยเธอไว้นะ" ยูอิจิเริ่มพูดแล้วตักข้าวเข้าปาก
"ฉันไม่ได้ขอนิ ง่ำๆๆ"
"ยังไม่สำนึกบุญคุณอีก ถ้าไม่มีฉันเธอโดนพวกมันยำไปแล้วนะ!!"
"ฉันช่วยตัวเองได้..เอ้อ...อิ่มแล้วล่ะ" ฉันว่าหลังจากที่กวาดข้าวเม็ดสุดท้ายเข้าปากพลางลูบท้องตัวเองเบาๆ เอิ้ก~อร่อยเจงๆ
"นี่เธอ!.."
"นายรู้จักมารยาทบนโต๊ะอาหารรึเปล่า คนกำลังกินอย่าเสียงดังได้มะ"
"นี่เธอกำลังด่าฉันเหรอ"
"เปล่า แค่เตือน"
"ยัยบ๊อง!!! ฉันมาช่วยเธอนะ ขอบใจซักคำไม่มี"
"โอเคๆ....ขอบใจนะ พอใจรึยัง"
"เธอนี่ไม่น่ารักเอาซะเลย!!!"
"ฉันไม่ได้ขอให้เด็กอย่างนายมาชมซะหน่อย"
"ยังไม่ได้ตอบฉันเลยนะ เธอตีแขนฉันทำไม" ยูอิจิถามด้วยสีหน้าหงุดหงิด
"ก็เมื่อกี้นายจะวิ่งไปไหนล่ะ"
"ไปกระทืบพวกมัน" เขาตอบหน้าตาย -__-^^
"เพราะงั้นแหละฉันถึงตีนาย เข้าใจรึยัง"
"ฉันไม่เข้าใจ" ยูอิจิขมวดคิ้วเป็นปม
"ฉันก็ไม่ได้หวังให้นายมาเข้าใจหรอกนะ นายทึ่ม"
"เธอว่าหล่ออย่างฉันเนี่ยนะทึ่ม!!!!!"
"หยุดตะโกนได้ไหม!! แล้วฟังให้จบก่อนสิ"
"......."
"ฉันเป็นคนดูแลนายจะปล่อยให้นายไปมีเรื่องได้ไง ถ้านายถูกอัดกลับมาจนเละจะว่าไง ฉันไม่มานั่งเลียแผลให้หรอกนะ"
"เธอรู้มั๊ยว่ากำลังพูดกับใคร!!! ฉันไม่มีทางถูกพวกนั้นอัดหรอก!!"
"อย่าเพิ่งอารมณ์เสียสิ! ที่ฉันจะบอกนายก็คือ...."
"………"
"ขยะพวกนั้นไม่มีค่าพอให้นายลดตัวไปเสียเวลาด้วยหรอก....เข้าใจ๋" ฉันพูดพร้อมกับส่งยิ้มไปให้นายยูอิจิ เขานั่งนิ่งอยู่อย่างนั้นซักพักแล้วยิ้มกว้างตอบกลับมา O_O ฉันหายใจติดขัดไปชั่วขณะ รู้สึกหัวใจเต้นถี่รัว แต่ฉันก็แกล้งทำเป็นนิ่งกลบเกลื่อนเพื่อไม่ให้เขารู้ นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี้ย!!!!!
"ใช่มะล่ะ แต่ไม่นึกเลยว่าพวกมันจะโกรธถึงขั้นกระชากคอเสื้อ ทุเรศชะมัด!!!" ฉันก้มลงมองคอเสื้อตัวเองที่ตอนนี้ยับยู่ยี่
"แล้วพวกนั้นมาหาเรื่องเธอทำไมล่ะ" ยูอิจิถามทำให้ทุกคนหันมาสนใจฟังคำตอบ
"พวกมันมาขอนั่งด้วยน่ะแล้วฉันก็ปฏิเสธไป...ตามแบบของฉัน"
"เธอปฏิเสธยังไงล่ะ พวกมันถึงโกรธขนาดนั้น" ยูสะถาม
พอฉันพูดประโยคเดียวกับที่ฉันพูดใส่ไอ้จิ้งเหลนให้ฟัง ทุกคนก็มองฉันด้วยสีหน้าแบบเดียวกันทันที เอ่อ -o-....เป็นอะไรกันไปหมดเนี้ย!!
ควับ!!
( -__-) (#0# ) (-__-"" ) (@_@; )
พอฉันหันหน้าไปถามซากุระที่อยู่ข้างๆว่าฉันพูดอะไรผิดไปก็ถูกทั้งซากุระ ฮานาบิ และโยชิโระมองด้วยสายตาแปลกๆ
ควับ!!
( O__o ) ( =__= ) ( -{}-^)
และพอหันไปข้างหน้าก็พบกับหน้าตาประหลาดๆของอากิระ ยูสะและยูอิจิมองมาที่ฉันอีกเช่นกัน ทุกคนเป็นอะไรกันหมดเนี้ย!!!!!...ฉันพูดอะไรไม่ดีออกไปงั้นเรอะ!!!>0<
ความคิดเห็น